Vrijdag  07 juni 2019

Vandaag trekken we naar Jammerbugt, in het bijzonder naar Rudjerg Knude, op zo’n

50 km van de camping.

De vuurtoren van Rudbjerg Knude wordt beschreven als één van de meest iconische plekjes

van Noord-Jutland, en hiervan is geen woord gelogen…

De toren bevindt zich in een vergelijkbaar decor als gisteren. Meters hoge zandduinen omringen

de vuurtoren, die stilaan door de duinen wordt opgeslokt. Nu staat hij nog op zo’n 60 meter hoogte,

maar dit zal later misschien helemaal anders zijn. Vanop de toren hebben we  een schitterend zicht

op de kustlijn en op het binnenland. Het weer is ronduit fantastisch en dat maakt het plaatje compleet.

Na de picknick besluiten we terug naar Skagen te rijden. Hier zijn we al een keer geweest en het

leek ons een gezellig stadje. We vinden daar onze eerste winkelstraat op onze Denemarken-trip.

Niet echt groot maar wel heel leuk.

In de haven van Skagen liggen heel grote schepen, waaronder het Noorse cruiseschip Viking

Jupiter. Het is een enorm groot schip, indrukwekkend !!

Er is ook een supermarkt, een Super Brugsen, die we dan maar ineens meepakken. Dit is ook

de eerst winkel die voor ons ‘normaal’ overkomt. Hier is echt veel te krijgen, de moeite en zeker

niet duurder dan de rest. Een naam om te onthouden als je Denemarken bezoekt. Dan nog maar

eens gaan tanken, gelukkig is de diesel hier niet duur, ongeveer 1.26 euro/liter, en dan is het nog

maar pas duurder geworden.

Ons mamske is tot de vaststelling gekomen dat er geen benen op haar haar staan en hier alles nog met

boer en kar gaat. Aan de vuurtoren waren ze aan het para-painten. Dit is een nieuwe Deense discipline

waarbij je hangend aan een para-glider een schilderij moet maken, vermoed ik…

Dat belooft weer voor later…

Donderdag 06 juni 2019 (D-Day)

Wat is het rustig ‘s nachts. Het ruisen van de zee is het enige geluid dat je hier hoort, en als het

licht wordt komen de geluiden van de vogels erbij, thats it…

Het blijft hier trouwens licht tot na 23u en rond 4u breekt de morgen alweer door, heel speciaal…

De camping ligt dan ook zo’n 11 km van de grote baan, dus daar heb je al helemaal geen last van,

kortom zalig…

Onze eerste stop vandaag is het strand vlak achter de camping, en ja zoals beloofd, met de auto het

strand op. Goed voor een paar leuke foto’s…cool.

Vandaar rijden we naar Den Tilsandede Kirke. Van het kerkje, midden in een natuurgebied, rest enkel

de toren. Het grootste gedeelte is in het zand verdwenen. De kerktoren is volledig in het wit

geschilderd en deed vroeger dienst als markeringspunt voor de scheepvaart.

Volgende stop is de 46 m hoge vuurtoren van Skagen die Andrew dan maar weer heeft beklommen.

In de zee liggen reusachtige vrachtschepen. Vandaar wandelen we naar het meest noordelijke punt

van Denemarken, waar de Noordzee en de Oostzee samenkomen. Doordat de zeeën niet met elkaa

r mengen geeft dit een heel speciaal zicht. Op een bepaald moment sta ik met mijn rechtervoet in de

Noordzee en met mijn linker in de Oostzee…

Voor eventuele aardrijkskundigen onder ons, het is het samenkomen van het water van het Kattegat

en het Skagerrak.

