fietsen, computeren, vrijwilligerswerk, familieonderzoek en lezen zijn de dingen die me bezighouden
03-05-2007
Scherpenheuvel
Jaarlijks rijden enkele mensen uit onze parochie op 1 mei naar Scherpenheuvel.
Verschillende keren ben ik ook meegereden maar 2 jaar geleden heb ik het op te terugweg moeten opgeven. Ik had nog voor we aankwamen hevige krampen in mijn beide bovenbenen en dat was echt pijnlijk. In Scherpenheuvel zijn we dan naar de Rode Kruispost geweest waar ze me een half uur lang gemasseerd hebben. Ik ben nog terug vertrokken met de groep maar na een tijdje kwam de kramp terug op en kon ik echt niet meer fietsen. Vorig jaar was het slecht weer en ben ik gewoon met de auto meegereden. Dit jaar wou ik terug meerijden maar maar de helft, dus een enkele rit. Fiets op de fietsdrager van de auto en in Scherpenheuvel gewacht op de aankomst van ons groepje.Na de maaltijd naar de Basiliek om een kaars te branden, rond de Basiliek gewandeld (waar de kruisweg is) en toen ik terug bergop ging zag ik de toren van de basiliek en heb ik maar een foto genomen. Om 14 u ben ik dan met de groep terug huiswaarts gereden. We waren nog maar één straat ver en er had al iemand een platte band. Dus al een eerste stop. Onze tweede stop was in de dreef aan de abdij van Averbode om een lekkere ijscrème te eten. En dan ging het weer verder, het ging goed er was meestal rugwind en vooral veel bergaf! In Itegem was het tijd voor een langere pauze en zat mijn man te wachten op een terras, hij had de caféhouder verwittigd dat er een groep dorstige fietsers op komst was. Na deze pauze reden we weer verder nu geen bergaf meer maar nog wel meestal rugwind. Toen we terug thuis waren stond er op de teller van de zoon 120 km, hij reed wel heel de rit. Dus voor mij waren het maar 60 km. Dit jaar heb ik geen krampen gehad en ik overweeg om volgend jaar toch weer heel de rit te doen. Ik wou de foto's in de tekst meesturen maar dat lukt me niet...
Zondag de Rasshaertroute gereden. Het was een zalige dag, zonnig en beetje wind wat wil een mens nog meer. Hele mooie route, je komt ook langs wegen en weggeltjes waar geen fietsknooppunten zijn en waar het ook mooi rijden is. Vroeger hebben wij het Rasschaertpad (zoals het toen genoemd werd) gereden en ik had er een hele andere herrinering aan. Niet zo mooi en meer langs de baan, maar nu ... piccobello! Toen we thuis kwamen hadden we 74 km op de teller, de route is 57 km + 7 km tot aan het sluizencomplex in Wijnegem. We ontdekten dat we ook nog ergens anders konden starten maar tot daar is het ook een eindje rijden dus maakt het niet zoveel uit. 's Middags hebben we een stop gedaan aan het Molenhuis in Pulderbos. We moesten wel heel lang wachten maar het was de moeite. Goed terras met voldoende parasols want dat was wel nodig. Vorig jaar waren we daar ook en toen was de bediening normaal, waarschijnlijk was er iemand niet komen opdagen voor de bediening... Als je daar in de buurt bent zeker eens een terasje meepikken, op zondag werkt de molenaar en ook nu stonden de wieken vrolijk te draaien in de wind.
