Ik ben RAFAËL DE LANDTSHEER, en gebruik soms ook wel de schuilnaam STOMERKE.
Ik ben een man en woon in KAPRIJKE (BELGIË) en mijn beroep is TREINBESTUURDER OP RUST.
Ik ben geboren op 24/07/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: FOTOGRAFIE - TREINEN - STOOMLOKOMOTIEVEN & REIZEN.
Sfeerbeeld van de Stoomloc-parade op 29 april 2006. Het was toen amper 8° Celcius. Het enige voordeel was dat er heel veel stoom te zien was. Maar 't was toch bibberen hoor. Normaal kan het rond deze tijd van het jaar in Wolsztyn al 26° warm zijn. Op zaterdag 28 april 2007 is er opnieuw een stoomparade te Wolsztyn. Info vind je HIER
14-11-2016
SEPTEMBER 2016 ~ NAJAARSREIS NAAR TSJECHIË
Aan alle spoorvrienden die mijn webblog hier bezoeken.
Bij deze wil ik mij verontschuldigen omdat er niet méér activiteit is op mijn blog.
Dat bewijst hoe snel en vluchtig het leven is!
Sedert mijn laatste bericht zijn we alweer meer dan één jaar verder.
En het cliché dat men nog minder tijd heeft als men met pensioen is klopt misschien wel voor een stuk.
De aandacht gaat nu meer naar de kleinkinderen die intussen al met zeven zijn en binnen korte tijd zelfs met negen zullen zijn.
Tussendoor nog wat tijd vrij maken voor mijn oude liefde "den ijzerenweg" wordt dus moeilijk maar loslaten kan of wil ik het niet.
In September jl. ben ik naar jaarlijkse gewoonte weer naar mijn meest geliefde stad Praag en omgeving gegaan.
Ik bezocht er op 30 september het mooie stationnetje van Karlstejn zo'n 25km. van Praag verwijdert.
Daar kreeg ik een dubbeldektreinstel van de CD voor mijn lens.
Deze stellen die ze CITY-ELEFANT noemen zijn gebouwd door SKODA in OSTRAVA (OOST-TSJECHIË).
Tussen 1999 en 2013 zijn er zo 60 + 15 van deze stellen bij de Tsjechische spoorwegen in dienst gekomen.
Ze rijden er voornamelijk stoptreinen mee tussen de grote steden.
Het treinstel op deze foto verzekert de Os 8832 van Praha-Hlavni-Nadrazi naar Beroun.
Op vrijdag 30 september 2016 was er een voorziene stilstand te Karlstejn van 13u27 tot 13u28.
Vertrek in Praha Hlavni-Nadrazi: 12u47 en aankomst te Beroun om 13u37.
Op de tweede foto zien we het mooie stationsgebouw van Karlstejn.
Karlstejn is bekend om zijn prachtige burcht en lokt daarom veel wandelaars.
Op 30 september 2011 genoten we met z'n allen van prachtig nazomerweer. Helaas moest Stomerke die dag werken ;-( Maar niet getreurd, onderweg zag hij veel mensen die eveneens van het mooie weer genoten. Onder hen veel collega-fotografen die van de gelegenheid gebruik maakten om nog gauw enkele mooie foto's te maken van hun geliefde onderwerp 'De Trein'. Zo passeerde ik te Hombeek nabij Mechelen alwaar ik een goede vriend langs het spoor zag staan. Samen met nog een andere collega-fotograaf maakten zij daar op die plaats, waar de zon op dat moment ideaal stond, enkele mooie foto's van passerende goederentreinen. Zo was er de staaltrein waar ik mee op weg was naar Genk-Goederen en iets daarna de lege kalktrein met bestemming Kinkempois en verder. De trein met rollen plaatstaal naar Genk-Goederen werd bij gebrek aan een type 20 gesleept door de Hle's 2371 & 2375 (op de foto zie je Stomerke zijn vriend begroeten). De lege kalktrein bestuurd door een collega van Stomerke werd gesleept door Hle 2021 die nog maar pas sinds 11 mei 2011 uit grote revisie kwam en daardoor nog zeer mooi voor de dag komt.
