Na alle heisa de voorbije dagen over dopinggebruik in de wielersport (als grote wielerfanaat vind ik dat doodjammer; maar geen enkele supporter gelooft nog dat er NIETS gebruikt wordt door de renners). Héél sneu voor de wielersport maar dat 'gehakketak' in kranten, weekbladen, op radio- en TV zal weer snel verdwenen zijn als de wielerkaravaan zich optrekt in de voorjaarsklassiekers. En ik zal toch weer kijken, doping of niet...
Vandaag de helft van de dag naar sport gekeken, sporten waar je nooit hoort over doping: tennis en ijsdansen. In Melbourne zag ik Kim Clijsters in twee sets
verliezen van Sjarapova en Roger Federer in een grootse stijl winnen van die onfortuinlijke Andy Roddick. Toptennis op het hoogste niveau ! En... zou er dan in het tenniswereldje geen enkel dopinggeval bestaan? Het zou me niet erg verbazen; een match bij de mannen kan ook vijf sets duren en dan moet er meestal ook uren getennist worden...
In de namiddag is er het Europees kampioenschap dansen op het ijs in Warschau; véél mensen vinden dit geen échte sport. Begin er maar eens aan; ik kan alleen veel rondjes rijden op het ijs, wat je echter van akrobatie én gratie
ziet bij het ijsdansen b.v. of het paarrijden, dat is sport op hoog niveau én prachtig om naar te kijken. Zou er in die sport ook gedopeerd worden?
Neem nu het ijsdansen op; als er eens een 'leeg uurtje' is kan 'k die cassette afspelen. Altijd mooi om naar te kijken; ook de muziek en de kleding zijn meestal prachtig...
Neen, niet verboden vrucht... maar verboden groenten.
Al wat verboden is heeft een speciale aantrekkingskracht. En dan eens éénmaal iets doen wat de dokter uitdrukkelijk verboden heeft, doet die aantrekking groeien en groeien.
Was gisteren inkopen aan 't doen én zoals IEDERE keer kon ik mijn ogen niet afhouden van de champignons. Deze groente is er één die ik nooit meer mag eten sinds december 2001; er zijn er nog anderen maar ik ben/was verslingerd op aardappelpuree met champignons in een zéér lekkere saus.
Heb dus gisteren niet aan de verleiding kunnen weerstaan en 500 gram gekocht maar ze wél op het aanrecht laten staan.
Vandaag alle goede raad weggewuifd én m'n lievelingseten klaargemaakt, wat ruikt het zalig in huis, en wat heeft het me gesmaakt... Heb nu drie porties in de diepvries, dat betekent nog driemaal zondigen. Zeg dat zeker niet aan dokter
Dhoore als ik volgende week op controle ga én hoop dat deze DOODZONDE geen ellende meebrengt...
Zondag naar Mettekoven om er urenlang te genieten van Karen, Wout én hun vier pagadders. Vermoeiend maar altijd ontzettend plezierig...
Heb de voorbije dagen heel wat reacties en/of vragen gekregen over de documentaire van Stephen Fry.
Ik probeer die mensen aan een copie te helpen maar voor informatie en antwoorden ben ik niet de juiste persoon; ik kan wel praten en schrijven over mijn eigen gezondheidstoestand sinds m'n prille jeugd, mijn ervaringen, emoties en problemen. Wie écht wat wil weten kan b.v. terecht op Google én bij zijn of haar arts/therapeut/psychiater.
Fry heeft bij heel wat mensen allerlei vragen opgeroepen; het is net voor hen dat ie deze documentaire gemaakt heeft. EINDELIJK is ook dit taboe doorbroken. We zijn Stephen Fry daarvoor héél dankbaar!!!
Wat een naïef en simpel mens ben ik toch... Al 58 en laat me nog steeds door anderen in de luren leggen... Achteraf bepeins ik telkens: 'Domme troela, heb je nu nog niet bijgeleerd'? Maar dan is het te laat, kan het niet meer sturen of veranderen en heb daar flink de pest in. Na zoveel jaren proberen en nog eens proberen... nooit adrem, nooit het correcte antwoord geven dat eigenlijk wel in die hersenpan zit. Maar 't komt er niet uit of veel te laat.
