16-04-2007 om 11:07 geschreven door skodaman

Jaguar XK 140 OTS, 1956
De Jaguar XK 140 was de opvolger van de fameuze XK 120 en kwam in 1954 op de markt. De XK 140 was een evolutie van de XK 120 met enkele uiterlijke wijzigingen en technische verbeteringen. Het fraaie dynamische uiterlijk bleef grotendeels ongewijzigd. Vernieuwd waren de grille, die nu minder verticale spijlen telde, de achterlichten, die groter waren geworden, de bumpers, die dikker waren gemaakt en de richtingaanwijzers vóór die een plek kregen voor op de voorspatborden. De grootste technische verbetering was dat de XK 140 werd voorzien van tandheugelbesturing waardoor het stuur- en rijgedrag wezenlijk verbeterde.

De 3.4 liter XK motor kreeg 30 pk. extra en leverde vanaf dat ogenblik standaard 190 pk. XK 140’s die voorzien werden van het SE pakket ("Special Equipment") kregen een motor met 210 pk. vermogen. De XK 140 was net als de XK 120 verkrijgbaar als roadster, ruimere DHC (Drop Head Coupé) en als FHC (Fixed Head Coupé) met een vast stalen dak.

De Jaguar XK 140 werd gebouwd tot 1957 en werd opgevolgd door de Jaguar XK 150.

Technische gegevens
zescilinder motor
cilinderinhoud: 3442 cc.
carburatie: 2 x S.U. H6 1¾ inch
vermogen: 210 pk. bij 5500 tpm.
topsnelheid: ca. 220 km/u.
versnellingen: 4 handgeschakeld
gewicht: 1345 kg.

16-04-2007 om 11:06 geschreven door skodaman

16-04-2007 om 01:03 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 21:27 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 21:25 geschreven door skodaman

Hispano-Suiza H6C
Ook al werd het merk Spanje-Zwitserland genoemd, in Zwitserland is er nooit een auto van dit merk gebouwd.
De bezondere naam was te danken aan ingenieur Marc Birkigt, die in 1899 op eenentwintigjarige leeftijd van Genevenaar Barcelona emigreerde.
In 1904 richte hij, samen met J.Castro, de Hispano-Suiza de Automobiles, op.

Hispano-Suiza exporteerde veel autos naar met name Frankrijk.
Om de hoge invoerrechten te omzeilen,verlegde Birkigt in 1911 een deel van de productie naar Levallois aan de Seine.
In deze fabriek ontstond een van de mooiste creaties.
De zogenamde H6 uit 1919 kon het in ieder opzicht opnemen tegen ROLLS-ROYCE of Mercedes.
De H6 hadeen motor van 6597cc met een bovenliggende nokkenas,een dubbele ontsteking en remmen op allevier de wielen.
Het model bleef tot 1932 in productie.

15-04-2007 om 12:14 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 12:11 geschreven door skodaman

chevrolet crewcap

15-04-2007 om 07:50 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 00:47 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 00:44 geschreven door skodaman

15-04-2007 om 00:40 geschreven door skodaman

Volga M21
Volga is een Russisch automerk, geproduceerd door GAZ. De eerste auto die Volga heette was de in 1956 gepresenteerde M21, een sedan, de stationwagen heette de M22. In 1968 introduceerde men de M24 die onder meer naar België werd geëxporteerd (wel met Peugeot dieselmotoren). In de jaren '80 werd de auto opgevolgd door een nieuwe GAZ 3102. nadat men lichte updates op de auto had gepresenteerd kwam in 1997 de 3110 uit, die eigenlijk op alle fronten zwaar verouderd was (trommelremmen, i.p.v. schijfremmen, een acceleratie langzamer dan die van de FIAT Panda). In 2002 was er nog geen einde voor de wagen, de 3111 werd gepresenteerd op de autoshow van Moskou, met een nieuw stel koplampen.

In 2006 kondigde men dan eindelijk de opvolger aan: De Chrysler Sebring en de Dodge Stratos zullen bij GAZ in licentie geproduceerd worden onder een Russische naam, Volga zal het niet worden.

14-04-2007 om 20:00 geschreven door skodaman

glas 1004  1961
met de glas 1004 probeerde glas een plaatsje te veroveren op de markt van de middenklassers .
de 1004 was ook leverbaar als 1004ts met 64pk in plaats 42pk
Er was ook een 1204 maar die was niets anders als de 1004
met een grotere 1.2liter motor en een beter koppel,dat het vele schakelen overbodig maakte. 

