Zij het een beetje wazig !
Na een hopelijk succesvolle ingreep aan mijn linkeroog ga ik weer de seniorentoer op...Misschien lukt het me na die mindere week om weer eens een prozastukje te  produceren.
Wél is het zó, dat hier weinig of niets te beleven is door het rijverbod deze week. Maar wat zal dat! Foto's te over, zij het dan van een tijdje geleden...
Een tijdje geleden was ik in een fantastisch land,waarvan ik nog maar een klein stukje van de sluier voor jullie heb opgetild ! En er was toch zovéél te zien en te doen.
Laten we het deze keer eens over de diertjes hebben dáár.Alpaca's, lama's, guanaca's en vicuña's waren de vier kameelachtigen die we in de hooglanden veel te zien kregen.Sommigen onder ons konden het niet laten er dichtbij te gaan en kregen dan ook prompt een lading spuug over zich heen.
Hun grote bambi-ogen keken ons nochthans waarschuwend aan ! Tóch was er een knuffeltje bij ,eentje zó tam dat hij (of zij) zichtbaar genoot van het gekriebel in zijn pels...
Er floepten ook maras door het grasland ,een soort hazen met een lange staart. Koeien, paarden,ezels,schapen en geiten waren eveneens goed vertegenwoordigd zelfs in de steden. In de selva of jungle werden we verrast door een capibarafamilie die langzaam maar zeker de zandbank in de rivier overstak en dieper en dieper in het water verdween,de patriarch voorop! De ossenpikker op moeders rug móest toen wel opvliegen.Terwijl een witte koereiger alles op de oever stond  gade te slaan,vloog een sierlijk koppeltje blauwgele papegaaien over en krijste dat het een lieve lust was. De grote kevers en insecten die we's nachts te zien kregen, doen me nog rillen van ongekende angst. Maar de vele vlinders die een zonnebad namen  in het zand deden weer vlug de akelige spinnen en reuzensprinkhanen vergeten.
Ik denk dat ik nu wel alles wat ikzelf heb gezien opgenoemd heb.Piranha's,kaaimannen of anaconda's laten zich nu eenmaal níet zo gewillig bewonderen! Maar ze zijn er wél, zelfs poema's, die in lang vervlogen tijden door de inca's hevig aanbeden werden. 
Ja het was me daar wat,een hele andere fauna en flora die je alleen maar uit boeken en docu's kent ontrolde  zich als een film aan het hongerige oog.
Gelukkig hebben we hier niet zo'n vervelende "mosquitos" ,daar is het hier te koud en te droog voor,maar wat dat over een jaar of vijftig zal zijn....ja dat zullen we vanaf de kruinen van de jacarandas of de tulpenbomen en in een ander leven moeten gadeslaan.
Hopelijk gaat de tijd niet zo vlug ....want hier beneden op deze blauwe planeet is nog zoveel moois te zien en niet alléén in verre streken! Dus ogen open en camera in de aanslag.
Ik ga nú mijn winterslaapje houden :-))