Laat de boel de boel en lees in Stephen Fry's website de volgende quotes, die zijn tenminste op peil en er zit zoveel humor in. Vergeet hierdoor mijn woede en geniet.
Quotes from Stephen Fry:
1) Stephen's favorite joke is: Q: How do you make God laugh? A: Tell him your plans.
2) Fry's two favorite quotations are: 'We are all of us in the gutter, but some of us are looking at the stars' ( Oscar Wilde ) and 'If you want to know what God thinks of money, just look at the kind of people he gives it to' ( Unknown ). GEWELDIG zou Eddy Wally zeggen... en dan zou ie nog gelijk hebben ook.
Fry is regarded in the U.K. as 'Britain's Favourite Teddy Bear' and is a keen teddy bear collector himself. Kan hen geen ongelijk geven maar voor mij is en blijft dat Alan Davies. Hem kan je zo doodknuffelen...
Vandaag tweemaal iets 'raars' beleefd. 1)) Ik kreeg een mailtje van een onbekende die op zoek was naar de opname van Stephen Fry's documentaire : 'The Secret Life of the Manic Depressive'. Hij vond me op Google. Op Google ? 'Ja, kijk zelf maar eens'. Hij kan er zelf een copie van maken, dus dat is O.K.
Ik typ: www.google.be ==>> 1) Google zoeken (Pagina's in het Nederlands; 2) Stephen Fry: The Secret Life of the Manic Depressive ==>> komt daar na De Standaard, Het Nieuwsblad, Canvas, Canvas.be-Human Interest, Wikipedia, Focus Knack, Volkskrantblog, BN/DeStem, Siobhan ( en dat klopt want schreef tweemaal een stukje daarover uit de Humo); de tekst op Google: Siobhan: Vanavond wordt het 1-ste deel uitgezonden van Stephen Fry's documentaire voor de BBC: 'The Secret Life of the Manic Depressive.' Had ze al opgenomen van de ...
blog.seniorennet.be/siobhan/-52k-In cache-Gelijkwaardige pagina's
Doe die stappen nog eens... potverdorie... mijn blog op 't scherm. Typ de boel nog eens in en zit weer in m'n blog.
Vraag me nu af: 'Wie of wat heeft dat op/in Google gezet? 't Is kostelijk om zien, al die bekende en oh zo alwetende kranten- en weekbladen én daarna mijn
'schrijfsels'. Hoe kan dat'?
Vraag aan mijn grote zus het ook eens te proberen en warempel... ze zit in m'n blogje. Begrijp er 'nougabollen' van.
Vandaag (19/01) staan dezelfde gegevens niet meer in de Nederlandstalige pagina's, wel op 'Google' ==>> 'Het Internet' (vooral Engelstalige gegevens).
Zal de techniek ( over om het even wat ) nooit van mijn leven begrijpen. En toch: de video programmeren is een koud kunstje, kan een lekke band herstellen van mijn auto, de platte batterij van de auto weer opladen, ... Geen enkel probleem, hoe komt het dan dat ik b.v. van computers en hun gebruik niets snap???
2)) Op Canvas VIER films in één gezien: raar... Wachten op de tennismatch van Kim Clijsters in Melbourne ( de Australian Open ) en nog maar es J.M. Dedecker in Terzake ( dit is helemaal NIET RAAR! ). 's Mans ego is zo groot als een echte luchtballon of een 'Zeppelin'; laat hem maar praten... het komt toch nooit goed met hem!
Dag lieve mensen die me de voorbije maanden mailden en geen antwoord kregen. Dit vind ik zeer jammer; helaas kon ik de voorbije maanden wel mailtjes versturen maar er GEEN MEER ONTVANGEN.
Mijn zoon Lieven had al allerlei uitgeprobeerd maar kon ditmaal niet helpen. Bovendien ergert hij zich mateloos aan me omdat ik koppig blijf vasthouden aan Apple.
Gelukkig kreeg ik vandaag hulp van een jongeman, een oudleerling van me,
Jan. Had hem vorige week toevallig ontmoet in de Aldi (jaja... in de Aldi); nog steeds zeer vriendelijk én slim; vertelde hem in 't kort o.a. over mijn troubles met de iMac.