Dan naar Rabjerg Mille, één van de weinige bewegende zandduinen. Het zicht dat je hier hebt is

werkelijk adembenemend. Je waant je echt in de woestijn. Enorme duinen strekken zich voor ons

uit, prachtig…

Ons mamske ging dan eens voordoen hoe je al huppelend makkelijk door het mulle zand kwam…

Na de eerste,of halve, huppel lag ze al met haar gezicht pal in het zand. Je kon het vergelijken met

zo’n val uit een tekenfilm, eerst vlak tegen de grond en dan volgen de beentjes nog zodat je bijna

dubbel plooit, zie je het voor je ??  Het eerste halfuur heeft ze moeite gehad om al het zand vantussen

haar tanden te krijgen, wel leuk om te zien, allez voor mij dan…

Dan weer terug naar de camping voor nog een paar uurtjes rust…

Woensdag 05 juni 2019

Vannacht hebben we een onweer gehad, en wat voor één…Tientallen bliksemschichten in evenveel seconden

en een fractie van een tel nadien een kei-luide donderknal, en dit alles net boven de camping. De hemelsluizen

werden wagenwijd opengezet, eerst wat hagel en nadien liters en liters per vierkante meter. Na een klein uurtje

werden de tussenpozen tussen bliksem en donder wat langer, we hadden het ergste achter de rug. Dit onweer

staat toch mee bovenaan in onze top tien van serieuze onweders. Zelfs Andy was er wakker van geworde

n en zoals je weet, of niet, moest hij ten tijde van de atoombom in Hiroshima gewoond hebben, hij had het niet geweten…

Rond een uur of tien laten we Humlum (spreek uit hoemloem) achter ons en duidt de GPS Skiveren aan.

Weer langs Deense wegen, veel groen, veel weides, weinig huizen, weinig verkeer…

Om 13u30 rijden we  Camping Skiveren in Aelbaek binnen. Onze eerste 4- sterren camping van deze trip

(gewoon om dat er zo goed als geen zijn met 4 sterren). Tis een grote camping vlak aan zee met toch wat

gedateerd sanitair. Net buiten de camping is een best grote supermarkt waar veel te krijgen is, altijd makkelijk.

We mogen zelf een plaats kiezen.  Je kan de zee zien vanuit de caravan.

Je mag hier ook met de auto het strand op, zolang je maar 20m van de branding blijft. Ook apart…

Ga het toch eens doen, alleen al om een paar foto’s te maken, en een paar collega’s jaloers te maken

…”met den otto oept strand, allez gast da miende ni…”

Dinsdag 04 juni 2019

Allez vandaag ist dan toch gelukt. Ne rustdag, ’t is te zeggen ne rustdag min of meer…

We moesten vanmorgen gaan tanken en hebben dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt

om nog een bunker en een soort educatieve toren te bezoeken. Allebei op 7 km van de camping

(spreek uit z e v e n…).

Niks speciaal.

 Na de middag dan echt rusten in het zonnetje, zalig. Toen het begon te betrekken hebben we de

luifel en al onze spullen maar weer opgeborgen om morgen de rit naar Skiveren aan te vatten. Een rit

van 216 km richting het meest noordelijke punt van Denemarken.

Maandag 03 juni 2019

Bestemming vandaag  is Thyboron en Jyllandsakvariet (simpel ni…?). Gelukkig maar op 43 km van de camping. Thyboron blijkt een redelijk ongezellig dorpje te zijn, met een vismijn en viswinkeltje en de, hoe kan het ook anders, ijssalons.

Voor de rest is er eigenlijk zo goed als niets te zien. Nabij het strand is er het museum Sea War. Bij gebrek aan iets anders hebben Andy en ik dat dan maar bezocht. Het gaat over de zware zeeslagen tijdens WO I aan de Deense kusten, vooral dan grenzend aan Jutland. We worden door een zeer enthousiaste zeerot ontvangen. Al met al was het zeker de moeite, met veel originele stukken. Na de middag begint het echter te regenen en valt de geplande zeehondensafari met een bootje letterlijk en figuurlijk in het water. Daar ze dan ook 27 euro p/p vragen besluiten we dan maar huiswaarts te keren. In de viswinkel kopen we eerst onze eerste Deense visjes, Catfisch en Schol, volgens Andy is dit zeewolf en tong…de kenner heeft gesproken ay,ay captan…

Tijdens de rit naar huis komen we voorbij een Spar winkel. We slaan maar weer wat proviand op.

