Tyrrell

Tyrrell was een Formule 1 race-team, opgericht door Ken Tyrrell.
De Grand-Prix van Zuid-Afrika in 1970 was de eerste race waaraan het team deelnam. De grootste successen werden behaald in het begin van de jaren '70, toen mede dankzij Jackie Stewart drie maal (1969,1971,1973) een coureurs- en eenmaal (in 1971) een constructeurskampioenschap werd gewonnen.

François Cevert
 
François Cevert,  was een Frans Formule 1-coureur die actief was begin jaren '70 en die het leven liet in de kwalificaties voor de Grote Prijs van de Verenigde Staten op het circuit van Watkins Glen.

Zijn Carrière
In 1970, wanneer Johnny Servoz-Gavin beslist om zich uit de F1-competitie te trekken, kiest men bij Tyrrell Racing Cevert als opvolger. Niet alleen omwille van z'n talent, maar ook deels onder druk van de Franse sponsor, Elf. Aan de zijde van z'n teamgenoot Jackie Stewart, die voor een groot deel ook de rol van mentor was voor Cevert) toont hij al snel zijn talenten. In 1971 eindigt Cevert derde in het wereldkampioenschap. Op het einde van dat jaar pakt hij, uitgerekend op Watkins Glen, zijn eerste (en enige) overwinning. Jong, mooi, zeer populair (vooral bij de vrouwen), Cevert is op dat moment hét symbool voor de herop leving van de Franse autosport.

De crash

In 1973 kwam Cevert terug op hoog niveau en stapelden de podiumplaatsen zich op. In dat jaar eindigt hij zes keer tweede en één keer derde. Meerdere keren net na z'n teamgenoot Stewart, van wie hij de knepen van het vak leerde. Velen waren het erover eens dat Cevert het daaropvolgende jaar de leider van het team ging worden en één van de superfavorieten van het wereldkampioenschap zou zijn. Maar in de laatste wedstrijd van het seizoen gaat het mis in de kwalificaties voor de Grote Prijs van Watkins Glen. De Tyrrell van Cevert, die samen met Ronnie Peterson streed om de pole-positie, slipt en belandt ondersteboven op de vangrail.

Cevert was op slag dood. Jackie Stewart was één van de eersten ter plaatse en zei later : "They had left him, because he was so clearly dead."
Cevert werd 29 jaar. Hij ligt begraven in 'Le Cimétière De Vaudelnay' in het stadje Vaudelnay

Een trieste sfeer hangt over Watkins Glen, het vervloekte circuit. Jackie Stewart, de teamgenoot van de Franse coureur in het Tyrrell team, zal zijn honderdste Grand Prix in zijn carrière niet rijden. Hij is kapot door het verlies van zijn kameraad, die als een broer voor hem was geworden in de loop van bijna vier volle seizoenen samenwerking.

Slechts één week later kondigt de Schotse wereldkampioen officieel aan dat hij zich terugtrekt als coureur.

27-04-2007 om 17:06 geschreven door skodaman

Chevrolet Corvette C2

Voor modeljaar 1963 presenteert Chevrolet in 1962 de tweede generatie van de Corvette, de Corvette Sting Ray (C2). De verse Vette heeft een nieuw uiterlijk gekregen, met een lagere neus en klapkoplampen, geïnspireerd op de uit 1959 stammende Chevrolet Sting Ray racer. GM-designchef Bill Mitchell en zijn assistent Larry Shinoda tekenen voor de vormgeving. Net als bij de voorganger is de carrosserie van glasfiber, om gewicht te besparen. Bijzonder voor een Amerikaanse auto is de onafhankelijke achterwielophanging.
De klant heeft bij de introductie keuze uit een hele reeks V8-motoren van 5,4 liter. Het meest spectaculair is echter de in 1966 geïntroduceerde 427-uitvoering, met een 7-liter V8 die 425 pk levert. Daarmee sprint de Sting Ray in ongeveer 5 seconden naar de 100 km/h. De topsnelheid ligt op 245 km/h. De Sting Ray is ook als fraaie coupé leverbaar, met zogenaamd ‘split window’, waarbij de daklijn eindigt in een punt. Vanaf 1965 hebben de Corvettes standaard schijfremmen rondom. In 1968 volgt de derde generatie (C3), die bekend wordt onder de bijnaam ‘Coca Cola bottle’, vanwege de voluptueuze, getailleerde flanken. Van de C2 zijn dan 117.964 exemplaren van de band gerold (waarvan 45.546 coupés).