Vandaag rijd ik van Scherpenheuvel naar huis, dat zal zo'n 62 km worden. Vroeger reed ik de hele toer heen en terug maar 2 jaar geleden kreeg ik onderweg hevige krampen in mijn dijbenen aan de binnenkant. Gelukkig waren we bijna in Scherpenheuvel maar met veel moeite en pijn ben ik het laatste stuk toch nog kunnen oprijden. Mijn man is toen met mij naar de Rode Kruistent gegaan (ik gestrompeld) en daar werd ik goed verzorgd. Ik voelde mijn een coureur die door zijn verzorger gemasseerd werd. Na het middagmaal hebben we nog even rondgewandeld, kaarsje gebrand... de dingen die men daar doet. Ik ben mee terug vertrokkne met de groep maar na een tiental km kreeg ik weer zo'n hevig kramp dat ik van mijn fiets moest. Het was verschrikkelijk, ik wist niet hoe ik moest staan of gaan. Mijn man werd opgebeld en die is me dan komen halen, hij was de bezemwagen ;-) Ik was wel erg teleurgesteld dat ik de rit niet kon uitrijden. Onderweg toen, ik in de auto zat, was het weer hetzelfde. Uit de auto gesukkeld en aan de kant van de baan heeft mijn ventje mijn dijbenen gemasseerd. De mensen die ons voorbijreden zullen er wat van gedacht hebben. Vorig jaar ben ik niet meegereden, het was toen echt slecht weer. Onze zoon die pas een nieuwe fiets gekocht had is wel meegereden. Op de terugweg kreeg hij platte band en omdat het zo'n rotweerwas werd de 'bezemwagen' opgebeld. Met onze GPS konden we gemakkelijk de plaats vinden waar de groep stond te wachten. Zoon was erg teleurgesteld.
Vandaag is het weer zover. Manlief zou mee vertrekken met de groep, ik met de auto met mijn fiets en nog een fiets van iemand anders, die ook met mij zal meerijden. Toen ik hier wat zat te surfen hoorde ik de voordeur opengaan. Mijn man was teruggekomen, ze reden veel te snel (21km/u en dat met tegenwind) en dat kon hij niet aan. Hij wou niet tot last zijn van de groep en is teruggekeerd. Tegen 10u vertrekken wij met de auto en de fietsen en ik hoop dat ik de terugrit kan uitrijden zonder vredelijke krampen. Wordt vervolgd...
Gisteren, zondag, ben ik samen met mijn zoon gaan fietsen. Langs het Albertkanaal en dan via knooppunt 29 - 25 en dan richting 23. Maar... toen we bijna aan de Turnhoutsebaan kwamen had mijn zoon een platte band. Geen plakgerief bij, geen reserve binnenband... (we zouden toch maar een kort ritje maken. Dus manlief gebeld en hij kwam de fiets ophalen, moest eerst nog wel het fietsrek op de trekhaak zetten. Enfin, het weer was niet denderend en het regende... Na een tijdje kwam onze 'fiets-hulp'. Zoonlief wou nog verder fietsen met mijn fiets. Toen hij thuiskwam nam hij zijn (spreekwijzelijke) hoed voor me af. Mijn fiets vind hij véél te zwaar! Hij heeft nu wel eerbied voor mij als ik hem probeer te volgen tegen 22 à 23 km per uur, wat ik niet erg lang kan volhouden. Thuisgekomen werd de band geplakt en als reserveband in zijn fietstasje gestopt. Nieuwe binnenband werd gelegd en vanavond gaan we een nieuwe buitenband halen, want die was ook kapot!
Gisteren zijn we (mijnman en ik) weer terug op onze fiets gestapt. Geen grote rit maar een toertje in de buurt. Door Schoten - Koningshof en langs Iepenburg. Verder naar 's Gravenwezel en terug door Koningshof.We probeerden zo dicht mogelijk langs de baan naar Schoten-vaart te blijven en zo kwamen we op wegen waar we nog nooit geweest waren. Aan de brug over de vaart gereden en terug huiswaarts, steeds langs de vaart. In totaal 23 km gereden en ik was echt moe...
