Vereeuwigd in een vergezicht
sprakeloos naar God gericht
vond ik die septemberochtend
een oude grijze eiken man.

Mijn boezem tegen hem aangedrukt
voelde ik hoe oud en koud
zijn blauwe bloed
in het duizend stroomde.

Toen  ik hem streelde en zoende
hem een schouderklopje gaf
vroeg ik vol meelij 
hoe oud hij was.

En ja, hij ritselde toen,
in de duizend
ritselde hij
toen...


Rita Jouck