type Corvette C2 427 coupé
bouwjaren 1966-1967
bouwwijze 8 cil.,V
cilinderinhoud 6999 cc
brandstof benzine
aandrijving achter
vermogen 425
lengte 445 cm
breedte 177 cm
hoogte 126 cm
wielbasis 249 cm
massa 1463 kg
topsnelheid 245 km/h
acceleratie 5 s
 

26-04-2007 om 23:05 geschreven door skodaman

Lancia Stratos
De Stratos is oorspronkelijk door Bertone ontwikkeld als showauto voor de Salon van Turijn van 1970. Het spectaculaire model wordt aangedreven door de viercilinder uit de Lancia Fulvia HF 1600. De radicale lijnen oogsten de nodige bewondering en Lancia geeft Nuccio Bertone al gauw opdracht de conceptcar tot een meer praktische sportwagen uit te werken.
In 1971 staat het resultaat te pronken in Turijn. De definitieve Lancia Stratos is nog flamboyant genoeg, met zijn extreme wigvorm, smalle cockpit met grote panoramische voorruit en een achter de stoelen geplaatste 2,4-liter V6, afkomstig van de Ferrari Dino. Bertone’s Marcello Gandini tekent voor het ontwerp. Lancia’s racemanager Cesare Fiorio heeft de Stratos bestemd voor deelname aan internationale rally’s. Om te kunnen voldoen aan de homologatie-eisen moeten vijfhonderd stuks gebouwd worden. Tot die tijd zet Lancia vanaf 1972 de Stratos waar mogelijk in als prototype bij rally’s. Met een 24-kleps cilinderkop schopt de V6 het in de rallyversie tot 270 pk. Bertone start eind 1973 met de productie. In maart 1974 zijn de vijfhonderd exemplaren van de band gerold en in oktober krijgt de Stratos zijn homologatie.
Samen met de Fulvia bezorgt de Stratos Lancia de merkentitel in het Wereldkampioenschap Rally van 1974. Het daaropvolgende jaar domineert Lancia met de Stratos het kampioenschap, met tal van overwinningen, onder andere in de Rally Monte Carlo. In 1976 zet Lancia ook turboversies in, met 480 pk, en sleept de merkentitel wederom in de wacht. In 1977 en 1978 wordt de Stratos Europees Rally Kampioen. Vanaf 1979 wordt de Stratos niet meer ingezet als fabrieksauto, maar de overwinningen houden ook in privéhanden aan. De totale productie wordt geschat op vierhonderd tot zelfs duizend exemplaren; Bertone noemt een aantal van rond de 495.
      

TECHNISCHE GEGEVENS
 type straatversie
 bouwjaren 1973-1974
 bouwwijze 6 cil.,V
 cilinderinhoud 2418 cc
 brandstof benzine
 aandrijving achter
 vermogen 190 pk/7000 tpm
 koppel 225 Nm/4000 tpm
 lengte 370 cm
 breedte 175 cm
 hoogte 111 cm
 wielbasis 218 cm
 massa 980 kg
 topsnelheid 230 km/h
 acceleratie 7,1 s 
 productieaantal 495

26-04-2007 om 23:03 geschreven door skodaman

Stefan Bellof


 Stefan Bellof probeerd nangs buiten in te halen

Stefan Bellof  was een Duitse autocoureur en werd gezien als een toekomstig wereldkampioen Formule 1.

Winst in twee Formule 2-wedstrijden in 1983 gaf Bellof de kans om in 1984 in de Formule 1 te komen bij het team van Tyrrell. Hoewel dat geenzins de snelste auto van het veld was wist Bellof op te vallen met zijn spectaculaire rijstijl. In de verregende Grand Prix van Monaco lag hij derde en liep hij zienderogen in op de leiders Alain Prost en Ayrton Senna tot de race voortijdig werd afgeflagd.


beiden raakte mekaar en gaan van de baan

Bellof kwam een jaar later om bij een Sportscar wedstrijd op Spa-Francorchamps. Hij probeerde leider van de wedstrijd Jacky Ickx buitenom in te halen in de Eau Rouge-bocht en crashte.

