het boek “Daniël”   

Een droom

Nebukadnessar was een bijzonder machtig persoon, alleenheerser over een immens wereldrijk,
niet te vergelijken met huidige presidenten, koningen, ... Zijn woord was (absolute) wet, hij
kon beslissen over leven en dood!
Ook zo’n persoon heeft dagelijkse rust en slaap nodig, ook zulke mensen dromen.
Hij had een bijzondere droom die hem verontrustte. Op het eind van de droom werd het zelfs
een nachtmerrie (‘een droom waardoor zijn geest verontrust werd en het met zijn slaap
gedaan was’).
Deze droom was een boodschap van God aan Nebukadnessar, maar hij begreep er niets van.
Deze droom had te maken met de relatie tussen God en Nebukadnessar. Nebukadnessar had
in Jeruzalem de tempel Gods leeggeroofd, hij had Gods voorwerpen die bestemd waren voor
de eredienst aan God meegenomen en …. God reageerde niet. Waarom niet? Waren de goden
van Babel zoveel sterker dan God?
God wil de koning iets duidelijk maken !
Topgeleerden werden erbij gehaald, nu konden deze geleerden bewijzen wat ze waard waren.
De elite van de wetenschappers werd samengebracht. Nebukadnessars geest was zeer
verontrust door die droom die uiteindelijk op een nachtmerrie eindigde (vers 3).
De wetenschappers uit die tijd kan je niet vergelijken met de wetenschappers van vandaag.
Toendertijd was de wetenschap doorspekt met waarzeggerij en sterrenkunde die verbonden
werd met de menselijke geschiedenis.
De geleerden wilden dit varkentje vlug eventjes wassen en vroegen aan de koning zijn droom
te vertellen (vers 3-4), maar Nebukadnessar had andere plannen (vers 5)!
Hij wilde niet alleen de uitleg van de droom maar ook wát hij gedroomd heeft en voegde daar
een ernstig dreigement aan toe.
Ontstaan van felle discussie
De wetenschappers werden paniekerig (vers 7): “Hoe kunnen wij uitleg geven als u niet zegt
wat u gedroomd hebt?” Nebukadnessar reageert hierop: “Als jullie waarzeggers en
geestesbezweerders zijn, dan moeten jullie ook de droom kunnen uitleggen.”
De koning was niet alleen opvliegend maar ook achterdochtig (vers 9): “Jullie zoeken tijd te
winnen,” beweerde hij, “Ik wil de droom met de uitlegging van jullie hebben. Wanneer jullie
echte waarzeggers zijn zoek dit alles maar uit, toon maar wat jullie waard zijn!”
De koning besefte heel goed dat er talloze kandidaten klaarstonden om hem op te volgen, hij
was zeer achterdochtig. De wetenschappers doen een interessante uitspraak (vers 10-11): “Je
vraagt echt het onmogelijk! Er is niemand onder ons dan alleen de goden die dit kunnen
openbaren en deze wonen niet bij de mensen! De koning vraagt het onmogelijke.”
Hierdoor werd de koning nog kwader en vaardigde het bevel uit al de wijzen van Babel ter
dood te brengen, inclusief Daniël en zijn vrienden. Waarom deed hij dat?
·  om hun eigen onwetendheid
·  om hun onvermogen om informatie van de goden los te krijgen (terwijl ze bezweerders
en tovenaars waren en dus claimden wél contact te hebben met de gode)
Nu moesten ze toegeven dat ze falen.

Daniël was niet bij die groep wetenschappers die ontboden werd (vers 13-15). Daniël was
wellicht nog maar pas afgestudeerd en te jong ...
Dit onheilspellend nieuws kwam Daniël ter ore en hij richtte zich op gepaste wijze tot Arjok, de
overste van de koninklijke lijfwacht, die zich op zijn beurt richtte tot de koning (vers 16).
Dit initiatief getuigt van enorm veel moed en Godsvertrouwen van Daniel, als jongeman naar
het paleis om een audiëntie te vragen. De anderen konden het niet, en Daniël vraagt gewoon
wat tijd.
Vanwaar die moed, dat vertrouwen? Daniël kende de schriften en de boeken van Mozes waarin
het leven van Jozef beschreven stond die ook dromen uitlegde aan de Farao.
Bij Jozef werd de droom wél verteld, bij Daniël niet.
Hoe gaat Daniël te werk (vers 14-25)
·  Hij beseft heel goed de ernst van de situatie
·  Hij roept zijn vrienden op tot gebed (vers 17-18)
Als een situatie uitzichtloos lijkt, dan hebben we als christenen een zeer
belangrijk voordeel: het gebed (in tegenstelling tot de andere wetenschappers).
·  Hij gaat in zijn binnenkamer om barmhartigheid af te smeken
We hebben toegang tot Gods troon, maar dat is geen vrijbrief om alles zomaarte
krijgen. ® Daniël smeekt barmhartigheid af
·  God openbaart de droom en legt ze uit
·  Daniël gaat opnieuw in gebed om God te prijzen en te danken
·  Daniël gaat naar Arjok en vraagt het vonnis niet uit te voeren
·  Daniël gaat nu pas naar de koning en legt de betekenis en de inhoud uit
Hoe zouden wij verslag geven van deze opmerkelijke gebeurtenis (vers 19-23)?
Alleen Daniël weet wat Nebukadnessar gedroomd heeft. Maar Daniël bazuint het niet meteen
uit. Hij meldt eerst dat hij opnieuw gebeden heeft! Hij bad niet alleen voor het probleem, maar
ook na het probleem (en misschien wel nog meer)
Inhoud van Daniëls gebed en de kern van Gods boodschap aan de
koning
Daniël prijst God om drie belangrijke eigenschappen:
1. Hem alleen behoort alle wijsheid en kracht (vers 20)
God staat boven elke koning / heerser. God bepaalt de duur van hun
heerschappij (= de kern van de boodschap aan Nebukadnessar)
2. God is bereid wijsheid en kennis aan mensen te geven (vers 21-22)
God wil delen als we Hem erom vragen, als we hem op basis van genade
tegemoet treden.
3. God heeft aan Daniël wijsheid en kracht gegeven (vers 23)
Menselijk gezien was de situatie voor alle wijzen van Babel (Daniël incluis) uitzichtloos.
Wij als christenen hebben een zeer belangrijk voordeel, wij kunnen persoonlijk contact
opnemen met de Enige, Waarachtige en Levende God. Wij hebben als Gods kinderen altijd de
vrije toegang tot de troon van genade. Deze toegang hebben houdt nog niet in dat wij het
gevraagde automatisch ontvangen (vers 18)
De wijzen en waarzeggers gaven toe dat zij geen contact hadden met de goden, dit zou hun
dood kunnen worden!
De uitlegging van de droom en zijn betekenis
Daniel vraagt eerst: “Breng mijn collega’s niet ter dood!’ (vers 24) Hij is niet onstuimig maar
denkt aan zijn medemens ® Daniël als zachtmoedige man.

Arjok laat uitschijnen alsof hij het probleem zélf opgelost heeft (vers 25), maar Nebukadnessar
is nog geen haar veranderd: hij wil nog altijd precies hetzelfde horen: wat en betekenis.
Wat was de aanleiding van de droom?
Als Daniël bij Nebukadnessar ontboden wordt, geeft hij eerst een soort bonus-uitleg, namelijk
de aanleiding van de droom (de omstandigheden van Nebukadnessar toen hij de droom kreeg)
(vers 29).
Nebukadnessar lag in zijn bed te piekeren over de toekomst, over wat hem nog allemaal
mogelijks te wachten stond: de toekomst!
Sleutelgedachte: God openbaart verborgenheden:
·  Hij heeft koning Nebukadnessar bekend gemaakt (vers 28)
·  Hij, die verborgenheden openbaart, ... (vers 29)
·  Nu is mij deze wijsheid geopenbaard ... (vers 30)
Daniël wil vermijden dat er misverstanden ontstaan over hoe hij aan deze wijsheid gekomen
is: “Het is niet mijn intelligentie / verstand, maar ik heb het gewoon gekregen.”
“Deze verborgenheid is niet door de wijsheid mensen te openbaren, ook niet door mij,” zegt
Daniël, “alleen de eeuwige God kan dit.” (vers 27-30). Zo probeert Daniël te verduidelijken dat
de geleerden en wijzen dit eigenlijk niet konden, zij zijn beperkt tot feiten en gegevens, tot
wat mensen kunnen waarnemen, ook al hebben zij een IQ van 140. De wetenschap onderzoek
en probeert feiten en gegevens te formuleren, maar baseren zich daarvoor altijd op
zintuigelijke waarnemingen. Helaas kan je niet alles zintuigelijk bevatten.
Daniël was niet tegen wetenschappers, hij ziet wel de beperkingen ervan, en dit moet de
koning zeker weten vooraleer hij de droom uitlegt.
Wat was nu de uitleg?
De machtigste man ter wereld werd geconfronteerd in zijn droom met een reusachtig beeld,
deels uit goud, zilver, koper, ijzer en leem (vers 31). Het aanzicht van het beeld was
schrikwekkend: een reusachtig beeld van een mens.
Vanwaar komt het? Wie heeft het gemaakt? Wie heeft de opdracht ertoe gegeven? Wat een
merkwaardig ontwerp! Goud ... leem. silly!
Misschien had de kunstenaar te beperkte middelen: beginnen met goud, eindigen met leem.
Nebukadnessar vroeg zich af wie of wat dat beeld voorstelde. Er was niemand die een dergelijk
beeld verdiende dan hijzelf!
Nebukadnessar was ongerust door wat er met het beeld gebeurde: het werd verbrijzeld, er
bleef niets van over (droom ® nachtmerrie).
Verklaring: Nebukadnessar wachtte heel spoedig het einde van zijn heerschappij, hoewel het
pas het tweede jaar van zijn regering was. Nebukadnessar wilde zijn droom niet delen omdat
de geleerden misschien zouden denken dat ze de goden een handje moesten helpen.
Verklaring van de droom (vers 36-45)
Daniël gaat niet in op elk detail van de droom, hij beperkt zich tot de hoofdzaken. Het laatste
gedeelte van zijn uitleg is niet helemaal duidelijk.
Er duiken drie problemen op:
1. Gaat het nu over 4 of 5 verschillende koninkrijken? Horen die voeten bij de benen, of
vormen die voeten een 5de apart koninkrijk?
2. Wat is de juiste verklaring voor dat vreemde mengsel van ijzer en leem?
3. Welk tijdstip wordt er precies bedoeld in vers 44?
Een goede raad: sta er niet te lang bij stil en begin met wat er wél duidelijk is.