14-04-2007 om 19:57 geschreven door skodaman

Wikov
Tussen 1926 en 1937 werden in het Tsjechische stadje Prostejov bij Brno personen- en sportwagens gebouwd. Deze auto's werden aan de man gebracht onder de merknaam Wikov. Wikov was een samenvoeging van de eigenaren van de autofabriek, Wichterle en Kovarik.

Wikov had in Tsjechië al een naam opgebouwd met haar landbouwmachines, maar waagde zich zoals veel fabrieken uit de begintijd van de auto ook op het gebied van de autofabricage. De Tsjechische technici hadden hun buitenlandse concurrenten wel goed bestudeerd, want in veel opzichten leken hun eerste auto's veel op die van het Italiaanse automerk Ansaldo. Vooral de motor vertoonde overeenkomsten.

Een van de auto's van Wikov, model 28, werd aangedreven door een 1480 cc viercilinder. Deze motor leverde 28 pk, had een aluminium motorblok en een cilinderkop met een bovenliggende nokkenas. In 1931 werd de cilinder opgeboord tot 1740 en in 1933 werd het vermogen verder vergroot tot 1940 cc. De auto's, die met deze motoren werden uitgerust kwamen op de markt als Model 35 en Model 40. Reeds in 1930 voorzag Wikov alle modellen van hydraulische remmen.

De Wikov-fabriek had een eigen raceteam, maar was daar niet erg succesvol mee. Pas in 1931 eindigde een Wikov op de zesde plaats in de klasse tot 1,5 liter. Twee jaar later won een Wikov een wegrace tussen Praag en Pressburg met een gemiddelde snelheid van 92 km per uur.

Tijdens de crisisjaren trachtte Wikov te overleven met enkele goedkope modellen. Een voorbeeld hiervan is de Wikov Baby, die een achterin geplaatste motor had. De wielen waren onafhankelijk geveerd en het chasis, bestaande uit een centrale buis, werd ontworpen door Hans Ledwinka. Van deze innovatieve auto werden echter slechts acht exemplaren verkocht. Toen ook een grotere auto flopte, besloten de eigenaren zich te richten op de bouw van vrachtwagens.

14-04-2007 om 12:55 geschreven door skodaman

Alfa Romeo 8C 
Alfa Romeo 8C 2900 Mille Miglia uit 1938Alfa Romeo 8C is een reeks sportwagens met 8 cilinders gebouwd in de jaren 30 door het Italiaanse automerk Alfa Romeo. In 2004 werd een concept wagen gebouwd met de naam 8C Competizione.

8C 2900
In 1935 werd een 2905 cc versie gebouwd van de 8C, wat resulteerde in de 8C 2900A. De 8C 2900A kon beschikken over 220 paardenkrachten en debuteerde in de Mille Miglia in 1936 met waar het de drie eerste plaatsen won. In 1937 volgde de 2900B met een 180 pk sterke motor, beter geschikt voor de straat. Twee types werden gebouwd: een spider racemodel met twee zitplaatsen en een coupé met vier zitplaatsen.

14-04-2007 om 01:07 geschreven door skodaman

Alfa 24 HP 

De Alfa 24 HP was het eerste eigen model van het Italiaanse automerk ALFA, het latere Alfa Romeo. Hiervoor maakte het bedrijf wagens van Darracq

Nadat de Società Italiana Automobili Darracq (SAID) in 1910 overgenomen was door de Italiaanse bedrijfsleider van Darracq werd de naam veranderd naar Anonima Lombarda Fabbrica di Automobili, of kortweg ALFA. Giuseppe Merosi ontwierp de eerste wagen voor het vernieuwde bedrijf, de Alfa 24 HP. De motor werd een 4048 cc viercilinder met een maximaal vermogen van 42 pk. De wagen kon hiermee snelheden halen van boven de 100 km/u. Om de betrouwbaarheid te testen en om het nieuwe merk te promoten werd de 24 HP ondere andere ingezet in de Targa Florio. Van 1910 tot 1911 werd ook nog de lichtere 12 HP met een 2413 cc viercilindermotor gebouwd, gebaseerd op de 24 HP.

De 24 HP werd nog doorontwikkeld tot de Alfa 15 HP. In 1915 gebruikte Merosi de 24 HP als basis voor de 45 pk sterke 15 HP Corsa die speciaal voor competitie werd gebouwd

Productiejaren 1910-1920
Productieaantal ongeveer 300
Voorganger Darracq 8/10 HP
Opvolger Alfa Romeo G1

14-04-2007 om 01:05 geschreven door skodaman

Amphicar
De Amphicar (geïntroduceerd als Eurocar) was het levenswerk van Hans Trippel, die zelfs in zijn negentig bezig is met het maken van amfibievoertuigen. De Amphicar is de enige amfibieauto die in serie is gemaakt (voor particulier gebruik). De carrosserie kwam uit Italië, de motor uit Engeland en er kwamen zelfs onderdelen uit (het voormalig) Oost-Duitsland. De auto werd geassembleerd in (het westelijk deel van) Berlijn.

