Ik ben RAFAËL DE LANDTSHEER, en gebruik soms ook wel de schuilnaam STOMERKE.
Ik ben een man en woon in KAPRIJKE (BELGIË) en mijn beroep is TREINBESTUURDER OP RUST.
Ik ben geboren op 24/07/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: FOTOGRAFIE - TREINEN - STOOMLOKOMOTIEVEN & REIZEN.
Sfeerbeeld van de Stoomloc-parade op 29 april 2006. Het was toen amper 8° Celcius. Het enige voordeel was dat er heel veel stoom te zien was. Maar 't was toch bibberen hoor. Normaal kan het rond deze tijd van het jaar in Wolsztyn al 26° warm zijn. Op zaterdag 28 april 2007 is er opnieuw een stoomparade te Wolsztyn. Info vind je HIER
27-11-2007
2365+2356 met een trein voor Montzen gefotografeerd te Hever bij Mechelen door Erik Jaspers
2365+2356 met een trein voor Montzen gefotografeerd te Hever bij Mechelen door Erik Jaspers
Hemeltrein naar het Dak van de Wereld De heilige stad Lhasa was tot ver in de vorige eeuw een hermetisch gesloten bolwerk. De ondoordringbare bergen van de Himalaya zorgden er lange tijd voor dat het zelfgekozen isolement werd behouden en buitenlandse bezoekers waren niet welkom. Totdat de Chinezen Tibet in 1950 annexeerden. Het land werd door de aanleg van wegen en de luchthaven Gongkar steeds verder ontsloten van de buitenwereld. Alleen een spoorweg naar het dak van de wereld ontbrak nog. Paul Theroux voorspelde ooit in zijn boek China per trein dat de Kunlun bergketen er garant voor zou staan dat de trein naar Lhasa er nooit zou komen en zelfs de beste Zwitserse ingenieurs hielden vol dat het een onmogelijke opgave was een spoorweg door het onherbergzame landschap aan te leggen. Een landschap dat bovendien aardbevingsgevoelig is. Hun ongelijk werd op 3 juli 2006 door China bewezen toen de eerste trein met ongeveer 600 passagiers vanuit Beijing het station van Lhasa binnenrolde. De 1956 km lange Qinghai-Tibet Railway van Xining naar Lhasa is daarmee een feit geworden.
Decennialang eindigde de spoorlijn in Golmud in de provincie Qinghai. Vanaf Golmud was er slechts een ruim anderhalve dag durende helse busrit naar Lhasa. In 2001 werd een start gemaakt met het 1142 km lange traject naar Lhasa. Ruim 4 jaar lang werkten ongeveer 38.000 spoorwegarbeiders aan dit enorme 4,2 miljard kostende prestigeproject. Eén van de grootste uitdagingen was het aanleggen van spoor over permafrost. De bovenste laag van de permanent bevroren grond smelt in de zomer waardoor de grond drassig wordt. Passerende treinen kunnen bovendien de ondergrond doen smelten door de hitte die ze genereren. Het spoor zou dan onstabiel kunnen worden met verzakking tot gevolg. Chinese ingenieurs bedachten daarom verschillende methoden om de grond bevroren te houden. Grote delen van het traject zijn door betonnen constructies verhoogd zodat de ondergrond koel blijft. Verder zijn er ventilatietunnels in gebruik. Op andere plaatsen worden zelfs palen gebruikt die vloeibare stikstof de grond in leiden om de bodem onder het spoor bevroren te houden.
Zon 960 km van de spoorlijn ligt boven de 4000 m hoogte. Het hoogste punt, de Tanggula pas, ligt zelfs op 5072 m, ruim tweehonderd meter hoger dan het Peruaanse spoor in de Andes, het voormalig hoogste spoor ter wereld. En omdat Chinezen prat gaan op records is er zelfs een stationnetje aangelegd: jawel, het hoogste station ter wereld. Op dit niveau dreigt het gevaar van hoogteziekte. Niet voor niets reist er een dokter mee om acute gevallen te behandelen. De trein is voorzien van allerlei technisch hoogstaande snufjes zoals vacuüm spoeltoiletten zodat er niets in het milieu geloosd wordt, UV-straling-werende ramen die niet open kunnen (kan er ook geen troep naar buiten worden gegooid), platte LCD-schermen in de eerste klas en een ventilatiesysteem wat zorg draagt voor extra zuurstof. De treinstellen zijn onder druk gezet, net zoals in vliegtuigen, om het verschil in hoogte enigszins te compenseren. Wie ondanks dat alles toch nog licht in het hoofd wordt, kan zich door middel van een zuurstofslangetje tegoed doen aan met zuurstof verrijkte lucht.