Enkele zaken zijn bijzonder duidelijk (vers 36-38):
1. De Here God staat boven alle koninkrijken en koningen van deze wereld (vers 37).
Nebukadnezar heeft alles gekregen, je hebt niets van wat je bezit aan jezelf te
danken. Degene die boven je staat is de absolute overheerser. Erken Hem als
God, de eeuwige Koning.
2. Het beeld is geen afbeelding van Nebukadnessar, Nebukadnessar is maar een deel van
dat beeld: het gouden hoofd
De Babylonische heerschappij is beperkt in duur. Het wereldrijk is niet blijvend.
Na Nebukadnessar komen er nog andere wereldrijken (vers 39):

Het zilveren gedeelte: het Meden en Perzische Rijk

Het koperen gedeelte: het Griekse Rijk van Alexander de Groote

Het ijzeren gedeelte: het Romeinse Rijk
3. Alle menselijke koninkrijken zullen vergaan en vervangen worden door een hemels
koninkrijk (vers 44).
Zien wij hier het contrast tussen het hemels koninkrijk dat vast en blijvend is en
de menselijke koninkrijken die onstabiel zijn en zeer zwakke plekken vertonen?
Gods koninkrijk is eeuwig en heeft een stevig fundament (denk aan de steen die
het beeld omver werpt en een berg wordt die de hele aarde bedekt)
® een bergmassief.
Zegt deze uitspraak je iets: “Het is een reus op lemen voeten”?
Het menselijke standbeeld heeft een fatale zwakke plek: ijzer en leem laten zich
niet vermengen.
4. De huidige menselijke regeringen en koninkrijken, inclusief de onze, hebben ook hun
positieve kanten (cfr. vers 31).
Het grote beeld met buitengewone glans in de vorm van een mens, gemaakt van
deels kostbare metalen en duurzame metalen is een uitdrukking van het
humane menselijke karakter: de buitengewone mogelijkheden waarover de
mens beschikt. Later worden die koninkrijken voorgesteld als wilde beesten:
dierlijke wreedheid, vernietigingsdrang.
Maar: God is fair, Hij toont eerst het positieve:

sociale zorg: gezondheid, pensioenen (alles kan altijd beter, maar we
mogen niet klagen)

onderwijs, openbaar vervoer, wegennet, ...
5. Ondanks alle militaire macht, hoogtechnologie en economische en medische
vooruitgang zijn de menselijke koninkrijken aan het degenereren. Het begint met goud,
daarna zilver, dan koper, daarna ijzer en het eindigt met leem.
Dit getuigt van een voortdurende waardevermindering, de devaluatie van
normen en waarden. Kijk maar naar de wettelijke statuten die onder de mom
van breeddenkendheid goedgekeurd worden: abortus, holebi, euthanasie, ...
Het kostbare wordt ingeruild voor kracht: god is kostbaarder dan zilver, maar
zilver is sterker dan goud, ... ondanks dat vertoont het geheel een zwakke plek:
het onmogelijke combineren (ijzer en leem).
Boodschap: de menselijke overheden zullen niet evolueren naar een gouden
tijdperk, integendeel: alle menselijke overheden zullen verdwijnen (de steen die
het beeld raakt en het beeld volledig bedekt).
Er komt een gouden eeuw, maar hoe? Door een ingreep vanuit de hemel.
Een aantal moeilijke vragen verduidelijken:
1. Is er hier sprake over vier koninkrijken of zijn het er vijf?
o hoofd van goud: Babylonische Rijk
o borst, armen van zilver: Meden en Perzen
o buik en lendenen: Alexander de Grote, het Griekse Rijk.

o Benen van ijzer: het Romeinse wereldrijk met zijn ijzeren hardheid
Wat met die voeten van ijzer of leem? Horen deze bij de benen van het Romeinse Rijk
of vormen ze een apart vijfde wereldrijk?
Daarom moeten we de verzen 40 en 41 nauwkeurig lezen: ‘ ... betekent dat dit een
verdeeld koninkrijk ...’. Het gaat hier dus over het vierde koninkrijk waar een extra
kenmerk aan toegevoegd wordt: naast de hardheid van het ijzer, de broosheid omwille
van de onvermengbaarheid met het leem.
Stellen de voeten met de 10 tenen een hersteld Romeins wereldrijk in de eindtijd voor?
Dat kan, maar niets in de tekst wijst daarop.
2. Wat is de juiste betekenis van het merkwaardige mengsel (ijzer en leem)?
Er zijn legio verschillende verklaringen: het is niet gemakkelijk. In verschillende
bijbelverklaringen zijn er zo’n tiental verschillende visies waar te nemen maar de tekst
zelf geeft geen kant en klare oplossing.
Er zijn twee interessante verklaringen – een politiek en een moreel aspect:
o politiek (vers 43): ijzer en kleiachtig leem: huwelijksgemeenschap = politieke
verbondenheid.

In het Romeinse Rijk heerste een sterk centraal gezag maar aan de
randen van het Rijk liet men een sterke lokale autonomie toe. Deze
tegenstrijdigheid leidde tot de val van het Romeinse Rijk.

Het is zeker dat er opnieuw een sterk dictatoriaal bestuur zal opgericht
worden. De unie van sociaal democraten zullen hun gezag aan hem
afstaan: de anti-christ.
o moreel (vers 42): tweeslachtigheid

hardheid gesymboliseerd door ijzer: een toenemende militaire macht met
superwapens, toenemende economische en technologische macht met
een strak vreemdelingenbeleid.

broosheid gesymboliseerd door leem: veroorzaakt door morele
decadentie op moreel en seksueel gebied. Dit is een van de belangrijkste
redenen waarom het Romeinse Rijk ten onder is gegaan (overdreven
tolerantie, bv. holebi, abortus, prostitutie)
De morele kracht van de maatschappij wordt uitgehold, de maatschappij
ondergraaft zijn eigen stabiliteit.
3. Welk tijdstip wordt er bedoeld in vers 44?
Twee meningen:
o Voorstanders van een hersteld Romeins rijk in de eindtijd koppelen de vervulling
in vers 44 aan de wederkomst van Christus, gepaard met de zichtbare oprichting
van een nieuw “ZIJN KONINKRIJK”.
o Sommigen zien de vervulling van vers 44 in de eerste komst van Christus en
beperken het aantal wereldrijken tot vier. We kunnen in deze richting denken.
De steen die een einde maakt aan de menselijke heerschappij groeit uit tot een
berg die de ganse aarde vervult.
Denk aan de verschillende gelijkenissen van Jezus over Gods koninkrijk:

het mosterdzaadje ® een zeer grote struik

het zuurdesem dat zich overal in doordringt

de afgekeurde steen die tot hoeksteen wordt
Er is geen reden om een van beide verklaringen te kiezen.
Wat we zeker weten is dat Gods koninkrijk in twee fasen opgericht wordt:
1. Bij de eerste komst met de oprichting van de gemeente: alleen door
wedergeboorte, wat het werk is van de Heilige Geest, wordt je toegevoegd.
2. Bij de tweede komst wordt het werk afgemaakt en zal het hemelse koninkrijk en
Zijn heerlijkheid duidelijk zichtbaar worden.