Maar vandaag reed ook onze zoon mee. We reden naar het Peerdsbos, langs de Miksebaan naar Sana de Mick en dan richting knooppunt 40. Toen we rechtsaf moest zijn wij links gereden en kwamen we langs Rommersheide. Daarna reden we langs de HST-lijn tot we onder de brug konden rijden en kwamen we langs de E10-hoeve. We reden verder naar De Groene Linde en volgend de dreef tot aan De Merel en sloegen dan af naar de vaart, die we steeds volgden . Via de achterkant van het Park van Schoten kwamen we weer thuis. Vandaag 38 km gereden en ik was bijlange niet zo moe als gisteren en het rijden ging vlotjes.
Eindelijk heb ik mijn man kunnen overhalen om met Nordic Walking te starten. Hij wandelt niet zo graag omdat hij veel last heeft van zijn enkels. Hij heeft nu een soort steunkous (enkelkous) en nu heeft hij minder last van zijn enkels. Onlangs hebben we dus nordic-walking-poles gekocht en zijn op eigen houtje gestart met wandelen. Ik wil graag een initiatiecursus volgen maar de meesten zijn volzet of te ver weg. De techniek opgezocht op het net en we proberen de aanwijzigingen te volgen. We proberen om 3 keer per week te gaan wandelen en zijn gestart met een halfuurtje. Vanmiddag gaan we weer op pad.
Het fiesten ligt een beetje stil. Vrijdag zijn we nog even gaan fietsen hier in de streek. Maar.... er was veel wind en toen we vertrokken viel het wel mee. Wind in de rug, zalig... maar na een tijdje kwam er een eind aan ons hulpje in de rug en kregen we de winf van voren. Het was een hele tijd geleden dat ik nog gefietst had en dat viel enorm tegen. Toen we terugreden langs de vaart (kanaal Dessel-Schoten) zat de wind pal van voor en reed ik soms amper 10 km per uur. Dat was echt niet meer leuk.
Eigenlijk wou ik een mooie wandeling gaan doen maar alleen is maar alleen en mijn man gaat niet zo graag wandelen, dus wij de fiets op en het poetswerk thuis laten voor wat het was. Poetsen kon ook 's anderendaags nog.
Even wat van me laten horen. Heb de laatste tijd niets meer geschreven in mijn blogje, had het te druk. Ga een totaal verslag maken van onze Ruhrtalradweg en de foto's erbij proberen te plaatsen. Maar... het zal nog even duren.
We zijn klaar om te vertrekken. Eerst moeten we al bergoprijden en algauw bergopstappen! Dat viel niet echt mee. Gelukkig volgt er dan meestal ook aan afdaling. Ik reed al direkt een bordje voorbij... en moest dus terugdraaien, gelukkig had mijn man het bordje wel gezien. Aan de Ruhrquelle moest er natuurlijk een foto genomen worden.
Oef! De fietsen hangen op hun gereserveerde plaats. De plaatsen zijn genummerd en op een electronisch bord staan de nummers voor alle fietsplaatsen. Bij de gereserveerde plaatsen staat de naam van de fietser.
Wij zijn terug van onze korte fietsvakantie Donderdag 21/9 zijn we met de trein van Duisburg naar Winterberg gereden. Het was de eerste keer dat we zo iets deden, met fietsen en bagage op de trein. Onze fietsen plaatsten we op de genummerde en gereserveerde plaats. Zelf konden we in dezelfde wagon zitten. Het is allemaal vlotjes gegaan. Ook het overstappen in Dortmund is ons goed gelukt. Dank zij het spoorwegpersoneel konden wij met de goederenlift van het ene perron naar het andere. In Dortmund namen we de (Dortmund-Sauerland-Express) RE57 richting Winterberg. In het station de bagage op de fietsen geplaatst en we konden vertrekken. Het was wel even wennen aan de bewegwijzering, soms was het een heel duidelijk bordje maar soms enkel een sticker op een paaltje van een verkeersbord. Het begon al 'bergop'! Gelukkig niet al te lang en al gauw reden we door het bos naar de 'Quelle' van de Ruhr. Na een paar foto's genomen te hebben stapten we terug op de fiets en ging het bergaf Toen ik beneden was moest ik een hele tijd wachjten op mijn man en vroeg me af waarom hij te voet van die berg kwam.... maar hij had een platte band. We hadden toen juist 4 km afgelegd. Gelukkig hadden we plakgerief bij en kon de band geplakt worden. In de Ruhrquellehutte hebben we dan maar een pauze genomen. Gelukkig hebben we zonder verdere pannes onze route kunnen rijden. We hebben 4 dagen gefietst en hadden aan de monding van de Ruhr in de Rijn 258 km op onze teller staan. Wij vonden dit echt de moeite waard en willen in het voorjaar zeker terug zo'n route rijden.