Ik wens alle trein-vrienden en hun familie alsook de toevallige bezoekers van mijn website een vreugdevol, mooi, gelukkig en vooral gezond Nieuwjaar 2011 toe.
Aan alle bezoekers van mijn website wens ik vanharte een vrolijk 2010 toe waarin veel plaats mag zijn voor het beleven van onze hobby, namelijk het fotograferen van treinen. Hierbij een elektrische locomotief van PKP-Cargo die ingezet werd voor het slepen van een internationale reizigerstrein van Warchau naar Berlijn, gefotografeerd door stomerke op maandag 30 april 2007 om 11u28 te Poznan in Polen.
Op vrijdag 01 mei 2009 was Stomerke op weg vanuit het noord-westen in Tsjechië naar het laatste mekka van de stoomlocomotieven in Europa, namelijk Wolsztyn in Polen.
Ongeveer halfweg in Boleslawiec (Polen) was deze bijzondere brug te bewonderen die net in restauratie was. En feest van de arbeid of niet, werklieden waren druk bezig met de restauratiewerken.
Na enige tijd kwam er zowaar ook nog een trein voorbij, hét moment om dit prachtige plaatje te schieten.
Op zaterdag 02 mei 2009 was het dan weer zover. Het jaarlijkse grote stoomfestival te Wolsztyn.
Op de foto is de Ok22-31 te zien die net de weg kruist aan de overweg die vlakbij het station ligt.
Zoals vaak het geval is in Polen, was het ook die dag weer een prachtig lenteweertje.
Op zaterdag 10 mei waren we nog eens op uitstap met het Toeristisch Spoor Patrimonium.Het thema van die dag waren de Bolle Neuzen.We zien hier de 202020 van TSP met een sleep van 4 M2-rijtuigen.
Sommige gebeurtenissen gaan het menselijke verstand te boven. Als je te horen krijgt dat een goede vriend er plots niet meer is, en je realiseert je dat die goede vriend, waar je samen nog zovele plannen mee had, er nooit meer zal zijn dan is het alsof er een stuk van je wereld instort. Ludwig jongen we zullen je missen! We zullen je nooit vergeten want je was een toffe kerel. Bij deze wens ik zijn vriendin Sally, zijn beste vriend Steven(Ronnie) Wuyts en al zijn familieleden heel veel sterkte toe om dit zware verlies te kunnen verwerken. Raf.
Hemeltrein naar het Dak van de Wereld De heilige stad Lhasa was tot ver in de vorige eeuw een hermetisch gesloten bolwerk. De ondoordringbare bergen van de Himalaya zorgden er lange tijd voor dat het zelfgekozen isolement werd behouden en buitenlandse bezoekers waren niet welkom. Totdat de Chinezen Tibet in 1950 annexeerden. Het land werd door de aanleg van wegen en de luchthaven Gongkar steeds verder ontsloten van de buitenwereld. Alleen een spoorweg naar het dak van de wereld ontbrak nog. Paul Theroux voorspelde ooit in zijn boek China per trein dat de Kunlun bergketen er garant voor zou staan dat de trein naar Lhasa er nooit zou komen en zelfs de beste Zwitserse ingenieurs hielden vol dat het een onmogelijke opgave was een spoorweg door het onherbergzame landschap aan te leggen. Een landschap dat bovendien aardbevingsgevoelig is. Hun ongelijk werd op 3 juli 2006 door China bewezen toen de eerste trein met ongeveer 600 passagiers vanuit Beijing het station van Lhasa binnenrolde. De 1956 km lange Qinghai-Tibet Railway van Xining naar Lhasa is daarmee een feit geworden.
