atc,kaarten,brocante en overpeinzingen Hallo, ik ben Saartje,woon in Lelystad, ,geboren 7-12-1952, getrouwd , heb 2 zoons,een kleinzoon, een
hond,schildpad,tortelduif en vissen en een poes Pukkie .Ik heb veel hobbies,knutselen, genealogie,tuinieren
26-06-2012
Truusje
Even een update.Truusje is gisteren weer naar de dierenarts geweest, heeft een infuusje met prednison gekregen en een injectie, die inwerkt op haar hersentjes.Tevens astronauten voedsel,dat ze om het uur moet hebben.
Ze heeft gisteren een klein plakje kaas gegeten, niet veel,maar toch.Ze heeft nog steeds last van evenwichtstoornissen.
Ik hoop en bid.
Onze kleinzoon blijkt een heel erg slecht oog te hebben, hij ziet met een oog minder dan 10 %.
Hij krijgt nu een bril, +8 en +6
Hopelijk verbetert het iets. Jullie snappen,dat er even een beetje veel op me afkomt en ik niet bar veel puf heb, in blogbezoekjes.Maar ik vergeet jullie niet, ik hoop, jullie mij ook niet.
Wanneer je in een gemeente, met een zeer eenzijdig en weinig inspirerend winkelaanbod woont, dan moet je soms creatief zijn en soms dankbaar zijn,voor behulpzame mensen.Neem nu bijvoorbeeld jute, een stof,waarmee van alles te doen valt,maar hier er om vragen is :een heel dom gezicht,van een 16 jarig, kauwgom kauwend verkoopstertje,die je appelig aankijkt van;waar heeft dat mens het over????
Pm dan vervolgens amechtig uit te brengen:als het er niet LEGT,dan hebbe we ut niet.
Soms ,heeeeeeeeeeel soms komt er dan een beetje stoom uit mijn oren en zie ik in gedachten,heel vaag, een verhuiswagen.Maar helaas, dat is niet mogelijk, dus goede raad is duur.
Dit kwam de dochter van mijn beste vriendin ter ore.Zij werkt op een kinderdagverblijf en ooit , in het grijze verleden,hadden de kinders hun Sinterklaascadeautje in een klein jutezakje gekregen.Zij had ze, met vooruitziende blik, verzameld en opgeruimd.Misschien konden de kinders er ooit nog eens iets mee maken.Maar ze waren totaal vergeten.Tot ze van mijn jute wens hoorde.Ze is gaan zoeken, dozen en laden omgekeerd en ja, hoor, ze vond er naar al die jaren nog een paar.
En die kreeg ik.
Ik was er zo blij mee.
Toen wij afgelopen week een paar dagen in Brussel waren,heb ik bij Dille en Kamille,van die leuke ouderwetse knijpers gekocht.Een idee kwam in mijn brein op.
En dit is er geworden,van een van de jute zakjes.Een knijperzak, voor ouderwetse knijpertjes.
Die knijpertjes ga ik niet gebruiken voor de was, o nee, er zijn massa's leuke dingen mee te doen.Maar tot ze gebruikt gaan worden, verblijven ze in hun eigen onderkomen.
Weer terug
Na een paar fijne dagen in Brussel, ter gelegenheid van ons 40 jarig huwelijk,zitten we nu weer in druilerig Nederland.Ik heb me maar weer flink wat stof aangeschaft en een zak fiberfill,want een mens moet toch wat he?
Tijdens het struinen in Brussel,kwam ik deze twee "schatten "tegen.Een heel mooi,sleets, oud bijbeltje,uit 1920,met daarin nog een oud bidprentje en een prachtige Jugendstil gesp.De gesp lag zwart en vies op de grond,maar tussen de tanden door siste ik tegen mijn Lief:die wil ik hebben, ik leg later wel uit,waarom.
Ik ben het voorzichtig aan het schoonmaken, want er zitten kleine steentjes in,die er o zo makkelijk uitvallen.
Ik wens jullie allemaal een fijne dag toe
Klopt, dan zijn Lief en ik 40 jaar een paar.19 en 23 jaar oud, eigenlijk nog kinderen.Een leven lang, lief en leed en hopelijk nog wat jaren erbij.
