Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zaterdag 11-10-2014.

Tegen onze gewoonte in op zaterdag vrij vroeg naar de toertocht vertrokken. Omdat later op de dag een vriend van Jari diens grasperk onder handen zou komen nemen! Gras dat een hele zomer niet gekortwiekt is kan enkel nog met een bosmaaier te lijf gegaan worden! En blijkbaar heeft die vriend zo af en toe een uitlaatklep nodig om zich af te kunnen reageren! Dus hadden we reeds om 9.30 u afgesproken bij de Sint-Jobse Pedaalridders om hun toertocht vanuit Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden! Het weer zag er redelijk uit, maar eens op de snelweg vielen er toch al enkele regendruppels! Een parkeerplek gezocht in een zijstraatje van de Sportveldenlaan en wanneer ik bezig was me klaar te maken zag ik Jari met zijn wagen rijden. Hij had evenzo rechtsomkeer gemaakt wegens geen plek meer op de parking bij het voetbalveld. Om 9.50 u waren we ingeschreven en konden we op pad.

Het vertrek verliep door een op de naast de voetbalvelden gelegen bossen doodlopende straat met een eerste singletrack in dat bos. We dienden een drukkere weg te kruisen op de grens met ’s Gravenwezel (Schilde). Aan de overkant troffen we reeds na 1,50 km een eerste splitsing tussen de routes van 15-45 km en van 25 km. Gekozen voor de langste toer. Op 2 km kruisten we de antitankgracht en reden door het bos over dolomieten paadjes en voorbij enkele kleine waterpoelen. Weer op de grens met ’s Gravenwezel reden we ter hoogte van het standbeeld van een kat de Ketelstraat in. Hier reden we op de met houten poortjes beveiligde paden in de bossen om de antitankgracht. Op 4 km kruisten we nogmaals de antitankgracht midden de bossen. Van 4,50 km tot 8 km reden we over een zeer lange vochtige bosweg die tussen de terreinen van de Golfclub Rinkven (Antwerp International Golf and Country Club) loopt. Het was er soms vrij lastig rijden over de hobbelige en vochtige ondergrond.

Een betonpad door het bos en de Koestraat langs de velden en het golfterrein leidden ons omstreeks 9 km tot aan de School voor Buitengewoon Secundair Onderwijs Kristus Koning. Daar stond een seingever om een veilige oversteek te waarborgen. 10.20 u. Ter hoogte van de school ging het weer de bossen in. Een bospad voerde ons voorbij de achteringang van het bosrijke schooldomein naar de Caterskapeldreef. Voor meerdere toertochten staat de achteringang open om een stukje van het privaat bos te kunnen opnemen in de tocht. De Broeders van Liefde zijn mountainbikers gunstig gezind. Ook in Lummen is zo’n school van de Broeders waar toertochten doorheen mogen komen. Deze keer was de poort dicht en ging het links een singletrack op in de richting van de Kleine Vraagstraat. Na een bospad kregen we op 11 km een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km. Voor de langste routes ging het de singletrack op die in de bossen achter Kristus Koning in de buurt van een bosvijver loopt. We bereikten de track die zich in de loop der jaren gevormd heeft op de zijkant van de lange en zanderige Kleine Vraagstraat in de richting van Westmalle. Op omzeggens 14 km bereikten we om 10.45 u een derde splitsing op het kruispunt met de Abdijlaan / Waterstraat, dit is de grote baan die Brecht met Schilde verbindt. We stonden omzeggens op de grens van de beide gemeenten met Westmalle. De reden dat er geen verkeer was werd snel duidelijk. De baan is dwars onderbroken voor de aanleg van één of andere leiding die ook door de bossen loopt. De 25 km ging rechtdoor richting Drieboomkensberg, voor de 45 km ging het rechtsaf over de Abdijlaan.

