Steyr 50/55 1939 Steyr bouwde voor de tweede wereldoorlog in totaal 28 verschillende modellen. een van de toppers was de Steyr 50/55, die sprekend op een Volkswagen leek. van dit model, dat tussen 1936 en 1940 werd geproduceerd, zijn totaal ongeveer 13.000 exemplaren verkocht.
DKW f 89 CABRIO 1951 De DKW F89 werd gebouwd van 1949 tot en met 1954. hij had een 2 cilinder in lijn tweetaktmotor van 684cc. zijn topsnelheid was 100km/h. het vermogen was 23pk bij 4500tpm. hij had een gewicht van 850kg. van de DKW F89 Meisterklasse Cabrio liepen er 5.010 exemplaren van de band
DKW Saksen viel na de Tweede Wereldoorlog onder het communistische Oost-Duitse regime, maar een groot aantal ingenieurs, technici en verantwoordelijken weken uit naar het Beierse Ingolstadt waar ze zich vestigden in buiten gebruik gestelde kazernes. Auto-Union DKW ging er door met de bouw van voorwielaangedreven wagens met een tweetaktmotor. Eén van de laatste modellen was deze F91, die werd aangedreven door een 34pk sterke 896cc-krachtbron die hem een topsnelheid van ongeveer 120km/u opleverde. De F91 Sonderklasse' was voorzien van een handgeschakelde vierbak, die door het nog steeds vertrouwde H-rooster geleid werd middels een pook aan de stuurkolom. De F91 was voor zijn tijd een erg dynamische wagen met een uitzonderlijk weggedrag, dat hem ook in de autosport successen opleverde. Hoewel de tweetaktmodellen goed presteerden, ging de populariteit van het concept aan het begin van de jaren zestig fors achteruit. DKW zag zich dan ook genoodzaakt z'n eerste "ponton"-model, de F102, uit te rusten met een viertakt viercilindermotor. Auto Union en Volkswagen (die tegen die tijd de controle hadden) zagen zich zelfs verplicht om het merk Audi weer op de markt te brengen om duidelijk te maken dat met de tweetakttechnologie gebroken werd. Audi was immers het enige van de vier merken dat nog voor de oorlog auto's had gebouwd met een viertaktmotor en vierwielaandrijving. Het merk Audi nam bij zijn nieuwe lancering een door DKW veelvuldig gebruikte slagzin over "Vorsprung durch Technik". Die slogan gebruikt de autobouwer uit Ingolstadt nog steeds.
DKW F89 L 1952 De DKW F 89 L Schnelllaster. Het eerste voertuig dat na de Tweede Wereldoorlog van de band liep. hiervan zijn er 58.792 exemplaren van verkocht. zijn topsnelheid was 78km/u. het vermogen was 20pk.
John Deere L 1937 Eind 1937 introduceerde het bedrijf zijn model L, die direct de oudere 62 verving. De L gebruikte nog steeds de tweecilindermotor, maar deze was nu verticaal in plaats van zoals gebruikelijk horizontaal geplaatst.
Triumph Herald Coupe 1963 Op 22 april 1959 was het dan zover, de Herald was te koop. (Coupe en Saloon). De auto had positieve punten (onafhankelijke, vering, draaicirkel, toegankelijk motorcompartiment, weinig doorsmeerpunten, verstelbaar stuur, stijlvolle carrosserie) maar ook negatieve (niet goedkoop, te weinig motorvermogen, 34 bhp voor de saloon en 45 bhp voor de coupe). De convertible met de coupe motor werd in 1960 op de markt gebracht. Maar de verkoopcijfers begonnen tegen te vallen omdat de kwaliteit van de auto's te wensen overliet en ze te duur waren. (vooral waterlekkages). Een poging om hier wat aan te doen resulteerde in de gestripte Herald S, maar het resultaat was averechts, geen succes dus. Intussen was het bedrijf in financiele moeilijkheden geraakt en werd in 1961 door Britisch Leyland overgenomen. Er brak nu een wat gunstiger tijd aan. Ten eerste werd wat aan de motor gedaan, deze werd vergroot naar 1200 cc. Mogelijk door een slimmigheidje van Harry Webster zonder al te hoge kosten. Deze leverde nu 39 bhp met een veel beter koppel. Verder nog verbeteringen zoals, rubber bumpers, houten dashboard, nieuwe badges, nieuwe stoelen.
HERALD 12/50 In 1963 gevolgd door de 12/50 met meer pk's, schijfremmen voor, schuifdak, een andere grille en standaard kachel en ruitensproeiers. De 12/50 werd allen als saloon geleverd! De vierdeurs Herald is in Engeland nooit gemaakt, wel in India in een wat gewijzigde vorm. (Men had daar grotere families!) De Herald 1200 is tot 1970 en de 12/50 tot 1967 gebouwd. De opvolgers waren de VITESSE en de 13/60.
Simca 1000 1961 De Simca 1000 wordt geïntroduceerd in 1961, op het Salon van Genève. Een compacte 4-deurs auto, bedoeld voor het grote publiek. Met de motor achterin, een niet geheel vreemde constructie in die tijd. Het grote voordeel is, dat er een bijna vlakke interieurvloer ontstaat, zonder een hoge cardantunnel, zodat er meer ruimte voor de passagiers gecreëerd wordt.