Getrouwd 13-6-1972 in Amsterdam, het oude stadhuis, ingang Prinsenhof.
Zovele ,die de dag meemaakten, zijn er niet meer, maar we dragen hen in ons hart mee.Vieren doen we die dag, samen, in Brussel/Onze kinderen zorgen voor de dieren, die zo'n belangrijke rol spelen in ons leven.Vanaf het begin van ons huwelijk, hebben we beestjes gehad en vertroeteld.Kinderen kwamen en zij werden de spil,waar ons leventje om draaide.Nu zijn zij ,beiden, uit huis en leven met een partner.Een kleinkind kwam ons gezin verrijken.We zijn gezegend en ondanks hoogten en dalen, kan ik zeggen: het is goed.
We houden van elkaar en hopen,dat het nog wat jaren zo mag doorgaan.
Hoe meer ik nerveus en gespannen ben, hoe meer er uit mijn handen komt.Heerlijk natuurlijk,alleen het huisje wordt zo vol.Nu stel ik Ermelinda(op de bank) en Geertrui aan jullie voor(aan de muur)
Normaal leef ik me deze tijd uit, in de tuin,maar dat heeft niet veel zien, het is veel te nat en snotterig.Het zaaigoed wil ook niet echt groeien.Gelukkig trekken de aalbessen zich nergens iets van aan, dus de eerste kunnen we deze week al eten.
Ik wens jullie allemaal van harte een beetje zon toe,
Ik zag ze her en der al voorbijkomen, op de knutsel blogjes en ik vond ze enig.Dus wat doe je dan? Je gaat aan de pruts en knutsel.Mopperend, want de naaimachine deed raar, dus dan maar met de hand.
Tilda zat ,in onderdelen, regelmatig vast aan mijn rechter wijsvinger.Dan had ik per ongeluk een stukje vel mee genaaid (ik ben linkshandig).Maar in het vuur van het creëren, maakt dat niet uit.Het vullen van de diverse ledematen, viel nog niet mee.Nadat ik de benen, met de stevige dij'tjes had gevuld, leek het wel, of Tilda enorme O benen had.Dus duwen en vouwen en knijpen, tot de beentjes een beetje redelijk waren.
Ik had geen "huid"stof, dus een T shirt ,uit de kast van mijn lief gehaald en Tilda er uit geknipt.Moet kunnen, toch???????????????.
Ik ga er zeker meer maken,maar eerst even mijn eigen onderdelen laten genezen.Een naald kan soms verdomd scherp zijn.
Gisteren teruggekomen van de week vakantie met de andere zoon en schoondochter.Schitterend weer gehad en erg genoten.Ik heb een nieuwe vriendin, zoals jullie op de foto zien.We konden het zeer goed samen vinden en ik ben stapeldol op haar.Helaas moest ze in het park achterblijven, sniksnik.
Kortom het was weer genieten.Vandaag kwam er een schitterend boeket bloemen binnen, vast voor ons robijnen jubileum.Van de ouders van onze schoondochter.We waren er verlegen mee.
Nu de was wegwerken en verder met de drukte, want de maand juni is er eentje ,hoor.Reken dus maar niet op mij.Ik houd jullie af en toe op de hoogte.
Na een heerlijke vakantie,met zoon,schoondochter en kleinzoon.Thuisgekomen, had de andere lieverd ,de keuken geplaatst,zodat we aan de afwerking kunnen beginnen.Dus nog even verder blogpauze,maar om leuke redenen.
Gisteren ben ik mijn mijn lieve schoonzus,naar de Libelle zomerbeurs geweest, op Almere strand.Dat zomer konden ze uiteraard wel weg laten, toen ik naar het station liep, kwam het met bakken de hemel uit.Maar oh, wonder, toen we samenkwamen op station Strand, was het droog,zowaar.
Over de hele dag hebben we maar een paar buien gehad en ach, dan duik je een paviljoen in.Het was weer super gezellig.Alles stond in het teken van China, zeiden ze.Daar waren de meningen wat over verdeeld.Buiten,dat het hele terrein leuk was versierd,met rode lampions en er een Chinese supermarkt was en een Chinese thee stand, met Chinese workshops en Tai chi, was alles verder gewoon hetzelfde, tot aan de grunninger worsten aan toe.Ach het hoort er bij en het was lekker druk.Mijn dag kon sowieso niet meer stuk, want er waren veel life style en brocante stands.