De treinreis neemt vanaf Beijing 2 reisdagen in beslag. Je reist o.a. via Xian, Chengdu, Xining en Golmud. In de trein zijn drie klassen: De softseat, hardsleeper en softsleeper. Softseats zijn comfortabele stoelen. Hardsleepers zijn te vinden in compartimenten met 3 bedden boven elkaar. Softsleepers zijn comfortabele, afsluitbare 4-persoons slaapcoupés. Al het beddengoed wordt verzorgd. Overdag wordt het onderste bed als zitplaats gebruikt. Aan boord is een restauratiewagon maar je kunt ook net als de vele meereizende Chinezen, instant noedelsoepjes maken en deze luid slurpend verorberen. Grote kans trouwens dat die meegebrachte zak chips open ploft en dat de inkt uit je pen gaat lopen op deze hoogte. Ook voor entertainment wordt gezorgd, de reiziger kan aan boord genieten van o.a. Tibetaanse dansvoorstellingen en karaoke.
De Hemeltrein, zoals de Chinezen hem noemen is een unieke manier om naar het Dak van de Wereld te reizen. De hoogste treinreis ter wereld reist dwars door gebergteketens zoals het Kunlun- en Tanggulagebergte, en raast voorbij oneindige groene zompige vlaktes. Aan de horizon steken besneeuwde bergtoppen scherp af tegen de blauwe hemel. Je passeert vele rivieren en meren waaronder het adembenemende Qinghai Meer wat het grootste meer is van China. Hier en daar passeren bruine nomadententen, yaks, Tibetaanse antilopen, wilde ezels en schapen de revue.
Eenmaal in Lhasa ontvouwt zich de mystieke wereld van diepgelovige pelgrims met gebedsmolens, zich in het stof buigende en biddende monniken, wierookbranders, ranzige yakboter, kleurrijke gebedsvlaggen en katags (witte zijden doeken). Hier kun je eindelijk rustig acclimatiseren. Op 3600 m is elke inspanning nog steeds geen kattenpis, dus veel drinken (geen alcohol) en vooral rustig aandoen is het motto. Een heerlijk begin is om gewoon een dagje rondom de Jokhang tempel te slenteren, het spirituele hart van Tibet. Samen met honderden pelgrims loop je de heilige rondgang of kora rond de tempel. Neem plaats op één van de dakterrassen die uitkijken over het Barkhorplein zodat je onder het genot van een momo en een kop yakboterthee het bruisende leven op het plein voor de Jokhang kunt gadeslaan. Binnen in de tempel hangt een bijzondere, religieuze sfeer. In het halfduister branden honderden lampjes van yakboter en er staan vele religieuze beelden. Alles blinkt van het bladgoud en gebedsmolens sieren de ruimte. Deze houten kokers zijn gevuld met heilige geschriften zoals het 'Om Mani Padme Hum' (Parel in de Lotusbloem), een bekende mantra. Iedere keer als een gebedsmolen om z'n as draait, worden de gebeden volgens het lamaïstische geloof als het ware de wereld in gezonden. Lhasa heeft nog zo veel meer te bieden: het Zomerpaleis van de Dalai Lama (Norbulingka), vele tempels, de oude Tibetaans binnenstad en de nabijgelegen kloostercomplexen Sera, Drepung en Ganden. Natuurlijk mag een bezoek aan het imposante Potala, het voormalige winterpaleis van de Dalai Lama, niet ontbreken. bereikbaar
De Chinezen verwachten veel van de nieuwe spoorlijn. Verlaagde transportkosten en een jaarlijkse verdubbeling van toeristische inkomsten moeten de regio een economische impuls geven. De spoorlijn is echter niet zonder kritiek. Onafhankelijkheidsactivisten vrezen dat nog meer Chinezen zich in Tibet zullen gaan vestigen wat bij zal dragen aan een verdere aantasting van de Tibetaanse tradities. Een vrij Tibet lijkt verder weg dan ooit. Bovendien zullen voornamelijk de Han-Chinezen profiteren van het toegenomen toerisme. Ook milieuorganisaties staan niet te juichen. Ondanks de miljoeneninvesteringen van de Chinese overheid om de flora en fauna van het gebied te beschermen, claimen ze dat het unieke ecosysteem verstoord zal worden door de komst van de trein. Men vreest bovendien dat China de gelegenheid zal aangrijpen om erts te winnen in het kwetsbare gebied.