De visjes waren in ieder geval heel lekker, samen met Danske kartoffeler, top…

Morgen gaan we niet teveel doen, allez tot het weer zover is…

Zondag 02 juni 2019

Omdat het vanmorgen niet zo’n stralend weer is, wordt er besloten, jawel…, om toch maar weer

een uitstap te maken. Deze keer trekken we naar het eiland Mors. Volgens Google de plek bij uitstek

om zeehonden te spotten. Er zouden meer dan 2000 zeehonden op en rond de stranden verblijven.

Onze eerste halte is echter een klif die een mooi uitzicht biedt op de achtergelegen zee. Vandaa

r naar een parking op de uiterste punt van het eiland, waar ook de ferry vertrekt . We proberen

eerst langs de kustlijn verder te geraken maar dat lukt niet. Dan maar via een ander wandelpad wee

r richting zee. Wandelpad is misschien veel gezegd, het onkruid staat hier 1.5 m hoog en we moeten

ons echt een weg banen tussen het groen. Als je weet dat ons mamske amper groter is dan 1.5m,

weet je welk zicht dat geeft tussen al die hoge planten. Voordeel was wel dat het even stil was, want

ze had schrik een of ander beestje binnen te spelen, dat ze haar lippen strak op één hield. Onzen andere

held kwam als laatste door, ook al schrik van vanalles en nogwat.

Uiteindelijk bereiken we de kustlijn en wandelen we verder. Spijtig genoeg geen zeehonden te zien. Na

een uurtje houden we het voor bekeken en keren we terug. Zelfde verhaal als hierboven.

Een beetje teleurgesteld gaan we dan maar picknicken, en dan plots zijn ze daar. Een blinkend hoofdje

net boven de waterlijn. Ze kijken al net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen…

Dan zijn er meer, drie,vier zeehonden hebben we gezien.

Het is de bedoeling naar de andere kant van het eiland te rijden om daar dan de ferry te nemen. Maar

na 30 km komen we bij de ferry die…uitdienst blijkt te zijn. Niets aan te doen, dus weer 30 km terug

naar de brug. Om 16u terug op de camping die nu zo goed als verlaten is, morgen ist weer school…

Mamske en Andy nemen nog een soft ijsje, allez ja ijsje… zeg maar ijs. Zo’n grote heb je nog nooit gezien

Het is nu heel mooi weer dus kunnen we er nog van profiteren.

Zaterdag 01 juni 2019

Het weer valt nogal mee en we besluiten eerst even naar de winkel te rijden en dan onze uitstap aan te vatten. Deze keer gaan we naar de Fakta, blijkbaar een gekende winkelketen in Denemarken.  Tis in ieder geval beter dan de Rema 1000 maar het blijft behelpen. Rond 10u30 vertrekken we dan richting Bulbjerg weeral 100 km enkele rit. Het Deense landschap kent al geen geheimen meer voor ons. Heel veel groen en natuur, hier en daar een paar huizen, geen winkels, cafe’s of restaurants te bespeuren. Om 12 u komen we op de parking aan. Er staat hier een enorme wind, maar de zon komt er toch door. Bulbjerg is eigenlijk een klif, de zee enkele 10-tallen meters lager. Heel mooi zicht over de stranden en het blauwe water waar de golven woest tekeer gaan. Onze picknick kunnen we gelukkig uit de wind verorberen. Boven op de klif is ook een bunker uit WOII die nu door vogels als broedplaats gebruikt wordt. We dalen af naar het strand dat uit grote en kleine keien in allerhande vormen bestaat. De klif zelf is blijkbaar één van de weinige in Denemarken waar vogels in nestelen. Ondertussen beukt de wind genadeloos op ons in, zo erg dat ik mijn brilletje moet afzetten of het vliegt gewoon van mijn neus. Rond een uur of twee houden we het voor bekeken en vatten we de terugweg aan. Door de dakkoffer op de auto nemen we veel wind wat zich goed laat voelen. Eens meer het binnenland in wordt het beter.

