ik vervolg mijn verhaal over mantelzorg en mijn familie,
ik ben druk geweest, mijn moeder heeft een moestuin en daar is veel werk in nu, vooral het onkruid groeit welig, en ook in mijn eigen tuin.het was eigenlijk niet de bedoeling om dat tuinwerk er bij te nemen, ik ging alleen bij haar wonen om voor haar te zorgen, maar beetje bij beetje zijn er taken bij gekomen.Ik heb eigenlijk een beetje een hekel aan in de tuin werken, telkens krijg ik vreselijke pijn in mijn rug, maar je kan hem toch niet laten verwilderen he. v sinds drie weken kom:t de verpleegster alle dagen om een spuitje te geven aan mijn moeder,kalk voor haar botten, maar ik denk wat versleten is dat ook zal blijven. Ik heb me vorige week een dag of vijf vakantie gegund, ik was bij vrienden waar ik me uitstekend geammuseerd heb. mijn moeder bleef intussen bij mijn zus. en de eerste nacht was het al raak! om drie uur in de nacht hoorde ik haar, ik ging kijken en ze had haar beker water in bed omgegoten! dus werk aan de winkel, bed verschonen, propere nachtpon aan, naar de wc,en terug in bed. de volgende nacht om half vijf riep ze, ze moest naar de wc, maar ondertussen had ze alle dekens en lakens op de grond liggen, enfin, alles weer op orde gemaakt en terug in bed! om halfzeven stond ze aan mijn bed om haar kleren aan te doen, ik heb haar terug in bed gestoken en om halfacht liep de wekker af! zo een paar nachten, en je bent direkt je vakantie vergeten. nu ben ik blij dat ik even kan uitrusten, want ze heeft me al gezegd dat maandag de bonen moeten gezet worden! ze behandeld me nog steeds als haar kind, en dat wordt ik wel eens beu. volgende keer meer!
ik ben weer terug thuis, gelukkig is mijn moeder weer beter. toen ik mantelzorger werd voor mijn moeder wist ik nog niet welke verstrekkende gevolgen dat zou hebben in de relatie tussen mijn broers en zussen en mij, maar laat ik éérst vertellen hoe mijn jeugd geweest is, misschien kun je me dan beter begrijpen want ik ga hier dingen vertellen die misschien hard zijn, maar ik wil er ook vanaf geraken, misschien is dit de remedie.steeds als ik over mijn vader moet vertellen krijg ik de tranen in mijn ogen, na zoveel jaren raak ik nog altijd van slag door hem. tot mijn vijftien jaar heb ik hem alleen gekend als een dronkaard, mijn moeder kreeg bijna elk jaar een kind maar hij was er nooit,ik weet nog dat hij zat thuis kwam en mijn moeder gaf hem de laatdte vijfhonderd frank en zei : ga die ook nog maar opzuipen. nadie zuippartijen kroop hij in bed en bleef daar twee soms drie dagen inliggen. vaak moesten wij hem uit het café halen, of bij een tante geld gaan lenen. mijn moeder zorgde dat dat steeds terugbetaald werd, had zij geld voor een kilo suiker moest ik een kilo halen, was het maar voor een halve kilo , dan mocht ik maar een halve kilo meebrengen.gewoonlijk kwamen zulke dingen op mij neer, ik was immers het oudste meisje! volgende keer vertel ik meer tot kijk
ik ben weer laat, maar mijn moeder is niet zo best, en nu met het kussen voor haar hielen en de dekenboog is het moeilijk om in bed te geraken, ik kan haar toch niet om 7 uur in bed stoppen, nietwaar? deze namiddag is mijn kleinzoontje bij mij geweest en die heb ik eerst naar huis gedaan en daarna heb ik mijn moeder in bed gestopt.de dokter is nogmaals geweest, maar aan haar artrose kan hij niet veel doen, ze heeft steeds meer pijn en ze smeekt om te mogen sterven,het is hartverscheurend haar zo te zien lijden, ze neemt al drie pijnstillers per dag maar ze vraagt om meer, ik durf die haar niet te geven want ik ben bang voor haar maag, ze is erg duizelig, dus moet ze aan de arm overal mee,naar de wc en de tafezl, dat is haar enige wandeling en als je dan die dunne beentjes ziet zou ik wel kunnen huilen, het is nog alleen een aangekeed geraamte, na een week merkt men al het verschil. ik heb ook deze week een ouderwetse bouillot gekocht om haar voeten warm te houden, het electrische kussen schuift weg van haar voeten. het duurt ongeveer een uur eer ik haar in bed heb, en 's morgens hetzelfde, dan moet haar bed in de living weer opgebouwd worden.
ze zei deze week dat ze niet begreep waar ik de moed vandaan bleef halen, maar ik bekijk het met de dag, plannen vooruit komen toch nooit uit! soms ben ik doodop, maar dan ga je in een lagere versnelling en dan gaat het ook, had ik maar niet zo'n pijn in mijn rug en been. gelukkig moet ik nu niet veel meer doen in de tuin. nu begin ik af te tellen dat mijn zoon komt,donderdag zijn ze er,mijn oudste broer gaat hen mee afhalen, deze zaterdag worden de feestelijkheden gestart, ik ga met mijn dochter en haar gezin uit eten, en dan is het aftellen naar mijn 65 ste verjaardag, op pensioen! vrijdag zal ik er niet zijn want dan logeert mijn zoon hier, maar ik zal wel veel tijd aan hen spenderen, mijn zus zorgt voor mijn moeder. ik ben van plan om fotos te nemen en die zien jullie later dan wel op dit blogje, ondertussen leg ik de rode loper uit voor zoon en schoondochter, dus tot later!
ik ben weduwe en heb 2 kinderen en twee kleinkinderen,mijn zoon woont in spanje en heeft geen kinderen, mijn dochter heeft twee zoontjes. zes jaar geleden werd ik de mantelzorger van mijn moeder ondanks dat mijn man ernstig ziek was en drie maanden nadien is overleden. daarom was het ook niet evident dat ik die taak op me nam, maar aangezien geen van mijn 8 broers of zussen konden of wilden, heb ik die taak op mij genomen. het begon allemaal in juli, zes jaar geleden. mijn moeder van bijna 94 jaar kreeg een trombose achter het oog met als gevolg dat zij nog maar 20 procent zag uit één oog, het andere was al blind als gevolg van de mazelen. mijn moeder was zelfstandig,en zag het niet zitten om naar een bejaardenhuis te gaan, ze wilde in haar eigen huis blijven en niemand kan haar verplichten, dus na overleg met de familie verhuisden we naar haar huis, daar kwam wel wat bij kijken, huur opzeggen, meubels opslaan etc... bovendien had ik de zorg voor mijn man die al drie jaar ziek was, en na zijn overlijden vertelde mijn zoon dat hij wilde emigreren naar spanje, zijn vrouw is spaanse, maar dat was een flinke klop, gelukkig stelt hij het goed, en af en toe komen zij over of ga ik naar hen toe, en mijn moeder gaat naar één van mijn zussen, de enige die me ook daadwerkelijk helpt!
volgende week ben ik er weer, ik heb zelf een apartement, maar ben maar één keer per week daar, en dus moeten het wekelijkse berichten worden,
