Precies één jaar geleden maakte ons jongste zus ook haar eerste blog-pasjes met onderstaande openen. Beste Bloggers, Dit is mijn eerste stap om mijn eigen blog aan te maken. Over mijn grootste hobby: het verzamelen van champagne en schuimwijncapsules, zou ik graag alles aan jullie willen tonen en vertellen. Het wordt vast een leuk en boeiend onderwerp. Sprankelende groetjes Bertine Sedert hebben wij -samen met vele anderen- genoten van de mooie champagnekurk dekseltjes die uitgroeiden tot een heel mooie hobbyverzameling. Proficiat en doe zo voort
Precies één jaar geleden deed mijn Zus Christine haar eerste 'blogstapjes' . Ondertussen kreeg haar Blog al meer dan eens een top 100 notering !Ondertussen stond de teller met het aantal blogbezoekers stond niet en heeft nu al bijna 37.000 bezoekers gehad . Proficiat Zus , doe zo voort ! Het bezoeken waard : http://blog.seniorennet.be/chrilous Hieronder haar eerste schuchtere stapje Welkom op mijn blogje! "Je meest verre tocht begin je met de eerste stap" Dit is dus mijn eerste stap in het bloggersland. Hier wil ik jullie laten mee genieten van mijn hobby's. Wie ik ben? 50 plusser, moeder en oma van zeven kleinkinderen. Ik ben heel graag creatief bezig, handwerk, persoonlijke merklappen ontwerpen en borduren, lange brieven schrijven, maar vooral stempelen is mijn passie. Ik kan er al mijn fantasie in kwijt, combineren en creëren, van niets maak ik wel iets. Het maken van ATC- kaartjes geeft een nieuwe inpuls aan mijn creativiteit. Op een kaartje van beperkt formaat ( 6,4 cm op 8,9 cm) kan ik mijn verhaal kwijt. Ik maak er nieuwe vrienden mee, want de bedoeling is dat die ATC- kaartjes geruild worden. Kortom, op dit blogje wil ik een en ander uit de doeken doen over mijn stempel hobby. Jullie zijn hier dag en nacht hartelijk welkom, Ik hoop regelmatig iets nieuws te kunnen tonen. groetjes, Christine
41 jaar terug , op 22 januari 1966 stond ons zus Christine voor het altaar samen met wijlen Antoon . Samen kregen ze vier zonen en al zeven kleinkinderen.
Zestig jaar terug , op zaterdag 28 december 1946 huwden ons ouders te Kortrijk : Karel,Joris Speybrouck (39 jaar oud)en Julia Meyfroudt(29 jaar oud) . Het kerkelijk huwelijk werd dezelfde dag voltrokken in de St Martini kerk te Kortrijk
Terwijl de hele wereld zich klaar maakte om op zijn manier Kerstmis te vieren met een overvloed aan straatverlichting en alles wat daarbij hoort , was Georges bezig aan zijn laatste Advent .
Advent in zijn volle , spirituële betekenis als het wachten op het komen van God, de grote ontmoeting, zoals bij de oude Simeon uit het evangelie
Met hem heeft hij kunnen zeggen : Laat nu , Heer , uw dienaar in vrede gaan . , Mijn ogen hebben het Heil gezien . , Mijn hart heeft U gevonden .
Misschien was het daarom dat hij zich gedwongen voelde bij aanvang van deze adventstijd het Mariakapelleke in de Bosdreefvoor de laatste keer te gaan bezoeken . .
Ook deoude Simeon van lang geleden voelde zich geroepen om nog eens naar de tempel te gaan , alvorens in volle overgave de ogen te sluiten en in vrede te sterven . Die laatste tocht naar het kapelleke de laatste van een eindeloze reeks moet Georges heel veel moeite hebben gekost . De buren hebben het gezien hoe hij op die weg twee keer is gevallen ; de Man van Nazareth die hij heeft willen navolgen was toch ook op zijn laatste weg drie keer gevallen .
In dit kleine en laatste stukje leven ligt al het voorgaande besloten:het is een passende afsluiting en de kroon op het werk Hij wilde die God van wie hij hield en ook Jezus moeder nog eens gaan danken om alles wat het leven hem had gegeven en hij wilde nog eens bidden voor zijn gezin : voor zijn Julia en voor zijn vijf kinderen , voor zijn kleinkinderen en voor die Benjamin die elke dag kon geboren worden . Hij moest het allemaal nog eens in de handen van Jezus moeder gaan neerleggen om het daarna uit handen te kunnen geven .
Het afscheid van U allen is wellicht daar genomen , bij zijn kapelleken in de Bosdreef . Daar heeft hij U in Gods handen en in die van Jezus moeder toevertrouwd
Lieve kinderen en kleinkinderen , ik denk dat jullie vader en grootvader hier in Stasegem op velen een heel sterke indruk heeft gemaakt . De mensen hier zullen hem herinneren met zijn naam als een verkleinwoord : Georgeke Speybrouck Georgeke Speybrouckbijna de helft van zijn leven ziek en bijna te braaf voor deze wereld .
Op mijzelf en ik denk op alle pastoors die Stasegem ooit heeft gekregen heeft Georgeke Speybrouck een indruk gemaakt die enig is en die onherhaalbaar zal zijn Stasegem zal wellicht nooit geen Georgeke Speybrouck meer krijgen Ik zou ook niet weten waar zulke mensen nu nog worden gemaakt .
Als er in de Hemel ook Kerststalletjes worden uitgezet , dan zullen ze Georgeke Speybrouck wel een plaatske geven heel dicht bij dat kindje met de armen open En hij zal niet veel moeite hebbenn om dat kindje zijn zaligste glimlach te geven Reeds hier bij ons waren zijn handen al biddend gevouwen , Ze zullen het hem daar niet meer moeten leren