Het was een top dag.
Ik las even een blogpauze van een aantal dagen in, wegens omstandigheden (leuke!!!)
Afgelopen week waren we weer in het tuincentrum.Altijd leuk, om even door heen te lopen en tegenwoordig hebben die centra minder met tuin,maar meer met life style.Dus mooi, om idee'tjes op te doen.Vooral het merk Riverdale vind ik erg mooi,maar het is ook erg duur.
Te duur,voor iets ,wat je simpelweg ook zelf kan maken.Een glazen pot,daarom heen iets van een jute achtige stof, stempel er op, kantje bovenaan en voilà, flinke prijs
Dus thuis gekomen:windlicht gezocht,stof geknipt, lijmpistool aangezet.Stempel gepakt, erop gedrukt, kantje bovenaan en twee vlindertjes van een oud muziekboek op karton geplakt en met gesso bewerkt.
nog geen 3 euro en dan reken ik ruim.Het windlicht heb ik al jaren in huis, voor rond de Kerst en de stof kost 7,50 per meter, maar daar heb ik slechts een klein stukje van gebruikt.,kantje gekregen,pagina muziekboek, ca. 5 cent.
Tot slot ,drie roosjes van dezelfde stof gemaakt en er op geplakt.Kaars er in
Het brandt erg leuk,schijnt ook mooi door.
Weinig werk, niet moeilijk om te maken en een boel geld uitgespaard.
Het is een mandarijnenkistje,die rond de kerst, altijd in de
supermarkten staan.Ik heb alles er afgesloopt, het geschilderd en toen
bestempeld,beplakt etc.
Dus dit is recycle in optima forma.
Ik wens jullie allemaal een fijn weekend
Koninginnedag was een heerlijke dag, prachtig weer met volop zon.De avond er voor,waren mijn oudste zoon en ik,ook al naar de vrijmarkt geweest,want die begint hier de avond ervoor al.Het was erg gezellig en loei druk.De waren,die aangeboden werden vielen tegen.Er was erg veel speelgoed en kinderkleding.Zoveel speelgoed,dat ik wel eens dacht:hoe hebben die kleintjes tijd gevonden,om met alles te spelen.Je weet niet ,wat je ziet.Complete boten en huizen stonden er,voor Barbie,maar zo groot, dat een drie jarige er met gemak zelf in kan.Alles fel roze.
En tientallen Barbie's, op die zelfde kraam.Wat ze kostten? Drie euro per stuk!.Mijn zoon draaide zich naar me toe en zei:allemachtig, die dingen kosten een vermogen in de winkel.Hoezo wegwerp maatschappij??Onze zoon is 32,maar zelfs hij verbaast zich er over.Maar goed, dat moet iedereen zelf weten.Toch, heel af en toe, stoor ik me er een beetje aan,vooral, als je ziet, dat er,achteraf, een grote kraam van de voedselbank staat, die ook wat dingen probeert te verkopen.Een groter contrast is er niet.
Maar de zon scheen voor iedereen en gratis (nog wel, hihi) en het was een heerlijke dag,vol gezelligheid en vrolijke gezichten.Ik zelf heb wat bladen gekocht,twee witte,houten, bakjes, een parfumflesje,met zilverkleurige dop en een vogelkooi,die ik nog moet schilderen.
Waar blijft het voorjaar???
Even dacht ik,dat het lente was,maar 1 blik naar buiten, doet mij beseffen,dat ik niet heb opgelet, maar dat het inmiddels weer herfst is.Ik moet toch minder gaan knutselen,want het jaar gaat zo wel erg snel, haha.
Omdat het van dat akelige weer is, vermaak ik me binnen maar.Geen moeite mee, hoor,integendeel.
