Het nieuwe jaar is nu weer een halve maand ver en de omicron coronavariant slaat genadeloos om zich heen.
Gelukkig met minder ernstig zieke mensen en overlijdens. Maar met een onheilspellende verhoging bij de jongeren.
Wij kunnen niet anders dan plannen maken in de hoop dat ze kunnen doorgaan. Onze Nieuwjaarsreceptie dienen we al te annuleren. Voor onze bingo namiddag in februari is het afwachten geblazen.
Ook de S-Plus koepel zit met hetzelfde probleem, het blijft maar koffiedikkijken. Tot in den treure.
Vorig jaar waren we even optimistische en konden we enkele activiteiten organiseren, zoals het dagje zee, maar wat een weer, het regende onophoudelijk de 17de augustus.
Ons 10 jarig bestaan konden we dan wel vieren in september. Het was een verademing om nog eens samen te komen en ons werk van 10 jaar even in de schijnwerpers te zetten. Het was prettig en iedereen was tevreden maar we hadden het ons anders voorgesteld, grootser en meer feestelijk. Maar onze huistraiteur heeft zijn uiterste best gedaan om er een prachtige receptie van te maken.
Onze Herfstwandeling in oktober bracht ons op feeërike plaatjes in Liezele en de kip met appelmoes smaakte even lekker als van ouds.
In november hadden we onze samenwerking met de VoorZorg provincie Antwerpen met onze educatieve filmvoorstelling "Liefde in tijden van jong dementie" van Leo De Blok. Een hartverscheurend document over deze vorm van Alzeimer. Jurn Verschraegen, directeur van het Centrum voor Dementie, kwam het vakkundig verduidelijken.
Ja, het was hard en misschien niet voor in een pandemie periode te vertonen, maar er kwamen verwonderlijk veel possitieve reacties uit het aanwezige publiek. De lekkere taart en de koffie warmende onze harten en lichamen in de verplicht verluchte zaal bij 7° Celsius buitentemperatuur.
We roeien met de riemen die we hebben en die worden soms erg kort gehouden door de coronaregels.
Wat een Klotejaar voor onze vereniging! Sorry voor mijn taalgebruik.
Zoals u kan zien zijn in ons programma al onze activiteiten vanaf maart tot nu geannuleerd.
Eventjes hadden we hoop toen de maatregelen hun werk hadden gedaan en de coronacijfers daalden. Maar al vlug kwam er, na de versoepelingen, een tweede golf aanzetten. Wat alle hoop weer de kop indrukte.
Ondertussen gaat het weer een beetje de goeie kant op maar laat ons niet te vlug juichen. De besmettingsresultaten van de vakantiegangers als ook die van de heropstart van de scholen moeten nog komen.
Maar laat ons positief blijven en vooruit zien naar het vaccin dat voorzien wordt tegen maart 2021. Een vaccin dat op een hels onderzoekstempo zal samengesteld zijn en op dit moment in een laatste derde fase wordt getest op 30.000 personen wereldweid. Ons land zou dan over 1.200 000 vaccins kunnen beschikken wat lang niet genoeg is voor iedereen. De overheid zal dan moeten beslissen wie men eerst vaccineert, de mensen uit de risicogroepen of de grootverspreiders. Dat zal geen gemakkelijke taak zijn.
Hoe het ook zij, het wordt stilaan tijd dat we zicht krijgen op een maatschappij, waar menselijk contact terug zijn normale vorm kan aannemen. Hoe lang is het geleden dat we nog iemand een hand mochten geven, of iemand uit onze vriendenkring mochten omhelzen of een vriendschappelijke kus geven. Vergeten we zeker niet de eenzaamheid die velen van ons moesten ondervinden, denken we maar aan de bewoners van de zorgcentra maar ook onder de jongeren was dit niet probleemloos.
Daarom is het belangrijk dat we de maatregelen zo goed mogelijk en met gezondverstand blijven naleven. Nu naar de "roepers" gaan luisteren zou verkeerd zijn. Feiten zijn feiten en zijn iets anders dan meningen. Laat ons nog voor elkaar blijven zorgen en alleen dan zullen we deze rotcrisis de baas kunnen en onder controle krijgen.
Het is alsof we geterroriseerd worden door een onzichtbaar iets. Al wat een mens, een mens maakt wordt (terecht) aan banden gelegd.
Wat we nu meemaken is een bewijs dat de natuur de baas is en niets of niemand anders.
Goed dat we in een land wonen als het onze met al zijn eigenaardigheden en soms onbegrijpelijk gedrag van onze politieke klasse, maar met een uitzonderlijk goede medische infrastructuur en gedreven zorgwerkers.