NSU Prinz 3 1958 Met de NSU Prinz 3 ging in 1958 de autoproductie weer van start. In de jaren van het Wirtschaftswunder nam de productie met sprongen toe van 13.000 in 1958 tot 145.000 autos in 1969. In totaal werden vanaf 1957 circa 1,2 miljoen NSU-modellen geproduceerd. De NSU Prinz 3 werd geproduceerd van 1957 tot 1960. De achterin geplaatste tweecilindermotor was luchtgekoeld. Vanaf 1959 werd de NSU Prinz voorzien van een motor van 30 pk.
De Tomaso is opgericht door een Argentijn, en dat kan je nu nog makkelijk zien aan het logo. Alejandro De Tomaso zat allang in de racerij, maar is dan samen met z'n nieuwe liefde, die in het racen financiële hulp gaf, naar Italië getrokken om er auto's te bouwen. Het eerste was een sportwagen, de Vallelunga. Daarna kwam de Mangusta, ook een sportwagen, maar misschien iets minder radicaal dan de Vallelunga. Daarop volgde de Deauville, eerder een luxewagen, en dan de Pantera. Dit is ongetwijfeld het bekendste model geweest van het merk uit Europa, ook al wordt het al sinds begin de jaren '90 niet meer gemaakt. Er zijn een groot aantal versies van de Pantera uitgekomen. Daarop volgde dan weer de Longchamp. De Tomaso is al door Citroën en Maserati overgenomen geweest, maar is nu weeral totaal onafhankelijk.
De Tomaso Pantera 1974 De Tomaso nam de productie van de Pantera alleen in handen en ging zich meer richten op de Europese markt en de racewereld. In de jaren 70 werden nog het GT/4- en het GTS-model ontwikkeld, met een meer aggressiever uiterlijk. In 1980 kwam de Pantera GT5 op de markt met opnieuw wat kleine wijzigingen aan de body zodat er meer grondeffect werd gecreëerd en een nieuwe 350 pk sterke motor. In 1985 kreeg de Pantera met de GT5/S een grondigere face-lift: grote luchthappers aan de zijkanten van de wagen, grotere voor- en achterbumpers en een opgefrist interieur. Nadat Marcello Gandini de Pantera nog een opfrisbeurt bezorgde in 1991 werd er overgegaan op de opvolger: de De Tomaso Guarà
De Tomaso Pantera De Tomaso Pantera is het succesvolste en bekendste model van het Italiaanse automerk De Tomaso. De Pantera is een sportwagen die gebouwd werd tussen 1970 en 1991. In totaal werden dankzij een samenwerking met Ford 7260 exemplaren geproduceerd. Om in Amerika de strijd aan te kunnen gaan met de Corvette van General Motors had Ford een niet overdreven dure GT-wagen nodig. Ford leverde eerder al de motoren voor de De Tomaso Mangusta uit 1967 en zag in De Tomaso de ideale partner voor een nieuwe mid-engined GT. Het Italiaanse designhuis Ghia werd overgenomen door Ford en zorgde met de Amerikaan Tom Tjaarda voor het ontwerp van de Pantera. Het chassis van de wagen werd ontwikkeld door de Italiaan Gian Paolo Dallara en werd gebouwd rond de nieuwe 5,7 liter Cleveland V8-motor van Ford die zorgde voor 246 kW (330 pk). De eerste Pantera's deden de sprint van 0 tot 100 km/u in 5,6 seconden.
De Pantera werd echter voortdurend aangepast en in 1972 werd besloten om de naam te wijzigen in de Pantera L (Lusso, Luxury). In september 1973 werd de samenwerking tussen Ford en DeTomaso echter beëindigd.
Model van 1970: Motor: Ford 5800 cc Cleveland V8 Vermogen: 246 kW (330 pk) Lengte: 4013 mm Breedte: 1702 mm Hoogte: 1102 mm Wielbasis: 2500 mm Droog gewicht: 1417 kg
In 1960 was de eerste Lotus met middenmotor verschenen. Zoals gebruikelijk duurt het enige jaren voordat een nieuwe technologie in straatauto's beschikbaar komt. Bij Lotus was dat in 1966 het geval. Het chassis van de Europa kende weer het backbone-principe dat voor het eerst in de Elan was toegepast. De zoektocht naar een integrale motor-versnellingsbak combinatie bracht Lotus (door tussenkomst van Chapman's Franse vriend Jabby Crombac) in contact met Renault. De lichtgewicht aandrijflijn van de Renault 16 werd opgekieteld tot 78pk en kon zonder belangrijke wijzigingen gemonteerd worden. Lotus wilde met deze auto het vasteland van Europa veroveren, vandaar de naam en de Franse onderdelen. De wielophanging was overigens wel voor een aanzienlijk deel op Engelse (Triumph) componenten gebaseerd. De Series 1 Europa (type 46) kenmerkt zich doordat de kunststof carrosserie aan het chassis vast gelamineerd is. Er zijn er 644 van gemaakt
Ik ben guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam skodaman.
Ik ben een man en woon in Duffel (belgie) en mijn beroep is ( geen ) invalide.
Ik ben geboren op 30/01/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles over autos.
Ik ben guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam skodaman.