Afgelopen week heb ik van een kennis oud kant gekregen, waarvoor ik klosjes gemaakt heb.Ook heb ik nog van die piepschuimen bollen liggen, ooit gekocht,maar nog niks mee gedaan.Ik heb een bol omwikkeld met kant en er toen een "toef"op gemaakt,van zelfgemaakte stoffen roosjes.Voorheen werkte ik veel met textiellijm,maar eigenlijk bevalt me het ouderwetse lijmpistool beter.Oke, ik heb wel eens een blaar opgelopen, omdat kant niet erg dik is en de hete lijm dan lekker op de vinger blijft kleven,maar ach,een kniesoor die daar op let.Het enige vervelende aan een lijmpistool, vind ik,zijn de draden,die er altijd vanaf komen.Ben je lekker aan het frutselen, blijk je ineens in een soort spinnenweb te zitten.Links maaien, rechts maaien, om er weer een uitweg uit te zoeken.Na zon middag lijkt het wel, of er meer lijm om je heen zit,als op het geknutselde object.Maar het plakt uitstekend en verkleurd nooit.
Ik hoop de komende dagen toch nog een beetje zon te zien, al is het maar voor alle mensen,die willen gaan verkopen op de diverse konginnemarkten.Ik vind het altijd een triest gezicht, al die verkleumde gezichten,speurend naar mensen, die nog iets willen kopen.
Vanavond ga ik al rondlopen,samen met mijn oudste zoon, die er ook dol op is.Misschien tikken we nog wat leuks op de kop.De spuitbusjes witte verf staan al klaar!
Zomaar wat impressies
Helaas heb ik geen goede camera,maar heb toch mijn best gedaan,om een paar redelijke foto's te plaatsen.
Gisteren bezig geweest, om een paar nieuw indelingen en hoekjes te maken.Soms zit je met dingen, die je er eigenlijk niet bij wil hebben,maar die domweg te mooi zijn, om niet neer te zetten.
Dat heb ik met het lampetstel.Uit de 19e eeuw,wit met blauw, compleet, op de po na.
Ik heb het toch weer,op kammen- en zeepbakje na, een ere plekje gegeven.
De planken in mijn hobbykamertje staan vol,met allerlei frutsels, die ik even niet kan gebruiken,maar die te mooi of te leuk zijn ,om weg te doen.Weggooien is ,voor mij, een van de moeilijkste dingen ,om te doen.
En niet alle oude dingen , wil of kun je een lik verf geven.Een paar blogjes geleden schreef ik al, over de oude nachtponnen,ik heb er een paar op de foto gezet.Anderen liggen in de kast te wachten, tot ze ook ten toon gesteld kunnen worden.Ik moet maar eens wisselen.Soms is het schipperen met de ruimte,als je een kleinere woning hebt.
Maar maakt dat wisselen en opnieuw indelen eigenlijk het verzamelen niet leuker?
Je raakt niet snel op dingen uitgekeken, omdat ze wisselen.
Vanmiddag kwam er een kennis langs,met een karton vol oude kant.Wat ben ik daar blij mee.
Gewoon er naar kijken,geeft me al een fijn gevoel.
Dat vind ik nu het leuke van brocante,simpele en kleine,eenvoudige dingen om toveren, tot ware kijk objecten.
Toen we op vakantie waren, vond ik na een winderige dag, een klein, puntgaaf ,vogelnestje in het bos.
Ik heb het voorzichtig opgepakt en meegenomen.
Het ligt nu onder een glazen stolp.
Een kunstwerkje uit de natuur, een kleine vogel kraamkamer
Oke, het weer was slecht, ijs, sneeuw en later regen,maar daardoor laten wij ons niet weerhouden.Iedere morgen, voor we iets gingen bekijken, wandelden we eerst een flinke tijd met Truus.Ze wordt 14 en haar inenting tegen hondsdolheid loopt in september af., dus ik wilde haar perse nog een keertje meenemen.
Lief zag het niet zo zitten, want Truuskind wordt nu wel erg oud,maar ik heb doorgezet en het diertje had de week van haar leven.Ze mag niet meer los, i.v.m. doofheid en slecht zien,maar haar neus werkt nog fantastisch en ze snoof als een jachthond.Truus wil niet op paden ,nee, dat is saai,Truus wil dwars door het bos.Dus gingen vrouwtje en baasje ook dwars door het bos, klimmend en klauterend.Maar voor Truus hebben wij veel over.
