Elk jaar vind ik het opnieuw zo spannend dat ik op Tenerife weer al mijn tatoeages en piercings kan showen. Ik tel de dagen af tot ik eindelijk de Vlaamse slechtweer- bedekkleding kan uitdoen.  Ik heb nog geen voet op het Canarische eiland gezet of ik hijs mijn wit Belgisch regenweerlijf zo snel mogelijk in een lage taille mini short met een blote buik ultra kort haltertopje om mijn beschilderd lijf tentoon te stellen. Want geef nu toe, in België heeft toch niemand wat aan mijn doorboord- en tekeningenlichaam. Maar hier mag ik het allemaal onbedwongen etaleren. De getatoeëerde slang begint ergens tussen mijn borsten, kronkelt vervolgens rond mijn navel en verdwijnt dan onder mijn tailleband. Iedereen vermoedt nu dat het serpent ergens daar beneden in de jungle ophoudt, maar ze waaiert vanuit mijn lies verder over mijn heup en het ratelstaartje eindigt op mijn knie. Door het korte t-shirtje kan iedereen nu ook probleemloos mijn navelpiercing bewonderen. De diamanten imitatiesteen flikkert en blikkert in de zon en vangt de ogen van de passanten. Enkele maanden geleden was ik volledig gehypnotiseerd door de tongpiercing van een bekende TV nitwit. Zij kon voor de camera zo heerlijk sexy, met half open mond met dat bolletje rollen. Er kwam uit het mens niets zinniger dan wat ‘kindertuin- diplomaniveau -gebrabbel uit, maar ik was volledig in de ban van haar tongpiercing.  Dat moest ik ook hebben. Het voelde net alsof je constant een nootje niet weg gekauwd kreeg maar daartegenover lispelde het zo leuk. Manlief werd er knettergek van omdat ik steeds met dat metalen bolletje tegen mijn voortanden kletterde. Manlief is hardhorend en zijn hoorapparaten sloegen tilt bij mijn voortdurend gesis. Vermits hij mij zonder een tongpiercing amper begreep en voor alle verdere discussies in de toekomst te vermijden,  heb ik die mompelvijs maar uit mijn mond laten verwijderen. Ik heb ze onmiddellijk ergens op een andere plaats in mijn lichaam laten inschieten. Het deed verschrikkelijk veel pijn en ik moet toegeven dat vanaf dat moment plassen een stuk moeilijker ging.

Ter compensatie heb ik mij nu een tepelpiercing laten zetten. Daar is de boel een beetje verkeerd gelopen, want doordat mijn borst helemaal ontstoken is, loop ik nu met één knalrode ballontiet rond waarvan de tepel op een verfrommelde beschimmelde framboos lijkt. Gaatjes in mijn oren heb ik al jaar en dag. Die probeer ik nu in etappes te vergroten.  Eerst met een potlood erdoor, dan met een wijnstop nog wat uitrekken en met een beetje geluk kan ik er straks een metalen schijf ter grootte van een champagnekurk in kwijt. Manlief vond ook mijn neusring niet zo flaterend. Het deed hem een beetje aan Spaanse stierengevechten denken. Een tijdje geleden had ik ook zo’n superleuke neuspiercing. Maar een gigantische verkoudheid stak niet alleen stokken in de wielen maar ook hopen opgespaard snot achter de voorgevel. Niezen en snuiten werden gedurfde ondernemingen. Toen de boel volledig verstropt was, moest ik die piercing wel wegbonjouren. Het was alsof ik een stop uit het badafvoerputje trok. Als een damdoorbraak glibberden bruingrijsgroene snottebellen tot op mijn bovenlip. Dat bracht me op het idee om daar misschien zo’n lipringetje te bevestigen, maar manlief vond dat ik misschien mooier zou zijn met een gouden wenkbrauwschakeltje. Nu vond ik hier ter plaatse de Tenerifse tattooshop. Ik heb wel een paar uur in hun nieuwste catalogus staan loeren. Ik wil nog wel iets op mijn lichaam laten bijtekenen maar kan maar niet besluiten wat er te combineren valt met mijn wurgslang. Die driekoppige doodshoofden vind ik wel iets gaaf hebben maar als de tatoeëerder zegt dat hij op mijn opgezwollen meloenborst moet beginnen, haak ik af. Manuel- tattoo wijst mij een groot christelijk kruis aan. Dat staat volgens hem ook heel leuk op een vrouwenrug en al zeker als je er vervolgens nog een Christuskop met doornen en wat rood bloed bij tatoeëert.  Ik wil Manuel niet met mijn ongeloof schofferen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik onmiddellijk door zijn God dood gebliksemd zou worden  als ik met zulk concept de winkel zou verlaten. Dus besluit ik na wat prakkiseren wat diertjes, vlinders en bloemen en daartussenin mijn naam op mijn rug te zetten. Ik moet me dan wel realiseren dat als de tattoo tot op mijn hals doorloopt ik steeds mijn haren zal moeten opsteken. Ik kan ook de helft laten wegscheren, want anders kan je mijn lieveheersbeestje niet helemaal zien. Terwijl ik hier toch op de tattootafel lig, beslis ik dat helemaal rond de heupen een donkerblauw getatoeëerd jarretellegordeltje met wat nepkousen tot juist boven de knie meteen een pak vrouwelijker zou ogen. Nog ergens halverwege mijn bil een kousenband en achteraan juist boven de bilspleet wat Chinese tekens, liefst met een echte betekenis. Niet dat ik het daar zelf kan lezen, maar de achteropkomende wandelaar verdient ook wat moois. Terwijl ik op mijn buik lig af te zien, vraag ik aan Manuel of hij op mijn linker gathelft een gigantisch zwarte T wil tekenen en op de rechterbil een kapitale grote M. Als ik straks  helemaal naakt in de badkamer, in een jacuzzi of in de sauna voorover buig, dan kan men de naam van mijn zoon lezen.

Op mijn armen laat ik nog wat cirkels en krasdesigns zetten. Tegelijkertijd laat ik mij nog snel wat piercings door mijn ene oorlel schieten en een veiligheidsspeld door de andere.

Als ik het tattoo- en piercingfeestje wil betalen, huivert mijn creditkaart. Voor dat astronomische bedrag kon ik alle honger Afrikaantjes minstens een jaar te eten geven.

Maar desondanks straal ik als ik de tattoo shop Tenerife verlaat. Manuel wuift me uit.

Het is zo spannend. Ik ben er helemaal klaar voor om topless de grote strandshow aan te vatten. Vervolgens start ik met een mini bikinibovenste en een mogelijk nog kleinere short een zonovergoten dijkwandeling. Hopelijk vindt iedereen mijn tatoeages keitof en mij nu supercool en is al de pijn en het geld goed besteed geweest.

Sim, piercing- en tatoeageloos

vol verbazing starend naar de voorbij slenterende Brexitgangers

Costa del Silencio 1/3/2019