Na wat zoekwerk gisterenavond in Ciampino Stadje toch een gezellig uitziend restaurantje gevonden. Even leek het er op dat er hier alleen maar wat snelle pizzabars waren. Voor ons laatste avondmaal in la bella Italia mocht het toch echt lekker zijn en zie ... we hadden geluk.
Onze laatste nacht kort maar vrij goed geslapen in Albergo Laura.
Vandaag is het thema: onderweg zijn naar huis.
Heel vroeg op voor de bustransfert naar de luchthaven. Heel vlot door de incheck en de controle maar de boarding is met een uur vertraging. Na alsnog een goede vlucht de transfer met elektrische bus van Eindhoven Airport naar het treinstation om de flixbus naar Antwerpen te nemen. In Eindhoven drinken we nog een ondertussen vertrouwde cappuccino en een latte macchiato in de zon en als we in de flixbus stappen begint het te regenen. Het is even wennen ... van een zonnige meer dan 30 graden naar een regenachtige 20 graden in Antwerpen.
Na een stevige afscheidsknuffel neemt Pol de bus naar zijn vertrouwde Berendrecht en Wilfried neemt samen met zijn ondertussen op het Astridplein gevonden vrouwlief Denise tram 3 naar Merksem.
Ook al regent het ... na 24 dagen onderweg zijn, is het helemaal Home Sweet Home !
De laatste volledige dag van onze queeste begint met de opruim van onze tentjes en bagage. Behalve wat handbagage komt alles in de kartonnen dozen die de vervoersfirma Soetens via de camping ter beschikking stelt. De dozen tapen we goed dicht en worden met de hulp van het elektrisch busje van de camping aan het magazijn van de fietsen afgezet. In de loop van volgende week wordt alles samen aan ten huize gebracht.
Na het uitchecken van deze prachtige camping rijden wij terug met het aftandse treintje naar Rome om uit te zoeken hoe we in de luchthaven van Ciampino kunnen geraken. Het voelt toch wat vreemd aan, zo zonder fiets en bepakking, alleen met wat handbagage, net of we transmigranten zijn. En we zijn inderdaad onderweg, gelukkig voor ons naar een echt(e) (t)huis ...
Na een laatste Romeinse lunch vertrekken we met de shuttlebus naar de luchthaven. Even verkennen hoe dat daar gaat en dan, al wandelend, we hebben toch tijd, naar Ciampino Stad, een trip die achteraf bekeken, duidelijk niet bedoeld of aangepast is voor voetgangers ... maar het lukt ons toch.
Albergo Laura wordt onze laatste slaapplaats in Italia en het zal een korte nacht worden want om 5u50 moeten we onze shuttle naar de luchthaven halen.
We maken nog een zonnige wandeling door Ciampino met een ijscreem voor Pol en een latte macchiato voor Wilfried en na het avondeten zullen we, zoals steeds tijdens deze queeste, vroeg onze bedjes opzoeken. Morgen vliegen we naar Eindhoven en bussen we naar Antwerpen om deze queeste helemaal af te ronden.
Geen fiets vandaag, Rome en recuperatie staan centraal op de agenda vandaag.
Pol is al vroeg naar de Carrefour vlakbij ons ontbijt gaan aankopen. Heerlijke verse zelfgesmeerde broodjes met een tas oploskoffie voor onze tentjes ... lekker. Gisterenavond met de grote inzet van vrouwke Denise dan toch tickets kunnen boeken voor een terugvlucht. In Compostela ging dat heel vlot maar nu, nog in het seizoen en vanuit Rome ... heel moeilijk. Woensdagochtend heel vroeg vliegen we naar Eindhoven en verder flixbussen we naar Antwerpen.
Het dagje kuieren in Rome was bijna even vermoeiend als een hele dag fietsen. Terug heel warm en uiteraard heel veel toeristen in Rome. Met een zwemmeke en een biertje terug op de camping zijn we terug op ons plooi.
Vanavond regelen we de concrete afspraken om onze fietsen en bagage via Soetens vervoer terug in België te krijgen. Nu nog genieten van een eenvoudige avondmaaltijd en verder rusten en recuperen.