En ze had geluk, we zagen herten, hazen, eekhoorntjes, roofvogels en veldmuisjes en het neusje van Truus ging maar:snufsnufferdesnuif.
Ze vond het een feest, in Pfalzfeld en eerlijk gezegd, wij ook.
De tent hebben we weer op zolder moeten drogen, want die hadden we kletsnat moeten meenemen en we waren erg blij, dat we 2 elektrische kacheltjes bij ons hadden.
Het was zo koud, dat we er vaak twee aan moesten hebben ,in de voortent.
Maar ik ga zo terug, als het zou kunnen.Rust, enkel de natuur, de vogels,verder stilte...............
Heerlijk, geen telefoon, geen geschreeuw, geen muziek en vooral:geen stress.
We waren gisteren nog geen uur thuis, of daar was ie weer, de gejaagdheid, de stress,de bulk aan informatie.
Volgende week geen blog.Ik wens iedereen een hele fijne week.Wij gaan er een week tussen uit,dus nu heb ik het druk, om het huis in orde te maken, omdat zoon en schoondochter hier tijdelijk bivakkeren, om voor de beestjes te zorgen en de plantjes.
Niet stil gezeten
De afgelopen dagen , heb ik niet stil gezeten(alsof ik dat überhaupt kan,hihi)Het begon zaterdag, we liepen in het centrum en plot gaf ik een gilletje.
De paspopjes bij de Xenos waren afgeprijsd,van 34,95 voor 19,95.Nou ik vloog de trap op, om even later, met Mien onder mijn arm,weer af te dalen.Dat laat je toch niet lopen.Kijk, ook ik wil wel zo'n mooie oude pop,maar die zie je niet veel en kosten een vermogen.Maar Mien kan ik ook pimpen!!.
Dus thuis Mien uitgetrokken, althans haar standaard en nu is ze 1 meter 71 groot.Manlief keek en keek en opperde heeeeeel voorzichtig,of ik het ding in de kamer ging zetten.Ja natuurlijk ,riep ik uit ,waarop een gepast zwijgen kwam,want tegen zoveel enthousiasme in te gaan, heeft hij al jaren geleden opgegeven.
In de loop der jaren heb ik heel wat antieke nachthemdjes opgedoken, de meeste in Italië.Waar ik er hier ,op de Noordermarkt in Amsterdam,meer dan 25 euri voor neer moest tellen,verkocht de tweede hands kledingman in Tavernelle ze voor 1,50.De caravan was aardig vol,dat jaar.
De mooiste heb ik Mien aangetrokken,met een superfijn kantje.
Maar d'r nekkie was nog wat kaal.Dus gisteren, toen de zon even scheen, heb ik buiten,aan de picknicktafel,met stof en schaar en lijmpistool ,zitten frutselen.
Een ketting met katoenen roosjes,dezelfde techniek,als bij het hoedje.Staat haar leuk, vind ik.
De dag ervoor had manlief het geschilderde kastje weer in elkaar gezet.
Jarenlang heb ik er tegenaan zitten hikken.Het is een heel,heel erg oud kastje.Een stuk,wat al bij mijn ouders stond.
Maar het is geen origineel,mijn vader had allerlei onderdelen aan elkaar gemaakt,nadat hij er ,toendertijd, de door houtworm aangetaste stukken,had uitgehaald.
Maar ja,het was wel meer dan 150 jaar oud.Toen bedacht ik:waarde heeft het alleen voor ons, geldelijk is het niks waard,wie vindt het later mooi of wil het hebben? Waarschijnlijk niemand, dus wat let me?
Het was een klus, jaren lang in de was gezet,maar Lief heeft het voor elkaar gekregen en ik ben er heel blij mee..
Het staat nu weer te pronken.Natuurlijk had het ook een nadeel: De hele kamer moest verhuisd.
Dat is mijn kwaal, ik kan soms de lust ,om te veranderen ,niet bedwingen.Ik heb het bescheiden gehouden, slechts een paar dingen.De oven staat immers ook nog in de kamer,na de stilgelegde verbouwing.
Ooooh, als die weg is,dannnnnnnnnnnnnn, laat maar,nog even niet aan denken, hihi.