Verwijzingen naar de steen: (Matteüs 21:44, Handelingen 4:11, 1 Petrus 2:7,
Romeinen 9:32-33)
o ‘De steen die de bouwlieden afgekeurd hadden, is een hoeksteen geworden’
o ‘Als wij spreken over Christus, dan spreken wij over de steen’
o ‘Zij hebben zich gestoten aan de steen des aanstoots’
o ‘Kom tot Hem, de levende steen, ... uitverkozen en kostbaar’
Bij de eerste komst wordt Jezus al geïdentificeerd als dé steen.
Hoe reageert Nebukadnezar op dit alles?
Nebukadnessar is een man van uitersten: het ene ogenblik dreigt hij je een kopje kleiner te
maken, het andere ogenblik werpt hij zich op de knieën.
Hij belijdt dat de God van Daniël de Koning der Koningen is die verborgenheden openbaart.
Hij heeft het niet begrepen: in plaats van God te aanbidden aanbidt hij Daniël: hij brengt hem
een offer en reukwerk (zie ook hoofdstuk 3: een volledig beeld van goud). Hij aanbidt het
schepsel in plaats van de Schepper.
Enkele praktische lessen voor ons !
Het beeld is een afspiegeling van onszelf, van wat we van nature zijn.
Enerzijds zijn er heel wat positieve eigenschappen en capaciteiten op te nomen, sommigen
beschikken zelfs over buitengewone mogelijkheden. Aan de andere kant worden we allemaal
geplaagd door een fundamentele, fatale zwakte: we zijn zo kwetsbaar!
We zouden kunnen stellen dat wij reuzen zijn op lemen voeten. We kunnen misschien roemen
op onze kennis en ons IQ van meer dan 140 maar een zeer kleine virus is al voldoende om ons
brein te vernietigen.
Beseffen wij goed onze kwetsbaarheid en onze tijdelijkheid? Vandaag zijn we er nog, morgen
kan het voorbij zijn, de ouderen onder ons beseffen dit heel goed. Een mens wordt vergeleken
met gras en bloemen, de ene dag is alles groen en staat alles in bloei, de andere dag is alles
dor (Jesaja 40:6-8). Wij zijn zo tijdelijk!
Nog erger / belangrijker: ‘Ik echter ben vlees, verkocht onder de zonde, want ... dat doe ik’
(Romeinen 7). Paulus had ook een fatale zwakke plek. Paulus wilde het anders, maar het lukte
hem niet: ‘Ik, ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?’
Herkennen we onszelf niet hierin? Nu willen we echt kiezen voor het goede. Lukt het altijd?
Wat kan dat frustrerend zijn. We verlangen ernaar en het lukt bij vlagen, maar als we niet
opletten dan gaan we weer naar af.
Daarom laten Jezus Christus en Paulus ons zien vanuit de schrift dat het een absolute
noodzaak is om opnieuw geboren te worden. We hebben een bovennatuurlijke ingreep nodig,
het oplappen van die oude mens helpt absoluut niet! Die oude mens moet vervangen worden
door wedergeboorte ! Lees maar het gesprek van Jezus met Nicodemus (een schriftgeleerde)
en het betoog van Paulus in Romeinen 7:1-8:8. We hebben het nodig door diezelfde steen
(niet door mensenhanden uitgehouwen) aangeraakt te worden !
Ons menselijk standbeeld moet met de grond gelijkgemaakt worden. De steen is gekomen,
2000 jaar geleden. Hij heeft al het zwakke, zondige op Zich genomen en Hij heeft de volledige
zonderekening volledig vereffend. Dát is de enige oplossing!
Vraag: Wat is uw situatie op dit ogenblik?
Zijn wij nog altijd dat prachtige reusachtige beeld met een gouden glans op lemen voeten? Of
zijn we al met Hem gekruisigd en mede-opgewekt tot wedergeboorte? Het loopt fout af met
dat beeld, het is een kwestie van ... wie weet hoelang.

Heb je al afgerekend met dat beeld, heb je Christus er al mee laten afrekenen? Ben je een
nieuwe schepping? Ben je opnieuw geboren?
Wanneer je dit niet allemaal begrijpt, ga in je binnenkamer, zoals Daniël deed, en vraag in
gebed aan de levende, enige genadige God dat je opnieuw, uit Hem, geboren mag worden.
We hebben een groot almachtig en genadig God die verborgenheden openbaart.

01-05-2005 om 00:00 geschreven door Hendrik

                                                          De Bijbel

                                        Meer dan een Boek

D e Bijbel wordt vaak "het Boek der Boeken" genoemd. Maar in feite is die Bijbel meer dan een boek; het is een verzameling van 66 verschillende geschriften. Een aantal van die "Boeken" is vrij omvangrijk terwijl sommige anderen slechts een gedrukte pagina omvatten.

In totaal hebben een veertigtal verschillende schrijvers een bijdrage aan die Bijbel geleverd. Al deze mensen leefden in totaal verschillende tijdvakken en omstandigheden. Tussen het ontstaan van het eerste Bijbelboek (Genesis) en het laatste (Openbaring) ligt een tijdspan van ongeveer 1.500 jaar.

Toch hebben deze boeken een eenduidige boodschap. We kunnen dit alleen verklaren doordat God Zelf de menselijke auteurs van deze Bijbelboeken inspireerde.

Deze boodschap heeft mensen door alle eeuwen heen aangesproken en ook vandaag is ze nog steeds actueel. Wie de Bijbel begint te lezen raakt vrij snel geboeid door deze actualiteit!

De Bijbel is een boek over God en over de mensen. Het leert ons wie God is, hoe de wereld door Zijn scheppingskracht tot stand kwam en hoe Hij de eerste mens Zijn levensadem inblies.

Maar die Bijbel geeft ook een heel realistisch, soms keihard, beeld van de mens. Hij verhaalt hoe die mens reeds na een korte tijd voor zichzelf en tegen God koos. Toch laat God die mens niet in de steek: onmiddellijk na de zondeval belooft God dat Hijzelf de mens zal verlossen.

We lezen verder hoe God later een mens riep om de stamvader te worden van Zijn volk, Israel. De geschiedenis van dat volk wordt nauwkeurig beschreven, met zijn hoogtepunten en met zijn dieptepunten. Maar in alles zien we steeds weer Gods helpende hand en ontdekken we hoe Gods "heilsplan" zich als een rode draad door heel die geschiedenis aftekent.

Verschillende profeten staan op uit dit volk. Zij voorspellen niet alleen overwinningen en nederlagen, maar zij wijzen steeds weer op de Messias, de door God beloofde Verlosser.

In het Nieuwe Testament lezen we over de geboorte, het leven en de werken van deze Verlosser: Jezus Christus. Hij vervult Gods Wet volkomen en verlost de mens definitief door Zijn dood aan het Kruis.

Johannes hoofdstuk 3, vers 16, wordt dan ook terecht het "sleutelvers" van de Bijbel genoemd: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe."

Maar gelukkig eindigen de Evangelien niet bij de Kruisdood van Jezus. Het hoogtepunt van de "Blijde Boodschap" is dat Jezus na drie dagen opstond uit de dood, verrees uit het graf en verscheen aan honderde ooggetuigen. Daardoor mogen zijn volgelingen weten dat de dood niet langer het laatste woord heeft!

Vervolgens lezen we (in het boek "Handelingen") hoe, door het werk van de Heilige Geest, de eerste christelijke Gemeenten ontstaan en hoe de Blijde Boodschap op relatief korte tijd verspreid wordt over heel de toenmalig bekende wereld. In een rijke verzameling "Brieven" worden richtlijnen gegeven voor het leven als discipel van Jezus. In deze boeken hebben christenen door alle eeuwen bemoediging, troost en vermaning mogen vinden.

De Bijbel eindigt met een profetisch boek "Openbaring" waarin de Heer ons een blik gunt op de "komende dingen".   
                                              

Jezus Christus de enige weg tot God
en dat alleen door Hem vergeving van zonden mogelijk is. 
Zo ook dat de mens opnieuw geboren kan en moet worden door de Heilige Geest,
en daardoor in staat gesteld wordt om naar de wil van God te leven.
De Heilige Geest geeft kracht, wijsheid en kennis en bewerkt heiliging.
Hij geeft ook eenheid en liefde in de onderlinge relaties van Christenen.

Wij vinden gehoorzaamheid aan het onfeilbare Woord van God, de Bijbel 
een belangrijk principe, en wij belijden dat Jezus het hoofd is van de gemeente.
Wij kennen geen formeel lidmaatschap.
Het belangrijkste is dat een mens weet dat hij/zij wedergeboren is door de Heilige Geest
en daardoor een lid is van de universele kerk van Jezus Christus.
Dan is hij/zij ingevoegd in gemeente van de Here Jezus Christus.

Toen Jezus Christus mens werd en stierf voor de schuld
van heel de mensheid, nam Hij de belemmering weg
die tussen God en ons in stond. Jezus kwam als een helder licht op aarde, om te tonen dat we vergeving nodig hebben. 

01-04-2005 om 00:00 geschreven door Hendrik

Wij vonden het geloof belachelijk

Als wij aan mensen vertellen dat we christen zijn, rollen ze soms over de grond van het lachen. 'Jij - naar de kerk?!'. Ik kan me zo'n reactie heel goed voorstellen. Dat deed ik zelf vroeger ook. Ik vond het hele geloof belachelijk! Maar nu ik Jezus heb leren kennen, weet ik dat het anders is. Het is het mooiste wat me ooit is overkomen.