Er zijn zo´n 4000 exemplaren gemaakt, totdat in 1968 Amerikaanse wetgeving strenger werd gemaakt en de grootste markt wegviel. Daarnaast was één van de grootste investeerders overleden in 1967.

De auto was verkrijgbaar in 4 kleuren, had een Porsche versnellingsbak (aangepast, dat wel) en een Triumph motor, die zorgde voor een topsnelheid van ongeveer 12 km/u op het water en 110 km/u op land.

Een roer was niet aanwezig; men kon de richting veranderen door de voorwielen te draaien.

Zoals zo veel dingen die 2 uitersten verenigen: De auto reed niet bijzonder goed (hij zwalkte) en varen was al niet veel beter.

Kapitein Zeppos speciale wagentje
Het eerste voertuig dat in de serie van Kapitein zeppos gebruikt werd is een Austin Champ jeep. Deze werd vervangen door een Amphicar. De makers van de serie hadden deze wagen gezien in Hamburg waar hij gebruikt werd door de havenpolitie. Zij vonden dit zeer spectaculair en wilde het wagentje ook gebruiken.

Kapitein Zeppos is een Vlaamse jeugdreeks die zijn oorsprong vond in 1964. Zeppos reed in de 2e en 3e reeks met een amfibievoertuig, met als gevolg dat dergelijke wagen nog steeds een "Zeppos" wordt genoemd. De bekende titelmelodie is Living It Up van Bert Kaempfert. De serie werd vooral opgenomen in de gemeente Roosdaal in Vlaams-Brabant.

13-04-2007 om 22:19 geschreven door skodaman

Skoda Felicia.

Met deze wagen wil Skoda weer de sportieve toer op. Tenslotte zijn zij de rechtstreekse erfgename van de fameuse Laurin et Klement auto’s die ooit zo een degelijke reputatie hadden.
Voor het tekenen van de carrosserie heet Skoda geen kosten nog moeite gespaard, er was zelfs een hardtop in optie beschikbaar, getekend door Carrosseria Ghia uit Turijn.
De motor was eerst een 1100 die 54 bruto pk leverde en die eigenlijk uit de vroegere Skoda 1102 kwam maar later werd hij vervangen door een krachtigere 1221 cc motor die de auto 140 km per uur snel moest maken, mede door de ingebouwde dubbele Jikov carburator. Het totaal gewicht van de auto bedroeg zowat 865 kg. 

De Felicia, en gans het Octavia-gamma trouwens, had een zeker succes want Skoda leverde betrouwbare en onverslijtbare wagens aan een zeer schappelijke prijs. Met de Octavia en Felicia werden kategorie successen behaald in rallies, o.a. de Monte Carlo rally in 1961.
De Felicia is eigenlijk een 2+2-zitter, achteraan heeft men niet bepaald alle ruimte van de wereld, maar dat was natuurlijk niet de bedoeling.

In het begin van de Felicia serie was de wagen enkel als soft-top te krijgen, later liet men door niemand minder dan Carrosserie Ghia een hardtop kap ontwerpen. Zodoende had men eigenlijk drie wagens in één, een open cabrio, een soft top en een hard top
Het is merkwaardig dat, alleszins in het toenmalig promotiemateriaal, men de Felicia blijkbaar probeert te verkopen aan de vrouwen

13-04-2007 om 19:53 geschreven door skodaman

BMW 3.0CSi
Op de Auto Salon van Parijs in de herfst van 1968 Presenteerde BMW de opvolger van de 2000CS, de 2800CS. Men was aan de opinie van het publiek tegemoet gekomen door de karakteristieke aquarium koplampen en de aparte grille te vervangen door de inmiddels traditioneel geworden BMW grille met de 4 aparte koplampen. De koets toonde veel gelijkenis met de in 1962 door Nuccio Bertone ontworpen 3200 CS. Het Chassis werd gebouwd bij Karmann.