Stel u maar voor dat je nu in een derde land zou leven of in een geboycot land zoals Iran. Als hier al zo moeilijk aan het juiste medisch materiaal kan geraakt worden wat, moet het daar dan wel niet zijn.
We krijgen dagelijks updates van het aantal nieuwe gevallen. Mede de bezettingsgraad van onze intensieve zorgafdelingen in de klinieken. En spijtig genoeg ook het dagelijks oplopende sterftecijfer wordt ons gemeld, dat voornamelijk bestaat uit mensen uit onze doelgroep als seniorenvereniging. Dat is allemaal goed om weten uiteraard.
Maar wat we ook graag zouden weten - en waar niemand een antwoord op kan geven - is wanneer mogen we terug samenkomen en onze geplande activiteiten laten doorgaan. Hier omtrent wordt steeds dubbelzinnig bericht.
't Zal wel niet makkelijk zijn hier een juiste voorspelling te doen. Het zal ook maar mondjesmaat worden versoepeld en waarschijnlijk zal onze categorie als laatstse aan de beurt komen om terug te normaliseren. Wij zijn dan ook de meest kwetsbare groep.
Maar nog meer belangrijk is wanneer kunnen de bedrijven, winkels en horecazaken terug aan de slag? De economische ramp moet enorm zijn. Hopelijk sneuvelen er niet veel (en liefst geen) en kunnen we terug van een frisse pint en/of een lekker etentje genieten. Een terrasje je doen in de prachtige voorjaarszon zal er nog niet direct inzitten waarschijnlijk.
Hopelijk vergeet men niet de bijzondere inzet van onze zorgwerkers in tijden als deze. Zij die nu shiften van 12 uur kloppen (in stress en moeilijke werkkledij en werkomstandigheden) zijn ook dezelfde die al jaren om meer middelen en meer mensen smeken.
Traditioneel starten we het nieuwe werkingsjaar een beetje zoals we het vorige afsloten. Met flink wat hapjes en een glaasje bubbles of iets anders, vlogen we er weer in.
Na het verwelkomingswoord van onze voorzitter aan de 99 aanwezigen werd er, zoals gewoonlijk, gestart met een statutair verplichte algemene vergadering. Hier werd onze financiele toestand belicht in de vorm van een kasverslag. Eén en ander aangaande het remediëringsplan en het nieuwe decreet van S-Plus - naar aanleiding van een visitaitie van de Vlaamse overheid eind 2018 - werd meegedeeld. Onze leden luisterde met grote interesse en er werden ook (zoals het hoort) vragen gesteld.
Hierna kon men gerelaxeerd Nieuwjaarswensen uitwisselen en babbeltjes slaan onder mekaar.
Onze Schepen van o.a. Senioren Elke Cuyt was uitgenodigd en vereerde ons met een bezoek op onze receptie. Evenals Wiske Meskens, niet alleen lid van S-Plus Bornem maar ook voorzitter van het Bijzonder Comité voor Sociale Dienst was van de partij.
Bij deze zijn we weer klaar om er tegenaan te gaan. Ons programma laat daar geen twijfel over bestaan.
Donderdag 12 december 2019 ging ons Kerstdiner door in zaal Kloosterheide in Bornem.
Kerstdiner is eigenlijk een verkeerde benaming "Einde werkingsjaarfeest" zou meer juist zijn. maar december is de maand van Kerstmis, zodoende.
Met 111 ingeschreven deelnemers was het een reuze succes. Met een diner van 3 gangen vooraf gegaan door een aperitief werd het weer een zeer gezellige boel. Onze huis traiteur Chefs d'Amuse stond in voor al dat lekkers.
Tussen het voor- en het hoofdgerecht werden de kampioenen van onze Petanquesessies gelauwerd. De drie eerst geeindigde - M-J De Smet, Lucienne Croes en Christiane Piessens - werden voorzien van een trofeetje, een certificaat en een fles bubbels. Vereeuwigd voor het nageslacht op de foto met onze voorzitter Harry.
Na het hoofdgerecht en het dessert kon er gedanst worden op de tonen van de J & D Party Band. En of er gedanst werd. Iets wat onze generatie kenmerkt - en zeker bij S-Plus Bornem - is dan ook dat ze een verleden heeft van dansen op Bals, thé Dansants en andere gelegenheden. Waar is de tijd die we zograag terug beleven.
Een mooie dag om in te kaderen en werkingsjaar 2019 af te sluiten.