Tot onze verbazing was het uitgebreide ontbijtbuffet in de prijs van de kamer begrepen ... super !
Onze laatste traject begint nog zoals de laatste dagen hier in Umbrië altijd op en neer en naar ons gevoel meer op dan neer, een beetje zoals vorig jaar op het eind naar Compostela in Galicië. Het verschil is natuurlijk de kwaliteit van het asfalt ... echt heel slecht hier !
We moeten toch nog 670 hoogtemeters overwinnen vandaag (gisteren waren dat er 1230), gelukkig is het iets minder warm want we starten onder een volledig grijze hemel met af en toe enkele luttele druppels, te weinig om een vestje aan te doen.
In Magliano Romano drinken we een koffie en een cola in een locale bar waar een paar mannen ietwat troosteloos voor zich uit zitten te kijken, hier is niet veel te beleven. In Prima Porta hebben we het restaurantje voor ons alleen, de chef is een goedgezinde man die ons hartelijk ontvangt maar geen ander woord dan Italiaans kent ... plezant.
Het laatste stukje is zo goed als vlak en zelfs een beetje dalend. We vinden met wat draaien en keren onze fiets-eindbestemming de grote camping Village Flaminio.
Vandaag nemen we voor de rest: rust en rust. Morgen bezoeken we Rome en proberen we onze terugreis te organiseren.
Het is ons gelukt ... in juist drie weken van Berendrecht-Merksem naar Rome en gelukkig met onze fietsjes want de benzine staat hier 1,63 euro per liter ! Een beetje moe maar gelukkig dat het al bij al zo vlot is gelopen. Met de kortste rit van vandaag er bij staan er 2120km op onze teller.
Goed geslapen en ontbeten op de fietsvriendelijke camping.
Onze rit start met een stevigklimmetje op een stukje onverharde weg waar Wilfried ondanks de quadriceps toch weer enkele puntjes scoort. In Massa Martina drinken we nog een koffie en een ananassapje en na 60km middagmalen we in Amelia, het eten komt uit een restaurant, de drank uit een bar aan de andere kant van het smalle straatje, gek toch, maar wel lekker.
In Vasanello drinken we nog een cola en omdat er weer geen camping in de buurt is komen we terecht in hotel Aldero in Pantaleona, een klein gehuchtje voor Civito Castellana. Het loopt hier vol opgesmukt volk voor een groot trouwfeest en toch vindt de keirustige man van de receptie voor ons een kamer en 2 biertjes en we krijgen straks nog eten terwijl de bar en het restaurant gesloten zijn voor het feest. Wij uitermate content natuurlijk!
Het traject was weer wondermooi van omgeving, heuvelend landschap met prachtige olijfgroene gaarden. Uitsluitend gewone wegen waar de auto's ons soms voorzichtig maar meestal zeer snel voorbij zoeven. De macadam blijft slecht tot heel slecht en de wind zit vandaag tegen. Pol stelt zijn tegen de wind trui nog sterker in het klassement.
Nog 1 dag te fietsen ... Hoe hebben wij het gequeest ? We staan elke dag op tussen 7u en 7u30 en we gaan meestal rond 21u30 onder de wol. We rijden elke dag rond de 100km zonder daarin te streng te zijn. Een tussenstop kan maar na ten minste 20km: tijd voor een drankje en om de watervoorraad aan te vullen. Alleen in nood mag van deze regel afgeweken worden, bij uitzonderlijke warmte, kramp of spierpijn of bij dringende nood aan een sanitaire stop. Problemen worden altijd onmiddellijk opgelost en af en toe mag er een foto genomen worden. Op de gewone wegen rijdt Pol meestal vooraan en bijt Wilfried zich vast in zijn wiel, wat dit jaar meestal beter lukt dan vorig jaar. Op de fietspaden en rustige wegen rijden we dikwijls gezellig naast mekaar. In de beklimmingen zuchten en kreunen we samen en zijn we altijd super content helemaal boven te komen. Voldoende drinken, zeker bij de Italiaanse warmte, en goed eten is een basisregel waar we zeker niet aan voorbij gaan.
Kortom ... samen zo veel mogelijk genieten van het onderweg zijn !
Tot slot Voor de Wellensen en aanverwanten: uw gok ivm het aantal kilo's dat Wilfried vermagerd zal zijn moet per mail, sms, wathsapp of telefoon bij Denise toekomen voor 1 september !
Gisterenavond zijn we nog lekker uit eten gegaan in het toch wel gezellige stadje Umbertide met zijn Castello en rode ronde kerk. Deze morgen voor het eerst mist, een speciaal zicht omdat de zon er moeiteloos doorpriemt. Of het was de mist of een foutje in de Reitsma track, we fietsten zo maar eventjes 13 km om met 2 nijdige beklimmingen erbij... niet zo leuk voor de al geteisterde spiertjes.
Eigen schuld, dikken bult ... we hadden maar beter in het boekje moeten kijken. De omgeving blijft we heel mooi, echt een streek om te rentenieren en dat hebben een aantal liberale politici duidelijk geweten. In Petrignano hebben we direct voor de supermarkt nog eens echt gepicknickt, makkelijk want alles wat we nodig hadden was vlakbij.
We reden onder Assisi door, indrukwekkend mooi! Maar we hielden het (mede door de quadriceps) mooi van op afstand, nog eens naar boven hoeft nu even niet. De wegen zijn hier echter erbarmelijk, opgelapt in de derde macht. Ook Bevagna, stadje op het eind van onze trip, oogt heel pittoresk. We genieten van een ijsje op kosten van Bertje, de vrouw van Pol.
We denken via de Gps een kortere weg gevonden te hebben naar de camping en dat klopt, maar hij is ook veel moeilijker ... met twee beklimmingen moeten we voor het eerst van de fiets om boven te komen. Het is gelukkig een camping met alles op en aan. Een verkwikkende zwembeurt (Wilfried) en douche (Pol) doen wonderen. Nu nog lekker eten en we zijn klaar voor onze 2 laatste fietsdagen.
Van de Ponte Messa was het nog op en neer naar de Molino di Bascio. Nadien werd het een lange klim van een 20km naar Valicio di Viamaggio, een pas van 983m hoog door de Appenijnen. Af en toe wel een stukje om te recupereren maar mede door de warmte en de quadriceps (Wilfried) wel zwaar om de dag mee te beginnen. Op 1 been kon Wilfried vandaag de bolletjestrui niet houden. Die ging met verve naar Pol maar Wilfried kreeg dan wel die van de strijdlust ... iedereen content maar vooral samen boven.
De lange afdaling naar Sansepolcro maakte natuurlijk veel goed en de pasta smaakte daar heerlijk. Tijdens de maaltijd werden we verrast door een warmte onweer met een zeer stevige regenbui maar na 1 uurtje alles weer droog en warm. Overwegend op de gewone weg vandaag maar dikwijls slechte asfalt, de giro komt hier zeker nooit voorbij.
Uitgestrekte tabaksplantages met de Appenijnen in de achtergrond en gelukkig meestal zachtjes dalend tot in Umbertide waar we een ietwat verouderd hotelletje vonden voor de nacht want een camping is er in de buurt niet te vinden. We hielden ons na de stevige klim in het begin wat in en stopten na 90km om wat te recuperen. Seffens zoeken we nog iets voor het avondeten en we zullen weer goed ronken deze nacht.
Merkwaardig aan deze trip tov Compostela: we zijn nog niet moeten terugrijden (en trakteren) omdat we iets vergeten zijn ... houden zo tot in Rome !
Via de grote stad Ravenna naar Cervia aan de Adriatische zee en nadien weer landinwaarts via Savignano sul Rubicone over Novafeltria tot aan de Ponte Messa ... een traject van 110 km tot aan de camping voor 1 nacht.
Vandaag liep het spoor overwegend langs de gewone wegen met relatief veel autoverkeer. De mooie fietspaden van noord Italië zijn helemaal verdwenen. Van de grote vlakke landbouwstreek fietsten we via een leuke visvangstenclave naar de te drukke kust en het mooie heuvelend landschap ... bella Italia !
Minder bella was dat de quadriceps van het rechtse been van Wilfried begon op te spelen, wellicht een kleine spierverrekking wegens de zware belasting. Het wordt afwachten wat dat morgen geeft, desnoods korten we onze rit wat in.
We zijn terecht gekomen op een mooie camping met veel ruimte en mooie plaatsen en Wilfried kon er zelfs zijn tweede zwemmeke doen. Er is ook een restaurantje en dus moeten we vanavond de fiets niet meer op.
Eerst en vooral dankjewel voor alle aanmoedigingen die we via de blog en de mail mochten ontvangen. Het helpt ons zeker om onze queeste tot een goed einde te brengen.
Na ons ontbijt in de B&B in Gurzone (deze keer geen appel- maar een perenteler) werken we het laatste stuk van het tweede deel van de Reitsma route af. In de machtige stad Ferrara drinken we daar een koffietje op, deze keer een koffie americano en een echte latte machiato, lekker!
Het 3de en laatste deel begint in mineur, een oud dametje neemt haar bocht onverantwoord kort en Pol moet bruusk in de remmen met de onvermijdelijke valpartij op een grindweg tot gevolg. Met een ferme schaafwond op de knie toch gewoon verder om de tegenwind en de warmte te trotseren. De mooie fietspaden verdwijnen nu voor de gewone weg en soms zoeven de auto's ons op z'n Italiaans voorbij. Na Portomaggiore en Anita vinden we in Camerlone gelukkig een kamer want de campings zijn weer te ver uit de buurt. Hoewel het in de sfeer zit van kamers dag en nacht valt het best mee want er is airco en er zijn 2 bedden.
Het was heel warm vandaag, tot 40 graden in de zon, en met 2 overzetjes (het eerste omdat ze aan de brug aan het werken waren) en de tegenwind, best zwaar. De zweetdruppels liepen soms zo hard in de ogen dat het zicht werd beperkt. We zullen goed slapen en morgen trekken we naar Ravenna en de Adriatische kust.
Gisteren zijn we om de eerste 14 dagen goed af te ronden lekker gaan eten in de gezellige binnenstad van Verona. Als we deze morgen de camping verlaten is het al warm. We maken vandaag een extra tussenstop om iets te drinken en zeker op tijd onze watervoorraad bij te vullen. We drinken deze 3 weken wellicht meer 'cola with ice' dan tijdens een heel jaar.
We rijden vandaag door een uitgestrekt, plat landbouwgebied. De wind zit wat tegen en Pol verdient vandaag met verve de gele trui van het onvermoeibaar beuken tegen de wind. Na een 60km kunnen we rusten en genieten in Montagrana, een prachtige volledig ommuurde stad.
Alweer een rit zonder problemen, het voorspatbord van Pol spartelde nog wel wat tegen, maar dus heel zonnig en warm. De verblijfsmol waar we op mikten om te overnachten was dicht, extra kilometers dus om een B&B te vinden. Na 122km vandaag zullen we voor het eerst deze queeste niet in onze tentjes slapen.
Na een schitterend ontbijt (5 euro) op de minicamping, fietsen we van de appels naar de druiven. Het prima fietspad brengt ons helemaal naar Verona, stroomafwaarts naast de Adige, soms naast de drukke autostrade en meestal naast het canale Biffis.
De omgeving blijft wondermooi ook al rijden we stilaan uit het bergmassief. Het gaat vlotjes, overwegend zachtjes dalend, al waren er nog een paar nijdige klimmetjes, en de wind zat zeker niet tegen. Op het einde wel nog even mechanische pech, een voordrager van de fiets van Pol begaf het. Ondertusssen met voldoende tape weer aangehecht op de camping.
Na 2 weken samen onderweg blijft de conditie prima, houden we het ritme van ongeveer 100km per dag goed aan en blijven we gezond eten, sommigen beweren zelfs dat we Bourgondisch fietsen.
Wat hebben we geleerd ? Pol is altijd als eerste ingepakt en klaar om te vertrekken. Wilfried heeft met Brooks en een gelovertrekje de remedie gevonden tegen de zitvlakpijntjes, hoewel er nog steeds sprake is van wat verhitting. Pol denkt dat er peper in zit omdat Wilfried af en toe naar boven stormt en geeft grootmoedig de bergprijs door.
Vanuit camping Arquin vinden we snel een supermarkt voor de inkopen van ons ontbijt. Een beetje verder, onder het toeziend oog van onze Heer, een rustige bank met een waterpunt en wat schaduw ... wat moet je meer hebben voor een schitterend ontbijt?
We vinden al snel het fietspad, aangelegd met de steun van Europa, dat ons, nog steeds tussen de appels en af en toe ook druiven, helemaal naar Trento voert. Je moet het ze nageven de Italianen, prima gedaan, een echte fietsostrade, weg van de auto,s en meestal geflankeerd door de rivier de Etsch. Gelukkig is bij de klim in het begin van de rit de zon gesluierd, nadien bij de lange gezapige afdaling wordt het wel terug zeer warm. Af en toe worden we mee nat gesproeid met de appels, ze zeggen dat hier zowat 10 procent van de Europese productie bij mekaar zit!
Na 97 km tussen appels en prachtige vergezichten met steile Alpenwanden die ondertussen Dolomieten worden genoemd, vinden we een luxe minicamping bij een appel en kiwibes producent. Het zag er hier heel rustig uit en op de zachte groene wei staan alleen onze 2 kleine tentjes maar ondertussen zijn ze hier blijkbaar wel een groot feestje aan het voorbereiden ... het is natuurlijk zaterdag. Wij gaan in het dorpje vlakbij een rustig restaurantje zoeken.
Na ons ontbijt op de camping bij Pfunds krijgen we de zware beklimming naar de Norbertushoogte voorgeschoteld. Na een klein uurtje zwoegen bereiken we zij aan zij de kaap van 1405 meter. Na de heerlijk smakende koffie zetten we ons terug scherp voor de Rechenpas maar die kaap van 1515m blijkt veel makkelijker en via het fietspad zelfs niet gemarkeerd. Niet getreurd, in Rechen belonen we ons met een lekkere apfelstrüdel. Dit korte stukje bracht ons van Oostenrijk over Zwitserland en terug Oostenrijk tot in Italië... maar de voertaal blijft immer Duits.
Vanaf nu is het tot onze dagbestemming Lana heel de tijd dalen en dat gaat natuurlijk vlotjes ondanks een beetje tegenwind. Vanaf de Italiaanse grens kregen we een goed gemarkeerd en afzonderlijk fietspad onder de wielen, overwegend geflankeerd door immense appelplantages en een lustig stroomafwaarts kabbelend riviertje dat op het einde al serieus gegroeid was. Heel veel fietsers, jong, oud, race, Mtb, families met en zonder bagage ... het was dikwijls een echte fietsostrade. De vallei doorheen de Alpen tekent zich hoe langer hoe mooier af en zonder het goed te beseffen fietsen we zo maar voorbij de Stelvio.
Een hele mooie dag tot op het eind heel zonnig en warm en een klein maar deugddoend zwembadje op de camping wordt afgerond met een gezellige babbel en samen eten met een Nederlandse familie op fietsreis, eveneens met Reitsma. Het deed nog eens deugd gewoon Nederlands te kunnen babbelen, ook met de tweeling leuke pubers in het gezelschap. Morgen komen we in het echt Italiaanse landsgedeelte, dat zal kwestie van taal even wennen worden.
Het was een prachtige rit vandaag: heel de dag zon, overwegend goede fietspaden, mooie vergezichten, dikwijls langs de Inn - bergrivier met blauwer water dan de Donau. Met de stevige klim in de ochtend naar de Buchener Hoogte (1256m) dachten we eerst dat het een heel zware dag ging worden, maar de supersnelle en lange afdaling naar Stams zette ons meteen goed op weg. Nadien meestal vlak, enkele nijdige klimmetjes tussendoor, en de wind was ons ook eerder gunstig.
Als middagmaal genoten we voor 7,90 euro van een lekkere dagschotel met soep vooraf in een afgelegen voetbalkantine. We dachten daar één van weinige gasten te zijn maar een half uurtje later zat het daar vol ... Fc Roppen heeft blijkbaar een heel goede reputatie in de omgeving en wij kunnen dat onderschrijven.
Toch al bij al stevig geklommen vandaag, meer dan 800 hoogtemeters, een goede training voor morgen want dan gaan we de Rechsenpass over, de ultieme en bijzondere oversteek van Alpen voor ons. We overnachten in de gezellig drukke en nonchalante camping vlak bij Pfinds, omringd door verschillende Alpentopjes.
Allereerst een gelukkige moederkesdag aan alle moekes van Antwerpen en omgeving. Ook in Duitsland gaat het om een echte feestdag. We vonden niet direct een bakker die open was, dus was ons ontbijt voor het eerst van ons noodrantsoen op een bank aan het laatste stukje Ammersee. Het landschap kan ons hoe langer hoe meer bekoren en het laatste stuk naar Garmisch-Partenkirche is heel mooi. Met deze stad eindigt het eerste en langste deel van de Reitsma route. Dat verdient een klein feestje met een ijsbekertje (Pol) en een stukje zwartewoudtaart (Wilfried).
Omdat het nog relatief vroeg is, besluiten we al een stukje van deel 2 aan te vatten. Het is meteen een stevige oefening in het klimwerk maar met Mittenwald, het laatste stadje voor de Oostenrijkse grens, zitten we echt in de vooralpen ... heel mooi en pittoresk!10km verder, in Oostenrijk nu, vinden we, moe maar voldaan na 116km, onze camping. We slapen in een mooi dal met aan 2 kanten rijzige bergmassieven.
We hebben deel 1 tot een goed einde gebracht ... en wat hebben we geleerd ? A: Dat we regel nr 1 absoluut moeten toepassen en dat is geen bakker of terras laten passeren als het daar de tijd voor is ! B: Dat Pol nog altijd onze beste gids en voorganger is want zijn Garmin GPS geeft het beste overzicht. Wilfried heeft nu bijna helemaal door hoe zijn fietsgps, eveneens van Garmin werkt, en kan af en toe helpen om het juiste spoor te vinden. C: Tot zijn eigen verbazing (en ook die van Pol) kan Wilfried bij deze queeste het klimwerk veel beter aan, dat zal wellicht te maken hebben met de 4 kg minder waarmee hij ten opzichte van vorige queeste is vertrokken. D: Als je elke dag zo ongeveer 100km fietst dan zit je na 10 dagen aan net iets meer dan 1000km ... Joepie ! E: Dat we wederom heel veel geluk hebben met het weer, want het is de 10de keer op rij dat we droog onze tentjes kunnen opzetten.
Toch ook heel spijtig nieuws. We vernamen zo juist het plotse overlijden van Peter, oud directeur van Clb Ami1, zeer gewaardeerde ex-collega in het PMS en Clb werk en echtgenoot van Francine, ex collega van het Clb waar ik (Wilfried) werkzaam was. Tijdens het fietsen de volgende dagen zullen mijn gedachten ook bij Francine en dochter Charlotte zijn.
Het was de eerste ochtend dat onze tentdakjes nat waren. We kregen gisterenavond nog een frisse bui en wellicht vannacht nog eentje ... maar vandaag was het alweer zonnig, niet te warm en de wind overwegend in ons voordeel, kortom zalig fietsweer. Het landschap wordt mooier en groener, het uitzicht in de kleine dorpjes krijgt al een Oostenrijks tintje met Gruss Gott en versierde hoge dorpsmasten. Immense maïs- en andere velden, lichtglooiende wegen, enkele prachtige meren die ze hier "zee" noemen en enkele supergrote zonnepanelen velden ... Duitsland maakte al wel de duidelijke keuze voor duurzame energie.
Dank zij de mooie route van Reitsma hebben we samen met de krachtig stromende Lech het drukke Augsburg kunnen omzeilen. De middelgrote camping waar we na 105km terecht kwamen in Utting am Ammersee, blijkt eerder een heel grote te zijn ... het trekkersveld staat goed vol. Gelukkig is het maar voor één nachtje.
Na een lekker ontbijt op onze zaligste camping tot nu toe terug op onze fietsjes voor een rit tot aan de Donau: een kleine 100km omdat het zo het beste uitkomt met mogelijke campings. De eerste leegloper van onze queeste was de achterband van de Pol. Met 4 werkende handjes was dat euvel snel verholpen en met een lekkere koffie in Ellwangen en een taartje in Lauchheim al helemaal vergeten. Overwegend mooie fietspaden vandaag, je moet het de Duitsers nageven, goed gemarkeerde fiets- en wandelwegen tussen de steden als systeem ! Om de Zondagrijders niet te vergeten waren er ook nog een aantal grindpaden uitermate geschikt voor de mountainbike. Vandaag ook veel natuurschutsgebieden doorgefietst met veel didactische borden. Het laatste stuk was overwegend bergaf (het eerste duidelijk niet - 619 hoogtemeters), wind mee en op het eind voorzien van enkele malse druppels. Gelukkig blijft het op de camping voorlopig droog. Dillingen an der Donau klinkt mooier dan het zich laat zien, ondanks één van de oudste universiteiten van het land, en neen, de Donau is vandaag alleszins niet blauw.
Heel de dag zon en behoorlijk tot zeer warm, zalig fietsweer als je voldoende blijft drinken. In Neuenstad am Kocher na 10km vonden we een verse bakker voor ons ontbijt, in Braunsbacht na dik 60km een lekker warm middagmaal en in Neuhaus na 90km het prachtige Ferienhof Bohn.
Als afronding van onze eerste week is de verblijfsweide alleen behuisd met onze tentjes en een pipowagen waar een Duitse mama met haar 2 kindjes enkele dagen vakantie neemt ... de zaligste plaats tot nu toe en morgenvroeg krijgen we hier een echt ontbijt geserveerd !
We fietsten door prachtige valleien, eerst langs de Neckar en later langs de Kocher. Onze eerste week zit er op. De kleine ongemakjes: wespensteek, elleboogvocht, takgeluidjes (Pol) en opspelend knietje en verhit zitvlak (Wilfried) verdwijnen in het niet tegenover de zeven dagen onderweg zijn plezier met slechts een onweertje en elke dag droog kunnen kamperen !
We tikken af op 713km en al een kleine 2000 hoogtemeters. En of we content zijn. ...
Na dik 30km koffie in Heidelberg, na dik 60km middagmaal in een Grieks restaurant in Eberbach, na juist 90km cola in Obrigaum en na 115km op de camping in Oedheim, na de verfrissende douche en de pint bier avondmaal picknick als afronding van deze dag.
Heel veel manèges en paarden gezien in het begin van de rit, later veel kiezelpaden langs de rivier, heel veel fruitbomen gewoon langs de kant van de weg met massa's afgevallen appelen en peren.Imposante bouwwerken als getuigen van een rijk verleden, grootse burchten kijken neer op de meanderende rivier, hoe hebben ze dat in die tijd klaargespeeld (wir schaffen das, toen al?).
Het was weer schitterend fietsweer vandaag, droog en zonnig maar niet te warm en op het laatst wat wind mee en een zalige avondzon.
Vandaag liep ons traject over Ingelheim, Nieder Olm, Lorsch en Hemsbach naar onze volgende camping. We hadden heel de dag schitterend weer, zonnig met witte wolkjes, niet te warm ... we zullen dus niet klagen over de vele stroken met tegenwind.
De plezante dingen van de dag: ontbijt met kraakverse broodjes op een bank in een mooie dreef met genummerde bomen; een mooi en gevarieerd landschap met prachtige wijngaarden; middagmaal onder de platanen in een zeer fietsvriendelijke hotel - restaurant; de Rijn oversteken met zo'n typische veerboot; met twee Garmin gps-en die soms verschillende informatie geven toch de goede weg vinden; terecht komen in de privé-hof van de camping met tafel en stoelen voor ons alleen ... Het werd een zalig dagje vandaag, gezellig picknickend afgerond in ons privé-tuintje !
