Ons eerste kleinkindje: "Zoe" Het is een schatje !!! Wij houden ontzettend veel van haar.
Over mijzelf
Ik ben Risse
Ik ben een man en woon in Vilvoorde (Houtem) (Belgie) en mijn beroep is Grafdelver/bewaker (doodgraver dus) op de begraafplaats van Vilvoorde.
Ik ben geboren op 29/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen - korte trips naar de Ardennen of waar dan ook, hengelen en andere leuke dingen.
Zoeken in blog
Mijn hobby's !!!
Wandelen, begraafplaatsen, dieren...
16-05-2007
Bouillon
Zicht op Bouillon, met rechts: "Het Fort en de brug." Nu is het niet ver meer.
Plots staan we oog in oog met een enorme toren. Wat van beneden in het stadje Bouillon geleek op een klein pietluttig torentje, is een mastodont van een toren. Doe wat je wilt, mijn benen doen wel pijn, maar die moet ik beklimmen. Dus ik en Fien de toren op.
Verder gaan we. Links en rechts van de weg staan er kleine en grote dennenboompjes, grote velden vol met bomen. In grote varierend van 10, 20, 30 cm tot 150 cm. Prachtig zicht is het.
Even wandelen we niet meer in en door de bossen. Nu zijn er alléén nog wijdse vlaktes te zien met mooie vergezichten. Het enne al mooier dan het andere. Zoals op deze foto, van een zijweg. Voor alle duidelijkheid: "we zijn deze weg niet ingeweest." Nog steeds vollop rust, vogeltjes en vlinders rondom ons. Lieflijke taferelen en hadden we meer tijd gehad dan hadden we hier, ergens halverwege deze weg, een picknick gehouden. We vervolgen onze weg rechtdoor. Godfried van Bouillon wacht op ons.
Het nodigde ons uit om eens langs te komen, maar dat ging niet meer. Het was reeds veel te laat en we zijn liever uit het bos voor het donker word. Een andere keer misschien. Wij moeten nu naar rechts...hop naar Bouillon.
Na een poosje daar gezeten te hebben gaan we terug op weg. Stillaan beginnen onze benen wel even pijn te doen. Met goede moed gaan we verder. Fien controleerd nog even onze positie. Als alles juist is en we zijn nog op de goede weg, dan moeten we net voor een dorp uitkomen. Wait and see...!!!
Amaaiiiiiiiiii, ik was ook moe zelle. Maar toch ik zou het zo weer doen. Rechts van mij ligt mijn leesbril op onze wandelkaart. De natuur is hier mooi. Hier zie ik ook weer een Buizerd, maar de bomen staan hier zo dicht op elkaar dat ik niet de kans heb om er een foto van te nemen...spijtig !!!
Na deze uitputtende strijd tegen de natuur...rusten we op een boomstam even uit van onze gedane inspanningen. Het was nodig. Wat bijkomen en vooral veel drinken. We genieten van het mooie uitzicht rondom ons. We zijn aan de rand van het bos gekomen.
De vorige foto is beneden juist voor de draai gemaakt. Oefffffffff...eindelijk zijn we aan het einde van onze lijdensweg geraakt. Het was zwaar, maar de moeite zeker en vast waard. Weer hou ik mijn fototoestel rechtop, zodat je kan zien hoe slecht en steil deze weg wel was. Het was een hele ervaring.
We zijn nu al de bocht voorbij, en rusten even uit. Je kan zien hoe steil we naar boven gaan...ik heb speciaal de camera rechtop gehouden. De weg is hier wel heel slecht en hier besef je pas dat je wel degelijk goede wandelschoenen nodig hebt om zo een wandeling te volbrengen. Met gewone schoenen kom je nooit tot boven. Als je dit nog nooit gedaan hebt, moet je dat zeker eens doen Het is prachtig om te doen, maar zeer vermoeiend !!!
Tot hiertoe waren onze wandelpaadjes altijd goed tot zeer goed begaanbaar geweest. Tot we 100 meter verder van de waterval voor deze uitdaging stonden. Een smal pad met alléén maar losse stenen...steil naar boven. Vol goede moed gingen we op pad. Nu had ik gedacht dat het alléén maar zover zou zijn als ik kon kijken en dat er daarna wel een beterte weg zou komen. Slecht gedacht dus !!! Daar boven gaat de weg naar rechts en word nog slechter en vooral steiler. Er kwam gewoon geen eind aan.
Ik ben Risse