Dinsdag 19 maart 2019 ging onze Themanamiddag door. Dit maal hadden we nogal speciaal ontwerp n.l. een lezing door een schrijver van z'n boek.
De Bornemse auteur Tjen Mampaey kwam vertellen over en uit zijn boek "De Zwarte Hand".
Tjen is een leerkracht op rust uit het GO onderwijsnet. Hij schreef de eerste editie van zijn boek in 1993 en putte uit een heel onderzoek en getuigenissen van de nog overlevenden, zoals Luc De Geyter die al 11 jaar lang kwam vertellen aan de kinderen van het 6de leerjaar van Tjen's klasje in Puurs. Deze lezing ging over de tweede editie van zijn boek, en bevat meer teruggevonden documenten en ook de radiozender die destijds werd gebruikt. De tweede editie zit al aan een vijfde druk. Dit bewijst het de intresse bij de lezers naar het hoe en waarom.
Het boek vertelt het verhaal van jonge mensen die in 1940 in opstand kwamen tegen de bezetting van de Nazi's in ons land. Zij deden dit uiteraard in het grootste geheim en met de mogelijkheden die ze hadden. Ze waren een van de eerste verzetsgroepen die België ooit kende en waren vooral actief in de streek van Klein-Brabant en de Rupelstreek. Hier bij ons dus. Grote acties zoals sabotages - op één na, het lekboren van branstoftanks van de Duitser op het vliegveld in Hingene- hebben ze niet gepleegd. Hun voornaamste bezigheden waren, door middel van gestenselde panfletten, getypt op de machine van de pastoor van Tisselt, de burger bevolking enige moed te gegeven. Daarnaast legde ze ook lijsten aan van collaborateurs voornamelijk uit Vlaams Nationale middens, zoals het VNV. Hun ledenwerving verliep niet erg verstandig en hun eigen ledenlijsten speelden dan al gauw in hun nadeel.
Ook al hebben ze maar kleine daden gepleegd, toch werden ze door de nazi's zeer zwaar aangepakt en zelfs tot de doodstraf veroordeeld. Dit werd dan wel omgezet naar het afvoeren naar de concentratie kampen, waar vele het niet hebben overleefd.
Veel parrallelen naar de huidige maatschappelijke en politieke toestanden worden in het boek duidelijk. Daarom is het zo belangrijk dat het waargebeurde verhaal niet verloren gaat.
Dit was een van onze betere, zoniet de beste, themanamiddag die wij als S-Plus Bornem tot nogtoe hadden.
Dinsdag 15 januari 2019 ging onze Nieuwjaarsreceptie door in zaal Hemelhof te Bornem. Het was een succes van jewelste met 95 deelnemers.
Vooraf hadden we traditioneel en statuair verplicht, de algemene ledenvergadering. Daarna kon het feestje beginnen.
Het was geen senecure om iedereen een zitplaats te bezorgen. Onze bestuursleden zelf hebben niet veel kunnen zitten in deze drukte.
Maar al bij al was onze receptie een succes en iedereen was tevreden over de hapjes en de drankjes. Veel van de hapjes waren zelfs eigenhandig door onze dames gemaakt.
We mochten onze nieuwe Schepenen - uit ons midden - verwelkomen m.n. Elke cuyt o.a. bevoegd voor senioren aangelegenheden en Wiske Meskens voorzitterster van het Bijzonder Sociaal Comité (het vroegere OCMW), beiden van lijst Iedereen Bornem. Verder ook nog de raadsleden Danny Peeters (onze ondervoorzitter) en Eric Engels, beide ook van lijst Iedereen Bornem.
Sfeerbeelden van onze Daguitstap, onze Dansnamiddag en onze Boottocht
Onze daguitstap naar Brugge van 17 april 2018 verliep in een stralende zon. Het bezoek aan het Chocolademuseum was interessant maar het museum is redelijk klein en in de hoogte gebouwd. Wat niet zo aan te raden is voor een seniorengroep. De demonstratie pralines maken was zeer aangenaam zeker het proeven van de produkten.
De Dansnamiddag van 22 mei 2018 was in vervanging van onze Lentewandeling. Naar aanleiding van het 175 jaar bestaan van 't Koningsrek te Branst waren wij uitgenodigd door uitbaatster Liesbeth om een namiddag door te brengen in de spiegeltent die daar voor de gelegenheid was opgetrokken. Vooraf hield onze voorzitter Harry een projectie van zijn oude postkaarten verzameling over Branst en omstreken. Zeer interessant on eens terug te keren naar een lang vervlogen tijd en de veranderingen in milleu en mensen te zien.