Even voorbij de werken doken we aan de overkant het Molenbos in. Een lange bosweg bracht ons naar Westmalle waar we op 17,50 km de achterzijde van de Trappistenabdij passeerden op de zijkant van het zeer zanderige pad. Als ik daar kom moet ik altijd aan Pater Winkelhaak denken! Dat moet een stokoude pater zijn die krom loopt van de reuma! Als de paters in het koorgestoelte rechtstaan zie je de mens gebogen staan in een hoek van negentig graden! Zou de oude mens een gelukkig leven gehad hebben binnen het klooster? Er lopen daar ook een aantal zwarte paters rond! We passeerden de reusachtige gloednieuwe stallingen achter de abdij en sloegen rechtsaf en linksaf. Een veldweg en een assenweg voerde in de richting van het in de bossen gelegen bezinningshuis Ter Dennen. 11.00 u. Net voor het bereiken van de bewoonde wereld van Westmalle ging het linksaf. Het asfaltbaantje dat we op een bepaald ogenblik insloegen kwam me onbekend voor tot ik het kruispunt met de volgende straat te zien kreeg. Want daar sloegen we linksaf de Heidemolenbaan in. Deze straat gaat even verder over in een grindpad dat regelrecht naar het Molenbos voert. We pikten er aan bij twee mannen die zelfs iets trager reden dan ons gewoonlijke tempo. In hun zog bereikten we op 21,50 km het Molenbos en sloegen er rechtsaf enkele lastiger sporen in. Deze brachten ons naar de bekende paadjes over de bulten, putten en wortels van Drieboomkensberg. Hier ligt een waar netwerk van singletracks waar alle lokale toertochten dankbaar gebruik van maken! Ondanks het feit dat ze er vochtig bij lagen waren de paadjes vrij goed te berijden. Met vier op een rij stoven we zo door het bos en voorbij het kruisbeeld aan de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos. De twee mannen moeten niet van de streek geweest zijn, want ze wisten niet waar ze op dat ogenblik reden, terwijl elke biker uit het Antwerpse deze plek herkent. Tot 23,50 km konden we ons hart ophalen tijdens dit mooie stukje van de toertocht!

Mijn vermoeden dat de bevoorrading op de open plek aan het kruisbeeld zou opgesteld staan bleek deze keer niet te kloppen. We verlieten Drieboomkensberg via de zandweg Oude Liersebaan en reden voorbij het kruispunt met de Heikantstraat ter hoogte van een privaat domein met enkele woningen. Zanderige wegen voerden ons door de velden weer in de richting van de Abdijlaan. Van 25,50 km tot 26,50 km reden we over het fietspad naast de Abdijlaan die we even voorbij de verkeerslichten kruisten. Daar troffen we tot 27,50 een volgende zanderige veldweg. Rond 11.30 u werden we daar door een fotograaf van de inrichtende club vereeuwigd. Die foto’s staan intussen online maar ik kan ons er niet tussen vinden. Jammer! Na de veldweg ging het een woeste singletrack door een strook bos in en tussen struiken en velden. Halverwege zijn we daar even gestopt omdat Jari telefoon kreeg. Er reden ons tijdens die korte stop toch redelijk wat bikers voorbij. Helaas begon het te regenen! Het redelijk gehavende spoor kwam op 28 km uit op het asfalt jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel wat we kruisten ter hoogte van Café Trapke Op. Een zijwegeltje bracht ons dan naar de Lochtsebaan.

We hadden ons al eens afgevraagd waar ze bleef, maar aan het Kapelletje van de Locht kwam dan toch de bevoorrading. Pas op 30 km, dus vrij laat. Niet dat we van de honger omvielen! Enkele mannen van de Pedaalridders zorgden er onder een tentje voor sportdrank, bananen, wafels en bijzonder lekkere cake met chocoladestrooisel! Omdat de regen intussen weer had opgehouden te vallen konden we er lekker van eten! 11.45 u. Aan de stop even gesproken met Petruske. Ik vermoedde ook de vrouw van Josk te herkennen en dat bleek nadien te kloppen. Bij aankomst beiden gezien. We reden verder over de Tilburgbaan richting bos waar we op 31 km een splitsing vonden tussen de 25 km en de 45 km. Voor ons ging het rechtsaf over een smal spoor tussen het bos en een weide. Dat paadje leidde ons naar de achterzijde van de kampeerplaats De Groene Linden. We passeerden het gebouw dat aan de Schotensteenweg ligt en reden een paadje op dat tussen bomen en struiken evenwijdig loopt met deze baan.