Hoe lang de spoorlijn nog zonder problemen zal opereren is ook nog maar de vraag. Inmiddels zijn de eerste verzakkingen al geconstateerd. Zijn de moderne koeltechnieken voldoende? En hoe zit het met de opwarming van de aarde? Zal de spoorlijn een temperatuurstijging van de Tibetaanse bodem kunnen weerstaan? Wie van plan is om ooit een reis met de hoogste trein ter wereld te ondernemen naar het legendarische Shangri-La kan beter niet te lang wachten.
Shoestering heeft vergevorderde plannen voor een mooie reis met de spectaculaire treinrit vanuit Beijing naar Lhasa. Houd dus onze website en brochure 2007 (die in december zal verschijnen) in de gaten. Wie naar Tibet wil reizen heeft naast het Chinese visum een speciale permit nodig voor Tibet.
Ik ben RAFAËL DE LANDTSHEER, en gebruik soms ook wel de schuilnaam STOMERKE.
Decennialang eindigde de spoorlijn in Golmud in de provincie Qinghai. Vanaf Golmud was er slechts een ruim anderhalve dag durende helse busrit naar Lhasa. In 2001 werd een start gemaakt met het 1142 km lange traject naar Lhasa. Ruim 4 jaar lang werkten ongeveer 38.000 spoorwegarbeiders aan dit enorme 4,2 miljard kostende prestigeproject. Eén van de grootste uitdagingen was het aanleggen van spoor over permafrost. De bovenste laag van de permanent bevroren grond smelt in de zomer waardoor de grond drassig wordt. Passerende treinen kunnen bovendien de ondergrond doen smelten door de hitte die ze genereren. Het spoor zou dan onstabiel kunnen worden met verzakking tot gevolg. Chinese ingenieurs bedachten daarom verschillende methoden om de grond bevroren te houden. Grote delen van het traject zijn door betonnen constructies verhoogd zodat de ondergrond koel blijft. Verder zijn er ventilatietunnels in gebruik. Op andere plaatsen worden zelfs palen gebruikt die vloeibare stikstof de grond in leiden om de bodem onder het spoor bevroren te houden. 
De treinreis neemt vanaf Beijing 2 reisdagen in beslag. Je reist o.a. via Xian, Chengdu, Xining en Golmud. In de trein zijn drie klassen: De softseat, hardsleeper en softsleeper. Softseats zijn comfortabele stoelen. Hardsleepers zijn te vinden in compartimenten met 3 bedden boven elkaar. Softsleepers zijn comfortabele, afsluitbare 4-persoons slaapcoupés. Al het beddengoed wordt verzorgd. Overdag wordt het onderste bed als zitplaats gebruikt. Aan boord is een restauratiewagon maar je kunt ook net als de vele meereizende Chinezen, instant noedelsoepjes maken en deze luid slurpend verorberen. Grote kans trouwens dat die meegebrachte zak chips open ploft en dat de inkt uit je pen gaat lopen op deze hoogte. Ook voor entertainment wordt gezorgd, de reiziger kan aan boord genieten van o.a. Tibetaanse dansvoorstellingen en karaoke. 
De Chinezen verwachten veel van de nieuwe spoorlijn. Verlaagde transportkosten en een jaarlijkse verdubbeling van toeristische inkomsten moeten de regio een economische impuls geven. De spoorlijn is echter niet zonder kritiek. Onafhankelijkheidsactivisten vrezen dat nog meer Chinezen zich in Tibet zullen gaan vestigen wat bij zal dragen aan een verdere aantasting van de Tibetaanse tradities. Een vrij Tibet lijkt verder weg dan ooit. Bovendien zullen voornamelijk de Han-Chinezen profiteren van het toegenomen toerisme. Ook milieuorganisaties staan niet te juichen. Ondanks de miljoeneninvesteringen van de Chinese overheid om de flora en fauna van het gebied te beschermen, claimen ze dat het unieke ecosysteem verstoord zal worden door de komst van de trein. Men vreest bovendien dat China de gelegenheid zal aangrijpen om erts te winnen in het kwetsbare gebied. 