Op 21 augustus gingen we spelevaren op de Schelde met Rivertours. De toch ging van Temse Wilfordkaai naar Schellebelle. Na een nogal chaotisch vertrek verliep de tocht verder perfect. We waren met onze groep op het benedendek geplaatsts. Mooie zichten vanuit een compleet ander perspectief vielen ons te baat. Een lekkere koude schotel werd ons serveerd aan boord. En de weergoden waren ons zeer goed gezind.
Van Grega trokken we de hoek om naar brouwerij Bosteels. Bekend van zijn kwaliteitsbieren Pauwel Kwak enTrippel Karmeliet en het champagnebier Deus.
Ook daar weer in twee groepen verdeeld. De eerste groep ging recht naar het verbruikzaaltje en kreeg al direct een Kwak geserveerd. Men kon zelf kiezen tussen een grote - in het typische houten standaardje - of een kleine in een klein Kwakglas. Daarbij konden ze kijken van de zeer professioneel gemaakte bedrijfsfilm. Hierin werd o.a. vertelt waar die typische vorm van het glas vandaan komt. Ook hoe ze aan de naam trippel Karmeliet kwamen het 3 granen stokpaardje van de brouwerij.
Hun Deus bier is dan weer een ideaal aperitiefbiertje. Een champagnebier dat in de grotkelders van Epernay rijpt als echte champagne in de typische schuine houten staanders en op het juiste moment gedraaid zoals men champagne behandeld.
Onnodig te zeggen dat het proeven van het gerstenat voor een aangename sfeer zorgde. Ook tijdend de terugreis met de bus.
Een warm onthaal viel ons te beurt bij aankomst bij het ambachtelijk hambedrijf Grega in Buggenhout. Eerst onze steriele jasjes e.d. over onze kleren trekken en dan per twee groepen het bedrijf in. De zouterij, de droogkamers enz. Spijtig dat de gids van dienst, en tevens de grote baas, niet voorzien was van enige stemgeluidsversterking. In een bedrijf is er nogal wat omgevingslawaai en daardoor was hij niet altijd even goed hoorbaar. Na de rondleiding was het tijd om van al dat lekkers dat daar geproduceert wordt eens te proeven. Dit samen met een glaasje rood of wit. Er werd ook een bedrijfsfilm vertoond. Het was ondertussen na twaalven en menig deelnemer begon trek te krijgen. Dus tijd voor een appeteitelijke hamschotel. Maar daar krijg je natuurlijk dorst van.
De Herfstwandeling in het Graafschap van Bornem, liep op de terugweg door de (achter)tuin van de Abdij Sint Bernardus. Voor velen een plaats waar ze nog nooit kwamen.
Onze Opendeurdag was weer een topper van formaat. Op een andere lokatie weliswaar maar dat belette niet een grote opkomst. Prettige sfeer van de eerste tot de laatste minuut.
Dank aan alle bezoekers en vooral aan onze sponsors!
Een aantal keer per jaar van april tot september, spelen Petanque op de banen van het Kaartershuisje aan de tijpelwijk.
In april moesten we forfait geven want dan stond er een ijzige noordenwind en regende het onophoudelijk. Maar dinsdag 24 mei konden we wel buitenkomen.
We spelen voor het plezier in de eerste plaats maar houden toch een puntentelling bij, en op het einde van het jaar worden de eerste drie gelauwerd met een trofeetje.
Dat maakt het alleen maar plezanter.
Ons Marie-Jeanneke had zelf een cake gebakken voor tijdens de pauze.
Wij dachten, laten we in het teken van ons vijfjarig bestaan, naar Gent trekken naar de Vooruit.
Toch een van de plaatsen waar de socialistische ideologie, op zijn minst gezegd, sterke wortels heeft tot spijt wie het benijd.
Een aantal van ons kenden de Vooruit in Gent uiteraard, maar waren toch onder de indruk tijdens de geleide rondgang in dit immens gebouw.
Onze gids Peter die zich trouwens heel bekwaam, en met een liefde voor het monument, van zijn taak kweet verveelde niemand. In tegendeel zelfs. Hoe meer zalen we bezochten hoe groter de indruk werd op ons allemaal. Een indruk van hoe hebben ze dit, in een tijd waar de gewone mens geen middelen had, dit Paleis kunnen neerpoten. De afgunst van de andersdenkende moet enorm geweest zijn toen.
Er werd ons verteld hoe (vadertje) Edward Anseele, zelf afkomstig uit de kleinburgerij, toch voor het opkomende socialisme koos. Om de kleine man te ontvoogden en hem iets te geven waar hij fier op kon zijn.