Eens daar voorbij kregen we een hobbelige zandweg voor de wielen die ons op onze stappen scheen te doen terugkeren. Het pad leidde ons naar de speeltuin van de bossen aan Tennis De Merel! Vanaf hier begon het koninginnenstuk van deze rit! We kregen zeer knappe bospaadjes en singeltracks voorgeschoteld, op een bepaalde plaats zelfs over een aantal uit de kluiten gewassen mij onbekende heuvels! Midden in het bos kregen we op 35 km een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km. 12.15 u. Wat minder fraai was is dat het sinds we de stop hadden verlaten zeer hard was beginnen regenen! Een echte stortbui was het! Daardoor dreven we onze snelheid op in de tracks die intussen goed nat waren geworden en vol plassen stonden. Daardoor was het ook uitkijken voor de wortels die door de regen glad waren geworden. Ondanks de stortregen beleefden we toch veel plezier op de paadjes door de bossen van De Merel en om de Tilburgbaan, een strook bos die zich situeert tussen het Kempens Kanaal en de Schotensteenweg, de baan die Schoten met Brecht verbindt. Elke keer wanneer we de Tilburgbaan kruisten en ik vermoedde dat het feestje gedaan was, doken we toch weer een strook bos in voor nog een portie tracks. Alsof er geen einde aan zou komen! Daardoor werd het parcours na de stop wat mij betreft het meest genietbare en amusante stuk van de hele tocht die daarmee in schoonheid zou eindigen, ondanks de kletterende regen.

Op 40 km kwam er dan toch een einde aan het feestje over de vele paadjes in de bossen aan De Merel toen we uit het natte bos tevoorschijn kwamen op het jaagpad van het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de woonboten. Even verder dienden we ter hoogte van het sas het kanaal te kruisen. Bizar was dat er een duiker aan het werk was in de sluis terwijl van op de kade twee mannen assisteerden! We reden dan op de andere oever over het grasspoor voorbij de bunker en de woonboten om rechtsaf het bos in te duiken en onze weg verder te zetten naast de omheining van een camping. We reden de onverharde boswegen Baan op Sas 2 en de Polderdreef in om zo de omgeving van de Kleine Vraagstraat te bereiken. Nog steeds in de gietende regen. Een drietal, twee mannen en een vrouw, dat we aan de stop al hadden gezien en daarnet langs de kant stond, reed ons weer voorbij.

Het verwonderde me van op 44 km nog een splitsing te krijgen tussen de routes van 25 km en van 45 km! Voor de lange toer ging het de al even lange onverharde Sint-Jobbaan in waar door de regen en de plassen die zich intussen gevormd hadden de modder ons om de oren vloog. Ik vertelde aan Jari dat ik daarstraks op Drieboomkensberg teleurgesteld was van door één modderig putje te hebben moeten rijden omdat mijn fiets en ik tot dan toe proper waren gebleven en er van dan af enkele modderspatten aan m’n fiets hingen! Je had ons nu moeten zien, zeiknat, onder de modder en onze fietsen helemaal smerig! Na de Sint-Jobbaan kwam de zeer mooie track die op een soort lage heuvelkam evenwijdig loopt met de onverharde weg. We kwamen, in het zog van het drietal van daarnet, toe in de Kleine Vraagstraat en reden rechtsaf het spoor in dat vertrekt vanaf een houten poortje. Dat leidde ons over enkele uit de kluiten gewassen en intussen glad geworden wortels in de richting van Klein Zwitserland. Een duo mannen stak ons in de gietende regen voorbij. In hun spoor reden we over het smalle paadje over enkele zandheuvels in de bossen achter de school Kristus-Koning.

We werden door de even zeiknatte seingever de baan over geholpen om zo opnieuw de Koestraat naast de golfterreinen te bereiken waar we daarstraks tegenliggers gezien hadden die de tocht allicht wel droog hadden kunnen beëindigen! Waar de straat op het bos stuikt waaruit we daarstraks gekomen waren, ging het rechtsaf een laatste natte singletrack in die ons op de rand van het bos weer naar de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan bracht. Doornat en met 49 km op het tellertje waren we omstreeks 13.15 u weer bij af. Het was een bijzonder mooie toertocht, vooral het gedeelte na de stop in de bossen aan De Merel kon mij zeer bekoren. Ondanks de regen bleven de paadjes goed berijdbaar en konden we redelijk vaart maken, alsof we nog hoopten van niet te nat toe te komen! Onze fietsen schoon laten spuiten, ook al ben ik geen liefhebber van een hogedrukspuit, maar de fiets zo smerig weer mee naar huis nemen leek me geen optie!

