Een als museumstuk bewaard huis met een plak naast de deur met uitleg over de historische achtergrond. Het staat aan de zijkant al jarenlang in de steigers en tussen het huis en de Beffroi-toren is een superlelijk wit scheef gebouw gezet dat als Youth Hostel dient.
Mons ligt op een hoogte; de stad zelf is echter ook niet plat, er zijn hele steile straatjes, waar de bus zich dan ook nog door heen wringt. Dit is zo'n straatje. Om er te komen gaat het steil omhoog. Links is de poort van een school plus de bus die er door heen schudt en dan weer naar beneden toe, richting station.
Uitsnede van de vorige foto. De raampjes zitten zo dicht bij elkaar. Je kunt elkaar horen en zien als je er zou slapen. Dit is echt een heel oud hoekje van Mons.
Nu, na jaren zet ik me er toe wat foto's van de stad op mijn blog te zetten. Ik hou niet van de stad en vind ze over het algemeen vies. De foto's die ik gemaakt heb zijn op zondagmorgen gemaakt, dan zie je bijna niemand en is het er vreemd stil.
Aan het eind van onze straat ligt een akker, die iedere keer iets anders laat zien. Wat ik boven het lawaai van de tractor uit begreep, was hij de resten van mosterdplanten aan het omploegen. Nee, het was niet om mosterd van te maken, maar enkel om de grond te verbeteren.
Hoeveel keer ik deze plant al heb gefotografeerd, is niet te tellen, maar je wilt alles bewonderen, als het weer te voorschijn komt uit de grond. Heerlijk!
Drie jaar geleden liepen op het weiland een aantal paarden die al de bast van de populieren schraapten, zo hoog als ze erbij konden komen. Het leek me een slecht teken voor de bomen.
In een holle wilg vond ik de resten van het nest van de hoornaar, de grootste boswesp. Opvallend zijn de verschillende kleuren in de raatvorming. Het is gemaakt van vettig, papierachtig materiaal.
We hebben verschillende soorten sprinkhanen in onze tuin. Deze ziet er prachtig van kleur uit. Ik heb geprobeerd op te zoeken hoe deze heet, maar is het erg moeilijk.
Achter ons huis kun je de bomen langs de weg en het veld zien, daar waar 's winters de zon onder gaat. Het silhouet van de boomtakken komt dan zo mooi uit. Het voordeel van de wintertijd.
In een tuin achter de Liddl in Mons liepen deze twee ezeltjes. De bruine liep als een schoothondje achter de grijze aan en kreeg hierdoor aardig wat trappen en beten te verduren.
Naast het hertengebied ligt een stuk land waar lange tijd paarden graasden, vandaar onze benaming. Een paar weken geleden was het rond 4 uur dat het licht zo heel apart was, zo'n speciale glans naar het einde van de middag.
Vlak naast elkaar liggen tuin, hertenwei, paardenveld, akkers en weiland, fosfaat-afgraving en bos. Als ik in het midden ga zitten kan ik, ronddraaiend alles zien. Het is er heel stil en is mijn speciale mini-paradijs. Het is er prachtig, maar je weet niet voor hoelang. Er wordt zoveel gebouwd.
Zo zal het hopenlijk weer gauw worden, de prachtige felle kleuren op een zomerse ochtend. Dit is het park de Waux-hall in Mons, waar ik ook de zwarte zwanen heb kunnen fotograferen.
Gedurende de rest van het jaar is hij lief. Komt tandenknarsend aanlopen en eet uit je hand. Maar het brood wil hij niet delen. Op de vorige foto kun je zien hij een vrouwtje aanvalt dat te dicht bij "zijn eten" komt.
Onze overbuurman heeft een aantal herten in zijn tuin lopen. Het is een prachtig gezicht. We maken ook ieder jaar het "burlen" mee. Het kost wel je nachtrust en "the boss" is best wel agressief. Rent achter de vrouwen aan en kun je beter geen brood uit je hand laten eten.
We hebben drie schattige poezen. Ze hadden al gauw door wat ik met dat vogelhuisje aan het doen was. Na een half uur wachten op vogeltjes kwam ineens de kop van een kat voor de lens.
We hadden een vogelhuisje vlak voor het raam gezet. Om de vogels te kunnen fotograferen plaatsten we een hardboardplaat met een gaatje voor het raam. Het werkte perfect.
Nadat ik een hoop houtschilfers tussen de planten had gegooid kwamen in het najaar dit soort nestzwammetjes te voorschijn. Er zijn in Nederland een viertal soorten bekend. Het bijzondere is dat de zaden door vochtuitzetting of door regendruppels uit de bekertjes geslingerd worden.
Deze kleine libellensoort zit in grote getale tussen de coniferen. Je ziet ze bijna niet tot je de struik beweegt . De mannetjes hebben een metaalachtige blauwe kleur.
Beste bezoekers, Hier ben ik weer. Nadat ik mijn twee blogs had verwijderd kreeg ik te horen dat het jammer was dat ik dat gedaan had. Het blijkt dat op Google het tweede blog nog te openen is op het volgende adres: blog.Seniorennet.be/sophia_mons_2. Dit blok is echter een "archief"blog en kan er niets meer aan toegevoegd worden. U bent van harte welkom op mijn nieuwe blog: blog.Seniorennet.be/sophia_mons_3