Hij stelde voor om eens te komen kijken én ja hoor, hij was hier net. Het heeft die lieve schat slechts 10 min gekost... én voilà... al die mailtjes verschenen wonderbaarlijk op het scherm. Ben hem heel dankbaar; heb weer ondervonden dat 'Wie goed doet, ook goed ontmoet.' Ben heel blij iedere keer én om het even waar oudleerlingen terug te zien. Hun gezichten ken ik nog goed... maar er dan een naam opplakken, dat is andere koek ! Heb honderden leerlingen wiskunde geleerd, soms met succes, meestal met grote ogen vol niet-begrijpen... Toch hebben we allemaal veel plezier gemaakt in de klas. Jan heeft een vrouw en twee meisjes, Ann en Lotte. Lief hen samen op foto te zien... We hebben een aangenaam gesprek gehad en hij stond erop hem hulp te vragen als ik probleempjes had. OEF !
Daarom lieve mensen die mij mailden en geen antwoord kregen; u weet nu waarom en dat 'k probeer iedereen alsnog te bedanken.
Nog éénmaal een stukje uit de Humo van enkele maanden geleden. Heb net het 2-de en laatste deel opgenomen van Stephen Fry's documentaire over 'Bi-polar' of 'The Secret Life of the Manic Depressive'. Had het in september 2006 al gezien -én opgenomen (van de BBC) maar met ondertiteling is het makkelijker te volgen.
Humo: Stephen Fry kennende zal er ongetwijfeld ook al eens gelachen mogen worden, maar voor de rest zal de schrijver, komiek, quizmaster en ALL ENGLISH ECCENTRIC zich vanavond van een veel serieuzere kant laten zien dan wij van hem gewend zijn: in het tweedelige 'The Secret Life of the Manic Depressive' interviewt Fry bekende en onbekenden die aan manische depressiviteit lijden ( onder andere Robbie Williams, Carrie Fisher ( prinses Leia uit 'Star Wars' ) en Richard Dreyfuss ), en spreekt openlijk over zijn eigen worsteling met de ziekte, die hem al tot twee keer toe een zelfmoordpoging deed ondernemen. Een ernstige Stephen Fry dus vanavond, maar zoals 's mans onovertroffen 'BLACKADDER'-personage General Melchett zou zeggen: 'Ernst is geen vies woord. Reet, dat is een vies woord. Ernst niet.' Kijken dus, vanavond op BBC 2 ( 19/09/2006 ).
Stephen Fry: 'De eerste symptonen van mijn manische depressiviteit waren er al toen ik nog een kind was, maar op mijn zeventiende begonnen ze pas echt op de voorgrond te treden. In die tijd liep ik met twee gestolen kredietkaarten op zak door het centrum van London, waar ik mezelf opnieuw probeerde uit te vinden door lachwekkende jarentwintigpakken met stijve kragen en zijden dassen te kopen, en dure cocktails te gaan drinken in de lobby's van vijfsterrenhotels als the Savoy en Ritz. Toen heb ik ook mijn eerste zelfmoordpoging ondernomen; ik sloeg zoveel tabletten als ik kon achterover, en om het zo giftig mogelijk te maken , slikte ik heel veel verschillende soorten tegelijk. 't Heeft niet geholpen; vijf minuten later was ik aan het projectielbraken (LACHJE).
'Op 37-jarige leeftijd, nu elf jaar geleden, heb ik opnieuw zelfmoord proberen te plegen. Ik ben mijn garage binnengegaan, heb de kieren van de deur met een deken dichtgestopt en ben in mijn auto gaan zitten. Twee uur heb ik zo gezeten, met beide handen op de contactsleutel... Het lijkt achteraf bekeken misschien op een schreeuw om aandacht, maar het was wel degelijk een zelfmoordpoging.'