Bellof knald tegen de vangrail met alle gevolgen vandien

Stefan zit klem in zijn porsche

de hulpdiensten proberen Stefan te bevrijden

de dr probeerd stefan te reanimeren maar alle hulp is te laat

dit was de porsche 956 k van bellof

26-04-2007 om 12:07 geschreven door skodaman

De General Lee
Dodge Charger R/T 1969
Voor 1969 kreeg de Dodge Charger een nieuwe grille. De wagen was nu in drie modellen te koop. De goedkoopste had een zescilinder motor en de twee duurdere een V8 als standaardkrachtbron. Het neusje van de zalm was de R/T (voor Road and Track) die in Amerika USD 3.592,- kostte en die over 375 pk bij 4600 toeren per minuut beschikte. Op verzoek kon het vermogen zelfs opgepept worden tot niet minder dan 425 pk. De wagen is in beperkte oplage geproduceerd en dat komt tot uitdrukking in de prijzen die men er nu voor betaalt. 
 
Soort: coupé Aantal cilinders: V8
Cilinderinhoud: 7206 Vermogen: 380/4600
Topsnelheid: 210 Chassis: zelfdragend
Productiejaar: 1969 Productieaantallen: 20.100 



The Dukes of Hazzard
 
de General LeeThe Dukes of Hazzard is een Amerikaanse televisieserie die in 1979 voor het eerst werd uitgezonden. In 1985 was de laatste uitzending te zien. De hoofdrollen werden gespeeld door o.a. John Schneider, Tom Wopat en James Best. De Dodge charger '69 heeft de hoofdrol als General Lee, de heilige auto van de Duke-boys. De serie was en is nog steeds razendpopulair in zowel de Verenigde Staten alsook in andere landen. De serie is dan ook in veel landen, waaronder Nederland talloze keren herhaald. Voor de serie zijn meer dan 300 auto's in de prak gereden.

26-04-2007 om 08:15 geschreven door skodaman

26-04-2007 om 08:07 geschreven door skodaman

26-04-2007 om 08:05 geschreven door skodaman

Ronnie Peterson

De Grote Prijs van Italië in Monza startte slecht voor Ronnie. In de oefensessies beschadigde hij de Lotus 79 onherroepelijk en had hij ook kneuzingen opgelopen aan z'n benen door de crash. Team Lotus had een vervangwagen, maar die was gebouwd op maat van teammaat Mario Andretti, en de grotere Peterson zat niet echt comfortabel in de bolide. De andere wagen voor handen was de Lotus 78, die al een heel seizoen ter beschikking stond maar met een minimum onderhouden werd..


de enorme vuurbol

11 september 1978 : Na de opwarmingsronde krijgt de startgrid stilaan vorm. De overenthousiaste racestarter vlagde echter de race te vroeg op gang. De eerste coureurs op de grid stonden stil terwijl de staart nog in beweging was. Het resultaat was dat er een massa bolides de chicane net voor de 'curva grande' en na de start/finish lijn inging. Riccardo Patrese, door velen gezien als de man die het ongeluk veroorzaakte, kwam tijdens een inhaalbeweging terwijl hij buiten de wegmarkeringen van het circuit reed in contact met James Hunt en die tikte met het linkervoorwiel het rechterachterwiel van Peterson aan. Ook Vittorio Brambilla, Hans-Joachim Stuck, Patrick Depailler, Didier Pironi, Derek Daly, Clay Regazzoni en Brett Lunger raakten betrokken in de crash. Peterson's slecht onderhouden Lotus ging hard in de vangrails. De volgestouwde brandstoftank scheurde en de bolide was in geen tijd een vuurbal.


rechts zie je Brambilla van de baan gaan  

Peterson zat door de klap klem in z'n wagen, maar Hunt, Regazzoni and Depailler kregen hem er tijdig uit vooraleer hij al te zware brandwonden zou oplopen. Hij was volledig bij bewustzijn en werd in het midden van de weg gelegd.


in het midden Peterson op de baan & rechts Brambilla in zijn wagen

Het was duidelijk dat Peterson zeer zwaar verwond was aan beide benen. Het duurde maarliefst 20 minuten vooraleer er dokters en een ambulance ter plaatse waren. Er was op dat moment meer bezorgdheid rond de toestand van Brambilla, die een rondvliegend wiel op z'n hoofd kreeg en in bewusteloze toestand in de bolide bleef zitten. Peterson's leven was op dat moment niet in gevaar. Hij werd overgebracht naar een hospitaal in Milaan, de brokstukken werden van het circuit gehaald en er werd een herstart gegeven.