Morgen is het dan zover! Alles is ingepakt en staat klaar om mee te nemen. Morgen moet ik in de voormiddag nog werken maar na de middag vertrekken we met de auto richting Duisburg en overnachten bij de broer van mijn man. Donderdag 's morgens nemen we de trein naar Winterberg en 's middag start dan onze toer langs de RuhrtalRadweg.
Vandaag wilden we fietstassen gaan kopen voor op mijn fiets, want de tassen die we in bruikleen hebben passen niet op mijn bagagedrager. De buizen zijn te dik! Bij Adventure Store hadden we gezien wat we wilden, dus wij met de fiets daarheen. Aan de verkoper ons probleem uitgelegd en die man in met de zakken mee naar buitengegaan om ze op mijn fiets te proberen. Geen enkel model paste. Uiteindelijk stelde hij voor om een draagtas te nemen van Ortlieb, volledig waterdicht. Met riemen kan ik die tas dan op mijn bagaedrager plaatsen. Het is wel gemakkelijk om ze in het station van de fiets te doen en om ze te dragen. Nu maar hopen dat het inderdaad ook allemaal goed verloopt.
Ben nu bezig het lezen en noteren van informatie i.v.m. de route. Daarvoor ga ik te rade bij www.ruhrtalradweg.de in het gastenboek vind ik veel tips. Soms zijn de bordjes van de route niet goed zichtbaar, dat noteer ik dan op mijn zelfgemaakte routeblad. Soms zijn er werken en lees ik van fietsers dat er geen omleiding is aangegeven... dus we weten zo'n beetje waar we moeten opletten. Op onze eerste rit moeten we toch een paar keer bergop... dat is echt niet mijn sterkste kant, maar desnoods moet ik maar afstappen. Mijn fiets heeft 7 versnellingen en die van mijn man 4... Morgen gaan we nog een paar goede fietszakken kopen, we hebben al één stel uitgeleend van vrienden. Onze eigen fietszakken die zijn met riempjes vastgemaakt en dat is echt niet handig als we op de trein de bagage van de fiets moeten doen. Gelukkig heb ik gelezen dat in Dortmund een lift is zodat we op een confortabele manier naar het juiste perron kunnen.
Vanavond de hotels die we uitgekozen hebben gebeld en een kamer gereserveed. We zijn dus al zeker dat we na onze rit een bed hebben om te slapen. We overnachten in Messchede, in Schwerte en in Hattingen. Van Hattingen rijden we naar Disburg en daar slapen we dan bij mijn man zijn broer.
Woensdag vertrekken we naar Duisburg met de auto en overnacht bij de familie.
Het wordt nu wel spannend! Ik ben aan 't aftellen.
Onze treintickets zijn besteld en afgehaald door de broer van mijn man. Hij woont in Duisburg en wou dit met veelplezier voor ons regelen. Ook de tickets voor de fietsen zijn er. Gelukkig dat hij ze nog kon krijgen want er waren bijna geen plaatsen meer vrij voor de fietsen.
Nu kunnen we beginnen met slaapgelegenheid te zoeken. In ons informatiemapje een 'Spiralo'-boekje hebben we onze trajecten vastgelegd. In die Spiralo staan ook adressen van hotels die dicht bij de Ruhrtalradweg liggen.