'Ik besloot naar het vasteland te vluchten en nam de ferry naar Europa om naar Duitsland of Denemarken te gaan, ervan overtuigd dat ik nooit meer naar Engeland zou terugkeren - ik wilde niemand meer zien die me kende. Al na een week stond ik weer in Dover; bang dat de pers zich EN MASSE op mijn verdwijning zou storten. Toen heb ik een afspraak gemaakt met een arts, om voor het eerst van m'n leven echt over mijn probleem te praten. Die arts vertelde me dat ik BIPOLAIR was; nooit van gehoord , maar ik was blij dat ik eindelijk een soort officiële verklaring kreeg van de extreme hoogtes en laagtes waar ik al m'n hele leven aan blootgesteld was.'
'Sindsdien besef ik pas goed hoe ernstig mijn ziekte is. In het Verenigd Koninkrijk alleen al zijn er vier miljoen mensen die bipolair zijn, of manisch depressief, zoals het ook genoemd wordt, en veel van hen zullen vroeg of laat zelfmoord plegen. Vandaar dat ik 'The Secret Life of the Manic Depressive' gemaakt heb; ik hoop er een klein steentje mee te kunnen bijdragen aan het doorbreken van dat taboe; THAT IS MY SOLE WISH.'
P.S. Er is één Vlaming waarvan ik zeker weet dat hij ook bipolair was; Julien Schoenaerts (overleden op 07/09/06 op 81-jarige leeftijd; hij was een geweldig acteur en ondanks zijn ziekte heeft hij een heel lange lijst van theater- en filmrollen op zijn naam; hij had de laatste jaren van z'n leven ook Alzheimer maar zijn 81 jaar doet vermoeden dat een manisch depressief mens ook oud kan worden).
Heel fijne informatie in 'De Zevende Dag'; vanaf eind 2007 heeft Vlaanderen zijn eigen Nieuwjaarsproms. In Wenen kan je toch niet binnen, ook al ben je een rijke oliebaron; het is daar jaaaaaaren en jaaaaaaren wachten tot je er binnen raakt.
En nu krijgt Vlaanderen zijn eigen Nieuwjaarsproms met de Beethovenacademie, onder leiding van niemand minder dan 'onze' Dirk Brossé.
Dat vind ik nu eens een geweldige bijdrage voor alle klassieke muziek (van o.a. Rossini, Strauss, Mahler, ...).
En het concert wordt geleid door niemand minder dan Dirk Brossé zelf; ben sinds lang een échte bewonderaarster van zijn muziek; hij componeert prachtig en uitvoeringen onder zijn leiding blijven je lang bij...
DUS: 'Ga ertegenaan mensen zodat wij ook kunnen genieten.
Ik probeer meer te weten te komen bij google want zoveel zitplaatsen zijn er nu ook niet...
MAAR... vind de 'BEETHOVENACADEMIE' EEN GEWELDIG INITIATIEF !
Oef... Heb ons mema naar huis gebracht. Wat een gedoe om haar tevreden te stellen... Zoals afgesproken speelde ik 'Out of Africa' voor haar. Wat ze niet (meer) wist: het verhaal is langdradig, dus de film duurde té lang voor haar.
Jongens, jongens, ... wat kan je nog uit de poppenkast halen om haar te plezieren ? Ik wist het niet.
Heb achteraf lang met m'n grote zus gebeld, die me zei niet teveel 'eieren' onder haar te leggen want het haalt toch niks uit. Ze heeft groot gelijk.
Vrijdagmorgen... Ben eens heel vroeg gaan slapen gisteren (+/- 0.50 uur is voor een echte nachtraaf als ik heel vroeg; 't is net of de dag/nacht pas begint). Dus vanmorgen vroeg op (7uur; andere mensen hebben er al een halve dag opzitten, voor mij begint de dag nu pas). Leesvoer en messen bijeen gescharreld want ga naar mijn moeder (die slechts één tafelmes vindt; ze legt helaas alles verloren en dat vind ik zielig maar laat haar dat absoluut niet merken).
Ze wil graag naar de pas geopende supermarkt gaan; dat is een goed idee, eerst ontdekken en dan afsluiten met koffie mét...
Mooie winkel waar je letterlijk alles kan kopen en niet eens (veel) duurder dan de Carrefour of Delhaize. Ons mema vindt klaargemaakt rundsstoofvlees,
hoop dat ze het lekker vindt... 't Is boeiend om zien wat -en hoe mensen doen bij het inkopen, nét een mierenhoop aan het werk.