BMW 2500 CS, 2800 CS en 3.0 CS
 Zoals van de meeste BMW-modellen, verscheen in 1968 ook van de 2500 en 2800 een coupé-versie. Die kwamen gelijktijdig uit met de gewone sedans, maar vormde een wereld van verschil qua uiterlijk. Waar de gezinswagens weliswaar modern en strak, maar ook een beetje saai waren, was de coupé ronduit opzienbarend. De lijnen waren fris, met een lange neus, een groot glasoppervlak en het gebrek aan een b-stijl. Tel daarbij een luxe interieur op met stuurbekrachtiging en elektrische bediende ruiten én fantastische zescilinder-motoren en het recept voor succes was klaar.
En inderdaad: de nieuwe coupés sloegen in als een bom. BMW verkocht er in zeven jaar tijd bijna 30.000. In eerste instantie van de 2500- en 2800 CS, maar later - in 1971 - werd die laatste opgevolgd door de 3.0 CS met 2.985 cc en weer even later verscheen daar een versie met brandstofinjectie van: de 3.0 CSi. Met 200 pk is die laatste tot een topsnelheid van 220 km/h in staat. Aan de absolute top stond de 3.0 CSL die qua naam en uiterlijk weliswaar niet zo heel erg af leek te weken van de 3.0 CS, maar die dat wel degelijk deed. De L stond voor Leight en dat was hij ook. Standaard kwam deze BMW met een vermogen van 205 tot 210 pk, maar voor gebruik op het circuit werd hij vaak dusdanig onder handen genomen dat er soms zelfs meer dan het dubbele aantal pk’s uit werd gepompt. Mede dankzij de toepassing van een turbo. De homologatie-specials voor op straat zagen er net als de circuitversies bijna angstaanjagend uit, met een enorme spoiler op de achterklep. Daar dankt de 3.0 CSL ook zijn bijnaam aan: Batmobile.

13-04-2007 om 14:44 geschreven door skodaman

Midland D10 Londen bus

De laatste dubbeldekker bus die in zijn geheel door London Transport ontworpen werd, was de Routemaster. De eerste exemplaren van het model uit de vijftiger jaren waren ontwikkeld om de toenmalige vloot van trolleybussen te vervangen. Het was derhalve de laatste echte "open platform" bus die gebouwd werd tussen 1958 en 1968 om in Londen dienst te doen. Deze bus werd ontwikkeld om tenminste 17 jaar mee te gaan.

Tussen 1954 en 1957 werden er 4 prototypen gebouwd. De eerste 2 prototypen (RM1 en RM2) werden gebouwd in de nu gesloten Chiswick Garage van London Transport en in nauwe samenwerking met AEC (Associated Equipment Company) in het nabijgelegen Southall en met Park Royal (carrosserie/chassis bouwers). De andere twee gebouwde prototypen (RM3 en RMC4) hadden een carrosserie/chassis van respectievelijk Weymann in Addlestone en ECW (Eastern Coach Works) in Lowestoft. RM3 en RMC4 kregen Leyland motoren, waarbij RMC4 een experimenteel exemplaar was, speciaal gebouwd voor de Green Line Coach. Ondanks het feit dat de Routemaster een ontwerp uit de jaren vijftig was, moet gezegd worden dat het een geavanceerd ontwerp was voor haar tijd. Door gebruik te maken van een lichtmetalen aluminium legering voor de carrosserie was men in staat om een bus te maken met een capaciteit van 64 zitplaatsen, die binnen de gewichtslimiet bleef van de oudere Routemaster RT die een capaciteit had van 56 passagiers. De Routemaster RM verschilde ook van eerder ontworpen dubbeldekkers doordat deze als een geheel gebouwd was. In plaats van het traditionele "losse" chassis en carrosserie, had de Routemaster een verstevigde opbouw uit een stuk. De mechanische onderdelen werden gemonteerd op het voor en achter subframe in plaats van zoals gebruikelijk op een zwaar chassis. Andere nieuwigheden die standaard op de Routemaster zaten, waren onafhankelijke vering voor, stuurbekrachtiging, een automatische versnellingsbak en een hydraulisch remsysteem. In 1961 werden 24 bussen gebouwd en daarna vergroot door middel van een 2ft 6inch lang tussenstuk in het midden van de bus. Daardoor ontstond een dubbeldekker met een capaciteit van 72 passagiers. Deze uitvoering, genaamd RML (Routemaster Lengthened) werd vanaf 1965 het standaard model en blijft tot nu toe de meest geziene dubbeldekker. Met een gewicht van ca. 7,5 ton is deze RML nog altijd bijna 2 ton lichter in gewicht dan de huidige generatie bussen die dezelfde passagiers capaciteit hebben

Sinds kort rijd de rode Londonse dubbeldekker,  de Routemaster, niet meer. De bus was voor ouderen en gehandicapten niet goed toegankelijk. De tijd was gekomen andere bussen in Londen te laten rijden.

In de jaren 80 is men begonnen met de langzame vervanging van de rode dubbeldekker. Op 9 december van dit jaar is lijn 159 voor de laatste keer van Brixton naar Big Ben met een karakteristieke Routemaster gereden. De lijn werd 51 jaar bereden mer de rode dubbeldekker.

13-04-2007 om 08:49 geschreven door skodaman