Nadat Jari droge kleren had aangetrokken zijn we in de kantine nog een hete kop soep en een frisdrank gaan drinken. Spijtig dat er van après geen sprake was omdat het er omwille van voetbalwedstrijden, onder anderen jeugd, zo druk was! De tent die bedoeld was om de fietsen onder te stallen werd door de ouders van de voetballertjes ook als schuiloord gebruikt zodat het overal drummen was! Mijn kletsnatte pak en met slijk besmeurde ledematen waren ook niet van aard om aan de rit een gezellige après-bike te koppelen! Na de toertochten van de komende weekends onder de loep te hebben genomen, Jari kan alles zien en doen met zijn magische smartphone, teneinde onze keuzes op elkaar af te stemmen, afscheid genomen. Want ik begon kou te krijgen in mijn natte kleren. Omdat ik het niet zag zitten van zo in de wagen te kruipen ben ik ter plekke onder de douche gekropen. Met de fietsbroek nog aan, zodat ik die meteen kon uitspoelen, evenals mijn sokken. Mijn voorbeeld werd al snel gevolgd door de volgende die binnen kwam. En de twee mannen die daarna nog binnen kwamen gingen zelfs geheel gekleed onder de douche staan! Toen ik weer naar buiten wou gaan was het opnieuw beginnen stortregenen! Dus even gewacht onder de tent alvorens de fiets op de fietsdrager te zetten. We waren tegen onze gewoonte in vroeg vertrokken op deze zaterdag, maar de hoop van een thuiskomst zonder veel opruim en nog een lange namiddag kon ik vergeten! Want het heeft heel wat werk gekost om alles weer zuiver te maken! Ondanks de regen had ik me zeer goed geamuseerd, zoals steeds met de bike en in het gezelschap van mijn beste makker.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

12-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-55-80 km) van WV Smeekens Chaam te Chaam op zondag 05-10-2014.

Het was geen gemakkelijke keuze voor deze zondag vermits er op diverse plaatsen tochten werden georganiseerd die de moeite waard waren. Onze keuze viel uiteindelijk op de toertocht van WV Smeekens in het Nederlandse Chaam (30-55-80 km). Ik wist dat ik deze toertocht ooit al gereden had, maar de plaats van de bevoorradingen kwam me danig bekend voor, alsof dat het gisteren was! Het kon achteraf gezien niet missen, want blijkbaar had ik deze toertocht vorig jaar in 2013 ook gereden en eerder al in 2010. Omdat wij onze tijd nemen om te rijden en uit ervaring weten dat men in Nederland nogal vrij snel de pijlen opruimt, waren wij om 9.00 u ingeschreven en gestart! Dat is heel wat vroeger dan wij gewend zijn. Daardoor was er nog heel veel drukte aan de start, het krioelde er van de bikers, en het was rijtje lopen aan de inschrijving. Het zenuwcentrum van de tocht bevond zich in de gebouwen van het bungalowpark RCN De Flaasbloem te Chaam. Vroeger vertrok deze toertocht vanaf een privaat erf van een hoeve.

We verlieten het bungalowpark De Flaasbloem via het kampeerterrein. De enkele mensen die daar een tent hadden opgesteld zullen niet snel zoveel fietsers hun tent hebben zien passeren! Grassporen over het terrein leidden ons naar een bos en we reden een hele tijd aan de buitenzijde van de omheining van het bungalowpark. Dat moet een enorm groot kampeerterrein zijn! Grassporen brachten ons naar de Baronie van Breda en dit landgoed zou een belangrijke constante worden in deze toertocht! We reden door dit domein over bospaden en grassporen, langs bossen en velden in onbewoond gebied tot zo’n 7 km van de start. De Baronie van Breda is een historisch land rond de stad Breda, dat in bezit was van de heren van Breda. Zij vormde niet de enige, maar was vanaf de zestiende eeuw in formele zin wel de belangrijkste en bekendste baronie in de Nederlanden, zeker nadat de zuster-baronie van Bergen op Zoom in 1533 tot een markgraafschap (markizaat) was verheven.

