Via de grote stad Ravenna naar Cervia aan de Adriatische zee en nadien weer landinwaarts via Savignano sul Rubicone over Novafeltria tot aan de Ponte Messa ... een traject van 110 km tot aan de camping voor 1 nacht.
Vandaag liep het spoor overwegend langs de gewone wegen met relatief veel autoverkeer. De mooie fietspaden van noord Italië zijn helemaal verdwenen. Van de grote vlakke landbouwstreek fietsten we via een leuke visvangstenclave naar de te drukke kust en het mooie heuvelend landschap ... bella Italia !
Minder bella was dat de quadriceps van het rechtse been van Wilfried begon op te spelen, wellicht een kleine spierverrekking wegens de zware belasting. Het wordt afwachten wat dat morgen geeft, desnoods korten we onze rit wat in.
We zijn terecht gekomen op een mooie camping met veel ruimte en mooie plaatsen en Wilfried kon er zelfs zijn tweede zwemmeke doen. Er is ook een restaurantje en dus moeten we vanavond de fiets niet meer op.
Eerst en vooral dankjewel voor alle aanmoedigingen die we via de blog en de mail mochten ontvangen. Het helpt ons zeker om onze queeste tot een goed einde te brengen.
Na ons ontbijt in de B&B in Gurzone (deze keer geen appel- maar een perenteler) werken we het laatste stuk van het tweede deel van de Reitsma route af. In de machtige stad Ferrara drinken we daar een koffietje op, deze keer een koffie americano en een echte latte machiato, lekker!
Het 3de en laatste deel begint in mineur, een oud dametje neemt haar bocht onverantwoord kort en Pol moet bruusk in de remmen met de onvermijdelijke valpartij op een grindweg tot gevolg. Met een ferme schaafwond op de knie toch gewoon verder om de tegenwind en de warmte te trotseren. De mooie fietspaden verdwijnen nu voor de gewone weg en soms zoeven de auto's ons op z'n Italiaans voorbij. Na Portomaggiore en Anita vinden we in Camerlone gelukkig een kamer want de campings zijn weer te ver uit de buurt. Hoewel het in de sfeer zit van kamers dag en nacht valt het best mee want er is airco en er zijn 2 bedden.
Het was heel warm vandaag, tot 40 graden in de zon, en met 2 overzetjes (het eerste omdat ze aan de brug aan het werken waren) en de tegenwind, best zwaar. De zweetdruppels liepen soms zo hard in de ogen dat het zicht werd beperkt. We zullen goed slapen en morgen trekken we naar Ravenna en de Adriatische kust.
Gisteren zijn we om de eerste 14 dagen goed af te ronden lekker gaan eten in de gezellige binnenstad van Verona. Als we deze morgen de camping verlaten is het al warm. We maken vandaag een extra tussenstop om iets te drinken en zeker op tijd onze watervoorraad bij te vullen. We drinken deze 3 weken wellicht meer 'cola with ice' dan tijdens een heel jaar.
We rijden vandaag door een uitgestrekt, plat landbouwgebied. De wind zit wat tegen en Pol verdient vandaag met verve de gele trui van het onvermoeibaar beuken tegen de wind. Na een 60km kunnen we rusten en genieten in Montagrana, een prachtige volledig ommuurde stad.
Alweer een rit zonder problemen, het voorspatbord van Pol spartelde nog wel wat tegen, maar dus heel zonnig en warm. De verblijfsmol waar we op mikten om te overnachten was dicht, extra kilometers dus om een B&B te vinden. Na 122km vandaag zullen we voor het eerst deze queeste niet in onze tentjes slapen.
Na een schitterend ontbijt (5 euro) op de minicamping, fietsen we van de appels naar de druiven. Het prima fietspad brengt ons helemaal naar Verona, stroomafwaarts naast de Adige, soms naast de drukke autostrade en meestal naast het canale Biffis.
De omgeving blijft wondermooi ook al rijden we stilaan uit het bergmassief. Het gaat vlotjes, overwegend zachtjes dalend, al waren er nog een paar nijdige klimmetjes, en de wind zat zeker niet tegen. Op het einde wel nog even mechanische pech, een voordrager van de fiets van Pol begaf het. Ondertusssen met voldoende tape weer aangehecht op de camping.