Mijn moeder wordt moe als we slechts de helft van de supermarkt gezien hebben. Daarom betalen en koffie mét, vlakbij in De Oude Post. Ze praat gezellig vandaag, ze heeft écht een goede dag. Ben er blij om... na alle miserie die ze de voorbije maanden meemaakte.
Naar huis waar ze 'Mooi en meedogenloos' wil zien. Hét sein voor mij om naar huis te gaan. Ons mema voelde zich blijkbaar 'lekker' waardoor ik me ook beter voelde. Ze komt zondag naar mij en vroeg of ik nog eens 'Out of Africa' wil spelen; heb die film al zoveel maal gezien en vindt vooral de natuur en de muziek mooi maar ons mema is er helemaal wég van... Dus gaan we zondag nog een keer naar Afrika.
Vanavond een prachtig beeld gezien: een man aan het stuur van zijn auto, liefdevol kijkend naar zijn medepassagier die helemaal wég van deze wereld rustig slaapt. Wat zou ik ooit nog eens éénmaal die vrouw willen zijn, soezend en heel gelukkig door Ierland rijdend.
Gelukkig blijft er nog veel te dromen... Bovendien kan ik binnenkort mijn kinderen en kleinkinderen weer zien. Dat fleurt me op, dat doet zo'n deugd aan 't hart...
Morgen ganse dag bij-en met mijn moeder; zie dat helemaal niet 'zitten', het is echt een opgave geworden...
Als, als... ons pepa niet overleden was zou hij vandaag 90 jaar geworden zijn. We zouden een fantastisch feest gehouden hebben met hem als 'padre' van de ganse bende; zie hem nu voor me en vooral zie hem lachen met zijn grijze haren wild op zijn voorhoofd. Met zijn grote, dikke handen in zijn haren strijken, wij allemaal zingen en dansen op zijn accordionmuziek... Het mocht echter niet zijn; hij heeft zoveel geleden zonder zijn onmacht en pijn uit te schreeuwen. Mijn vadertje wat hield ik toch van jou...Al het mooie in de wereld heb ik van jou geleerd: accordion spelen (wat hij zichzelf aanleerde) was daar niet bij, wél piano spelen, liefde voor de natuur, mens, dier&plant. Met z'n tweetjes naar het voetbal (hou nog steeds van het spel; de liefde daarvoor zit diep); toen we nog geen TV hadden naar de spannende kommentaar van de journalist op de motor in de Tour luisteren (Jan Wouters met 'bibberende' stem) en daardoor nog altijd een grote wielerfanaat (ondanks de vele dopingschandalen blijf ik houden van het wielrennen; er gaat niets boven de spanning tijdens een zware Alpenrit in De Ronde van Frankrijk); gaan kamperen en wij tweetjes in volle regen de tent opstellen; Frans leren praten en schrijven; op familiebezoek gaan bij iedereen in het Pajottenland die dichtbij of veraf familie was; samen met de camion naar Leuven voor de vroegmarkt (om 3 uur 's nachts vertrekken en net voor de H. Mis weer terug thuis om naar school te gaan), als ik ons pepa niet had zou ik NOOIT hebben mogen studeren (ons mema vond natuurlijk dat 'k thuis moest helpen en niet meer naar school zou gaan), dankzij mijn liefste vader heb 'k toch naar 'Het Graf' in Turnhout mogen gaan en ben daardoor nu gelukkig helemaal onafhankelijk (krijg een klein ziektepensioen maar red het nét en meer moet dat niet zijn). Daarom en om ZOVEEL andere redenen was ik nu zo graag op uw feest geweest... Pepa, het is al 19 jaar geleden dat je stierf maar je bent er voor mij nog altijd; je leeft met me mee en geeft af en toe een schouderklopje als hulp, zo'n schat van een vader wens ik iedereen toe.
Dus is het vandaag toch een beetje uw feest, drink jij daarboven een glas met ons mee ?