In het hospitaal werd duidelijk dat Peterson 17 breuken in het rechterbeen had en 3 in het linkerbeen. Na overleg met Ronnie zelf, besloten de artsen tot operatie over te gaan om de beenderen te stabiliseren.

Maar 's nachts na de operatie had zich beendermerg van de breuken in z'n been zich in z'n bloedbaan vermengd, die vormden op zijn beurt vetembolismes die al snel z'n belangrijkste organen bereikten, zoals longen, lever en hersenen. Tegen de morgen was z'n volledige lichaam in faling en hij werd enkele uren later dood verklaard.

De tragedie van dit alles is dat Ronnie's leven wellicht gered zou geweest zijn als hij direct na het ongeval al medische bijstand zou hebben verkregen.



Riccardo Patrese werd na zijn roekeloze rijgedrag geschorst voor één rit. Hij en Giovanni Restelli, de racestarter, werden later zelfs aangeklaagd voor onopzettelijke doodslag. Ze werden later vrijgesproken en Hunt werd later tot z'n grote verbazing verantwoordelijk geacht.
Volgens bloemenzaken in Örebro, zijn er nooit meer bloemen verkocht dan de dagen na Peterson's dood. Verder staat er een standbeeld van Peterson gemaakt door Richard Brixel in Örebro.


dit bleef over van de lotus van Ronnie Peterson

Ronnie Peterson trouwde met topmodel Barbro Edwardsson in april 1975 en hun eerste kind, Nina-Louise, werd een jaar later geboren. Barbro raakte nooit helemaal over Ronnie's dood, werd eenzaam en pleegde in 1987 zelfmoord. Ze liggen samen begraven in Örebro.
Na Ronnie's dood verkeerde Barbro nog een aantal jaar met John Watson, ook een Formule 1 coureur.
De Petersons woonden achtereenvolgens in Maidenhead, in Cookham Dean in Berkshire en in Monaco, waar ze buren waren van Björn Borg. Hun buitenverblijf was in Askersund.
De lijkkist van Ronnie werd gedragen door z'n vrienden/collega's John Watson, Emerson Fittipaldi, James Hunt, Niki Lauda, Jody Scheckter, Åke Strandberg en Gunnar Nilsson (die een maand later zou overlijden ten gevolge van kanker).
Na het ongeval werd "Professor" Sid Watkins aangesteld als verantwoordelijke voor reddingen en eerste zorgen op het circuit. Dit kreeg heel wat tegenstand en controverse, maar cijfers tonen aan dat het een grote stap voorwaarts was inzake veiligheid. Tussen 1973 en 1977 waren er 51 zwaargewonde coureurs in 250 ongelukken, in de periode 1978-1982 waren dat er slechts 3 in 283 ongelukken...

25-04-2007 om 10:37 geschreven door skodaman

AC Cobra
Al eerder langs gekomen maar toch onmisbaar is deze slang. Het is echter geen puur Britse auto, want in het vooronder ligt een dikke V8 uit de VS. Of er überhaupt nog iets Brits aan de auto is, is nog maar de vraag, want de auto wordt massaal gerepliceerd door bedrijven uit alle landen. In de tijd dat de auto werd geproduceerd door AC, was het in ieder geval wel een echte Brit, een Brute Brit wel te verstaan, die uitgerust met 427 blok (7 liter V8) beschikte over maar liefst 425 pk, en een topsnelheid van 260-280 km/u had, afhankelijk van de eindoverbrenging (in die tijd werd daar nogal veel aan gesleuteld).

Er waren echter ook nog minder heftige varianten, de minder bekende 260 (4,3 liter, maar 75 gemaakt) en de bekende 289 (4,7 liter, 571 gemaakt). Met respectievelijk 264 pk en 300 pk waren dat ook zeker lekkere scheurijzers. Aangezien deze auto echt een icoon is uit de wereld van klassieke supercars, worden – zoals eerder vermeld – grootschalig gerepliceerd over de hele wereld.

