De Aanval Op 9 mei 1940 werd de Duitse luchtlandingsgroep in gereedheid gebracht. s' Nachts vertrokken de zweefvliegtuigen, getrokken door Junkers 52 transportvliegtuigen, vanaf de vliegvelden Ostheim en Butzweilerhof bij Keulen. Het sleeptouw van twee toestellen, waaronder dat van luitenant Witzig, die de leiding had over de aanval op Eben-Emael, brak echter snel. Zij moesten de operatie opnieuw beginnen en kwamen uren later aan. In de buurt van Aken werden de zweefvliegtuigen losgekoppeld en vlogen ze met een snelheid van 120 tot 140 km per uur verder. Om 04.25uur (5 minuten voor de landmacht de Belgische en Nederlandse grens zou oversteken) landden ze op de bovenbouw van Eben-Emael.
Deze onverwachte aankomst verraste het fortgarnizoen compleet. Voor de Belgische verdedigers goed beseften wat er gebeurde, was de strijd al in volle gang. De Duitsers sprongen meteen uit hun zweefvliegtuigen om de geschutskoepels en bunkers langs achter aan te vallen. Ze hadden als eerste opdracht de (schaarse) luchtafweer, de observatieposten en de mitrailleurbunkers te vernietigen. Daarna moesten de op Maastricht gerichte artillerieposten uitgeschakeld worden. Commandant Jottrand beval onmiddellijk om de bruggen van Kanne, Ternaaien en Klein-Ternaaien op te blazen. Vervolgens beval hij "Vuur met alle stukken!". De meeste koepels en kazematten bleven echter stil, want zij waren reeds uitgeschakeld. Minder dan een kwartier na de aanval was de bovenbouw van het "onneembare" fort grotendeels in Duitse handen. Granaten werden in de bunkers en koepels geworpen, de Belgische soldaten werden met vlammenwerpers uit de kazematten verdreven. In de gangen hing al gauw een verstikkende rook, terwijl ook de verlichting uitviel. Ondertussen waren de bruggen van Veldwezelt en Vroenhoven onbeschadigd veroverd door de Duitse parachutisten. Ook hier waren de Belgische soldaten volkomen verrast door de aanval
Eén keer per maand kan je het fort bezoeken , gisteren hebben wij een rondleiding gehad die 2 uur duurt. Wel jammer dat dit fort wat oninneembaar leek, zo vlug moest capituleren. Het is ook de moeite om boven op het plateau eens te wandelen tot punt 7 , daar zie je het Albertkanaal , de Maas en de Jeker.
Dit heb ik gevonden op internet
Dit fort is Het fort, uitgegraven in een mergelheuvel, heeft een driehoekige vorm en beslaat een oppervlakte van 800 bij 900 meter. Het werd aan de ene kant beschermd door een enorme wand die veertig meter hoog en steil oprees uit het Albertkanaal, terwijl de andere kant werd beveiligd door een grote tankgracht.
Het fort bestaat uit twee niveaus: het niveau O ligt 45 meter onder de grond, waar maar liefst 1200 soldaten voor langere tijd konden worden gehuisvest zonder dat ze bevoorraad hoefden te worden. Niveau 1 ligt 25 meter onder de oppervlakte en bestaat uit 4 km lange gangen die tot alle gevechtsposities toegang gaven. Op het dak tenslotte stonden de gevechtskoepels en de machinegeweerbunkers.
Het garnizoen van het fort bestond uit 1200 man, waarvan twee groepen van 500 artilleristen en nog eens 200 man militair personeel (elektriciens, keukenpersoneel,...). Ze stonden onder leiding van majoor Jean Jottrand. Het fort werd voortdurend bemand door één groep artilleristen, de andere had intussen buitendienst in het dorpje Wonck, een zevental kilometers verder gelegen.
De bewapening bestond uit twee batterijen. Batterij I bezat drie geschutskoepels met in totaal vier kanonnen van 75mm en twee van 120mm die 360° konden draaien, naast vier kazematten (betonnen bunkers) met samen twaalf 75mm kanonnen. Batterij II was uitgerust met verdedigingsbunkers. Elk van die bunkers had 60mm kanonnen, machinegeweren en zoeklichten. Het fort had ook nog enkele nepkoepels zonder bewapening om de vijand in te misleiden.
Sterke verdediging, zou je op het eerste zicht denken. De zwakke plek was echter dat er nauwelijks luchtverdediging was voorzien. Enkel aan de zuidzijde was een kleine batterij luchtdoelkanonnen geplaatst. Dit zou een fatale vergissing blijken. Daarnaast was de oppervlakte van het fort zelf ook niet ondermijnd
Betonnen koepel met een centrale opening (de oculus). Deze opening is ook echt open en het regent dus soms naar binnen. Ik heb slechts een gedeelte van de koepel gefotografeerd wegens de lichtinval.
Het is niet makkelijk om op een begeleide reis foto's te nemen. Je moet luisteren naar je gids , je hebt niet veel tijd om er bij stil te staan , en er is een massa volk in Rome. Je moet telkens aanschuiven , zelfs soms in de rij gaan staan , om de prachtige cultuur te bewonderen. Ik probeer hier enkele van mijn indrukken weer te geven.