Had enkele maanden geleden een documentaire van de BBC opgenomen, gemaakt met veel inspraak van de presentator ervan, Stephen Fry. Toen ik de eerste maal in de krant las dat hij, die ik zo bewonder, zelf ook Manisch Depressief is of Bi-polar (dat klinkt voor de meeste mensen gemakkelijker of ze hebben er minder afschuw van) heb ik tijdens het kijken oeverloos veel tranen van herkenning geweend. Ik heb de ziekte sinds mijn jonge jeugd, 'k wist- en voelde ook dat er iets merkelijk verkeerd was met me. Heb me door al die jaren heen geworsteld én pas sinds vorig jaar kreeg ik eindelijk de juiste diagnose: 'Je bent Manisch Depressief'. Met afschuw het verdict aanhoort maar gelukkig eindelijk de correcte medicatie gekregen. Als ik toen dacht: ' Oef, die pillen zullen me genezen en leven wordt veel gemakkelijker heb ik toch weer verkeerd gedacht'. De laatste depressie duurde gelukkig véél minder lang maar dat was het ook. Genezen van deze ziekte bestaat niet, het zit in je genen en je DNA.
Las vorige week in de Humo dat Canvas vanaf vandaag de documentaire ook uitzendt; heb er net weer naar gekeken met ook voor al die andere zieken een oeverloos maar stil verdriet... Ikzelf ben op mijn 17-de op zoek gegaan naar hulp
(durfde dat thuis absoluut niet vertellen maar verbleef twee jaren bij de Zusters in Turnhout (<==> 'Het Graf')) en in die stad ben 'k voor het eerst op consultatie geweest (met de 'bibber' over gans m'n lichaam; ben +/- 3 jaar op consult geweest bij die psychiater in Turnhout ; helaas zaten we niet op dezelfde golflengte. Daarna ontelbaar veel psychiaters en therapeuten geraadpleegd (gedurende +/- 18 jaar; helaas zonder enig resultaat... ). Nu moet niemand, ook geen dokter me iets proberen wijs te maken; weet na +/- 40 jaar wat er mis is en hoe ik er kan leren mee leven.
Om de tekst niet te verliezen noteer ik het mooie en duidelijke stukje uit de Humo:
'The Secret Life of the Manic Depressive'; Hoger, Lager.
'Manic Depression is a frustrating mess': Jimi Hendrix vatte het ooit erg beknopt samen in het geweldige 'Manic Depression', maar als je graag toch een ietsje meer uitleg had gehad over de ziekte waarvan een mens het ene moment HIMMELHOCH JAUCHZEND en het andere ZU TODE BETRUBT wordt, verwijzen wij u graag naar Stephen Fry's geweldige 'The Secret Life of the Manic Depressive', waarvan Canvas vanavond de eerste aflevering uitzendt, en waarin sterren als Robbie Williams, Carrie Fisher en Richard Dreyfuss openhartig vertellen over hun ervaringen met de ziekte. Wij gingen nu al op consultatie bij
professor Koen Demyttenaere, diensthoofd van de afdeling psychiatrie in het UZ Gasthuisberg.
==>> !!! morgen !!!
We herbeginnen weer, hollekidee !
Koen D.: 'Manische depressie, of bipolaire depressie, is een ernstiger aandoening dan de gewone depressie: de omgeving verdraagt zo'n manische fase vaak veel moeilijker dan een depressieve fase. 't Is namelijk een misverstand dat mensen in een manische periode alleen maar happy zijn: soms worden ze agressief en misnoegd, en zo vervreemden ze hun omgeving van zich. Je ziet vaak ook dat patiënten in een manische fase brokken maken'.
Humo: Zoals de Amerikaanse singer-songwriter Daniel Johnston bijvoorbeeld: die werd na een optreden door zijn vader naar huis gevlogen in een klein eenmotorig vliegtuigje, toen hij plots de sleutel uit het contact trok en ze het raam uit smeet - z'n vader wist nog succesvol te crashlanden. Typisch manisch gedrag ?
Koen D.: (lacht) 'Dat is misschien een extreem voorbeeld, maar ik ken wel mensen die zich voor tien jaar in de schulden hebben gestoken omdat ze zich in hun euforie van alles en nog wat hebben aangeschaft. En wat je ook vaak ziet, is hyperseksualiteit: mensen gaan zich bijzonder losbandig gedragen, waardoor natuurlijk relatieproblemen kunnen ontstaan.'