Aan het woord is Melcha Smit (38) uit Barneveld. Samen met haar man P(40) vertelt ze het verhaal over de laatste twintig jaar van hun leven. "We leerden elkaar kennen toen ik 17 was", zegt Melcha. "Ik woonde toen op mezelf, maar dat beviel me niet. Op een avond nodigde Peter me uit bij hem te blijven en ik ben eigenlijk nooit meer weggegaan..." In de jaren daarna kregen ze twee kinderen, een dochter en een zoon. Beide zwangerschappen verliepen moeizaam. Melcha: "Toen ik in verwachting was van onze tweede had ik alle complicaties die je in een boek kunt vinden. Na een zware en te vroege bevalling moest het kindje direct worden gereanimeerd. Hij hield er verschillende lichte handicaps aan over." Ook verdere problemen werden het jonge gezin niet bespaard. Melcha: "Mijn vader overleed, Peters ouders overleden, we hadden financiële rottigheid, ik kreeg zelfs beginnende baarmoederhalskanker... Alles kwam tegelijk."

TV-dominee
In die tijd begon Peter belangstelling te krijgen voor het geloof. "Zondagochtend, als ik om een uur of twaalf uit m'n bed kwam, keek ik wel eens naar een programma van een Amerikaanse dominee, Schuller", vertelt hij. "Ik vond het wel aardig. Na verloop van tijd vond ik het zelfs meer dan aardig en ging ik er speciaal voor zitten." Melcha: "En ik werd daar zo giftig over! Ik stond met de afstandsbediening in de kamer, om die TV maar uit te krijgen." Maar Peters belangstelling bleef. Hij sprak ook met een bevriend stel over het geloof en kreeg van hen boekjes over de Bijbel. "Die ik dus woedend achterin een kast smeet", vult Melcha aan. "Ik begreep niet waar hij mee bezig was."

Angsten
Toch verontrustte het Melcha dat ze zo woedend op deze dingen reageerde. "Ik kon de woorden 'God' en 'Jezus' niet uit mijn mond krijgen, zo kwaad was ik. Bovendien had ik altijd enorme angsten. Ik durfde 's avonds niet alleen thuis te zijn, bang dat ik mezelf iets aan zou doen. Peter begreep daar niets van. Maar ik vermoedde dat het iets te maken had met dingen die ik vroeger had gedaan. Glaasje draaien, geesten oproepen. En ik begon te denken: als ik van die angst af wil, moet ik misschien toch bij het geloof zijn." Peter en Melcha besloten advies in te winnen bij hun gelovige kennissen. Die kwamen nog dezelfde avond. Melcha: "Ik begon te vertellen en onze kennissen vertelden over Jezus en over het geloof. Maar telkens als ik de naam 'Jezus' wilde noemen had ik het gevoel dat mijn keel werd dichtgeknepen. Echt letterlijk. En mijn stem werd dan heel zwaar, alsof het van onderuit m'n tenen kwam. Het was heel beangstigend."

Van de daken
"De hele avond bleven we praten. Uiteindelijk vroegen ze of ik op m'n knieën wilde gaan om Jezus te vragen in mijn leven te komen. Dat wilde ik wel graag, maar het lúkte gewoon niet. Een paar uur later, het was ondertussendiep in de nacht, vroegen ze het weer, en toen lukte het wel. En wat er toen door me heenging; ik voelde me zo bevrijd! Alles viel van me af. Die angsten, die rare stem. Ze zeggen wel eens: je wordt opnieuw geboren, maar zo is het ook echt! Ik heb wel een uur gehuild, alle emoties kwamen eruit. Maar tegelijk was ik ook zo blij. Ik kon wel van de daken schreeuwen dat Jezus echt bestond."

Ander mens
Bij Peter ging het allemaal wat rustiger, maar ook hij gaf in de weken daarna zijn leven over aan God. "Het verandert je totale leven", vertelt hij. "Ik zag het aan Melcha, ze was een heel ander mens. Aan mezelf merkte ik bijvoorbeeld dat ik sneller iets van iemand aannam. Ik bood soms zelfs m'n excuses aan - dat zou ik vroeger nooit doen!"

Familie en vrienden van Peter en Melcha reageren vaak lacherig op hun 'bekering'. Zelf zijn ze er ontzettend blij mee. Melcha: "Ik zeg wel eens: ik ben dol op m'n man en kinderen, maar dat Jezus in mijn leven is gekomen, is het mooiste wat me ooit is overkomen. Daar kan niets tegenop!".

  In deze nacht

Ze waren tweelingbroers en onafscheidelijk samen.
Waar de een was, moest de andere ook zijn - het kon haast niet anders.
Hun ouders waren niet rijk, maar ook niet arm; ze hadden nergens gebrek aan een zorgen kenden ze eigenlijk niet.
De jongens gingen altijd samen naar zondagsschool en tot hun tiende jaar verliep alles goed.
Maar toen wisselde het beeld. Jan bleef trouw iedere zondag komen, maar Karl had er geen zin meer in: hij kwam alleen nog nu en dan. 's Zomers ging hij met zijn vader uit vissen en 's winters bond hij zich liever schaatsen of ski's  aan. Jan vond het moeilijk om niet met Karl mee te gaan, maar kon er toch niet toe besluiten de kerkdiensten te verzuimen.
Op een zondagavond - de jongens hadden de leeftijd van vijftien jaar bereikt - gingen ze beiden naar de kerk om een bekende zanger te horen zingen. Karl hield wel van muziek en deed het alleen daarom; Jan ging, omdat hij niet gewend was een dienst over te slaan.

De avond werd voor de tweelingbroers het kruispunt waar hun wegen zouden scheiden. Het Woord werkte krachtig en velen werden diep overtuigd van hun zondige levenswandel. Ook Karl werd in het hart getroffen, maar hij schudde toch weigerend het hoofd, toen de evangelist vroeg, of hij zijn leven aan Jezus wilde geven. Heel anders reageerde Jan: hij was bereid en men behoefde hem niet aan te moedigen om zich volkomen aan Jezus uit te leveren.
Die avond werd hij heerlijk gered. Jan ging later naar een bijbelschool en werd zendeling.
Hij vertrok naar een afgelegen land. Zijn broer Karl werd later zakenman en het ging hem voor de wind.
Hij trad in het huwelijk en kreeg kinderen, leefde voorspoedig en bezat alles wat hij wenst.
De overtuiging uit zijn jeugdjaren verflauwde en was spoedig vergeten.
Na verloop van jaren kwam Jan van het zendingsveld terug.
Karl ontving hem en liet hem zijn mooie huis en al zijn bezittingen zien. Triomferend wees hij ernaar en zei: "Met mijn eigen handen en mijn eigen hoofd heb ik dit alles verworven." Jan voelde de hoogmoed in de woorden van zijn broer doorklinken en kreeg medelijden met  hem. Maar Karl stond hem lachend aan te kijken en wachtte op een antwoord. Jan zei rustig: "Vergeet niet wat de rijke dwaas is overkomen, Karl." Zijn broer schoot in de lach. "Geloof je nog in die zondagsschoolverhaaltjes?" vroeg hij smalend. Jan voelde er niet voor om over het geloof te kibbelen en zweeg.

Diezelfde dag verliet Karl zijn broer om een verre reis met zijn auto te maken. "Het is jammer dat ik het nu juist zo druk heb, maar ik zie je nog wel", waren zijn afscheidswoorden. Hij stapte in zijn luxe wagen, terwijl Jan hem nakeek.
Een vreemde droefenis overviel Jan, een zwaar, depressief gevoel.Hij logeerde bij zijn ouders.
Midden in de nacht rinkelde de telefoon en toen Jan de hoorn opnam kreeg hij te horen dat zijn broer wegens een ernstig auto-ongeval wat opgenomen in het ziekenhuis. Hij wekte zijn ouders, haalde Karls vrouw op en zij haastten zich naar het ziekenhuis. Slechts één persoon tegelijk mocht aan zijn bed komen.
Karls vrouw was nerveus en angstig en vroeg Jan of hij eerst wilde gaan. Hij volgde de dokter, en toen ze alleen waren, zei deze: "Er is geen hoop meer voor hem ; hij is in te ernstige mate verbrand.
Maar hij leeft nog en soms is hij bij bewustzijn." Jan ging aan het bed zitten. Een vreselijke lucht hing in de kamer.
Karl lag helemaal in verband; alleen iets van zijn gezicht was vrijgelaten. Hij kreunde. Jan boog zich over zijn broer heen en zei: "Karl, ik ben Jan. Hoor je me?" Er kwam niet dadelijk antwoord.
Maar na enige tijd wist hij zacht uit te brengen: "Wat overkwam ook weer die rijke dwaas….?"
Jan wilde eerst geen antwoord geven. Hij zocht naar troostwoorden.
Maar Karl sloeg de ogen op en keek zijn broer vol verwachting aan; hij wilde het weten.
Toen antwoordde Jan: "God zei tot hem: Gij dwaas, in deze nacht wordt uw ziel van u afgeëist en wat gij gereedgemaakt hebt, voor wie zal het zijn:"
Een diepe stilte volgde, waarna Karl zei: "Jij hebt de beste keuze gedaan, Jan.
"Hij sloot de ogen en kreunde. De zendeling boog zich over zijn broer heen en herhaalde vele malen langzaam en duidelijk: "Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonde."
Hij kreeg geen antwoord meer. Het kreunen werd hoe langer hoe zwakker, totdat het eindelijk ophield. De kerkklok sloeg. Het was nacht. "In deze nacht…."fluisterde Jan, en hij staarde diep bedroefd over het gestorven lichaam van zijn tweeling broer heen naar buiten,
waar alles donker was…..