Decennialang eindigde de spoorlijn in Golmud in de provincie Qinghai. Vanaf Golmud was er slechts een ruim anderhalve dag durende helse busrit naar Lhasa. In 2001 werd een start gemaakt met het 1142 km lange traject naar Lhasa. Ruim 4 jaar lang werkten ongeveer 38.000 spoorwegarbeiders aan dit enorme 4,2 miljard kostende prestigeproject. Eén van de grootste uitdagingen was het aanleggen van spoor over permafrost. De bovenste laag van de permanent bevroren grond smelt in de zomer waardoor de grond drassig wordt. Passerende treinen kunnen bovendien de ondergrond doen smelten door de hitte die ze genereren. Het spoor zou dan onstabiel kunnen worden met verzakking tot gevolg. Chinese ingenieurs bedachten daarom verschillende methoden om de grond bevroren te houden. Grote delen van het traject zijn door betonnen constructies verhoogd zodat de ondergrond koel blijft. Verder zijn er ventilatietunnels in gebruik. Op andere plaatsen worden zelfs palen gebruikt die vloeibare stikstof de grond in leiden om de bodem onder het spoor bevroren te houden.
Zon 960 km van de spoorlijn ligt boven de 4000 m hoogte. Het hoogste punt, de Tanggula pas, ligt zelfs op 5072 m, ruim tweehonderd meter hoger dan het Peruaanse spoor in de Andes, het voormalig hoogste spoor ter wereld. En omdat Chinezen prat gaan op records is er zelfs een stationnetje aangelegd: jawel, het hoogste station ter wereld. Op dit niveau dreigt het gevaar van hoogteziekte. Niet voor niets reist er een dokter mee om acute gevallen te behandelen. De trein is voorzien van allerlei technisch hoogstaande snufjes zoals vacuüm spoeltoiletten zodat er niets in het milieu geloosd wordt, UV-straling-werende ramen die niet open kunnen (kan er ook geen troep naar buiten worden gegooid), platte LCD-schermen in de eerste klas en een ventilatiesysteem wat zorg draagt voor extra zuurstof. De treinstellen zijn onder druk gezet, net zoals in vliegtuigen, om het verschil in hoogte enigszins te compenseren. Wie ondanks dat alles toch nog licht in het hoofd wordt, kan zich door middel van een zuurstofslangetje tegoed doen aan met zuurstof verrijkte lucht.
De treinreis neemt vanaf Beijing 2 reisdagen in beslag. Je reist o.a. via Xian, Chengdu, Xining en Golmud. In de trein zijn drie klassen: De softseat, hardsleeper en softsleeper. Softseats zijn comfortabele stoelen. Hardsleepers zijn te vinden in compartimenten met 3 bedden boven elkaar. Softsleepers zijn comfortabele, afsluitbare 4-persoons slaapcoupés. Al het beddengoed wordt verzorgd. Overdag wordt het onderste bed als zitplaats gebruikt. Aan boord is een restauratiewagon maar je kunt ook net als de vele meereizende Chinezen, instant noedelsoepjes maken en deze luid slurpend verorberen. Grote kans trouwens dat die meegebrachte zak chips open ploft en dat de inkt uit je pen gaat lopen op deze hoogte. Ook voor entertainment wordt gezorgd, de reiziger kan aan boord genieten van o.a. Tibetaanse dansvoorstellingen en karaoke.
De Hemeltrein, zoals de Chinezen hem noemen is een unieke manier om naar het Dak van de Wereld te reizen. De hoogste treinreis ter wereld reist dwars door gebergteketens zoals het Kunlun- en Tanggulagebergte, en raast voorbij oneindige groene zompige vlaktes. Aan de horizon steken besneeuwde bergtoppen scherp af tegen de blauwe hemel. Je passeert vele rivieren en meren waaronder het adembenemende Qinghai Meer wat het grootste meer is van China. Hier en daar passeren bruine nomadententen, yaks, Tibetaanse antilopen, wilde ezels en schapen de revue.