Humo: Vincent Van Gogh, Virginia Woolf, Kurt Cobain, Michelangelo en Stephen Fry zelf waren of zijn allemaal manisch-depressief. Heeft de ziekte iets met creativiteit te maken ?
Koen D.: 'Ja.Creativiteit is in zekere zin een lichte vorm van manie hé, dus het is geen toeval dat heel veel kunstenaars en schrijvers manisch-depressief zijn. Maar let op: als zo iemand zich in een volle manische periode bevindt, is hij niet meer creatief; dat is er echt 'Over', dan kunnen ideeën niet meer omgezet worden in iets wezenlijks. Vooral in de tussenperiode is men productief.'
Humo: Kan manische depressie eigenlijk genezen worden ?
Koen D.:'Nee, maar de effecten kunnen wel verzacht worden met medicijnen.'
Humo: Eén vrouw uit de documentaire beweerde dat Omega 3 haar had genezen.
Koen D.: 'Vergeet het maar; er is geen enkel bewijs dat Omega 3-vetzuren iets ten goede kunnen veranderen, ook niet bij een normale depressie. Maar ja, mensen geloven graag in elixirs, hé...'
(vind dit een héél goede samenvatting van enkele aspecten van de ziekte).
GOED ZO Canvas, goede programmatie ! Vanavond wordt het 1-ste deel uitgezonden van Stephen Fry's documentaire voor de BBC:'The Secret Life of the Manic Depressive'. Had ze al opgenomen van de BBC maar met Nederlandstalige onderschriften wordt het toch veel simpeler. En Stephen is zo'n echte, malse knuffelbeer...
Vandaag (tot +/- 16.30 uur) bij mijn moeder geweest; het gaat toch echt niet goed met haar... b.v. de manier waarop ze gekleed is (zou vroeger niet gebeuren), ze heeft WEER een sleutel verloren en zette haar heel appartement op stelten voor die sleutel; natuurlijk hebben we niets gevonden en dat vindt ze zo erg dat ze vannacht waarschijlijk weer niet zal slapen en blijven zoeken...
Het is voor ons, haar kinderen, ook niet gemakkelijk... maar als je haar ziet valt meteen op dat het een héél oud 'besje' geworden is. Ik vind het helemaal niet fijn om haar zo te zien, maar vooral alle probleempjes die haar kwellen geven zo'n machteloos gevoel...
We hebben samen ook gekeken naar de eerste aflevering van 'Mijn moeder' (héél mooi !); haar enige commentaar was: 'Die vrouw is véél jonger dan ik; die kan alles nog aan.' Dat klopt ook; toch was er véél meer te zien en te horen wat haar totaal niet is bijgebleven, jammer...
Dit moet toch nog effe in mijn blog omdat het zo typisch 'Wout' is met zijn droge, humoristische schrijfstijl (maar dan wél met een mooie lay-out):
Wout en Karen,
Hannah en Mathijs,
Noor en Lukas
bevestigen de geruchten en de dorpsroddels die in Zuid-Limburg reeds
de ronde deden...en het is waar.
Zij wonen nu in de pastorie van Mettekoven (50'46''51 NB - 5'17''22 OL) in
de Mettekovenstraat 8 (3870 Heers).
Met STAFKAART, KOMPAS EN PATERNOSTER raak je er zeker.
GELUKKIG NIEUWJAAR!
! Goed gedaan Wout! Nog van dat!
07/01/07: Heel fijne en gevarieerde zondag-en avond doorgebracht met een mix van muziek, literatuur, film en schrijven. Heb van dat alles genoten met volle teugen: hard (en vals) meegezongen op muziek van o.a. Wagner, Luka Bloom, de Hymne 'All is brite and beautiful, all creatures great and small...', muziek van 'Funiculi, Funicula', het heeft geen naam... als het maar muziek is die me raakt, ontroert, me blij of weemoedig maakt; het kan allemaal.
Ben ook volledig in de ban van het boek 'The Liar' van Stephen Fry; hou van zijn schrijfstijl en hij ontroert...
Eindelijk mijn dagboek aangevuld; was al geleden sinds eind nov. 2006 ==>>
OEF !!!
