Het nieuwe jaar is nu weer een halve maand ver en de omicron coronavariant slaat genadeloos om zich heen.
Gelukkig met minder ernstig zieke mensen en overlijdens. Maar met een onheilspellende verhoging bij de jongeren.
Wij kunnen niet anders dan plannen maken in de hoop dat ze kunnen doorgaan. Onze Nieuwjaarsreceptie dienen we al te annuleren. Voor onze bingo namiddag in februari is het afwachten geblazen.
Ook de S-Plus koepel zit met hetzelfde probleem, het blijft maar koffiedikkijken. Tot in den treure.
Vorig jaar waren we even optimistische en konden we enkele activiteiten organiseren, zoals het dagje zee, maar wat een weer, het regende onophoudelijk de 17de augustus.
Ons 10 jarig bestaan konden we dan wel vieren in september. Het was een verademing om nog eens samen te komen en ons werk van 10 jaar even in de schijnwerpers te zetten. Het was prettig en iedereen was tevreden maar we hadden het ons anders voorgesteld, grootser en meer feestelijk. Maar onze huistraiteur heeft zijn uiterste best gedaan om er een prachtige receptie van te maken.
Onze Herfstwandeling in oktober bracht ons op feeërike plaatjes in Liezele en de kip met appelmoes smaakte even lekker als van ouds.
In november hadden we onze samenwerking met de VoorZorg provincie Antwerpen met onze educatieve filmvoorstelling "Liefde in tijden van jong dementie" van Leo De Blok. Een hartverscheurend document over deze vorm van Alzeimer. Jurn Verschraegen, directeur van het Centrum voor Dementie, kwam het vakkundig verduidelijken.
Ja, het was hard en misschien niet voor in een pandemie periode te vertonen, maar er kwamen verwonderlijk veel possitieve reacties uit het aanwezige publiek. De lekkere taart en de koffie warmende onze harten en lichamen in de verplicht verluchte zaal bij 7° Celsius buitentemperatuur.
We roeien met de riemen die we hebben en die worden soms erg kort gehouden door de coronaregels.