Eenmaal in Lhasa ontvouwt zich de mystieke wereld van diepgelovige pelgrims met gebedsmolens, zich in het stof buigende en biddende monniken, wierookbranders, ranzige yakboter, kleurrijke gebedsvlaggen en katags (witte zijden doeken). Hier kun je eindelijk rustig acclimatiseren. Op 3600 m is elke inspanning nog steeds geen kattenpis, dus veel drinken (geen alcohol) en vooral rustig aandoen is het motto. Een heerlijk begin is om gewoon een dagje rondom de Jokhang tempel te slenteren, het spirituele hart van Tibet. Samen met honderden pelgrims loop je de heilige rondgang of kora rond de tempel. Neem plaats op één van de dakterrassen die uitkijken over het Barkhorplein zodat je onder het genot van een momo en een kop yakboterthee het bruisende leven op het plein voor de Jokhang kunt gadeslaan. Binnen in de tempel hangt een bijzondere, religieuze sfeer. In het halfduister branden honderden lampjes van yakboter en er staan vele religieuze beelden. Alles blinkt van het bladgoud en gebedsmolens sieren de ruimte. Deze houten kokers zijn gevuld met heilige geschriften zoals het 'Om Mani Padme Hum' (Parel in de Lotusbloem), een bekende mantra. Iedere keer als een gebedsmolen om z'n as draait, worden de gebeden volgens het lamaïstische geloof als het ware de wereld in gezonden. Lhasa heeft nog zo veel meer te bieden: het Zomerpaleis van de Dalai Lama (Norbulingka), vele tempels, de oude Tibetaans binnenstad en de nabijgelegen kloostercomplexen Sera, Drepung en Ganden. Natuurlijk mag een bezoek aan het imposante Potala, het voormalige winterpaleis van de Dalai Lama, niet ontbreken. bereikbaar
De Chinezen verwachten veel van de nieuwe spoorlijn. Verlaagde transportkosten en een jaarlijkse verdubbeling van toeristische inkomsten moeten de regio een economische impuls geven. De spoorlijn is echter niet zonder kritiek. Onafhankelijkheidsactivisten vrezen dat nog meer Chinezen zich in Tibet zullen gaan vestigen wat bij zal dragen aan een verdere aantasting van de Tibetaanse tradities. Een vrij Tibet lijkt verder weg dan ooit. Bovendien zullen voornamelijk de Han-Chinezen profiteren van het toegenomen toerisme. Ook milieuorganisaties staan niet te juichen. Ondanks de miljoeneninvesteringen van de Chinese overheid om de flora en fauna van het gebied te beschermen, claimen ze dat het unieke ecosysteem verstoord zal worden door de komst van de trein. Men vreest bovendien dat China de gelegenheid zal aangrijpen om erts te winnen in het kwetsbare gebied.
Hoe lang de spoorlijn nog zonder problemen zal opereren is ook nog maar de vraag. Inmiddels zijn de eerste verzakkingen al geconstateerd. Zijn de moderne koeltechnieken voldoende? En hoe zit het met de opwarming van de aarde? Zal de spoorlijn een temperatuurstijging van de Tibetaanse bodem kunnen weerstaan? Wie van plan is om ooit een reis met de hoogste trein ter wereld te ondernemen naar het legendarische Shangri-La kan beter niet te lang wachten.
Shoestering heeft vergevorderde plannen voor een mooie reis met de spectaculaire treinrit vanuit Beijing naar Lhasa. Houd dus onze website en brochure 2007 (die in december zal verschijnen) in de gaten. Wie naar Tibet wil reizen heeft naast het Chinese visum een speciale permit nodig voor Tibet.