De spoorwachter

Je kent vast wel die ouderwetse spoorwachtershuisjes. Daar zat dan de spoorwachter in die de knoppen moest bedienen om de trein veilig te laten passeren. Ooit was er ook zo'n spoorwachter. Hij hield erg van zijn werk. Dagelijks zat hij in zijn huisje en moest dan een hendel overhalen. Deze hendel zorgde ervoor, dat er een grote brug naar beneden kwam en een diepe afgrond overbrugde. Het was een erg verantwoordelijke baan, maar deze spoorwachter deed zijn werk met plezier. Als de trein langs reed, zwaaiden de passagiers altijd naar hem. Vrolijk zwaaide hij dan terug. Deze spoorwachter had ook een zoontje van 6 jaar. Dit was zijn OOGAPPELTJE! Het kindje speelde altijd om het spoorwachtershuisje.

_{Op een dag zat de spoorwachter weer in zijn huisje, wachtend op de volgende trein. Plotseling realiseerde hij zich dat hij zijn zoontje al een tijdje niet gezien had. Hij keek vanuit zijn plek uit over de omgeving... Ineens zag de spoorwachter zijn zoontje spelen. Precies op de plek waar de brug naar beneden zou komen!!!  Op datzelfde moment zag hij de trein met grote snelheid aankomen! De spoorwachter schrok enorm en dacht na... 'Wat moet ik doen? Aan de ene kant een volle trein met mensen en kinderen, maar aan de andere kant mijn geliefde kind?!?' Er flitste van alles door zijn hoofd, vooral hoeveel hij van zijn enige zoon hield. De trein kwam steeds dichterbij... Op dat moment pakte hij de hendel en haalde hem, met tranen in zijn ogen en een verscheurd hart, OVER!!! De trein kwam voorbij en iedereen zwaaide en lachte naar de spoorwachter. De spoorwachter sloeg met zijn vuisten tegen het raam en schreeuwde het in tranen uit....}

_{Daar word je toch wel even stil van he?! Dat iemand dat kan. Zijn eigen kind opofferen voor het leven van anderen. Hoe is het mogelijk zou je zeggen?!? Wist je dat jij Diegene misschien wel kent, dat jij in ieder geval vast wel eens over Hem hebt gehoord.}

_{Diegene = God!}

_{Hij gaf Zijn eniggeboren Zoon om jou te redden! God vraagt niks onmenselijks. afschuwelijks of zwaars van jou. Het enige wat Hij vraagt is: 'Geloof in Mij, want Ik houd van jou en gaf Mijn Zoon om jou te redden!' Wat kun je ermee verliezen als je vraagt of God in jouw leven wil komen? Eigenlijk valt er alleen maar te winnen. Maar diep in je hart wist je dat waarschijnlijk al. Wil je Hem leren kennen? Ga dan op je knieën en vraag of de Here Jezus in jouw hart wil komen en of Hij jouw zonden wil vergeven. Dan krijg je een relatie met God. Dit geeft je meer bevrediging, kick, gelukkig-zijn- gevoel, dan wat dan ook! Hij wil een vader voor je zijn. Een persoon die jou bij alles bij staat!!!}


                    
     

De kaartenbak..

Op een dag was ik op een plek tussen waken en dromen. Ik stond in een kamer.

Deze kamer was bijna leeg er stond alleen tegen de muur een ladekast met kaarten zoals je ze ook vindt in een bibliotheek waarin de titels van boeken op alfabetische volgorde staan.
Alleen hadden de laden die in deze kast stonden verschillende titels. En de kast leek enorm groot.

Ik werd getrokken naar deze muur van laden. De eerste lade die mijn aandacht trok had de titel "meisjes die ik leuk vond".
Ik opende de la en trok er een kaart uit. Toen ik de kaart las legde ik geschokt de kaart terug en sloot snel de la, ik realiseerde mij dat ik de namen die op die kaart stonden herkende.
En zonder dat iemand mij het hoefde te vertellen wist ik plotseling waar ik was.
Deze kast met kaarten was een catalogus van mijn leven.
Hier stond elk moment, klein of groot, in elke detail, mijn leven geschreven.
Een gevoel van verbazing en nieuwsgierigheid, en tegelijk huiver kwam over mij toen ik in het wilde weg laden open deed en de kaarten las die er in zaten.
Sommige kaarten brachten mooie en gelukkige herinneringen boven; anderen schaamte en berouw. Zo intens dat ik over mijn schouder keek of niemand dit zag.
De la met opschrift "Vrienden" volgde de la met "Vrienden die ik bedrogen heb" op.
Sommige titels waren normaal, anderen huiveringwekkend. "Boeken die ik heb gelezen", "leugens die ik heb verteld", "geborgenheid die ik heb gegeven", "Moppen waarom ik gelachen heb". Anderen waren gewoon komisch, zo exact waren ze gedocumenteerd. Titels zoals: "dingen die ik tegen mijn broers en zussen heb geschreeuwd", "wat ik gedaan heb in mijn woede", "brutale opmerkingen tegen mijn ouders" waren helemaal niet komisch.
Steeds weer was ik verwonderd over de inhoud. Vaak waren er meer kaarten dan dat ik had verwacht en soms waren het er minder dan dat ik had gehoopt. Ik was overweldigd door de hoeveelheid aan kaarten van mijn leven.
Was het mogelijk dat ik de tijd had in mijn 30-jarig leven om deze duizenden, ja miljoenen kaarten te schrijven?
Maar elke kaart beantwoordde mij die vraag, want elke kaart had mijn handschrift en elke kaart was met mijn naam ondertekend.

Toen ik een kaart pakte uit de la met titel "Liedjes waarnaar ik geluisterd heb" realiseerde ik mij dat deze bibliotheek bleef groeien en dat er elke dag nieuwe kaarten bij kwamen.
De kaarten zaten netjes in de la, maar was alleen zo enorm lang. Er kwam geen einde aan.
Vol schaamte sloot ik de la. Niet zo zeer over de kwaliteit van de muziek maar meer over het feit dat er zoveel verspilde tijd was verborgen in deze la.

Toen ik bij de la kwam met opschrift "gedachten vol lust" voelde ik een lichte rilling door mijn lichaam gaan. Ik deed de la maar een klein stukje open. Ik wilde niet weten hoe groot deze la was. Vol afgrijzen keek ik naar de gedetailleerde inhoud 

van één van de kaarten.
Ik begon mij ziek te voelen over het feit dat zo'n moment opgetekend stond. Ik was totaal in paniek.
Eén gedachte kwam in mij op; Niemand mag ooit deze kaarten zien, niemand mag weten van deze kamer. Ik moet dit alles vernietigen.
Op dat ogenblik trok ik de la open. Het interesseerde mij niet meer hoe groot deze la was. Deze la moest leeg en de kaarten moeten verbrand worden.
Toen ik de la eruit had en deze op de kop hield kwam er geen enkele kaart uit. Ik werd wanhopig , trok er één kaart uit en probeerde deze te verscheuren. Ze bleken zo hard te zijn als staal.
Ik was verslagen en hulpeloos en deed de la terug in de kast.

Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur en zuchtte vol zelfmedelijden. Toen zag ik het. De titel "mensen met wie ik het Evangelie heb gedeeld." deed mij opveren. Ik kreeg hoop.
Het handvat van de la blonk meer dan de anderen, het leek bijna nieuw, ongebruikt.
Ik trok de la open die niet langer bleek te zijn dan een paar cm. Ik kon de kaarten die zich in de la bevonden op één hand tellen.
De pijn die ik voelde was onbeschrijfelijk. Ik schreeuwde het uit van schaamte, viel op mijn knieën en weende bitter. Door mijn tranen heen zag ik de kast met kaarten.
Niemand mag weten van deze kamer, dacht ik; ik moet hem op slot doen en de sleutel weggooien.

Toen ik mijn tranen droogde zag ik Hem. NEE.... alsjeblieft niet Hem, niet hier...., iedereen behalve Jezus.
Ik zag machteloos toe hoe Hij de kaartenbak opende en de kaarten begon te lezen. Ik draaide mijn hoofd weg om niet Zijn reactie te hoeven zien.
Toen ik eindelijk de moed had om Hem in het gezicht te zien zag ik een verdriet dat nog groter was dan het mijne.
Hij leek automatisch de laden te openen waar de slechtste dingen over mij in stonden. Waarom moest Hij ze allemaal lezen?
Eindelijk draaide Hij zich om en keek vanaf de andere kant van de kamer vol medelijden naar mij. Ik liet mijn hoofd zakken, deed mijn handen voor mijn gezicht. Ik schaamde mij zo diep...., ik voelde mij zo naakt....
Ik zag dat Hij naar mij toe liep voelde hoe Hij Zijn arm om mij heen sloeg. Hij zei geen woord en huilde met mij. Toen ging Hij staan en liep naar de muur met de ladekast.
Eén voor één nam Hij de kaarten uit de laden en begon Zijn naam over mijn naam te schrijven.
"NEE"…. schreeuwde ik terwijl ik naar Hem toe rende om de kaarten uit Zijn handen te trekken.

Zijn naam hoorde niet op deze kaarten! Maar daar stond het in rood.... de naam van Jezus over mijn naam geschreven. Het was geschreven met Zijn bloed.
Vriendelijk pakte Hij de kaart weer uit mijn hand en legde hem terug in de la.

