|
Wij zitten op een terrasje, mooi uit de wind en soppen ons broodje in de zarzuelasaus. Naast ons zit er een dozijn luidrichtige Britse halve zolen, met meer tattooinkt op hun lijf dan hersens in hun kop. Zij kijken op hun smartphones en leuteren bezopen over het coronavirus, dat zich ook in één hotel op Tenerife genesteld had. Naast hun zit een gereformeerde Nederlander. Bovenste knoopje van het streepjeshemd kuis toe en netjes dasje om. Hij probeert steeds in steenkolen Engels in hun conversatie in te breken. “Dat dit overduidelijk de straf van God was en dat iedereen de Bijbel zou moeten lezen, want daar stond het allemaal in!” De zes Engelsen turen met half open doorzopen ogen over hun pinten en mojito’s naar die stoorzender. “Fuck God” hoor ik één prevelen. Spreken beschonken mensen steeds de waarheid?
God, Allah, Jehova, Jahweh, Boeddha en de Hindoe goden zitten hierboven ergens op een wolk te luisteren en wrijven zich nog eens in de handen. Eindelijk hebben ze iets gevonden waar alle wel- en niet gelovigen zich gezamenlijk in alle landen over de ganse wereld in alle mogelijke talen over ongerust kunnen maken. Al eeuwen geleden dat ze nog eens allemaal samen aan één zeel hebben kunnen trekken. De wereldbevolking explodeert, de helft gelooft nog maar in hun sprookjesverhalen en de andere helft schreeuwt dat er teveel mensen op deze aardbol rondlopen. Dus met een corona-pandemietje kunnen ze dus nu en bloc een fantastisch resultaat boeken. Ook de volledige komkomertijdjournalistiek kan zich nu verkneukelen en stort zich massaal uren aan geleuter over de coronakroniek.
In allerlei verpleeghuizen, homes en dementenrusthuizen bidden of duimen bejaarden zich te pletter of het virusje aub eventjes hun kamertje wil aandoen. Dan scheelt weer een enorme berg euthanasie-documenten, een half jaar bang afwachten op een positieve goedkeuring, een dokter die het wil uitvoeren en een ton advocatenkosten voor de nabestaanden die je eigen beslissing alsnog ten gelde willen plat procederen. Luisteren zij daarboven naar die verzuchtingen?
Of horen zij alleen de gebeden van die clickfondsyuppies en beleggingsgoeroes, die op hun blote knietjes bidden ‘of de economie aub terug kan aantrekken’ want dat ze hun beurskapitaal met de dag zien verdampen?
Lachen ze zich daarboven te pletter met de overdreven reacties van hun onderdanen?
“Ach, zei God, vroeger toen we die weddenschappen onder elkaar aangingen, wie zijn volgers het meest kon indoctrineren en voor joker zetten, dat vond ik toch stukken plezanter hoor. Weet je nog? Ja, dat was pas lachen! Weten jullie nog, Hindoe goden, hoe jullie in Indië jullie laagste kaste langs de kant van de weg van honger lieten creperen terwijl er de volledige biefstukkenveestapel aan heilige koeien voorbij flaneerden! Dat reïncarnatieverhaal, vond ik zelf één van jullie betere geintjes. Hou ze dom,lukt nog steeds blijkbaar!”
“Ja, mijmerde God, mijn achterban wordt stilaan wakker en haakt behoorlijk af. Maar die periode met die kuisheidsgordels en dan die kruistochtvaarder die die verroeste sleutels mee naar het heilige land sleepten, dat was pas brullen niet? Slotenmakerstiel in overdrive…” Onze hemelse wolk schudde toen van het geproest. “Ik geef grif toe dat die, een beetje uit de hand gelopen practical joke met die prekende kwibus van Nazareth één van mijn mindere grapjes was. Eeuwen vinden nu al die katholieke moekes dat het niet meer dan normaal zou zijn als ze zelf een zoontje zouden hebben die water in wijn zou kunnen veranderen, met de vissen zou kunnen praten en brood uit de bomen zou kunnen plukken. Ja, ja jullie moeten het er mij niet inwrijven!. Ik kan me nu alleen nog maar een beetje amuseren met die gelovige mannenkliek. Vrouwenkleedje aan, gekleurde taartenhoedjes op hun oude hoofden, soms wit, soms rood. Hoe hoger op de religieuze ladder soms een mijter op hun hersens, celibaatje erover en vooral blijven beweren dat hun wiwi er alleen is om de pipi. Jaren goed verlopen, maar nu natuurlijk stilaan een homo- en pedofielkliekje geworden, maar het blijft leuk”. “ Ja, roept Jehova, “ mijn trukendoos is nog steeds actueel hoor. Jullie maar schaterlachen als mijn manipulatief duo weer eens de deur tegen hun snater kreeg en men vanuit het appartement riep “om de leer van Jehova maar tegen de gevel te zetten”, maar zie maar, nog steeds vind ik van die randdebielen die blijven rond modderen in mijn naam. Bijna had ik onze weddenschap toch gewonnen hé?”.