HL2335 + HL2325 in treinschakeling met trein HK59780
Op zaterdag 20 oktober 2007 was het een prachtige herfstdag met zeer veel zon. Helaas moest stomerke die dag werken. Om het nuttige aan het aangename te paren maakte ik dan maar deze foto. We zien trein E59780 van Zeebrugge-Vorming naar Ronet-Formation met locomotieven HL2335 en HL2325 in treinschakeling tijdens een oponthoud aan de vertakking Ecaussinnes (de verbindingsbocht van L96 naar L117 nabij Braine-Le-Compte).
Een Franse hogesnelheidstrein TGV heeft een nieuw snelheidsrecord gevestigd. Ter hoogte van het dorpje Passavant-en-Agonne, op zo'n 190 kilometer ten oosten van Parijs, haalde de trein op dinsdagnamiddag (13 februari 2007) een snelheid van 553 km/u. Het oude record bedroeg 515,3 km/u en dateerde van mei 1990. Het nieuwe record werd gehaald met een speciaal uitgeruste TGV, die uit twee locomotieven en drie rijstellen was samengesteld. De trein reed op een nieuwe lijn tussen Parijs en Straatsburg. De TGV-Oost verbindt vanaf 10 juni 2007 Parijs en Straatsburg in 140 minuten. De lijn zal later verder doorgetrokken worden naar Frankfurt.
Mijn nieuwjaarskaartje 2007 + info over onze trip naar Innsbruck
Klik op de foto om te vergroten !!!
Linksboven: een loc van de class 66 van Rail4chem rust even uit te Ramskapelle.
Rechtsboven: een treinschakeling van 23'ers met trein 39360 (nu 39440) naar Hasselt, deze foto maakte ik in december 2002 op Y-Heike toen ik daar nog dienst deed als onderstationschef, ondertussen heb ik deze trein al meermaals zelf gereden.
Linksonder: de 2327 deze zomer in het station van Brugge, hij kwam net uit revisie en staat er nog mooi bij te blinken.
Rechtsonder: Dat was tgv. onze reis naar Innsbruck vorig jaar.
De prachtige Taurusloc 1116-207 0 in het station Brennero vorig jaar op zaterdag 04 februari 2006. Voor wie dit jaar nog mee wil... We vertrekken op vrijdagavond 02 februari 2007 rond 20u00 in Brussel-zuid met de Berglandexpress ! We komen aan op zaterdagmorgen rond 09u00 te Innsbruck. Daar kan je ofwel mee op fotosafari met de maniakken naar de Stubaitalbahn of je kan rustig een dagje kuieren in de prachtige hoofdstad van Tirol. 's Avonds gaan we gezellig samen iets eten in een tof restaurantje en rond 21u00 vertrekken we dan terug met de Berglandexpress naar Brussel-Zuid waar we op zondagmorgen 04 februari 2007 aankomen. Dit alles kan voor de spotprijs van 69 JAWEL U LEEST HET GOED (zonder de fotosafari) en 99 (met de fotosafari inbegrepen). Voor meer inlichtingen zie: hier
Zoals ik in vorig artikel al zei heb ik dezelfde trein op 15 september 2006 gefotografeerd toen die op het uitwijkspoor te Schellebelle stond, om een aantal reizigerstreinen te laten passeren. (Zie foto)
Vandaag precies één maand geleden deed ik nog eens een dienst naar Montzen overdag. Meestal is het donker als we die richting uitgaan. Bijna aan het eindpunt van de rit gekomen zag ik in het groen langs het spoor twee treinspotters staan met hun camera op statief geplaatst. Doordat ik net op die plaats te Sint-Martens-Voeren van normaalspoor naar tegenspoor moest was de snelheid wat lager dan normaal. Zo kon ik onmiddellijk één van de twee fotografen herkennen. Het was onze goede vriend Gätaen. Ik heb 's anderendaags met hem kontakt opgenomen om de foto te kunnen bekomen. Daar Gätaen nog steeds dia's maakt, hoopte ik dat z'n metgezel toch een digitaal plaatje had geschoten en ja hoor, minder dan een uur later zat de mooie foto al in mijn 'postvak-in'. Op deze foto kun je de trein zien die ik toen bestuurde. De weersomstandigheden waren in het oosten op dat moment een stuk ongunstiger dan in het westen. Ikzelf fotografeerde dezelfde trein enkele uren voordien te Schellebelle tijdens een uitwijkstilstand in volle zon. In Sint-Martens-Voeren was het op dat moment grijs en grauw. Doordat het ook al enkele uren later was, was de lichtintensiteit ook al een pak lager. Toch is de foto nog vrij goed gelukt. Ik dank Gätaen en zijn, voor mij onbekende vriend, voor de mooie foto. (zie bijgaande foto)
Ik ben RAFAËL DE LANDTSHEER, en gebruik soms ook wel de schuilnaam STOMERKE.
