Hersenspinsels.

Een luchtweerspiegeling van het leven zo mooi
bloemrijke elegantie op weg naar de bonnefooi.

Een schaars hemels wezen, goudkleurig van haar
net een grotesk fantoom, etherisch, ongrijpbaar.

Door elfen gedragen, vrouw, natuurlijke geesten
hun haren bijeen gestrengeld, alsof ze gingen feesten.

Maanlicht als hoofd spot met sterren als aureool
frisse bries in de bomen, zuiver van de noordpool.

Al die bomen blaadjes ze hingen in de tocht
ieder blaadje was precies verteld wanneer het ruisen mocht.

Op nevelige akker wolken mochten de elfjes dansen
muziek was er voor iedereen in verschillende cadansen.

Eensklaps was er een kabaal, het festijn liep op zijn eind
‘t daglicht dat nakend was en ’t nachtduister dat verdwijnt.

Alles vlug bijeen gebracht, sommige moest men wekken
iedereen wist terstond, dat niemand wou vertrekken.



                                                               Sami.