25-04-2007 om 10:35 geschreven door skodaman

Dodge challenger Eerste model

1970
De Challenger werd geïntroduceerd met een hele rits motoren gaande van een 3,7 l 6-in-lijnmotor tot een 7,2 l V8. Het model was ook met de bekende Chrysler Hemi V8-motor te verkrijgen. De auto zelf was gebaseerd op het platform van de Plymouth Barracuda en was als coupe of als cabriolet te krijgen. Optioneel was ook een SE luxepakket beschikbaar met leren zetels, een vinyl dak en een kleinere achterruit. Met de Challenger werd ook geraced en van de raceversie kwam een wegversie uit: de Challenger T/A. Die ging echter na 1970 uit productie toen het merk zich terugtrok uit het racen. In 1970 werden 72.975 Challengers geproduceerd nadat de auto goed was ontvangen door de kopers.

1971 dodge Challenger
Voor 1971 was de Challenger op enkele punten gewijzigd. Hij had een nieuw radiatorrooster en standaard een minder krachtige motor. In dit tweede modeljaar stuikte de verkoop in elkaar met zo'n 60%. In 1971 werden nog slechts iets meer dan 29.883 stuks gebouwd.
 
Dodge Challenger
Concern: Chrysler
 Verenigde Staten
Merk: Dodge
 Verenigde Staten
Type: Challenger
Productiejaren: 1970-1974
Productieaantal: ~165.500
Klasse: pony car
Koetswerkstijl: 2-deur cabriolet/coupe
Platform: FR E-body
Motor: 3,7 I6-7,2 l V8
PK: 145-425 pk
Afmetingen (LxBxH): 4,864 x 1,943 x 1,295 m
Verwant: Plymouth Barracuda
Ontwerper: Carl Cameron

25-04-2007 om 08:04 geschreven door skodaman

Gilles Villeneuve
Villeneuve startte zijn carrière in de F1 als derde coureur bij het McLaren team in 1977, waar hij slechts een race voor reed. Later dat jaar werd hij door Ferrari in huis gehaald om het stuur over te nemen, voor de laatste twee races, van Niki Lauda die dat jaar wereldkampioen werd in de F1.


het wrack van de ferrari

Zijn eerste overwinning behaalde hij in 1978 tijdens de Canadese Grand Prix die in Montréal gehouden werd.

Legendarisch was Villeneuve om zijn alles of niets rijstijl. Er zijn verschillende momenten gedurende zijn korte carrière waar hij echt voor spektakel zorgde, zoals op Zandvoort in 1979, waar Gilles overdroten doorreed, terwijl zijn velg van de bolide liep. Zeer bekend is het ook heroïsch gevecht met René Arnoux, waarbij de bolides als het ware aan het wegdek werden vastgezogen. In Watkins Glen slaagde hij erin, tijdens de eerste kwalificatie op een volledig nat wegdek, een ronde 11 seconden sneller af te leggen dan welke coureur dan ook.

de hulpdiensten & marchals zijn aangeslagen door het ongeval

Tijdens de San Marino Grand Prix op Imola gaat Villeneuve er vanuit dat hij de wedstrijd in handen heeft, maar zijn teamgenoot Didier Pironi gaat, tegen teamorders in, er echter totaal onverwacht met de overwinning vandoor. Dit kan geleid hebben tot wat de volgende Grand Prix gebeurd is. Villeneuve die zich bestolen voelt praatte na dit incident nooit meer met zijn teamgenoot Pironi.

het ongeluk
Villeneuve won in zijn korte carrière zes races. Hij verongelukte op 8 mei 1982 op Circuit Zolder tijdens zijn laatste kwalificatieronde voor de Grand Prix van België. Jochen Mass reed een langzame ronde en week uit voor de aanstormende Villeneuve, maar met het linker voorwiel reed Villeneuve in op Mass. De Ferrari werd met meer dan 220 km/h gelanceerd, maakte een angstaanjagende buiteling. De gordels werden door de klap beschadigd, waardoor Villeneuve bij het ongeval uit de auto werd geslingerd.
Hij belandde in de hekken, waar het medisch team hem nog wel reanimeerde, maar Villeneuve overleed later die avond in het ziekenhuis van Leuven.

in het rood vierkantje zie je villeneuve nog vliegen in zijn zitje

24-04-2007 om 18:17 geschreven door skodaman

24-04-2007 om 07:46 geschreven door skodaman

Jozef Stalin
 
StalinJozef Stalin was de tweede leider van de Sovjet-Unie, van 1928 tot aan zijn dood. Zijn dictatoriale regime bracht de Sovjet-Unie tot grote economische groei, wat echter ten koste ging van vele miljoenen mensenlevens.