Van 8 tot 9 km troffen we mooie singletracks in het bos, reden we voorbij een ringwal-grafheuvel en volgden sporen door het gras tot we op 10 km op een betonbaantje toekwamen. 9.40 u. Nog een portie mooie singeltracks voerden ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 11,50 km van het vertrek en midden in het bos. Gekozen voor de langste route. Er volgde voor ons een lus over zandpaden nog steeds in de Baronie van Breda. We reden een knap stuk over het parcours van een zwarte vaste route met zeer leuke paden. Van 13 tot 14 km konden we genieten van een bijzonder mooi stuk met vele heuveltjes en bochten! Het was er leuk rijden over de zwarte route tot zo’n 17 km! 10.00 u. Eens dit stuk achter de rug reden we op een pad pal naast de afsluiting van vermoedelijk een militair domein. We reden dan op en af over enkele heuveltjes tot aan de tweede splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km op 19,50 km van de start. 10.10 u.

Na de splitsing kwamen er vanaf 21 km paadjes over een heidegebied. Het was daar vrij druk en dus eventjes in een treintje rijden! Omstreeks 23 km reden we over het strand rond een meer en kregen we zeer leuke paden tot aan de bevoorrading. Die stond opgesteld op de terreinen van Camping ’t Zand in Alphen en was vrij groots opgezet met een grote opblaasbare reclameboog, tentjes en zelfs partytafeltjes! Sportdrank, bananen en lekkere krentenbollen waren er te eten. Eigenlijk stillen die Nederlandse krentenbollen beter de honger dan de typisch Belgische suikerwafels aan de stops! Ik vroeg me af wat de bedoeling was van de kommetjes water die op de tafels opgesteld stonden, want dat had ik nog nooit eerder gezien op toertochten! Daarom één van de mannen van de organisatie aangesproken die in onze buurt stond! Dat water diende om uw bril schoon te maken! Even later merkte ik op dat de dame die voor de bananen zorgde niet meer of niet minder dan een collega was! En niet van de minste! Omwille van de drukte was me dat eerst niet opgevallen! Zij wist me te vertellen dat deze toertocht jaarlijks een 1500 deelnemers aantrekt! Dat was te zien aan de drukte daar! De pauze kwam op 26 km van het vertrek omstreeks 10.45 u! Aan de stop was meteen een splitsing tussen de 30 km en de 55-80 km. Een bordje vermeldde dat de volgende stop op de route van 80 km voorzien was over 29 km. We reden langs de vijver weer weg van de pauzeplaats en verlieten zo ’t Zand.

We kregen niets anders dan knappe singletracks doorheen de bossen. Op 30 km werden we omstreeks 11.20 u op foto vastgelegd! Op 32 km bereikten we een asfaltbaantje. Eens daar voorbij volgden weer singletracks en bospaden, hier en daar afgewisseld met een grasspoor! Om 11.45 u klokten we 36 km af. Van 36 km tot 38 km kregen we enkele zeer mooie bospassages tot aan de splitsing tussen de routes van 30 km en van 55-80 km. Even verder kregen we dan toch een bekende te zien. Silverfokske had voor deze tocht gekozen in plaats van voor Langdorp in België omdat hij wat laat op was! Op 40 km meende ik al rijdend een strook slijk met diepe plas te kunnen overwinnen, maar dat was fout gerekend! Mijn wiel bleef in de dieper dan verwachte plas steken en ik viel langs de verkeerde kant om, namelijk deze waar ik nog vastgeklikt zat! Een duik in de modder en een langs de linkerkant besmeurd pak waren de logische gevolgen! Het modderfeestje bleef nog even duren tot aan de oversteek van een baan.

Op 41,50 km bereikten we opnieuw de Baronie van Breda omstreeks 12.15 u. We reden dan in een heidegebied en troffen op 45 km van het vertrek de splitsing tussen de routes van 55 km en van 80 km. 12.30 u. We waren gekomen voor de langste afstand en die zouden we dan ook rijden! Op 48 km dienden we een grote baan in het bos over te steken. Ik hoorde het geluid van een snelweg. Op het kaartje met de route is te zien dat we inderdaad nabij de snelweg E312/A58 reden nabij het knooppunt Sint-Annabosch naast het gelijknamige bos! Niets dan bospaden werden ons deel. Rond 50 km kregen we mooie tracks op de rand tussen bos en velden. We reden toen evenwijdig met een verhard fietspad door het Sint-Annabos. Op 51 km reden we eventjes evenwijdig met de snelweg over asfalt en een klinkerbaantje tot aan de tweede stopplaats in Ulvenout op 52,80 km van de start! 13.15 u. De bevoorrading was ondergebracht in de poort van een paardenstal in de Geersbroekseweg. Met bananen en krentenbollen zoals aan de eerste stop!

