xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Soms zie je in een bliksemflits

jouw and’re helft op je pad verschijnen.

’t Gevoel van eenheid is zo groot

dat ‘t niemand onberoerd kan laten.

Je neemt het mee als een visioen

en kan het haast met niemand delen.

Even plots is het weer weg, opgelost en weggezogen

uit je leven dat veel leger lijkt dan vroeger.

Dan blijft nog slechts de hunkering, de hoop

ooit weer een glimp te vangen van ’t gevoel

waarvan d’ herinnering gekoesterd wordt

als deel van ’t grote Plan dat leven heet.

Zo heb je weer een stukje van het mooi geheel

aan d’ and’re toegevoegd, ’t valt op zijn plaats.

Het werpt weer wat meer licht op hoe het zijn zal

als alle ballast is verdwenen, opgelost en weggevaagd –

als jij en ik en zij en hij verdampen in het wij

teruggekeerd in ’t eeuwig zijn.

Rob.