Na 2 weken samen onderweg blijft de conditie prima, houden we het ritme van ongeveer 100km per dag goed aan en blijven we gezond eten, sommigen beweren zelfs dat we Bourgondisch fietsen.
Wat hebben we geleerd ? Pol is altijd als eerste ingepakt en klaar om te vertrekken. Wilfried heeft met Brooks en een gelovertrekje de remedie gevonden tegen de zitvlakpijntjes, hoewel er nog steeds sprake is van wat verhitting. Pol denkt dat er peper in zit omdat Wilfried af en toe naar boven stormt en geeft grootmoedig de bergprijs door.
Vanuit camping Arquin vinden we snel een supermarkt voor de inkopen van ons ontbijt. Een beetje verder, onder het toeziend oog van onze Heer, een rustige bank met een waterpunt en wat schaduw ... wat moet je meer hebben voor een schitterend ontbijt?
We vinden al snel het fietspad, aangelegd met de steun van Europa, dat ons, nog steeds tussen de appels en af en toe ook druiven, helemaal naar Trento voert. Je moet het ze nageven de Italianen, prima gedaan, een echte fietsostrade, weg van de auto,s en meestal geflankeerd door de rivier de Etsch. Gelukkig is bij de klim in het begin van de rit de zon gesluierd, nadien bij de lange gezapige afdaling wordt het wel terug zeer warm. Af en toe worden we mee nat gesproeid met de appels, ze zeggen dat hier zowat 10 procent van de Europese productie bij mekaar zit!
Na 97 km tussen appels en prachtige vergezichten met steile Alpenwanden die ondertussen Dolomieten worden genoemd, vinden we een luxe minicamping bij een appel en kiwibes producent. Het zag er hier heel rustig uit en op de zachte groene wei staan alleen onze 2 kleine tentjes maar ondertussen zijn ze hier blijkbaar wel een groot feestje aan het voorbereiden ... het is natuurlijk zaterdag. Wij gaan in het dorpje vlakbij een rustig restaurantje zoeken.
Na ons ontbijt op de camping bij Pfunds krijgen we de zware beklimming naar de Norbertushoogte voorgeschoteld. Na een klein uurtje zwoegen bereiken we zij aan zij de kaap van 1405 meter. Na de heerlijk smakende koffie zetten we ons terug scherp voor de Rechenpas maar die kaap van 1515m blijkt veel makkelijker en via het fietspad zelfs niet gemarkeerd. Niet getreurd, in Rechen belonen we ons met een lekkere apfelstrüdel. Dit korte stukje bracht ons van Oostenrijk over Zwitserland en terug Oostenrijk tot in Italië... maar de voertaal blijft immer Duits.
Vanaf nu is het tot onze dagbestemming Lana heel de tijd dalen en dat gaat natuurlijk vlotjes ondanks een beetje tegenwind. Vanaf de Italiaanse grens kregen we een goed gemarkeerd en afzonderlijk fietspad onder de wielen, overwegend geflankeerd door immense appelplantages en een lustig stroomafwaarts kabbelend riviertje dat op het einde al serieus gegroeid was. Heel veel fietsers, jong, oud, race, Mtb, families met en zonder bagage ... het was dikwijls een echte fietsostrade. De vallei doorheen de Alpen tekent zich hoe langer hoe mooier af en zonder het goed te beseffen fietsen we zo maar voorbij de Stelvio.
Een hele mooie dag tot op het eind heel zonnig en warm en een klein maar deugddoend zwembadje op de camping wordt afgerond met een gezellige babbel en samen eten met een Nederlandse familie op fietsreis, eveneens met Reitsma. Het deed nog eens deugd gewoon Nederlands te kunnen babbelen, ook met de tweeling leuke pubers in het gezelschap. Morgen komen we in het echt Italiaanse landsgedeelte, dat zal kwestie van taal even wennen worden.
Het was een prachtige rit vandaag: heel de dag zon, overwegend goede fietspaden, mooie vergezichten, dikwijls langs de Inn - bergrivier met blauwer water dan de Donau. Met de stevige klim in de ochtend naar de Buchener Hoogte (1256m) dachten we eerst dat het een heel zware dag ging worden, maar de supersnelle en lange afdaling naar Stams zette ons meteen goed op weg. Nadien meestal vlak, enkele nijdige klimmetjes tussendoor, en de wind was ons ook eerder gunstig.
