Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Kale
bomen
die staan te dromen
van het groen
in de tijd van toen
als de wind
vlot doorgang vind
grote takken
zomaar afkraken
neervallen
op grond of stallen
schade maken
zonder te raken
aan de natuur
massieve muur
van wat kan komen
van kale bomen.
Een sneeuwman stond voor de deur
volledig in het wit, niet in kleur
vroeg of hij zich binnen mocht warmen
of, of ik hem eventjes wou omarmen.
Door de koude wind had hij het fris
omdat de sneeuw dan op zijn beste is
liever zag hij de zon vrolijk schijnen
maar de wolken lieten haar verdwijnen.
Binnen gekomen was er een probleem
de warmte pakte hem net onder zijn been
hij kon werkelijk niet meer blijven staan
is maar aanstonds terug naar buiten gegaan.
Daar staat hij nu terug op zijn vaste stek
met een warme omslagdoek om zijn nek
uitbundig genietend van het gure klimaat
wil er op wedden dat hij er morgen nog staat.
Stond
te pronken achter het raam
veel brandende lichtjes had hij aan
buiten zag hij de sneeuw neerkomen
daar kon hij alleen maar van dromen
dat eens de feestdagen voorbij zijn
hij terug buiten mocht,
en kerstboom te zijn, vond hij fijn.
Driehonderd vijfenzestig dagen
de weken die kunnen ze dragen
op een dag als vandaag
me aan geen voorspelling waag
maar wat t nu is mag je mij altijd vragen.
Het
bos staat nu in vuur en vlam maar warm krijg je t er niet van het zijn de bladeren die verkleuren maar ook is er de lust van geuren die er nu het meest vrij komen maar nog niet bij alle bomen sommigen blijven nog in kleur eindigen toch ook in mineur want de tijd is aangebroken je kan er niet van gaan lopen wel kan je rusten op een stam want het bos staat in vuur en vlam.