Jozef Stalin werd geboren in het Georgische plaatsje Gori, als zoon van een schoenmakersknecht. Zijn moeder was een dochter van een lijfeigene.
Stalin lied zich rondrijden in een  Zis 110 van 1948

Jozef Stalin in zijn Zis 110

24-04-2007 om 07:44 geschreven door skodaman

Lancia Delta S4
De Lancia Delta S4 was een rally-auto die tijdens het Groep B-segment in 1985 en 1986 werd ingezet door Lancia.

De auto is vernoemd naar de originele Delta-straatversie van Lancia. Echter, is dat de enige overeenkomst tussen de modellen. De auto werd aangewezen als opvolger van de Rally 037. De 037 was een tweewiel-aangedreven wagen met een compressor, en ongeveer 400 PK. De Delta S4 zou naar verluid rond de 500 PK hebben. Daarnaast was de S4 vierwiel-aangedreven en beschikte over zowel een compressor als een turbo.

De dood van Henri Toivonen 

Henri Toivonen won op  overtuigende wijze de "MonteCarlo" met zijn Lancia Delta . Na 2 optredens had de auto al 2 overwinningen geboekt, wat een goed gevoel gaf voor de rest van het jaar. Echter, de goede reputatie van de auto werd ernstig geschaad toen begin mei, Henri Toivonen samen met co-piloot Sergio Cresto om het leven kwam tijdens de Tour de Corse, toen hun Delta S4 een ravijn inreed en plots explodeerde. Het bleek dat de benzinetank onzorgvuldig beschermd was, waardoor de tank door bomen werd doorboord. Hierdoor ontstond er een steekvlam, wat snel leidde tot een ontploffing. Aangezien de carrosserie van kevlar (Carbon materiaal) was gemaakt, bleef alleen een zwaar gehavend chassis over van de auto. Dit ongeluk was uiteindelijk het gevolg om Groep B auto´s te verbieden, wat ook het doodvonnis voor de Delta S4 betekende.

het wrack van de Lancia Delta S4

 zijn laatste kilometers

De Tour de Corse begon op 1 mei 1986. Henri had last van koortssymptonen, maar wilde ondanks dat toch rijden. Henri pakte de ene snelste tijd na de andere, en leidde de rally met een comfortabele voorsprong op de Fransman Bruno Saby in de Peugeot. Hij voelde zich echter niet totaal op zijn gemak. Hij klaagde over het feit dat de auto te snel was voor dit soort smalle, bochtachtige weggetjes en had er daarom veel moeite mee om de auto in goede balans te houden. Volgens Henri was het zowel fysiek als mentaal erg vermoeiend. 

Henri en Sergio kwamen niet levend uit dit wrack

Op vrijdag 2 mei 1986, op de 7e kilometer van de 18e proef (Corte - Tavera) verongelukte Henri. Zijn Lancia verliet de weg na een scherpe linkse bocht. De bocht zelf was niet beschermd door een vangrail en Henri's Lancia dook het ravijn in. Hierdoor werd de benzinetank geraakt die onder de rijderscabine was geplaatst (er zat geen beschermingsplaat tussen). Dit veroorzaakte een enorme steekvlam en in een mum van tijd volgde er een explosie. Zonder een mogelijkheid van ontsnappen, verbrandden Henri en Sergio levend.

23-04-2007 om 20:27 geschreven door skodaman

Moskovitsj 402
Moskovitsj 1500De Moskvitsj (cyrillisch: Москвич; "Moskoviet", ook wel Aleko en Scaldia in exportmarkten) is een Sovjet-Russisch automerk.

Na de Tweede Wereldoorlog nam de Sovjet-Unie de hele fabricagelijn van de Opel Kadett mee uit het Duitse Rüsselsheim naar Moskou als herstelbetaling.