Mijn probleem is nu beslissen wat wel en niet mee moet. Hoe we onze bagage op de fiets meenemen. Het is nu 38 jaar geleden dat we nog op reis waren met de fiets en we hadden in die tijd echt niet veel babage bij.
Vandaag wilden wij de Rasschaertroute fietsen, kwastie van training. Op Charel zijn blog http://seniorennet.be/charel vond ik de nodige informatie, die ik dan ook afgedrukt heb.
Omdat wij de route wilden starten aan sluizencomplex in Wijnegem reden we onze straat uit, die uitkomt aan het Albertkanaal. Daar reden we richting Wijnegem (een kleine 6km). Vlak voor de sluizen wist ik het, voor ons eerste bordje staan. We moesten daarvoor scherp terugdraaien en konden aan onze tocht beginnen. We reden richting 's Gravenwezel, langs prachtige villa's en kwamen op grondgebied van Schilde, daar is er iets misgelopen aan het witte kerkje (naam weet ik niet)... een bordje gemist, niet gezien, verdwenen?... Dus even teruggereden om te zien of we inderdaad niet goed hadden opgelet maar... niks te vinden. Gelukkig had ik de beschijving van Charel, zo wisten we welke richting we uit moesten. We moesten langs het Anti-Tankkanaal dus reden we langs de knooppunten 22 - 24 - 29 - 25 en aan 26 waren we aan 't Anti-Tankkaneel. Daar vonden we een bordje Rasschaertroute (verkorting 27km) en dat was onze bedoeling niet. Dus keken we even op onze knooppuntenkaart hoe we naar Halle konden rijden.We volgden 90 - 89 - 93 - 92 en ja hoor, daar vonden we terug het bordje wat we zochten. Dus waren we weer op de goede weg. Heerlijk fietsen was het daar, trouwens de hele tocht liep over rustige veld- en boswegen. Soms waren het hele vlotte asfeltpaden en soms onverhade boswegeltjes met hier en daar een put maar super rustig! We namen een pauze aan het Molenhuis. Zoalks steeds namen we ons fietscomputerke van de fiets maar toen we ons drankje bijna op hadden merkte ik dat ik mijn 'kilometriekske' niet vond. Ben dan naar mijn fiets gaa kijken maar daar was het niet. Het was ook niet in mijn zakken, niet in mijn fietstasje... Dan maar zoeken op de grond... niet in de buurt van de fietsen... niet op het padje naar het terras... niet in de buurt van het tafeltje waar we zaten. Zonde vond ik, maar ja je kan niet blijven zoeken naar iets wat plots spoorloos verdwenen is en dus reden we verder. In Pulle aan het bedevaartsoord hielden we een korte stop en even later vervolgden we onze route. Na een tijdje, we waren pas over de brug van het Albertkanaal gereden, vonden we geen bordjes meer en moesten we terug onze knooppuntenkaart bovenhalen. Maar we besloten om via het Albertkanaal naar huis te rijden. Manlief was ongerust of we wel in de goede richting reden. Maar ik kon hem geruststellen, wist welke richting we uit moesten en er stond ook een 'Paddestoel' die ons bevestigde dat we richting Wijnegem en Antwerpen reden. Langs het Albertkanaal hadden deze keer geluk, wind in de rug! ;-) Dan ging vlotjes. Na 70 km waren we terug thuis. Al was het een tocht met wat perikelen, het was een mooie tocht, heel rustige wegen, zelden door bebouwde kom en veel groen en bossen.
als ik hem probeer te volgen tegen 22 à 23 km per uur, wat ik niet erg lang kan volhouden.
We zijn klaar om te vertrekken. Eerst moeten we al bergoprijden en algauw bergopstappen! Dat viel niet echt mee. Gelukkig volgt er dan meestal ook aan afdaling. Ik reed al direkt een bordje voorbij... en moest dus terugdraaien, gelukkig had mijn man het bordje wel gezien.