Een glimlachlag om zijn mond toen Hij de andere kaarten begon te ondertekenen. Nooit in mij leven heb ik op dat moment meer liefde ervaren dan dat Jezus voor mij had. Ik gaf mij er aan over. Ik kon en wilde niet anders.

Ik begrijp nog steeds niet hoe Hij zo snel alle kaarten kon ondertekenen maar het leek maar een kort ogenblik. Toen Hij klaar was zag ik dat Hij de ladekast sloot.
Hij legde Zijn hand op mijn schouder en zei: "Het is volbracht". Ook voor jou...

Hij pakte mijn hand en leidde mij uit de kamer. Het viel mij op dat er geen slot zat op de deur.
Er waren nog steeds kaarten om te schrijven….

DE KRACHT VAN             
DE  VROUW



"Waarom huil je Mama?"
vroeg een jongetje aan zijn moeder.
"Omdat ik een vrouw ben."
antwoordde zij.
"Ik begrijp het niet."
zei het jongetje weer.
Zijn moeder knuffelde hem en zei met een vage lach:
"En dat zul je ook nooit doen lieve kind, maar dat maakt niet uit."

Later vroeg de kleine jongen aan zijn vader:
"Papa, waarom huilt Mama zomaar zonder reden?"
Zijn vader kon alleen maar antwoorden:
"Alle vrouwen huilen zonder reden."

De kleine jongen groeide op en werd een jonge man,
zich nog steeds afvragend,
waarom vrouwen huilen.

Uiteindelijk riep hij de hulp in van God en vroeg ook Hem:
"God, waarom huilen vrouwen?"
God antwoordde het volgende:

"Toen ik de vrouw schiep,
besloot ik dat ze speciaal moest zijn.
Ik gaf haar schouders,
sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen,
maar ook zachte armen om comfort te bieden.

Ik gaf haar innerlijke kracht om,
bevallingen te doorstaan en om tegen afwijzing te kunnen,
welke zij vaak zou gaan krijgen,
soms zelfs van haar eigen kinderen.

Ik gaf haar de hardheid,
het doorzettingsvermogen om voor haar vrienden en familie
te kunnen zorgen,
zelfs wanneer iedereen het opgeeft.
Zelfs ziekte en vermoeidheid houden haar dan niet tegen,
en zij klaagt nooit....

Ik gaf haar gevoeligheid,
zodat zij haar kinderen lief zal hebben,
onder welke omstandigheid dan ook.
Zelfs wanneer haar eigen kind haar pijn heeft gedaan.

Ze heeft een speciale gave om kinderen weer te doen lachen,
om tieners te helpen met hun twijfels en angsten.

Ik gaf haar de kracht om voor haar man te zorgen,
ondanks zijn fouten en ik fabriceerde haar uit een rib
van hem om zijn hart te beschermen.

Ik gaf haar de wijsheid,
om te weten dat een goede echtgenoot zijn vrouw nooit pijn zou doen,
maar dat hij haar soms test op haar kracht.
En ook om haar man bij te staan,
door dik en dun.

Voor al dit harde werk,
gaf ik haar ook een traan om te laten.
Het is van haar,
zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft.
Het is haar enige zwakte.....

Wanneer je je vrouw of je mama ziet huilen,
zeg haar dan hoeveel je van haar houdt,
en hoe goed de dingen zijn die zij voor anderen doet.



    

            Bestaat God wel ?

Een man ging naar de kapper om zijn haar en baard te laten knippen. Ze begonnen te discussiëren en spraken over vele zaken. Al gauw kwamen ze bij de bekende vraag of God wel bestaat.

De kapper zei: "kijk, ik geloof niet dat God bestaat." 
"Waarom zeg je zoiets"? vroeg de man.

"Nou, iemand hoeft alleen maar naar de wereld te kijken en hij zal zien dat 
dat God niet bestaat. Als God echt bestaat, zouden daar dan zoveel zieke mensen zijn? Zouden daar zoveel gehandicapte kinderen zijn? Nee, als Hij echt bestond, zou er geen ellende zijn op de aarde. Ik kan me niet voorstellen dat een God dit allemaal kan toestaan.

De man was even stil maar zei verder niets.

De kapper was inmiddels klaar en de man verliet de zaak. Onderweg naar huis zag hij een oude man op straat met een heel lang haar en ongetrimde baard. De man ging onmiddellijk weer terug naar de kapperszaak en zei tegen de kapper: "KAPPERS BESTAAN NIET!"

"Maar ik ben toch een kapper en ik sta hier vlak voor je," antwoordde de kapper. 
"NEE!" Schreeuwde de cliënt. "Kapper bestaan gewoon niet. Als zij echt bestonden, zouden er geen mensen meer rond lopen met lang haar en ongetrimde baarden op de wereld." 

De kapper antwoordde: "Ach, wij kappers bestaan zeker wel. Het zijn gewoon de mensen die niet naar ons komen."

"Exact!" ging de man verder. "Dat is het hem nou juist. God bestaat ook zeer zeker wel. Het zijn juist de mensen die niet naar Hem gaan en Hem niet opzoeken. En daarom is er zoveel ellende op de aarde. 

Is dit jouw leven?

4 jaar - veel te jong om aan God te denken

7 jaar - veel te speels om aan God te denken

18 jaar - veel te overmoedig om aan God te denken

Trouwdag - veel te gelukkig om aan God te denken

Gezin - veel te druk om aan God te denken

Ziekte - veel te ziek om aan God te denken

Werk - veel teveel zorgen om aan God te denken

Oude dag - veel te oud om aan God te denken

DOOD - te laat om aan God te denken

   Leer om in het zand te schrijven

Twee vrienden liepen door de woestijn. op een bepaald moment van hun wandeltocht, kregen ze een meningsverschil en een vriend sloeg de ander in het gezicht. De ander, die in het gezicht geslagen werd, had verdriet, maar zonder iets te zeggen, schreef hij in het zand:

MIJN BESTE VRIEND SLOEG ME IN HET GEZICHT.

Ze bleven verder lopen, totdat ze een Oase vonden, waar ze besloten een bad te nemen. Degene die geslagen was en verdriet had begon te verdrinken, maar de andere vriend redde hem. Toen hij bij kwam Schreef hij op een steen:

VANDAAG HEEFT MIJN BESTE VRIEND ME HET LEVEN GERED.

De vriend wie de ander geslagen en gered had vroeg hem: "Waarom heb je, nadat ik je geslagen heb in het zand geschreven, en nu op een steen geschreven?"

De andere vriend, glimlachend, antwoordde:

"Wanneer een vriend ons verdriet doet, dienen we dat in het zand te schrijven, waar de wind van vergeving het over neemt om het te wissen, en wanneer iets moois gebeurt moeten we dat op het de steen van ons hart schrijven, waar geen wind het kan wissen."

We moeten allemaal leren in het zand te schrijven.

Alarmnummers

Jezus is op de hoofdlijn bel Hem op en vertel Hem wat je wilt

Als je verdriet hebt, bel Joh 14
Als mensen je teleurstellen, bel Psalm 27
Als je vruchtbaar wilt zijn, bel Joh 15
Als je hebt gezondigd, bel Psalm 51
Als je je zorgen maakt, bel Matth. 6:19-34
Als je in gevaar bent, bel Psalm 91
Als God ver weg lijkt, bel Psalm 139
Als je je geloof wakker geschud moet worden, bel Hebr. 11
Als je eenzaam en bang bent, bel Psalm 23
Als je bitter en kritisch bent, bel I Cor 13
Voor het geheim tot geluk volgens Paulus, bel Col 3:12-17
Om het christendom te begrijpen, bel II Cor 5:15-19
Als je je down en teneergeslagen voelt, bel Rom. 8:31
Al je vrede en rust wilt, bel Matth. 11:25-30
Als de wereld groter lijkt dan God, bel Psalm 90
Als je zekerheid in Christus wilt, bel Rom. 8:1-30
Als je voor werk of recreatie op reis gaat, bel Psalm 121
Als je gebeden eng worden of egoïstisch, bel Psalm 67
Voor grote vindingrijkheid, bel Jes. 55.
Als je moed nodig hebt voor een taak, bel Jozua 1.
Hoe je met je naaste moet omgaan, bel Rom. 12.
Als je aan investeringen en winst denkt, bel Marcus 10.
Als je depressief bent, bel Psalm 27.
Als je portemonnee leeg is, bel Psalm 37.
Als je het vertrouwen in mensen verliest, bel I Cor. 13.
Als mensen onvriendelijk lijken, bel Joh. 15.
Als je ontmoedigd bent over je werk, bel Psalm 126.

ALTERNATIEVE NUMMERS:

Om met angst om te gaan, bel Psalm 34:7
Voor veiligheid, bel Psalm 121:3
Voor zekerheid, bel Marcus 8:35
Voor nog meer zekerheid, bel Psalm 145:18
ALLE LIJNEN NAAR DE HEMEL ZIJN 24 UUR PER DAG OPEN!
VOED JE GELOOF, DAN ZAL TWIJFEL VERDWIJNEN

Gods perfectie

Wat is het kortste hoofdstuk in de Bijbel?
Antwoord: Psalm 117

Wat is het langste hoofdstuk in de Bijbel?
Antwoord: Psalm 119

Welk hoofdstuk is het midden van de Bijbel?
Antwoord: Psalm 118

Er zijn 594 hoofdstukken voor Psalm 118. Er zijn 594 hoofdstukken na Psalm 118.