Panorama bracht het verhaal van Natascha Kampusch, de jonge vrouw die vlakbij haar huis +/- 8 jaar werd opgesloten in een heel kleine kelderruimte (vlakbij Wenen én haar ouderlijk huis) en als een volwassen vrouw toch wist te ontsnappen aan haar ontvoerder. 't Leek net op de gruwel met Ann en Eefje. Een krop in de keel om Natascha uiterlijk onbewogen haar afschuwelijk verhaal te zien- en horen...
's Avonds nog eens zeer genoten van de prachtfilm 'Gideon's Daughter' met o.a. één van mijn favoriete acteurs Bill Nighy; die man blijft me boeien én hij kan om het even wie van de planken spelen, en dan die ogen...
Na de film nog gekeken naar de eerste aflevering van 'Mijn moeder' op Canvas; een gesprek tussen de regisseur Stijn Coninx en zijn moeder. Ik vond het zeer mooie televisie.
Voel me 'herboren', net zoals na een lange winterslaap... Er is dan ook zoveel gebeurd op korte tijd. Maar nooit jammeren, ooit komt er meestal een einde aan alle ellende. Heb bovendien vooral tijdens de laatste dagen weer ervaren dat er nog zoveel (ook jonge !!!) mensen zijn die anderen met hun groot en warm hart helpen waar het ook maar kan. Het is zo'n fijn gevoel écht te ervaren dat behulpzaamheid, een luisterend oor en een hart voor mens-en dier nog steeds bestaan in 2007. Als je alleen luistert en kijkt naar nieuws, Terzake en Panorama krijg je toch een éénzijdig beeld van de mensen, andere (vreemde) culturen en andere godsdiensten. EERLIJKHEID, HULP, MEDEMENSELIJKHEID, VERDRAAGZAAMHEID, ... bestaan gelukkig nog steeds. Daarbij denk ik vooral aan die vier jonge meisjes van de Chiro én mijn Marokaanse buurjongen: 'LINGUA EGALE, PAROLES DIFFERENTE' (wie 't niet kent zoekt het effe op; het is voor 101% waar). Zij, jonge mensen, komen zeker goed terecht in onze maatschappij. Met zijn vijven vormden ze 'letterlijk' een cordon, maar wél een mooi cordon die me tot aan mijn voordeur brachten. Zo vriendelijk en lief; als ze zo blijven zie ik de (politieke) toekomst heel positief; wat onze geachte heren/vrouwen politiekers er nu ook van bakken. Heb mijn helpers in nood vriendelijk bedankt; dat hebben ze écht wel verdiend.
En nu 2007... Wat zal het brengen ? Alleen ziekte en problemen ? A.U.B. ... laat maar komen wat moet MAAR laat het een jaar vol HUMOR zijn !!!
Waarom, oh waarom niets meer geschreven in m'n blogje ? Heel simpel... ben weer wekenlang 'uitgeschakeld' geweest door ziekte. Zoveel mooie momenten en dagen geleefd als een kastplant en er door niets of niemand letterlijk 'uitgetrokken'; het ging gewoon niet... Nu de feestdagen allemaal voorbij zijn kom ik als een worm uit de aarde gekropen en onderzoek de ganse omgeving.
Hoera, hoera,... ik ben weer bij de levenden, dus begint 2007 gelukkig 'normaal' én hopelijk blijft dat nog lang zo. Er is tijdens die lange weken zoveel gebeurd bij en met mijn geliefden, ... kan dat alles niet helemaal typen en schrijf er daarom ook geen enkel woord over ('t zit in mijn hart en m'n hoofd en blijft daar veilig).
Ben sinds vanmiddag pas begonnen aan de lange schrijfklus van de Kerst-en Nieuwjaarskaarten. Weer zoveel kaarten gekregen sinds half december, moet al die lieve mensen met hun beste wensen en attenties heel hartelijk bedanken; het is ieder jaar een feest om die kaarten te openen en vooral te lezen, en eind januari van het nieuwe jaar als een aardig pakket bij de verzameling van zoveel jaren terug te voegen.
Ben moe, 't is al laat; morgen hopelijk gezond weer op.
