Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Dat éne lichtje dat aanwezig is in mijn hart dat lichtje van hoop en vriendschap
Dat geef ik nu door aan jou opdat je het zou bewaren daar in je hart
En warmte moet het je geven omdat je het nooit koud zult hebben
En licht, ja véél licht opdat je nooit bang hoeft te zijn in het donker
Maar vooral veel liefde zodat je het kunt doorgeven aan degene die zo dierbaar voor je is
En dat die het ook weer doorgeeft
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens
Geef je het door?
"levensnevel"
"Bezit je niet wat je op prijs stelt, stel dan op prijs wat je bezit."
07-09-2006
"Mijn Dorp Lint.."
Mijn Dorp Lint.
Mijn dorp Lint bekeken door de ogen van een kind het gemeentehuis met die fontein de regenboog gevangen in een mist gordijn in de vijver eenden en de zwaan die soms op de oever komen staan een speeltuin ontbreekt hier ook niet met alleen guitige kind oogjes die je ziet in de kerk, waar je altijd stil moet zijn roepen mag nog op het kerkplein waar jaarlijks de kermis plaats vind elke dreumes word er door verblind de jaarmarkt is steeds een groot feest vele jaren zijn we er naartoe geweest Suikeren zondag is iets heel speciaal nu weten we, en waarom, dat allemaal de mannen dronken van het zure bier met suiker erin maakten ze veel plezier de Witte Merel, de plaats van ontmoeten waar vriendelijk mensen je begroeten sport, vergaderzalen en een boekerij het rusthuis is hier heel dichtbij daar wonen mensen die lang geleden als kind, toen hier ook speelden waar hun hart hen mee verbind is ons dorp, het mooie Lint.
Er was eens een maagd die wou zingen van dit en van dat en veel dingen ze was nog zo jong maar van al wat ze zong waren t liedjes voor in hoger kringen.
Al is het alle dagen haar feest vandaag vieren we haar het meest deze dag, heeft iets heel speciaal een moeder, hebben we allemaal laat haar voelen wat het je doet geef haar iets, niet dat het moet voor hen, wanneer ze niet meer is heeft deze dag dezelfde betekenis.
Het verlof dit jaar met veel zomerse dagen uitzonderlijk weinig mensen horen klagen misschien zij die naar het buitenland zijn gegaan hadden hun centen beter naar de bank gedaan
Gelegen in mijn hangmat tussen paal en boom doorheen de naalden gezien scheen de zon, zo schoon 't is een grote waarheid dat je haar niet bedot haar stralenbundel gevangen, niet achter slot
We zijn een paar keer op ziekenbezoek geweest voor hen aan hun bed gekluisterd was het geen feest onze aanwezigheid gaf hen terug wat moed hun ziekte niet genezen, toch voelde het goed
Deze emoties zijn mij niet zomaar ontgaan mensen denken soms boven andere te staan hen kan je niet uitleggen wat het zoal doet leven met een ziekte, al is je aanschijn goed
't Zijn maar node woorden die hier staan geschreven tracht ze te vatten, door mijn lichaam gedreven gevangen in een web, door de spin geweven 't is de natuur die heerst over dood en leven
Ben weer achter mijn schrijfmachine gaan zitten plotseling begon 't vanzelf terug te tikken een hele tijd lang was het voor stilstaan bevreesd het tikte en klikte of er niets was geweest.
Een kreeft is een dier met veel poten wel tien om er mee te gaan lopen soms eens op de tast hebben zij al iets vast want hun scharen die blijven gesloten.
Voor jou schrijf ik nu dit gedichtje je hebt zo een snoezig gezichtje met Febe als naam zal je door t leven gaan want dat stond in t geboorte berichtje.
