Een mens blijft zeuren over gebeurtenissen die het leven een groot gehalte aan zurigheid geven. Zou de nijging tot zeuren liggen aan het egocentrisch duiveltje dat elkeen in zich heeft, of ligt het aan de opgepepte nooit aflatende stroom aan (des) informatie die ons door de strot gejaagd word? Wat het ook weze, ik word er word er zoooooo moe van.