Tel deze getallen op en je krijgt: 594+594= 1188.

Welk vers is het midden van de Bijbel? (1188) Psalm 118:8.

Toevallig? Nee! Dit is God’s perfectie.

Psalm 118: 8 luidt:
Het is beter tot den Heere toevlucht te nemen, dan op den mens te vertrouwen.

Stel je vertrouwen op de Perfecte.

God is machtig

Even later schreeuwde hij door het park: ‘Hallelujah, God is groot!’, hij bekommerde zich er niet om dat mensen hem raar aankeken, en bleef doorgaan met het prijzen van God.

Na een tijdje liep er een man langs het jongetje, een man die net zijn studie had afgerond. De man voelde zich slim, en dacht alles te weten. Toen hij het jongetje zag zitten met een open Bijbel, wilde hij de ogen openen van de jongen. Hij wist wel dat God niet bestond, en dat alles maar verzinsels waren.

Hij ging naast de jongen op de bank zitten, de jongen keek hem aan met een lach en zei: ‘Hoi, weet jij wel hoe groot God is? Ik las net dat God het volk Israël door de Rode Zee leidde. Hij had gewoon de golven stop gezet!’.

De man, verheugd omdat hij de jongen wat kon vertellen, zei tegen de knul: ‘Dat was ook niet moeilijk, wetenschappelijke feiten wijzen uit dat de Rode Zee toen maar 30 centimer diep was.’

De jongen keek verrast. Zijn ogen dwaalden van de man af naar de geopende Bijbel. De man was blij dat hij de ogen van de jongeman geopend had, en wilde vertrekken.

Nauwelijks had hij twee stappen gezet, of de jongen begon God te loven, harder dat ooit. ‘Halleluja Halleluja God is zo groot!’. De man draaide zich om en vroeg aan de jongen waarom hij zo verheugd was.

‘Wow’, antwoorde de jongen blij, ‘God is nog groter dan ik dacht! Hij heeft niet alleen het volk van Israël door de Rode Zee geleid, Hij heeft ook nog eens het hele Egyptische leger doen laten verdrinken in 30 cm water!’

Roddelen

Het was een koude zondagmorgen. Ik was op weg naar de kerk. Toen ik de parkeerplaats op reed, zag ik dat bijna alle parkeerplaatsen vol waren en toen ik uitstapte merkte ik dat veel mensen zachtjes met elkaar stonden te fluisteren.

Toen ik dichter naar de kerk liep, merkte ik waarom de mensen stonden te fluisteren. Voor de kerk stond een man. Hij leunde tegen de muur van de kerk, het leek net of hij stond te slapen. Hij had een lange bruine jas aan, welke tot zijn voeten reikte. Ook had hij een hoed op, ver over zijn hoofd gedrukt, zodat je zijn gezicht niet kon zien. Zijn schoenen leken wel 30 jaar oud, er zaten grote gaten in waar zijn tenen doorheen staken.

Ik ging er vanuit dat deze man dakloos was en sliep. Ik liep door naar de deur en stapte naar binnen. In de kerk stonden veel mensen te praten over de man, maar niemand nodigde hem uit om binnen te komen, ik ook niet.

Een paar minuten later begon de kerk. We zaten allemaal te wachten totdat de dominee het Woord zou gaan verkondigen, toen de deuren van de kerk opengingen. De dakloze man kwam binnen sjokken. Mensen keken verbaasd. Hij liep door tot aan de preekstoel, liep naar boven, deed zijn jas uit en deed zijn hoed af. Mijn hart zonk in mijn schoenen; daar stond onze dominee.

Niemand zei iets.

Onze dominee pakte zijn Bijbel en legde hem op de kansel.

‘Gemeente… ik denk niet dat ik jullie hoef te vertellen waar ik over ga preken vandaag. Als je mensen oordeelt, dan heb je geen tijd om van ze te houden!’

Een ontroerend verhaal

De Kassier zei: ‘Het spijt me, maar je hebt niet genoeg geld hebt om deze pop te kopen … ” De kleine jongen draaide zich om naar de oude vrouw naast hem: ‘Oma, bent u zeker dat ik niet genoeg geld heb?’
De oude dame antwoordde: ‘Je weet dat je niet genoeg geld hebt om deze pop te kopen, mijn kind.’

Toen vroeg ze hem om daar te blijven staan voor slechts 5 minuten, terwijl ze wegging om rond te kijken. Ze vertrok snel.

De kleine jongen hield nog altijd de pop in zijn hand …

Tot slot liep ik naar hem toe en ik vroeg hem aan wie hij deze pop wilde geven.
‘Het is de pop die mijn zus het meest geliefd is en ze wilde deze zo graag voor Kerstmis. Ze was er zeker van dat de Kerstman de pop zou brengen.’
Ik antwoordde hem dat de Kerstman het popje binnenkort misschien wel zou brengen, en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken.
Maar hij antwoordde me verdrietig. ‘Nee, de Kerstman kan de pop niet naar haar brengen waar ze nu is. Ik moet de pop aan mijn mama geven, zodat ze deze kan afgeven aan mijn zusje wanneer ze daar ook naartoe gaat. “
Zijn ogen waren zo droevig terwijl hij dit zei… ‘Mijn zusje is naar God gegaan, papa zegt dat mama binnenkort ook naar God gaat en heel snel ook, dus ik dacht dat ze de pop wel kan meenemen om af te geven aan mijn zus.’

Mijn hart was bijna gestopt met tikken.

De kleine jongen keek me aan en zei: ‘Ik heb papa verteld dat mama nog niet mag gaan. Ze moet wachten tot ik terug kom van het winkelcentrum.’
Toen liet hij me een hele mooie foto zien van zichzelf. Hij lachte.
Hij vertelde me toen: ‘Ik wil dat mama mijn foto ook meeneemt, zodat ze me niet vergeet. ‘Ik hou van mijn mama en ik wens dat ze niet vertrekt,  maar papa zegt dat ze moet gaan om bij mijn zusje te zijn.’

Toen keek hij weer met droevige ogen naar de pop.

Ik pakte snel mijn portemonnee en zei tegen de jongen: ‘Stel dat we het geld opnieuw controleren, voor het geval je wel genoeg geld hebt voor de pop!’
‘OK’, zei hij, ‘ik hoop dat ik wel genoeg heb.’
Ik voegde een deel van mijn geld erbij zonder dat hij het zag en we begonnen te tellen.

Er was genoeg voor de pop en zelfs wat extra geld …

De kleine jongen zei: ‘Dank u God voor het geven van genoeg geld!’
En hij keek me aan en voegde eraan toe, ‘Ik vroeg gisteravond, voor ik ging slapen, aan God om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld had om deze pop te kunnen kopen, zodat mama die aan mijn zus kan geven. Hij hoorde mij!
Ik wilde ook nog een witte roos voor mijn moeder te kopen, maar ik durfde er niet om te vragen, omdat ik al iets gevraagd had…  Maar Hij gaf me genoeg geld om de pop en een witte roos te kopen.’

‘Mijn mama houdt van witte rozen.’

Een paar minuten later kwam de oude dame terug. Ik vertrok. Ik eindigde mijn winkelen in een totaal andere gemoedstoestand dan toen ik begon.

Ik kon het jongetje niet uit mijn gedachten zetten.

Toen ik thuis kwam herinnerde ik me een lokaal krantenartikel van twee dagen geleden, wat melding maakte over een dronken chauffeur in een vrachtwagen die een auto raakte waar een jonge vrouw en een klein meisje in zaten. Het kleine meisje overleed ter plaatse, en de moeder werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht en was in coma. Was dit de familie van de kleine jongen?

Een aantal dagen na deze ontmoeting met de kleine jongen las ik in de krant dat de jonge dame was overleden. Ik kon het niet laten en ging een bos witte rozen kopen en ging naar het mortuarium waar het lichaam van de jonge vrouw was opgebaard. Zij lag daar, in haar doodskist, ze hield een mooie witte roos vast. Ook lag er een foto van de kleine jongen in de kist en de pop lag op haar borst. De liefde die deze kleine jongen voor zijn moeder en voor zijn zus had is toch heel duidelijk. In een fractie van een seconde had een dronken chauffeur dit alles van hem afgenomen.