Minder prettig was dat we vaststelden dat de pijlen voor de langste route, die op deze plek een tweede keer zou passeren voor een derde bevoorrading, inmiddels al opgehaald waren. Bovendien was er niemand van de organisatie aan de stop die daar iets over zei! Er waren immers na ons nog bikers die toekwamen en aan de extra lus wilden beginnen en er was een biker die de lus net gedaan had en bij aanvang ook geconfronteerd was met reeds opgehaalde pijlen. Hij had wel nog een deel van de lus kunnen rijden! Het bordje dat meldde dat de volgende stop voor de 80 km zich 13 km verder bevond stond er nog. Die 13 km hebben we dus aan onze neus zien voorbijgaan. Achteraf hebben we wel horen zeggen dat dit het zwaarste gedeelte van de hele rit was! De tocht werd verder gezet door de tuin achter de hoeve om uit te komen in de Valkenburgseweg ter hoogte van het domein Valkenberg. Daar meldde een bordje dat er voor de 80 km nog 11 km te rijden vielen. De rekening klopte dus niet, want 53 + 13 + 11 = 77 km en geen 80 km! Mooie paden voerden ons naar het Ulvenhoutse bos wat we op 57 km bereikten. 13.40 u. Toen we door dit bos reden zagen we bikers met rugzakken op een pad rijden, allicht mannen die pijlen hadden opgehaald. Gelukkig kwamen ze niet achter ons aan zodat we rustig verder konden rijden.

In het bos staken we de Chaamseweg over om zo opnieuw de Chaamse Bossen te bereiken. In deze bossen hadden we al kort na de start gereden. Volgens de seingever ter plekke hadden we nog zo’n 7 km te rijden, wat de rekening wel zou doen kloppen. 14.00 u. Er volgden nog zeer leuke singletracks, zeker vanaf het bord dat de laatste 5 km aankondigde! Op 64 km passeerden we daarbij bij het verlaten van een bos het Weidebad Alphen-Chaam, aan de woekerende begroeiing te zien een in onbruik geraakt openluchtzwembad! Alhoewel even opzoeken op het internet me leert dat het zwembad pas op 31 augustus van dit jaar de deuren definitief sloot. Of hoe snel verval zich manifesteert! Korte tijd later waren we weer bij af in het bungalowpark De Flaasbloem. Om 14.20 u na 67 km. De afstand klopte dus uiteindelijk wel vermits we een lus van 13 km niet hadden kunnen rijden.

De bikewash, een soort wasstraatje met sproeiers waar je uw bike door kon rijden, was nog operationeel. Dat is wel leuk, ik heb het nog al gezien in Nederland, maar heel effectief is het niet als uw fiets goed smerig is! Het kaartje met noodnummer kon je inruilen voor een pannenkoek met honing. Jari had tegen de dames aan de pannenkoeken gezegd dat de pijlen te vroeg waren opgehaald en zij wisten te vertellen dat er wel meer mensen daarover hun beklag gedaan hadden! Als troostprijs kregen we elk twee pannenkoeken aangeboden. De laatste hamburger werd voor m’n neus verkocht, maar ik kon er ook binnen in de frituur van de camping voor terecht! We hebben dan nog even gepraat met één van de organisatoren tot het tijd was om huiswaarts te trekken. Ondanks het feit dat de tocht voor ons dan iets korter uitviel dan gepland, hadden we ons goed weten te amuseren en waren we zeer te spreken over het parcours dat bijna uitsluitend door de bossen voert! Een aanrader voor elkeen die van singletracks en bossen houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Hans Kunenborger (Hansdegebruiker) zorgde voor de route op Strava: klik hier!

Ook het filmpje hieronder is van zijn hand!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Chaam op 05-10-2014 door Hansdegebruiker

06-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 04-10-2014.