Terug op de camping blijkt het weer goed mee te vallen en kunnen we nog enkele uurtjes buiten zitten. Weer een geslaagde dag.

Morgen rustdag heeft Andrew beloofd…afwachten maar…

Vrijdag 31 mei 2019

Vandaag nemen we afscheid van de vriendelijke dame (Esmeralda) van camping Darum en

trekken we naar de nabij Struer gelegen camping Humlum.

Tis zeer rustig rijden op Deense wegen, echt een verademing. Spijtig dat de maximum snelheden

zo laag liggen met een caravan, 70 km/u op de gewone wegen en 80 km/u op de snelwegen, maar ja

langzaam aan komen we er ook.

Kort na de middag komen we aan op camping Humlum. Langs een smal baantje, één caravan breed,

bereiken we ons doel. Een tamelijk grote maar ongezellige camping vol Denen. Ik tel één verdwaalde

Duitser, 1 Belg (wij dus) en wonder boven wonder…geen Nederlanders. 

Denen hebben liefst gigantische caravans (dubbelassers) met nog gigantischere voortenten, waar volledige salons en

keukens zijn in aangebracht. Staancaravans zie je hier niet dus vermoedelijk zijn het allemaal vaste gasten.

De autootjes die bij de caravans horen kunnen deze onmogelijk trekken…

Denen zijn ook luidruchtig en kakelen een hele dag door met luide stem. Koude kennen ze blijkbaar ook niet.

Terwijl wij met trui en dikke vest rondlopen, flaneren zij rond in T-shirt en korte broek en eten ijsjes

bij de vleet, misschien toch Vikingbloed. Het zal morgen van het weer afhangen wat we gaan doen.

Als het regent gaan we weer opzoek naar een deftige winkel en anders een uitstap naar Bulbjerg,

afwachten maar…

Donderdag 30 mei 2019

Opgestaan om 10 uur, om 10 uur…!!! Zouden we dan toch moe geweest zijn ?

Vandaag gaat we weer richting Esbjerg opzoek naar ‘de mannen van de zee’. Deze blijken 4 enorme standbeelden te zijn die richting zee staren. Spijtig genoeg is het echt slecht weer en heeft het geen zin om er lang te blijven. Vandaar gaan we naar Ribe, het oudste stadje van Denemarken. Andrew wil absoluut de kerk en bijhorende toren bezoeken. Dus weer 235 trappen naar boven, mannekes, wij gaan hier ne fysiek kweken ni normaal.

Door de lage bewolking kunnen we echter niet heel ver zien maar het is gelukkig gestopt met regenen, das ook al iets. Voor de rest is Ribe wel een gezellig stadje, spijtig dat door de feestdag alles gesloten is…

Dan weer terug naar de camping, nog eens lekker gaan eten want morgen trekken we weer verder richting Humlum.

Woensdag 29 mei 2019

Vandaag staat er een uitstap naar Blavand op het programma. Wel weer 70 km enkel te rijden…

Blavand blijkt een gezellig, mondain dorpje te zijn met mooie buitenverblijven die volledig opgaan

in de duinen. De weg eindigt op een parking vlak bij de 39m hoge vuurtoren, die we dan ook

hebben beklommen.

Onderweg naar boven hoor ik iemand zeggen dat ze de tel zijn verloren bij 400, in ieder geval, héél

veel trappen. De beloning voor die inspanning is echter wel de moeite. Prachtig uitzicht over de zee

r brede zandstranden. Bunkers liggen her en der verspreid, overblijfselen van WOII.

Vandaar gaat het richting museum Tirpitz. Het museum is gelegen aan een grote geschutsbunker en

loopt eigenlijk door tot in de bunker zelf. Zeker de moeite waard ondanks de hoge toegangsprijs (20 euro).

