the king , the queen, the cat, the dragon and I...

Over mijzelf

Ik ben Hugje
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgie) en mijn beroep is verleden tijd. .
Ik ben geboren op 18/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Gedachten en herinneringen tollen in mijn hoofd. Het zijn er vele na twintig jaar intens leven en genieten.Ik schrijf ze hier neer om ze niet te vergeten. Maar er is ook vandaag, en morgen, en overmorgen,live will go on...Ook dàt moet ik onthouden !

Inhoud blog

	even schrijven over een moeder .....

Zoeken in blog

Archief per maand

	07-2013
	10-2006
	09-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	04-2006
	03-2006

Laatste commentaren

antwoord aan mijn schone broer ( Leia)
op dagdenkertjes

BLOG (FREDDY)
op dagdenkertjes

bedankt ( Leia)
op dagdenkertjes

hallo (madammeke)
op dagdenkertjes

Stille gedachte (Hermke)
op alle begin is moeilijk

Gastenboek

	iets mis
	Hallo Leia
	Hallo Leia
	Wandelgroetjes uit Borgloon
	groetjes

klik op klak-knop om een berichtje te laten

Mijn favorieten

	SeniorenNet.be
	Harley Davidson
	ebay - online verkoopsite
	Dyrberg/Kern juwelen
	halfedelstenen
	Cavalier King Charles
	White Stars Publ. ( Egypte)

E-mail mij

Zin om te mailen? Welkom !

Beoordeel dit blog

the king , the queen, the cat, the dragon and I...

.... en heel wat herinneringen aan wat voorbij is.
Welkom bezoeker!

02-04-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

dagdenkertjes

- ... en altijd is het zo dat de liefde zijn eigen diepte pas kent op het moment van afscheid ... -

(... de Taj Mahal was het voornaamste doel van de reis. Althans voor mij. We arriveerden in Agra op een maandag. India : you love it or you hate it. Die twee emoties kunnen elkaar in sneltempo opvolgen in de loop van één dag. De Taj Mahal sloot zijn deuren op dinsdag ! Ontgoocheling. En de 'indian belly'.

De zon zakte dieper naar de horizon. We stonden in de grote toegangspoort en staarden naar wat het symbool van India en van liefde geworden was. Het marmer van de perfecte koepel kleurde van wit, naar roze, naar diepblauw en heel wat kleurschakeringen daartussen. Reflecties van de kleuren die de ondergaande zon aan de hemel gaf. Toen de hemel donker werd leek het marmer te stralen, de minaretten gloeiden tegen de invallende nacht. Een beeld dat we voorheen enkel op prentkaarten zagen. Om dit te zien hadden we enkele duizend kilometers de hitte en de indiase bussen getrotseerd. We zijn gebleven tot de laatste seconde, hebben de beelden in ons opgezogen om ze nooit meer te vergeten. Want morgen, zo had iemand plots beslist, was er geen bezoek. En overmorgen ging de reis verder.

Op dinsdag heb ik me overgegeven aan de 'indian belly' en ben in bed gebleven. Ogen dicht om de beelden van zoveel schoonheid terug op te roepen en te herbeleven....)

Geef hier uw reactie door