Als middagmaal genoten we voor 7,90 euro van een lekkere dagschotel met soep vooraf in een afgelegen voetbalkantine. We dachten daar één van weinige gasten te zijn maar een half uurtje later zat het daar vol ... Fc Roppen heeft blijkbaar een heel goede reputatie in de omgeving en wij kunnen dat onderschrijven.
Toch al bij al stevig geklommen vandaag, meer dan 800 hoogtemeters, een goede training voor morgen want dan gaan we de Rechsenpass over, de ultieme en bijzondere oversteek van Alpen voor ons. We overnachten in de gezellig drukke en nonchalante camping vlak bij Pfinds, omringd door verschillende Alpentopjes.
Allereerst een gelukkige moederkesdag aan alle moekes van Antwerpen en omgeving. Ook in Duitsland gaat het om een echte feestdag. We vonden niet direct een bakker die open was, dus was ons ontbijt voor het eerst van ons noodrantsoen op een bank aan het laatste stukje Ammersee. Het landschap kan ons hoe langer hoe meer bekoren en het laatste stuk naar Garmisch-Partenkirche is heel mooi. Met deze stad eindigt het eerste en langste deel van de Reitsma route. Dat verdient een klein feestje met een ijsbekertje (Pol) en een stukje zwartewoudtaart (Wilfried).
Omdat het nog relatief vroeg is, besluiten we al een stukje van deel 2 aan te vatten. Het is meteen een stevige oefening in het klimwerk maar met Mittenwald, het laatste stadje voor de Oostenrijkse grens, zitten we echt in de vooralpen ... heel mooi en pittoresk!10km verder, in Oostenrijk nu, vinden we, moe maar voldaan na 116km, onze camping. We slapen in een mooi dal met aan 2 kanten rijzige bergmassieven.
We hebben deel 1 tot een goed einde gebracht ... en wat hebben we geleerd ? A: Dat we regel nr 1 absoluut moeten toepassen en dat is geen bakker of terras laten passeren als het daar de tijd voor is ! B: Dat Pol nog altijd onze beste gids en voorganger is want zijn Garmin GPS geeft het beste overzicht. Wilfried heeft nu bijna helemaal door hoe zijn fietsgps, eveneens van Garmin werkt, en kan af en toe helpen om het juiste spoor te vinden. C: Tot zijn eigen verbazing (en ook die van Pol) kan Wilfried bij deze queeste het klimwerk veel beter aan, dat zal wellicht te maken hebben met de 4 kg minder waarmee hij ten opzichte van vorige queeste is vertrokken. D: Als je elke dag zo ongeveer 100km fietst dan zit je na 10 dagen aan net iets meer dan 1000km ... Joepie ! E: Dat we wederom heel veel geluk hebben met het weer, want het is de 10de keer op rij dat we droog onze tentjes kunnen opzetten.
Toch ook heel spijtig nieuws. We vernamen zo juist het plotse overlijden van Peter, oud directeur van Clb Ami1, zeer gewaardeerde ex-collega in het PMS en Clb werk en echtgenoot van Francine, ex collega van het Clb waar ik (Wilfried) werkzaam was. Tijdens het fietsen de volgende dagen zullen mijn gedachten ook bij Francine en dochter Charlotte zijn.
Het was de eerste ochtend dat onze tentdakjes nat waren. We kregen gisterenavond nog een frisse bui en wellicht vannacht nog eentje ... maar vandaag was het alweer zonnig, niet te warm en de wind overwegend in ons voordeel, kortom zalig fietsweer. Het landschap wordt mooier en groener, het uitzicht in de kleine dorpjes krijgt al een Oostenrijks tintje met Gruss Gott en versierde hoge dorpsmasten. Immense maïs- en andere velden, lichtglooiende wegen, enkele prachtige meren die ze hier "zee" noemen en enkele supergrote zonnepanelen velden ... Duitsland maakte al wel de duidelijke keuze voor duurzame energie.