Er was nog een bezoek gepland aan natuurgebied Falso, maar door een kronkel van de GPS zijn

we niet ter plaatse geraakt. Wel hebben we onze eerst Deense kronen uit de bankautomaat gehaald.

Dan maar naar Esbjerg gereden, een grote stad, op zoek naar een winkel om de voorraden weer op

peil te brengen. Winkel Rema 1000 blijkt zeer veel Denen te lokken. Het leek meer op een combinatie

Aldi/Lidl, maar zeker niet op de grootwarenhuizen die wij kennen. We zullen het er mee moeten doen…

Bij het naar huis rijden vergis ik mij blijkbaar van bestemming en zijn we terug op weg naar Blavand.

Onze Deense kroon valt redelijk laat en zodoende moeten we het hele stuk weer terug…

Uiteindelijk arriveren we net voor 18u op de camping, juist op tijd om nog broodjes voor morgen

te bestellen (die best wel lekker zijn).

Mijn bedje zal weeral goed doen, vermoeiende vakantie tot hier toe…

Dinsdag 28 mei 2019

Rond een uur of 10 vertrekken we vanuit Schneverdingen. Eerste stuk gaat goed maar dan komen we in de buurt van Hamburg.  Man,man, man wat een ellende is me dat. Overal werken, versmalde rijstroken en pokkedruk. Blij dat we daar vanaf zijn. Rond een uur of 12 gestopt voor ons middagmaal en dan weer verder. Denemarken komt nu wel echt dicht bij.

Na weer even aanschuiven aan de Duits – Deense grens rijden we Denemarken binnen. Plots zijn alle borden langs de weg zo goed als onleesbaar…zelfs onze dame op de GPS begint zeer raar te praten.

Om 15.30 komen we aan op ‘Darum camping’. De vriendelijke dame bij de receptie laat ons zelf een plaats uitkiezen. Camping op zich is niets speciaal, wel zeer rustig (buiten lawaai van de nabij gelegen weg). Het nieuwe sanitairgebouw is maar gedeeltelijk af, maar het gene er staat is fantastisch mooi. Weer privé badkamers en mooie toiletten. Het oude gebouw echter kan je beter mijden. Sanitair zoals in de good old days, douches met gordijnen maar het ziet er wel allemaal proper uit.

Aan de camping is ook een ‘grillhouse’. Met een klein hartje daar gaan eten maar alles viel reuze mee. Andrew had een hamburger met frietjes en mayo met Jack Daniels…

Wij hadden een gepaneerde kippesteak met gedraaide frietjes en bearnaisesaus. Alles wel lekker dus dat viel goed mee. Ons eerste Deense pintje is ook een feit, een Carlsberg gaat er altijd in…

Ons bedje zal weeral goed doen want morgen heeft Andy weer van alles in petto…

TAK (bedankt in’t Deens…)

Maandag 27 mei 2019.

Met zen alle een zalige nacht achter de rug. Wel veel regen gehad maar ik was te moe om daar wakker van te liggen. Vandaag staat een uitstap naar de Lunenburgerheide op het programma. Eerst een 30 km met de auto naar Undeloh, door ons mamske omgedoopt tot Duloc. ‘In Duloc is alles goeeeed’.

Dan te voet verder naar Wilsede, wegens autovrij dorpje, en dan verder naar de Wilsederberg. Allez ja, what’s in a name, want de berg blijkt maar 169 meter hoog te zijn…Mooie heide en bossen, al met al een leuke wandeling van een kleine 12 km. Terug in Duloc zijn we dan maar iets gaan drinken, voor Andy en mij een Lunenburger pilsener en voor ons mamske ne platte cola van 40cl…

Gelukkig hadden we zeer vriendelijke ober (NOT)…

Andy moest natuurlijk weer een stuk taart hebben. Het werd uiteindelijk ‘erbeertarte’ en mamske kon niet onderdoen…

Dan weer terug naar de camping.

Morgen naar Denemarken…