Ik verliet het mortuarium met een betraand gezicht…

01-03-2005 om 00:00 geschreven door Hendrik

           

_{Gezondheid en genezing GODS WIL}

_{Kunnen we stellen dat het de wil van God is dat u gezond bent?}

_{Het antwoord is ‘JA’. Toen Jezus hier op aarde was, bestond hier geen twijfel over:
Jezus genas ALLE zieken (zie Mattheus 8: 16 en 9: 35).}

_{‘Maar dat was 2000 jaar geleden’, zegt u misschien. Dat klopt, maar vergeet niet,
dat Jezus juist naar de aarde gekomen was om voor ons de weg tot God weer vrij te maken.
Wat stond daar tussen ons en God in? Jazeker, onze zonden.
Maar het gevolg van die zonden is ziekte en dood.
Jezus heeft de oorzaak van ziekte en dood weggenomen.
Eigenlijk heeft Hij ons hiermee al genezen. ‘
Door Zijn striemen is ons genezing geworden’ (Jesaja 53:5).}

_{De vraag is dus niet zo zeer of u genezen kan worden,
 maar hoe kan ik genezing van God ontvangen.
Het antwoord op deze vraag kunt u op verschillende plaatsen in de bijbel (Gods Woord) vinden.
Om het zoeken wat te vereenvoudigen,
vindt u een aantal van deze bijbelteksten en aanwijzingen om u te helpen.
 Dit is niet bedoeld als succesformule,
want het allerbelangrijkste is dat u een persoonlijke en zelfstandige relatie met Jezus heeft
 en dat u aan deze relatie werkt.}

_{1.      Geloof de bijbel, Gods Woord
Spreuken 4:20-23; Jesaja 53:4-5; Mattheus 13:15,  21:22
Het kan moeilijk zijn om te geloven in Gods belofte van genezing
als uw lichamelijke omstandigheden iets anders uitroepen.
Train uzelf daarom om niet te kijken naar de omstandigheden,
 maar om te kijken naar de beloften van God.
Richt u op God, lees en overpeins Zijn beloften, die u in de bijbel vindt}

_{2.      Vraag om gebed aan de oudsten in uw kerk of gemeente
Jacobus 5:14}

_{3.      Bid eenparig
Mattheus 16:17-19, 18:18-20
Bid samen met andere christenen, bemoedig elkaar door te spreken over Gods
beloften en verlang zonder twijfel naar een wonder.}

_{4.      Geloof wat u bid
Johannes 16:23; Marcus 11:24; Jacobus 5:15
Sommige mensen bidden ‘Vader, als het Uw wil is, wilt u me dan genezen?’
 en twijfelen in hun hart. We weten dat het Gods wil is,
spreek daarom woorden van geloof, zoals: ‘Ik geloof dat ik nu genezing ontvang,
en ik dank U daarvoor!’
Bid met verwachting en vergeet niet te geloven dat u ontvangt als u bid.}

_{5.      Vraag om gebed onder handoplegging
Marcus 16:15-20, 1 Corinthiërs 12; Hebreeën 6:1 en 2}

_{6.      Spreek woorden van geloof
Spreuken 12:6, 13-14, 18:20- 21; Marcus 11:23, 5:22-28
Zowel Jaïrus als de bloedvloeiende vrouw brachten precies onder woorden wat ze wilden.
 Ze spraken woorden van geloof - en dat kunt u ook.
Hoe? Door uzelf, uw tijd en uw inspanningen – kortom uw hele leven -
 toe te wijden aan Jezus om het allerbeste van God te kunnen ontvangen,
en tegelijkertijd te beseffen dat uw genezing voortkomt uit genade,
de genade, die door Jezus’ dood aan het kruis mogelijk is geworden.}

_{7.      Heb geloof in de Naam van Jezus
Handelingen 3:6, 16; Johannes 14:12-14; 1 Johannes 3:23
De Naam van Jezus draagt de autoriteit uit van Jezus Zelf.
Toen Petrus in de Naam van Jezus sprak, was het alsof Jezus sprak.
Hij bad niet voor de man bij de Schone Poort. Hij sprak woorden van geloof
-- in de Naam van Jezus.
Op de zelfde manier en met het zelfde gezag kunt u uw ziekte aanspreken.}

_{8.      Neem deel aan het avondmaal
Exodus 12:3-11; 1 Corinthiërs 11:23-30
Dit aspect van het avondmaal wordt door veel christenen over het hoofd gezien:
wanneer wij deelnemen aan het avondmaal hebben we deel aan het lijden en sterven van Jezus,
 en óók aan Zijn opstanding. De Joden vierden het Pascha en werden ALLEN genezen.
Het avondmaal verwijst terug naar deze gebeurtenis en tegelijkertijd is het een
 verwijzing naar een nog veel grotere uittocht:
 de uittocht uit satans rijk naar het Koninkrijk van God!}

_{9.      Onderwerp uzelf aan het gezag van Gods Woord
1 Petrus 5:5-7; Romeinen 4:20-21
Dit klinkt heel zwaar,
 maar als je er goed over nadenkt is het eigenlijk te gek voor
 woorden dat sommige mensen Gods beloften afwijzen met worden als: ‘Ja,
 maar …’.  Eigenlijk zeggen deze mensen dan: ‘God ik weet het beter dan U’.
Onderwerp u dus aan Gods Woord. Wees nederig, anders gezegd:
wees gehoorzaam aan God en werp AL uw zorgen op Hem. U zult dan kunnen zeggen:
‘Ik voel me niet genezen. Ik zie er niet genezen uit. Maar Gods Woord zegt:
‘Door Zijn striemen hebben wij genezing ontvangen’ (Jesaja 53:5).
Ik accepteer Gods Woord liever dan de omstandigheden.}

 _{Teksten over genezing}

_{Het is belangrijk om dagelijks de bijbel te lezen. Om u te helpen,
 staan hieronder een aantal teksten over genezing.
Romeinen 10:17 vertelt ons dat geloof komt door het Woord van God te horen.
Het is daarom goed om hardop te lezen. Lees de teksten steeds opnieuw,
 zodat de Heilige Geest aan u kan openbaren hoe ze toegepast kunnen worden
 aan uw specifieke behoefte.
Weiger om uw geloof te laten afzwakken door twijfel, ongeloof of wat dan ook.
Proclameer in plaats daarvan wat het Woord zegt.}

_{Hoe meer u naar uzelf luistert als u Gods waarheid uitspreekt,
 hoe krachtiger zal dat ‘medicijn’ (Spreuken 4:20-22) in u werken.}

01-02-2005 om 00:00 geschreven door Hendrik

01-11-2004 om 00:00 geschreven door Hendrik

                                          De zondvloed


De Heer zag dat alle mensen op aarde slecht waren:
alles wat ze uitdachten was steeds even slecht.
 Hij kreeg er spijt van dat hij mensen had gemaakt en voelde zich diep gekwetst.
( Genesis 6 : 5-6)



Maak jij nu een ark van pijnboomhout. Maak daar verschillende ruimten in,
en bestrijk hem vanbinnen en vanbuiten met pek. 15 Maak hem driehonderd el lang,
vijftig el breed en dertig el hoog.
16 Je moet er een lichtopening in aanbrengen en aan de bovenkant één el openlaten;
 de ingang moet je in de zijkant maken.
 De ark moet een benedenverdieping krijgen en daarboven nog twee verdiepingen.
(Genesis 6 : 14-16)

Toen zei de HEER tegen Noach: ‘Ga de ark in, samen met je hele gezin,
want ik heb gezien dat jij als enige van deze generatie rechtschapen bent.
 Van alle reine dieren moet je zeven mannetjes en hun wijfjes meenemen,
 van de onreine dieren moet je er twee meenemen, een mannetje en zijn wijfje,
 en van de vogels weer zeven mannetjes en wijfjes,
 om hun voortbestaan op aarde veilig te stellen.
Want over zeven dagen zal ik het veertig dagen en veertig nachten
 op de aarde laten regenen;
dan zal ik alles wat er bestaat van de aardbodem wegvagen, alles wat ik heb gemaakt.
’ Noach deed alles zoals de HEER het hem had opgedragen.
(Genesis 7 : 1-5)

Toen sloot de HEER de deur achter hem.
De vloed overstroomde de aarde veertig dagen lang.
Het water steeg en de ark werd opgetild, zodat hij van de aarde loskwam.
 Het water op aarde nam steeds maar toe, hoger en hoger steeg het,
 en de ark dreef op het water.
 Het water bleef voortdurend toenemen,
 zelfs de hoogste bergen kwamen onder te staan.
(Genesis 7 : 16-18)

Na verloop van veertig dagen deed Noach het venster dat hij in de ark had
aangebracht open en liet een raaf los.
 Deze bleef heen en weer vliegen totdat de aarde droog was.
 Vervolgens liet hij een duif los om te zien of het water verder gedaald was.
 Maar de duif kon nergens een plekje vinden waar ze kon neerstrijken
 om te rusten en kwam bij hem terug in de ark,
 want overal op de aarde was nog water.
 Hij stak zijn hand uit, pakte haar en nam haar weer bij zich in de ark.
 Hij wachtte nog zeven dagen en liet de duif toen opnieuw los.
 Tegen de avond kwam ze bij hem terug - met een jong olijfblad in haar snavel.
 Toen wist Noach dat het water op de aarde verder gedaald was
(Genesis 8 : 6-11)

Toen zei God tegen Noach:
 ‘Ga de ark uit, samen met je vrouw,
je zonen en de vrouwen van je zonen. Laat ook alle dieren die bij je zijn naar buiten gaan:
vogels, vee en alles wat op de aarde rondkruipt.
 Ze moeten weer vruchtbaar zijn en talrijk worden en de aarde bevolken.
’ Hierop ging Noach naar buiten, samen met zijn zonen,
 zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen. Ook alle dieren gingen de ark uit,
 soort bij soort, alle vogels, en alles wat op de aarde rondkruipt.
(Genesis 8 : 15-19)

01-10-2004 om 00:00 geschreven door Hendrik

01-08-2004 om 00:00 geschreven door Hendrik