Allah, mengt zich in het gesprek. “Ik denk dat ik nu toch bewezen heb, dat mijn geloofsbasis nog steeds blindelings mijn absurde orders opvolgt?” Uithuwelijken die handel. Destijds, en soms nu nog, in mijn naam, daar in dat achterlijk stukje zwarte wereld, de vrouwen clitoris- en condoomloos laten voortfokken. Zonder veel seksplezier en soms met wat aids hier en daar en als er teveel verzet komt, zoals in de Midden Oosten woestijnlanden, doek erover. En minstens één keer in hun leven moeten ze kilometers afleggen met rond een gigantische kubus te marcheren. Vertel me nu niet dat jullie dat ook niet gigantisch grappig vinden. En om de machomannen geen te grote mond te geven, jurk aan en een stukje voorhuid opofferen. En bovenal heb ik hun nog wijsgemaakt dat ze na hun dood hun boerkavrouwen mogen vergeten en hierboven aan het ontmaagden mogen gaan!”
De goden schateren om zoveel idioterie, leuk, hartstikke leuk gevonden. Boeddha glimlacht, hij schudt zijn hoofd, wiebelt een beetje met zijn buik en vindt dat deze schunnigheden eigenlijk allemaal niet zo om te lachen zijn. Jahweh steekt zijn hand omhoog. “Dat besnijdenisverhaaltje pik ik van jou Allah! Leuk meegenomen. Maar ik vind toch dat ik met vlag en wimpel onze weddenschap gewonnen heb hoor. Ik laat de vrouwen als ze trouwen hun haren afscheren en laat ze vervolgens met éénzelfde soort pruik, in een ingewikkelde koosjere keuken hutsen en klutsen. Ik laat ze seks hebben door een gat in hun nachtjapon en zich door het huwelijkse leven ploeteren met aan elke hand een resem koters en een bleke religieuze carnavalsman die meer in de synagoge zit dan thuis hand in hand met haar op de sofa. Ik hijs die Abraham in een witte kousenbroek, een wit hemd met leuke kwastjes, doe hem een zwartglanzend jasje over, zet hem een hoed op waarmee hij amper door de deur kan. Nog steeds geen reactie van het mannelijk Joodse thuisfront. Dus deed ik er nog een schepje bovenop en sneed die Thora lezers nog een tjoepeke van hun Jacob af en laat ze tot grote ergernis van hun vrouwen elke nacht met twee krulspelden langs elke kant van hun kaken slapen. Of elke morgen dat gedrang voor die badkamerspiegel en dat gehannes met die krultang om die pijpenkrullen mooi te laten wippen. En ze dan nog massaal wijsmaken dat de Messias ooit zal terugkeren… hahahahaha! Wie wint er glasrijk, denken jullie?” Ja, inderdaad Jahweh, jij wint de Aalst carnavaltrofee!
“Ja, knikken de Goden, nu is de lol eraf. Ook dit corona virus gaat de mensheid onder controle krijgen…We moeten weer dringend wat nieuwe achterlijke en debiele regeltjes uitvinden” zegt God. De mensheid terug wat bezighouden met het hiernamaals” Iemand nog wat ideetjes?”” Een tsunami? ””Of terug Ebola?” “Een Spaanse griepje” “Een nieuwe religieuze sekte?” “Ja, nog wat meer concurrentie zeker!” “Wat aardbevingen links en rechts”. “Een terroristenoorlog misschien? “Ja Allah, ’t is al goed, we weten dat je van geweld houdt” “Misschien nog een nieuw horrorboekje schrijven” “Zeg mannen, weet je wat, we zullen de taken wat verdelen, dat werkt leuker, zegt God, en Allah houd je wat in hé!”. Hij loert naar die twee Antwerpse toeristen op Tenerife, die genieten van hun zarzuela… en ik neem Sars, zegt hij.
Pepepepepepe… zingen de Goden.., Ay, ay caramba, Brasil, la la la, Brasil, Sarzuela, Sarzuela…. Ze dansen en stampen op de muziek en uit hun wolk komt alleen stof… ja daar beneden nog een calima… fenomenaal!
Sim, 6 maart 2020 Tenerife
|
Ik ben Cornelis Sim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sim.