Dank zij de mooie route van Reitsma hebben we samen met de krachtig stromende Lech het drukke Augsburg kunnen omzeilen. De middelgrote camping waar we na 105km terecht kwamen in Utting am Ammersee, blijkt eerder een heel grote te zijn ... het trekkersveld staat goed vol. Gelukkig is het maar voor één nachtje.
Na een lekker ontbijt op onze zaligste camping tot nu toe terug op onze fietsjes voor een rit tot aan de Donau: een kleine 100km omdat het zo het beste uitkomt met mogelijke campings. De eerste leegloper van onze queeste was de achterband van de Pol. Met 4 werkende handjes was dat euvel snel verholpen en met een lekkere koffie in Ellwangen en een taartje in Lauchheim al helemaal vergeten. Overwegend mooie fietspaden vandaag, je moet het de Duitsers nageven, goed gemarkeerde fiets- en wandelwegen tussen de steden als systeem ! Om de Zondagrijders niet te vergeten waren er ook nog een aantal grindpaden uitermate geschikt voor de mountainbike. Vandaag ook veel natuurschutsgebieden doorgefietst met veel didactische borden. Het laatste stuk was overwegend bergaf (het eerste duidelijk niet - 619 hoogtemeters), wind mee en op het eind voorzien van enkele malse druppels. Gelukkig blijft het op de camping voorlopig droog. Dillingen an der Donau klinkt mooier dan het zich laat zien, ondanks één van de oudste universiteiten van het land, en neen, de Donau is vandaag alleszins niet blauw.
Heel de dag zon en behoorlijk tot zeer warm, zalig fietsweer als je voldoende blijft drinken. In Neuenstad am Kocher na 10km vonden we een verse bakker voor ons ontbijt, in Braunsbacht na dik 60km een lekker warm middagmaal en in Neuhaus na 90km het prachtige Ferienhof Bohn.
Als afronding van onze eerste week is de verblijfsweide alleen behuisd met onze tentjes en een pipowagen waar een Duitse mama met haar 2 kindjes enkele dagen vakantie neemt ... de zaligste plaats tot nu toe en morgenvroeg krijgen we hier een echt ontbijt geserveerd !
We fietsten door prachtige valleien, eerst langs de Neckar en later langs de Kocher. Onze eerste week zit er op. De kleine ongemakjes: wespensteek, elleboogvocht, takgeluidjes (Pol) en opspelend knietje en verhit zitvlak (Wilfried) verdwijnen in het niet tegenover de zeven dagen onderweg zijn plezier met slechts een onweertje en elke dag droog kunnen kamperen !
We tikken af op 713km en al een kleine 2000 hoogtemeters. En of we content zijn. ...
Na dik 30km koffie in Heidelberg, na dik 60km middagmaal in een Grieks restaurant in Eberbach, na juist 90km cola in Obrigaum en na 115km op de camping in Oedheim, na de verfrissende douche en de pint bier avondmaal picknick als afronding van deze dag.
Heel veel manèges en paarden gezien in het begin van de rit, later veel kiezelpaden langs de rivier, heel veel fruitbomen gewoon langs de kant van de weg met massa's afgevallen appelen en peren.Imposante bouwwerken als getuigen van een rijk verleden, grootse burchten kijken neer op de meanderende rivier, hoe hebben ze dat in die tijd klaargespeeld (wir schaffen das, toen al?).
Het was weer schitterend fietsweer vandaag, droog en zonnig maar niet te warm en op het laatst wat wind mee en een zalige avondzon.
Vandaag liep ons traject over Ingelheim, Nieder Olm, Lorsch en Hemsbach naar onze volgende camping. We hadden heel de dag schitterend weer, zonnig met witte wolkjes, niet te warm ... we zullen dus niet klagen over de vele stroken met tegenwind.
De plezante dingen van de dag: ontbijt met kraakverse broodjes op een bank in een mooie dreef met genummerde bomen; een mooi en gevarieerd landschap met prachtige wijngaarden; middagmaal onder de platanen in een zeer fietsvriendelijke hotel - restaurant; de Rijn oversteken met zo'n typische veerboot; met twee Garmin gps-en die soms verschillende informatie geven toch de goede weg vinden; terecht komen in de privé-hof van de camping met tafel en stoelen voor ons alleen ... Het werd een zalig dagje vandaag, gezellig picknickend afgerond in ons privé-tuintje !
