Februari ijlt van de vrieskoorts terwijl grijze wolken huizen in tengere bomen en in mijn hoofd geen vogel die zin heeft om te fluiten mistroostig verdwijnt een dag omdat iedereen gebukt gaat net als mijn kater op zoek naar warme stralen al was het maar een streepje lig ik overhoop met de zon die de winter gijzelt omdat zij die mooie sneeuwman wel zitten zag. Hopelijk smelt hij voor haar