Een fabriek met de naam MZMA (Moskovski Zavod Malolitrazjnych Avtomobilej; "Moskouse Fabriek voor kleinmotorige Automobielen") begon in 1947 een auto genaamd Moskvitsj 400 te bouwen, die gebaseerd was op de Opel Kadett. Later werd de fabriek hernoemd tot AZLK (Avtomobilni Zavod imeni Leninskogo Komsomola; "Komsomol-Automobielfabriek").

Latere modellen van Moskovitsj werden ook gebouwd in Izjevsk.

Moskovitsjen waren auto's zonder luxe, die ook geschikt waren voor de wat slechtere wegen in Rusland. In de jaren '60 en '70 beleefde het merk haar gloriedagen, toen de auto's naar vele landen in de wereld werden getransporteerd. Velen werden naar India geëxporteerd, waar ze werden gebruikt als taxi's in verschillende steden, waaronder New Delhi. Er was altijd een grotere vraag, dan dat er aanbod was, waardoor kopers vaak lang moesten wachten op hun auto, iets wat overigens bij veel automerken in het oostblok het geval was.

De Moskvitsj werd ook geproduceerd in Bulgarije tussen 1966 en 1990 op basis van Complete Knock-downbouwpaketten. Daarnaast was er een assemblagelijn in België bij de firma Scaldia-Volga SA, waar de Moskvitsj auto's werden uitgerust met dieselmotoren van Peugeot.

23-04-2007 om 12:06 geschreven door skodaman

zis moskva 1956

Het idee om met een Sovjetvariant op de Amerikaanse Buick-limousine te komen, was afkomstig van Stalin. Net als de Moskouse wolkenkrabbers waren de Zil-limousines vooral bedoeld om het imago van de Sovjet-Unie als sterke en onafhankelijke supermacht te versterken.

De eerste Zil zag het licht tijdens de slag om Stalingrad in 1942. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de productie pas goed op gang. In de hoogtijdagen van het communisme rolden er twee limousines per maand de fabriek uit, grotendeels met de hand in elkaar gezet. Meestal werden ze na tien jaar afgeschreven en vervolgens tot schroot verwerkt

23-04-2007 om 12:02 geschreven door skodaman

Gaz Popeda
Omdat het vijfjarenplan van 1928-1932 grote nadruk legde op de tot dan toe weinig ontwikkelde autoindustrie, sloot de Opperste Sovjet in 1929 een overeenkomst met de Amerikaanse autoproducent Ford, waarvan een productiefaciliteiten werd geïmporteerd en licenties werden overgenomen voor de eerste modellen.

Het eerste model van de fabriek was de gemiddeld geprijsde Ford Model A, die eerst werd verkocht als NAZ A en Ford Model AA onder de naam GAZ AA. De "A" productie begon in 1932 en liep tot 1936, waarbij 100.000 exemplaren werden gebouwd. De A werd opgevolgd door de modernere GAZ M1, die grotendeels gebaseerd was op de Ford V8 en werd geproduceerd van 1936 tot 1942. De letter M stond voor Molotovets ("van Molotov's trots"), wat de bron vormde voor de bijnaam van de auto; Emka (Эмка).

Door de ervaring met de A en M1 wisten ingenieurs bij GAZ hun eigen automodel te ontwikkelen onafhankelijk van Ford. In 1942 begon de productie van de GAZ M2, een auto die bedoeld was voor de hogere klasse, die in beperkte oorlogsproductie bleef tot 1946. De carrosserie van de M2 werd in beperkte productie vanaf 1941 op een vierwielaangedreven onderstel geplaatst en in kleine hoeveelheden verkocht als de GAZ-61, waarmee het mogelijk de eerste vierwielaangedreven personenauto ter wereld was. Tijdens de oorlogsjaren werkten ingenieurs bij GAZ aan de ontwikkeling van een nieuw automodel, dat in productie moest worden genomen, wanneer de vijandelijkheden waren beëindigd. Dit model, de GAZ-M20 Pobeda ("overwinning"), was een laaggeprijsde gestroomlijnde, fastbackachtige sedan die in productie kwam in 1946 en door GAZ werd geproduceerd tot 1958 en onder licentieproductie door het Poolse FSO tot de jaren '70. Daarnaast werd de GAZ-72, een vierwielaangedreven versie van de GAZ-M20 Pobeda, op kleine schaal geproduceerd.

