|
Vóór drie weken zijn tenslotte de mereltjes van het nest weggevlogen. Na enig aarzelen en proberen belandden ze op de vloer en zo op het randje van mijn terras. Het eerste, die met de meeste moed, was al vertrokken op een zaterdagvoormiddag! Toen waren er nog maar drie! Na nog een nachtje restte er nog maar eentje. Moeder merel kwam meermaals kijken en wachtte geduldig in een grote cipres die bijna tot drie hoog reikte, tot ik met mijn camera de aftocht blies. Zó, nu moesten deze kleintjes verder leven in de hazelaar beneden, in een tuin vol van gevaren en onbekend groen. Zouden ze het wél stellen denk ik nog dikwijls... Maar zo nu en dan komt er nog een merel op de richel zitten en kijkt dan met zijn kopje schuin omhoog nog even naar het warme hoekje waar natuurlijk het nestje allang weg is. Nu is het de kunst om de klimop te redden die zo lang beschutting bood aan de familie merel...
Klaar om uit te vliegen
.
Moeder merel wacht op het laatste jong !
Zelfs nu komt het moedertje soms nog kijken naar de lege nestplaats
|
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