Hij legde uit welke ravage de Duitsers er tijdens WO I aanrichten en later nog eens tijdens de 2de WO. Hoe het verval steeds groter werd, om later uiteidelijk met het falliet van de "Bank Van Den Arbeid" mee de dieperik in te gaan.
Ook hoe het toch nog gered werd van de afbraak in de jaren '60 van vorige eeuw en nog steeds gerenoveerd word als geklasserd gebouw door een aantal linkse rakkers die er een van de belangrijkste kunstencentra van België van maakten.
Met 90 medewerkers een echt bedrijf.
Onze lunch hebben in het nostalgishe café gebruikt. Een topper! Iedereen was blij verrast.
Na de lunch konden we de stad Gent aandoen, ieder op zijn eigen manier en tempo.
In tegenstelling tot onze themanamiddag van vorig jaar, ging deze uiteenzetting over levensreddende handelingen.
Hoe te reageren in noodsituaties. Iemand word onwel en valt neer! Wat doe je dan? In de eerste plaats proberen van niet te panikeren en kalm de de situatie overzien. Ademt de persoon in kwestie nog? Check dit eerst en probeer contact te krijgen met het slachtoffer. Lukt dit niet en is de ongelukkige volledig weg en je voelt geen adem meer, aarzel dan niet en reanimeer zo snel mogelijk.
Dit terwijl, liefst iemand anders, de hulpdiensten op het nummer 112 verwittigd. Zet je mobieltje op speaker, zodat de dispatcher kan helpen!
Probeer na te gaan of er een AED (Automatische exsterne deffibrilator) beschikbaar is in de buurt. Elke seconde is van levensbelang in zulke situaties. Wetende dat 700.000 mensen een hartstilstand krijgen per jaar in Europa, is eenminimum aan kennis en vaardigheden eigenlijk een must voor iedereen.
Dit alles werd ons zeer grondig en met de nodige praktische oefeningen duidelijk gemaakt door een zeer bekwame spreker en INZO verpleegkundige Wim De Buyser.
Het was nog nooit zo stil tijdens onze activiteiten als wanneer Wim zijn uitleg deed. We mochten ook aan de lijve ondervinden welk een zware job het is iemand een hartmassage te geven. Echt zweten geblazen.
Gelukkig terug op krachten kunnen komen met onze legendarische krieken met frikadellen.
Ons Kerstfeest van 15/12/2015 was een toppr van formaat. Met 65 inschrijvingen een record aantal deelnemers, onze Opendeurdag buiten beschouwing gelaten. Aan mooi versierde tafels hadden de feesters het zeker naar hun zin. Onze huistraiteur had weer zijn uiterste best gedaan. Het dessert was dan weer door de S-Plus Bornem dames samengesteld. Na al dat lekkers kon er ook een dansjes geplaceerd worden.
Onze 3de Opendeurdag van 15 september 2015 was alweer een “schot in de roos” voor S-Plus Bornem.
Voor de laatste keer in de feestzaal Victory, want deze wordt geïntegreerd in het Senioren Centrum O.L.V. Daarom, bij gebrek aan een zaal in ’t centrum van Bornem, zou dit onze laatste Opendeurdag worden. Temeer onze bekendheid in Bornem ondertussen een feit is.
We hadden een livebandje voorzien voor de muziek en ambiance. Het knalde vanaf de eerste tonen die ze de zaal in stuurden. Het publiek was dan ook direct mee. De dansvloer bleef nooit leeg. Het repertoire van de dienstdoende Spelenmannen was dan ook op het lijf van ons publiek geschreven.
“D & S Surprise” heten deze jongens. Maar dit was nog niet alles… Eén van onze bestuursleden heeft een kleindochter met een prachtige stem. Zij is dan ook nog een frisse verschijning en luistert naar de mooie naam “Margot”. Met haar prachtige kweet ze zich goed van haar taak, zodanig dat de mannen van ’t orkest zeer onder indruk waren.
Via, via en met de nodige relaties, kregen we van het Pharmabedrijf Qualiphar een presentje voor iedere deelnemer aan onze opendeurdag. Maar ook van onze Moederorganisatie, Mutualiteit De VoorZorg, kreeg ons publiek een mooie boodschappentas.
Een mooie en gezellige namiddag die pas mogelijk was mits de nodige sponsoring. Waarvoor onze oprechte dank aan de heer Eric Engels van het gelijknamige zakenkantoor en aan de plaatselijke afdeling van sp.a. Zonder hen was dit gewoon onmogelijk!
Ook dank aan de Bornemse middenstand voor de prijzensponsoring voor onze tombola.