Hiernaast werden tijdens de oorlogsjaren ook de Chevrolet G7107 (met hijsinstallatie) en G7117 geproduceerd uit onderdelen die uit de Verenigde Staten werden geïmporteerd als onderdeel van de Lend-Lease Act. GAZ maakte ook de GAZ-12 ZIM, GAZ-21 en GAZ-24 Volga en de limousines GAZ-13 en GAZ-14 Tsjaika.

22-04-2007 om 22:34 geschreven door skodaman

Gaz 12 zim
Gorkovski Avtomobilny Zavod (Russisch: Горьковский автомобильный завод; [Gorkovski Avtomobilny Zavod]; "Automobielfabriek van Gorki") of GAZ (ГАЗ)
is een Russische autofabriek in Nizjni Novgorod en onderdeel van de groep RusPromAuto. De fabriek startte in 1929 als NNAZ, een samenwerkingsverband tussen Ford en de Sovjet-Unie. De naam veranderde toen de stadsnaam van Nizjni Novgorod werd vernoemd naar Maksim Gorki. Van 1935 tot 1956 werd daar de toevoeging imeni Molotova achter geplakt (letterlijk "vernoemd naar Molotov").

22-04-2007 om 22:32 geschreven door skodaman

Niki Lauda crash in een Ferrari 312 T2
Op 1 augustus 1976 raakt de Oostenrijkse Formule 1 coureur Niki Lauda zwaargewond op de Nürburgring tijdens de Grote Prijs van Duitsland.



In de tweede ronde vliegt de Ferrari van de wereld- kampioen uit de bocht naar links en schiet temidden van rondvliegende onderdelen weer de baan op. Coureur Guy Edwards kan het wrak nog ontwijken, maar Brett Lunger knalt er bovenop.



Lunger slaagt er in om samen met coureurs Arturo Merzario, Harald Ertl en Edwards en een baancommissaris, Lauda uit zijn wagen te halen.



Lauda wordt behandeld in een ziekenhuis in Adenau en in de loop van de avond wordt hij naar een brandwondenkliniek in Ludwigshafen overgevlogen.



Iedereen wacht op het bericht van zijn dood en hij krijgt de laatste sacramenten toegediend.



Dagenlang vecht hij in het ziekenhuis voor zijn leven.
Maar hij komt er door

Zijn racecarrière leek voorbij, maar tot ieders verbazing zat Lauda enkele weken later alweer achter het stuur van zijn Ferrari en miste hij
op slechts één punt de wereldtitel


Niki Lauda zes weken later

Niki Lauda debuteerde in de Formule 1 door in 1971 zich met het geld van zijn familie in te kopen bij het team van March. Zijn eerste resultaten waren bedroevend, maar hij wist toch al snel een stoeltje te bemachtigen bij BRM. Hij leerde het vak snel en in 1974 had hij zoveel indruk gemaakt, dat hij een contract kreeg aangeboden door Scuderia Ferrari.
In 1975 won Lauda zijn eerste wereldtitel
In 1979 besloot hij tijdens de trainingen voor de Grote Prijs van Canada dat het welletjes was en vertrok om zijn eigen luchtvaartmaatschappij te beginnen.


Dit is het wrak van de ferrari

22-04-2007 om 00:56 geschreven door skodaman

ZIL 111
 Deze nieuwe ZIL 111  was  op de expo van 1958 te Brussel de meest prominente aanwezige auto
De glimmende Zil-limousine was ooit de trots van het politburo.
De Sovjetleiders lieten zich maar al te graag in de gepantserde en kogelvrije wagen rondrijden. Menig Moskoviet herinnert zich nog dat in de Sovjettijd regelmatig doorgangswegen werden afgezet om een colonne Zils ruim baan te geven.

Meer dan vijftig jaar waren ze heer en meester op de Russische wegen. Maar sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is het snel bergafwaarts gegaan met de Zil-limousines.

De Moskouse Lichatsjov-fabriek raakt haar nieuwste modellen niet meer aan de straatstenen kwijt en heeft ze inmiddels met fikse korting in de uitverkoop gezet.

21-04-2007 om 21:29 geschreven door skodaman