P(rogressief) A(lternatief) T(olerant) en vrij van mening, spreken en schrijven ... zelfs om van mening te mogen veranderen.
20-02-2015
Nei-e joeng, 'k kon 'r verdoemme deize kier ni me lache
Op werkdagen passeer ik altijd via 't Kiel (de overbekende migrantenwijk in Antwerpen).
Persoonlijk hou ik van deze wijk, want, zoals Axl Peeleman het zo schoon bezingt, is het een kleurdoos; een mix van zowat alles wat in Antwerpen leeft, winkelt, werkt en woont. Het is er altijd gezellig druk en dus natuurlijk ook gevaarlijk om daar per fiets door te laveren.
Op enkele uitzonderingen na, heb ik nooit problemen ondervonden en die uitzonderingen zijn zelfs niet eens zo erg om over te spreken ... eerder spontane en ondoordachte reactie in verkeersituaties ... Och, het woord racist is dan rapper gezegd dan gemeend.
Maar vandaag zag ik 3 jonge kinderen voor een deur staan, waarbij de oudste (13 - 14 jaar denk ik) met de hand verschillende schietbewegingen maakte naar enkele duidelijk-niet-moslim-voorbijgangers, waarop de twee jongere kinderen (ik denk amper 10 jaar) hartelijk om moesten lachen.
De laatste schietbeweging was in mijn richting, van heel dicht bij op mijn voorhoofd gemikt, gepaard gaande met het bekende kkkggggg geluidje.
Normaal zou ik daar zelfs geen acht op slaan, want jongens spelen nu eenmaal graag soldaatje en doen al eens zulke schietbewegingen naar elkaar en anderen, maar die uitdagende blik in die kerel z'n ogen zo dicht bij, gaven me toch een onbehagelijk gevoel.
Ik ga er van uit dat dit erger overkomt dan eigenlijk de bedoeling was. Maar ook ik ben niet ongevoelig voor de invloed van de actualiteit, net als die jongens, die waarschijnlijk alleen maar jihadi-ke aan 't spelen waren, iets waar ze dagelijks over horen... hebben we dat niet allemaal gedaan; soldaatje gespeeld? ... Trouwens we zien soms toch op TV-beelden uit oorlogsgebied, hoe kinderen oorlogske spelen met een geweldige overtuigingskracht, met zelfgemaakte geweren en kanonnen ...
MAAR TOCH ...
Mijn kinderen hebben nooit speelgoedwapens gekregen ... deze kinderen misschien ook niet, want het was een simpel handgebaar.
MAAR TOCH ...
Ach, laat ons het voorval maar vlug vergeten en er van uit gaan dat het een (onschuldig) spel was.
Laat ons vooral onthouden dat de negatieve, alsook de positieve berichtgeving over de actualiteit wel degelijk invloed heeft op de emoties van ons allemaal.
Laat ons vooral beseffen dat angst een slechte leermeester is.
Om het op z'n Antwerps te zeggen: "Nei-e joeng, 'k kon 'r verdoemme deize kier echt ni me lache! Vreuger zou 'k terug geschote hebbe, moar na!?"
Ik lees en hoor van deze regering(en) altijd dat het doel is om de competitiviteit van onze ondernemingen te verbeteren door de loonkost te verminderen. Ik lees en hoor onvoldoende van deze regering(en) dat het doel is om de levenskwaliteit van de kansarmen te verbeteren door de lonen en uitkeringen aan te passen. Hoe dan ook gaat het bijna uitsluitend om de competitiviteit, zeg maar gerust het voordeel, van de grote bedrijven en kapitalen en zelden om de koopkracht en de levensstandaard van de gewone burger. Gigantische ontslagvergoedingen worden uitbetaald aan mensen die 'in feite' mislukt zijn in hun opdracht ... Astronomische bedragen worden op tafel gelegd voor mensen die toevallig goed tegen een balleke kunnen shotten ... Belastingen worden, soms zelfs relatief legaal, ontdoken en versluist naar het buitenland ... Maar elke kritiek daarop wordt schaamteloos afgedaan als 'de jaloezie' die onze welvaartstaat schaadt.
Alle werkzoekenden en langdurig werklozen (ongeacht hun kwaliteiten, opleiding, intelligentie, gezondheid, geaardheid, geslacht, afkomst, familiale achtergrond, beperkingen enz.) zullen binnenkort op één en dezelfde lijn geplaatst worden, alsof ze gewoon een onderdeel zijn van één of andere statistiek, die je kan verschuiven naar die andere statistiek van het OCMW ... alsof zij niet allemaal een eigen parcours hebben afgelegd of nog afleggen ... alsof zijn niet ieder hun eigen specifieke 'dikke pech' hebben.
Volledig akkoord dat echt misbruik moet aangepakt en gesanctioneerd worden. Achterpoortjes moeten definitief gesloten worden. Maar dat moet wel op een menswaardige manier gebeuren, met kennis van zaken; rekening houdend met de achtergrond en de eventuele (on)mogelijkheden van de persoon in kwestie. Mensen kan en mag men nooit als een zoveelste dossiers behandelen, want anders daalt onze welvaart, voor velen onder ons, af naar een nieuw proletariaat.
Ondertussen weten we al, als we tussen de regels lezen, dat die zogenaamde competitiviteit van onze bedrijven nogal erg relatief is en geen enkele garantie biedt tegen kapitaalvlucht.
Soms denk ik - in al mijn naïviteit - dat als iedereen zijn belastingen zou betalen zoals het hoort, de problemen snel opgelost zullen zijn en er dan genoeg geld over zal blijven voor meer en betere gezondheid- en milieuzorg, ontwikkelingshulp en zelfs voor het streven naar de wereldvrede.
Misschien moeten we toch eens ernstig nadenken over een leefbaar basisinkomen voor iedereen, zodat de oprukkende robotten in de toekomst al het werk kunnen doen en dat handen- zowel als intellectuele arbeid een soort van persoonlijk engagement wordt, dat desnoods extra beloond kan worden, al naargelang de reële kwalitatieve bijdrage voor de maatschappij ... in plaats van de huidige toestand in de wereld te misbruiken als bliksemafleider (want dat is een ander, maar al even belangrijk item!)
Hoeveel vluchtelingen nog zijn er onderweg in eigen land of naar een grens over land of over zee op zoek naar veiligheid en geborgenheid met hoop op toekomst een beter leven?
Hoeveel vluchtelingen nog sterven onderweg ziek en uitgeput verdronken of vermoord geen hoop, veiligheid noch menselijkheid zonder toekomst einde van een leven?
Hoeveel vluchtelingen nog vangen we nog op kunnen we nog aan in hun kielzog goed verborgen mensensmokkel, criminelen en terreur met xenofobisch resultaat zodat de ellende verder blijft bestaan?
Hoeveel vluchtelingen nog moeten er vertrekken voor wij gaan beseffen waarvoor zij eigenlijk vluchten opdat wij zullen streven voor hun menselijk bestaan in eigen land of streek en niet op 't vliegtuig 'back to hell'?
