Hoe zonnig en stabiel het weer de eerste maand van onze vakantie op Tenerife ook was, zo angstwekkend zijn de eerste dagen van de krokusvakantieweek.

Je hebt samen met je kroost een weekje welverdiende zonvakantie geboekt naar de Canarische eilanden tijdens het krokusverlof.

Je durft geen dag eerder te vertrekken, want dan maak je de minister van onderwijs heel erg boos. De groene klimaatspijbelpuber Anuna en haar Zweedse Pipi Greta Langkaus overrompelen je al op voorhand met een dosis schaamtegevoel, omdat je voor een vliegtuigreis gekozen hebt in plaats van met een zeilboot of een pedalo richting Tenerife te dobberen.

Dan kom je op zaterdag eindelijk op de luchthaven van Zaventem aan en dan moet je nagelbijtend door een staking en stiptheidsacties van de luchthavenpolitieambtenaartjes uren met je koters in lange rijen aanschuiven in de hoop dat jij je vlucht nog haalt.

Dan zit de ten slotte in je vliegtuig boven Frankrijk als de piloot je mededeelt dat door een gigantische Calima-storm alle Canarische vliegvelden gesloten zijn. Er wordt een tussenlanding gepland in Faro of Madrid, waar je met je grut op de luchthavenvloer een nachtje kan tukken.

Volledig murw, met een chagrijnige vrouw en zeurige kinderen, kom je dan eindelijk, een dag later dan gepland, aan in je prachtige H10  vier sterren hotel te Adeje. Vanop je hotelkamerterras is door de Calima, een hevige Saharazandstorm, noch de zee noch de Teide te zien. Het normaal azuurblauwe zwembad is modderbad-okerbruin. Door deze gortdroge wind vanuit de Marokkaanse woestijn is heel de Canarische archipel in één grote roodbruine nevelwolk gehuld, zodat je na een wandelingetje langs de wandeldijk gegarandeerd met een mijnwerkersstoflong terug in je hotel beland. Alle huurautootjes lijken wel de woestijnrally Parijs-Dakar te hebben gereden.  En net als ’s anderdaags de lucht wat helderder wordt, krijg je ’s nachts een papiertje onder je hotelkamerdeur geschoven waarop staat dat je je kamer niet mag verlaten. Een Italiaanse corona-virus verspreider had juist in jouw hotel een paar daagjes vakantie gevierd en was nu met spoed naar een ziekenhuis afgevoerd. Alle toeristen en het hotelpersoneel moeten nu minstens twee weekjes in corona-quarantaine. Alleen met een mondmasker mag je wat lamlendig samen met je ondertussen hyperkinetisch gezinspakket door de hotelgangen dweilen. Weg vakantiegevoel, weg mooi bruin lijf. 118 Belgen die spijt hebben dat ze toch niet voor die aanslaggevoelige moslimbestemmingen gekozen hadden.

Door de aanhoudende stoflucht mag manlief, met zijn anderhalve overgebleven long, van mij niet mee op wandel gaan. Dus ga ik alleen een boodschap doen.  Ik ben de palmbomenlaan nog niet ten volle uitgewandeld als er aan de overkant van de straat een man naar mij wuift en Guapa, Guapa roept. Ik kijk om me heen, maar voor mij lopen alleen een paar rollatorsenioren en achter mij zie ik ook niemand die eventueel Guapa kan heten. De man steekt de straat over begint tegen mij een Spaanse uitleg over de calima en dat die morgen helemaal gedaan zal zijn. Omdat ik niet onmiddellijk reageer, gaat hij over naar een hakkelend Engels. “He Guapa, me Juan“ You no hablas Espagnol?” Hij blijft me maar met die Guapa verwisselen. “My name is no Guapa!”Hij kwebbelt gewoon verder.  “You beautiful brown brazos” en hij wijst op mijn armen. “You mucho tiempo en Tenerife?” “Eres Ingles?” De Canarische casanova blijft naast mij wandelen.  Ik schud met mijn hoofd en zeg dat ik van België kom. “Ha, hablas flamengo o frances. I live here and have bonita casa con piscina. At the right side live peoples from Oostende and also otro familia from Aalst. You know Aalst?” Hij doet een gebaar met twee handjes draaien in de lucht. “Sabes Aalst carnaval?” Ik glimlach.( Aalst werd wereldnieuws, doordat vorig jaar een aantal op hun besneden pik getrapte Joden er een enorme heisa van gemaakt hebben. Samen met het carnaval van Rio de Janeiro en het carnaval de Santa Cruz de Tenerife heeft het zich nu op de wereldkaart gezet.) De Tenerifse Don Juan blijft naast mij flaneren en lacht verleidelijk.  Dat heeft hij blijkbaar voor de spiegel geoefend. “Cuanto tiempo te quedaras en la Costa del Silencio? How long you stay? You wanna see my house? Ja dag Jan, dag Guan. Jij krijgt niet de kans om hier een #yotambien, #metoo beweging op gang brengen. Ik schud van nee. “Where you stay?” “We rent at Rocas del Mar.” Hohoho, very beautifull but por alla, there you pay to much. Ik ben die 60 jarige Romeo al meer dan beu en flap eruit: “No problem, my husband is very rich, we have a lot of money!” Zijn interesse en waarschijnlijk ook een ander deel van zijn macholijf verslapt onmiddellijk. “Estas casado, married e tu marido tiene mucho dinero?? Hij steekt de straat terug over en wuift nog: “Oké I must now go to el farmacia.  See you soon chica guapa, bye darling.”  Ongelofelijk, die man blijft me maar met die Guapa verwarren.

Als ik terug op ons logeeradres kom en mijn verhaal aan manlief doe, schiet deze in een schaterlach. Schatteke toch, guapa betekend knap, mooi, lekker meisje.

Sim, 26 februari 2020     Yes, 68 jaar en ik heb nog touche…