Gisteren waren wij op de bank om formaliteiten te regelen. Op een gegeven moment, totaal los van de bankzaken, kwamen de vakbonden ter sprake. Het ging over het feit of wij (als niet meer beschikbaar zijnde voor de arbeidsmarkt) het nog nodig vonden om lid te blijven van de bond(en). De bankier uitte dat hij zelf twijfels had om nog langer lid te blijven, want wat hebben de bonden al voor hem gedaan?... niets... alleen maar stakingen en hij maar lidgeld betalen. Wat hij niet verwacht had was dat ik, als overtuigd vakbondslid en vroeger heel actief was binnen de beweging, wel heel anders over die zaken denk. Ik repliceerde onmiddellijk met het feit dat de hoofdtaak van de vakbonden is om te zorgen de er goede CAO's worden afgesloten en dat de rechten van de werkende mensen (al dan niet lid van een bond) correct worden nageleefd. Nog nooit eerder heb ik iemand, met een uitgestreken gezicht, zo snel bakzeil zien halen. Plots waren de vakbonden wel nodig en nuttig. Ach hij sprak zoals zovelen denken... Maar is het niet zo dat, als een bond nooit iets voor jou persoonlijk heeft moeten doen, je evenveel geluk hebt gehad dan als een verzekering nog nooit voor u persoonlijk is moeten tussen komen? Daar betaal je toch ook voor, niet!?
Dus is een vakbond evengoed een soort verzekering; voor het behoud van ons welzijn net zoals het ziekenfonds.