De startplaats van de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum kon ik me nog goed voorstellen. Een grote tent, een paardenmolen en een kraam voor Houtum-kermis en achter dat alles een grote parkeerweide. Niet ver van de watermolen van Kasterlee, een camping en feestzalen Den Eyck. Toen ik me stond klaar te maken kreeg ik twee ploegmakkers die de toer net achter de rug hadden te zien: Philippe en Davies. Dat was lang geleden! Davies was één van de drijvende krachten achter de Papegaai Bike Team zodat het bijzonder jammer was dat net hij omwille van gezondheidsredenen tijdelijk moest afhaken! Zo stilaan pikt hij de draad weer op en probeert nieuw leven in het team te blazen! Intussen was m’n fietsmakker Jari toegekomen. Een tijdje met iedereen staan praten, want er viel natuurlijk wel wat te vertellen, zodat we pas vlak voor sluitingstijd aan de inschrijving stonden! Om 13.50 u waren we op pad voor de tiende editie van de Houtumse Mountainbiketocht!

Het ging de veldweg naast de kermisweide in en over een paadje naast de Kleine Nete tot aan de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km. Die kwam op 3 km na de overtocht van het private erf van een hoeve. Op de Nete waren kajakkers actief. Er volgden zanderige wegen door de velden en door enkele stroken bos. Op 5,50 km troffen we een mooie droge singletrack om onmiddellijk erna de splitsing te krijgen tussen de 38 km en de 44 km. Gekozen voor de langste rit. Het ging een droge singletrack in die twee keren onderbroken werd door een lastig stukje over een weg met veel los zand. Tot 7,50 km konden we van dit spoor genieten. Op 8,50 km passeerden we een knappe bosvijver en volgden zanderige veldsporen tussen bomenrijen en langsheen maïsvelden. 10 km om 14.30 u.

Vanaf een veldweg, intussen op het grondgebied van Geel, ging het op 13 km een privaat pad in, zijnde een hobbelig graspad tussen bomen. We reden nogmaals voorbij een bosvijver en kregen van dan af een stevige portie zandwegen doorheen een bos tot we een stukje bewoonde wereld bereikten aan de Oudemolsedijk in Geel. 15,50 km om 15.00 u. We reden dan in de richting van de Watermolen van Kasterlee en staken daar niet ver vandaan de Nete over. Langsheen de Kleine Nete ging het tot aan een grote baan, de Geelsebaan, die we overstaken naar de Zaardenstraat in Kasterlee toe. 16,50 km. Diverse paden voerden ons in de richting van ’t Zand waar we plots uit het bos tevoorschijn kwamen in de strook die ten behoeve van de aanleg van de nagelnieuwe Noord-Zuidverbinding kaalgekapt werd. De nieuwe weg loopt hier onder de zandheuvels door een tunnel om het natuurgebied De Hoge Mouw te sparen. We kregen te maken met tegenliggers, dus hier maakte de toertocht duidelijk een lus!

Op 18 km kruisten we de Noord-Zuidverbinding om aan de overkant een singletrack te treffen die zich draaiend en kerend door het bos slingerde. De ondergrond was er poederdroog! Gedurende een dikke kilometer kregen we veel bochtenwerk voor de wielen om te arriveren in de wijk Goor. Daar kregen we een knap bospad van ongeveer 500 meter lang naast een soort kloof. Ter hoogte van de wijk Hukkelbergen konden we door een prachtig bos rijden over een smal paadje en volgde een klimmetje tot aan de blauwe vaste route. We vervolgden onze weg in de bossen tot aan de bevoorrading. Die was zoals de voorgaande keren ondergebracht in een met geelgeschilderde betonplaten opgetrokken onderkomen aan het Koningsbos wat dienst doet als kampplaats. De stop kwam op 21,50 km van de start en wij waren daar omstreeks 15.20 u. Zoals altijd was er genoeg keuze uit fruit en lekkers, dat alles verzorgd door dezelfde dames die er elk jaar weer op post zijn!