Er is er eentje jarig vandaag ... daarover seffens meer. Het traject van gisteren (was ik vergeten): Duren - Zulpich - Remagen - Brohl Lutzich. Vandaag: Brohl Lutzich - Andernach - Koblenz - Boppard - Bingen. Het weer: de nacht bracht een beetje regen, droog maar overtrokken in de voormiddag, zonnig en warm op de middag (picknick in de schaduw van een boom), een stormkracht met veel wind en harde regen in de namiddag en nu terug opgeklaard en avond-zonnig.
Pol is de jarige en dat hebben we geweten: schuilen voor het stormke met een geweldige ijscoupe en heerlijk smakende milchcafee ... Hipperdepip Hoera !!! Het feit dat we doornat waren hinderde niet en al rijdend zijn we half opgedroogd en moesten we her en der de gevallen takjes en takken ontwijken. Op heel onze weg naar Compostela had we minder tegenwind dan vandaag. Nu zitten we wat na te genieten in de avondzon op een typische Rijncamping van onze net meer dan 100km vandaag. We moeten hier wel extra betalen voor de WiFi en ja we leven echt wel in 2018 ...
Na de 2 verbindingsritten vandaag de eerste dag op de echte Reitsma route. Gelukkig minder warm, bij momenten toch, en gelukkig minder heuvelend.
De nacht op onze zeer rustige en speciale camping was nochthans eventjes spannend met het onweer en de regen. Prachtige bliksems en gelukkig was het bij het inpakken wel droog. De rit ging dus iets vlotter, hoewel Pol even een tak (geen stok dus) in het voorwiel kreeg. Met wat tape was de spathouder vlug terug vastgezet.
Na 95km kwamen we terecht op een gezellige en mooie camping waar op de intieme tentenwei veel fietsreizigers ontmoeten. In de kleine camping gastraum genoten van een lekkere pizza. We zullen weer goed ronken deze nacht en morgen fietsen we verder langs de machtige Rijn.
Zutendaal - Maastricht - Aken - Duren Het traject van de dag om aan te sluiten bij de Reitsma route die vanuit Amsterdam naar Rome loopt. Het traject en het weer hebben ons parten gespeeld. Het was heel warm en het was zeerheuvelend. We zaten deels op het parcours van de Amstel Goldrace en ook nadien bleef het gestaag oplopen. Het was 95km puffen met extra drankstops en tussendoor nog water gaan vragen bij brave burgers die zagen hoe erg we er aan toe waren ... Achteraf gezien valt het nog wel mee maar we waren heel blij onze bestemming te bereiken. Er is hier maar één camping in de buurt en die zit overvol. Maar tot onze verbazing hebben ze hier een systeem dat je aan het meer, na de sluiting van de zwemmogelijkheid aan het meer, je tentje mag zetten als doorreiziger. Tot die tijd is het dus een fris pintje drinken en bekomen en iets eten in het restaurantje ... verplichte zaligheid na een vermoeiende tocht en seffens ons tentjes rechtzetten als de ongelooflijk veel dagjes bezoekers naar huis trekken. Volgens de mensen hier wordt het hier heel rustig seffens ... Afwachten maar !
Eindelijk ... onze vertrekdag ! Om 9u verzameling ten huize Wellens-Daems in Merksem. Pol zoals steeds monter en fris en goed op tijd en al 20 km op de teller vanuit Berendrecht. De plezante verrassing waren de mensen die ons kwamen uitzwaaien: broer Bert en echtgenote Hilde, Zondagrijders Jaak en Hilde, onze compagnon naar Compostela en Guy, oud collega van ons in het GTI en uiteraard vrouwlief Denise, die zorgde voor een prima onthaal met koffie en koekjes. Hilde en Guy reden nog mee tot in Grobbendonk, waar we samen nog gezellig iets dronken en zij ons, zoals vele anderen, het allerbeste toewensten. En dan waren we echt op weg, richting Maastricht, langs het Albertkanaal. Na 5 sluizen en minstens evenveel omwegjes, omdat ze overal aan het verhogen van de bruggen bezig zijn, landen we in Zutendaal in de gelukkig schaduwrijke camping 't Zoete Dal. We hebben geluk, want het is avondmarkt in Zutendaal en dat is maar één keer per jaar ... Bovendien is de cafetaria, ondanks de normale sluitingsdag op maandag, nu toch open. Het verfrissend pintje smaakt heerlijk. Pol heeft 120 km op de teller staan en samen vanuit Merksem hebben we de eerste 100 km afgewerkt en gezien de warmte en op het eind ook wat Polse krampkes, helemaal niet slecht voor onze eerste dag. Na het lekker eten in de plaatselijke brasserie zullen we ongetwijfeld goed slapen in onze respectievelijke kleine tentjes.
Ons vertrek komt nu pijlsnel dichtbij. Nog één weekendje relatieve rust en we zijn onderweg. Zeker bij de start en wellicht ook tijdens het laatste deel in Italië zal het héél warm zijn.
De proefinpak is prima verlopen. Alles gevonden wat er op het inpaklijstje staat én ook alles vrij compact kunnen wegbergen in de twee kleine en twee grotere waterbestendige fietszakken.
Met de documentatie in het het stuurtasje en het plakgerief in het zadeltasje is het geheel compleet. Fietsgewicht: 18kg - Bagage: 22kg - Dagproviand: 2kg Het zal weer eventjes wennen ... zo'n 42kg onder de trappers.
Voldoende drinken onderweg wordt heel belangrijk, misschien toch nog wat extra gewicht aan water overwegen, of wat extra drinkstops voorzien kan natuurlijk ook ... we zien wel onderweg.
Maandag 6 augustus om 8u vertrekt Pol in Berendrecht. Omstreeks 9u staat de koffie klaar in Merksem en rond 9u30 voorzien we de officiële start.
Onze afreisdatum nadert. Na een streepje vakantie met een groepje Gti-vrienden in Frankrijk, op bezoek bij onze vriend Pol M (waar we ook passerden onderweg naar Compostela) en nog wat fietsen en wandelen met vrouwlief Denise in Duitsland, wordt het stilaan tijd om ons te concentreren op onze nieuwe queeste.
De trekkingfiets heeft zijn onderhoud gekregen. De versnellingen zijn nagekeken en er werden nieuwe remblokjes op gemonteerd achteraan. Het inpaklijstje komt nu letterlijk bovenaan te liggen op onze werktafel en het verzamelen van het nodige materiaal krijgt nu prioriteit.
Ook mentaal wordt het meer en meer focussen op het samenonderweg zijn, deze keer naar Rome. We rekenen op ongeveer 3 weken fietsen, zo veel als mogelijk kamperen en hopelijk zo weinig mogelijk tegenslag met het materiaal en het weer. De boekjes waarschuwen ons voor dewarmte (en de drukte) tijdens augustus, vooral voor het traject in Italië. Eén van de suggesties is elke dag vroeg vertrekken, siësta houden op het warmste van de dag en in de late namiddag nog een stukje verder fietsen alvorens een plaats te zoeken om te kamperen.
Voorlopig hebben we nog zoiets van 'we zien wel' en indien nodig passen we ons wel aan. Met de huidige klimaatspelingen (sic) is het weer nog nauwelijks te voorspellen, zeker op iets langere termijn. Maandag 6 augustus 2018 komt samen met ons vertrekmoment dichterbij !
We hebben gekozen voor de Hans Reitsma Basisroute. De handige boekjes bieden een duidelijke wegbeschrijving, overzichtelijke kaartjes en geven ruim aanduidingen van campings en andere overnachtingsmogelijkheden. Deze route lijkt ons ook het meest haalbaar rekening houdend met de mogelijke warmte in de loop van augustus.
Het volledige traject is ongeveer 2100 km en geeft net iets minder dan 10000 hoogtemeters. Vanuit Berendrecht en Merksem gaat het over Hasselt en een stukje Nederland naar Duitsland en Oostenrijk. Via Garmisch Partenkirche trekken we dan de Alpen over richting Ferrara. In Italië fietsen we via Assisi naar onze eindbestemming Rome.
De inpaklijst, op basis van de ervaring naar Compostela, wordt een beetje aangepast en de eerste verzameling van het nodige materiaal kan beginnen. Nog een kleine 2 maand en we zijn vertrokken !