Decennialang eindigde de spoorlijn in Golmud in de provincie Qinghai. Vanaf Golmud was er slechts een ruim anderhalve dag durende helse busrit naar Lhasa. In 2001 werd een start gemaakt met het 1142 km lange traject naar Lhasa. Ruim 4 jaar lang werkten ongeveer 38.000 spoorwegarbeiders aan dit enorme 4,2 miljard kostende prestigeproject. Eén van de grootste uitdagingen was het aanleggen van spoor over permafrost. De bovenste laag van de permanent bevroren grond smelt in de zomer waardoor de grond drassig wordt. Passerende treinen kunnen bovendien de ondergrond doen smelten door de hitte die ze genereren. Het spoor zou dan onstabiel kunnen worden met verzakking tot gevolg. Chinese ingenieurs bedachten daarom verschillende methoden om de grond bevroren te houden. Grote delen van het traject zijn door betonnen constructies verhoogd zodat de ondergrond koel blijft. Verder zijn er ventilatietunnels in gebruik. Op andere plaatsen worden zelfs palen gebruikt die vloeibare stikstof de grond in leiden om de bodem onder het spoor bevroren te houden. 
De treinreis neemt vanaf Beijing 2 reisdagen in beslag. Je reist o.a. via Xian, Chengdu, Xining en Golmud. In de trein zijn drie klassen: De softseat, hardsleeper en softsleeper. Softseats zijn comfortabele stoelen. Hardsleepers zijn te vinden in compartimenten met 3 bedden boven elkaar. Softsleepers zijn comfortabele, afsluitbare 4-persoons slaapcoupés. Al het beddengoed wordt verzorgd. Overdag wordt het onderste bed als zitplaats gebruikt. Aan boord is een restauratiewagon maar je kunt ook net als de vele meereizende Chinezen, instant noedelsoepjes maken en deze luid slurpend verorberen. Grote kans trouwens dat die meegebrachte zak chips open ploft en dat de inkt uit je pen gaat lopen op deze hoogte. Ook voor entertainment wordt gezorgd, de reiziger kan aan boord genieten van o.a. Tibetaanse dansvoorstellingen en karaoke. 
De Chinezen verwachten veel van de nieuwe spoorlijn. Verlaagde transportkosten en een jaarlijkse verdubbeling van toeristische inkomsten moeten de regio een economische impuls geven. De spoorlijn is echter niet zonder kritiek. Onafhankelijkheidsactivisten vrezen dat nog meer Chinezen zich in Tibet zullen gaan vestigen wat bij zal dragen aan een verdere aantasting van de Tibetaanse tradities. Een vrij Tibet lijkt verder weg dan ooit. Bovendien zullen voornamelijk de Han-Chinezen profiteren van het toegenomen toerisme. Ook milieuorganisaties staan niet te juichen. Ondanks de miljoeneninvesteringen van de Chinese overheid om de flora en fauna van het gebied te beschermen, claimen ze dat het unieke ecosysteem verstoord zal worden door de komst van de trein. Men vreest bovendien dat China de gelegenheid zal aangrijpen om erts te winnen in het kwetsbare gebied. 