Na de bevoorrading kwam de splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km ter hoogte van de onverharde bosweg Koningsbos in het gebied Hoge Mouw. Na de oversteek van de dwars door de bossen lopende Goorseweg kwamen we toe in het machtige beukenbos waar enkele hoge zandheuvels liggen waarover de blauwe vaste route loopt. Op 23 km kwamen we weer toe op de plek waar we daarstraks de Noord-Zuidverbinding hadden gekruist voor de lus door de Hoge Mouw en de stop. Nu reden we in de open strook tussen de tunnel en het bos in de richting van Kasterlee. Na nogmaals de Goorseweg gekruist te hebben, doken we opnieuw linksaf de bossen van de Hoge Mouw in om er te rijden over enkele uit de kluiten gewassen zandhopen. Na een plezante singletrack kruisten we de Lichtaartsebaan en doken het Sint-Lutgaridswandelpad in. Aan het einde van de weg kregen we een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km op 25,50 km van de start.

We reden door het mooie bos van het natuurreservaat De Goorkes en door de onverharde paden waarlangs bij momenten buitenhuizen achter groen verstopt staan. Via het Boskabouterpad bereikten we opnieuw de plek aan het einde van het Sint-Lutgardiswandelpad waar we daarnet de splitsing hadden getroffen. Aldus reden we weer samen met de andere afstanden. 27 km. We vervolgden onze weg door het bos met de buitenhuizen en via het Ossengoor bereikten we de omgeving van de Hoge Rielen. Een onverhard pad op de blauwe vaste route evenwijdig met de nieuwe Noord-Zuidverbinding bracht ons tot de lage brug met kettingen (om te vermijden dat te hoge vrachtwagens onder de brug zouden rijden) aan de Beukendreef die daar onder de nieuwe weg duikt. 30 km. Via een onverhard pad ging het naar de Asberg en de Hazenberg waar we ter hoogte van een zanderig pad opnieuw voor de bossen kozen om er de singletracks te berijden. Na een lus arriveerden we opnieuw in de Hazenberg.

Al snel bereikten we een volgende strook bos waar we omstreeks 33 km vergast werden op een aantal zeer knappe singletracks met vele bochtjes en over heuveltjes. We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan over, schrokken ons aan de overkant rot door een hond die plots tegen de afrastering opsprong en reden naast de vervallen koterij de Bergakkers in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld! Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren op 37 km.

Op een bepaald ogenblik passeerden we een bruggetje waar een plakkaat stond waaraan allerlei door bikers op de vaste route verloren attributen waren bevestigd! Allerlei fietsonderdelen, zoals derailleurwieltjes, tandwielen, stuurplaatjes van wedstrijden, tot zelfs een aantal wielen toe! Vanaf daar volgden nog leuke singletracks in lokale bossen, onder anderen een bos vol verdorde bruingekleurde varens. Tot 40 km konden we genieten van een knap stukje van de toertocht! Waar het bospad uitgaf op een betonbaantje kregen we de eerste biker van de club te zien die gereed stond om de pijlen op te halen. Ze zullen met elkaar in verbinding gestaan hebben, want telkens wanneer we een bospad uit kwamen stonden ze ons op te wachten om de borden te verwijderen!

In de Boekweitstraat passeerden we het verlaten huis waar op een oprit een volledig overwoekerde auto geparkeerd staat. Toen ik ettelijke jaren geleden voor het eerst hier kwam rijden stond die wagen daar ook al! De struiken zijn intussen nog groter geworden! Op 42 km kwam er nog een splitsing tussen de routes van 28-38 km en 44 km. Voor de lange toer waren nog mooie singletracks weggelegd in een bos in het gehucht Isschot. Zelfs zeer mooie singletracks over heuveltjes op en af tussen de Waaiberg en de achterzijde van de sporthal Duineneind. Er volgden nog singletracks in het bos tot bijna aan de tent, een waardige afsluiter van de knappe toertocht. Via de Waaiberg arriveerden we weer in Houtum met 46 km op het tellertje omstreeks 17.20 u.

We hadden geen prijs met de tombola waarvan de trekkingen op geregelde tussentijdstippen gebeurde, zodat wie eerst vertrekt ook een prijs kan meenemen! Het kaartje met noodnummer kon ingewisseld worden tegen een lokaal Vlietbier. Het kraam daarvoor was al gesloten, maar we hebben ons glas toch binnen in de tent gekregen en ons nog een hamburger gekocht. We zijn dan buiten gaan zitten waar nog enkele deelnemers zaten naast veel helpers van de organiserende club. De kilte van de avond dreef ons tenslotte naar de auto en huiswaarts! Mooie toertocht en zoals altijd prima georganiseerd! Een aanrader voor wie van veel singletracks houdt!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

05-10-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax