Toertocht (25-35-50-60 km) te Overijse van MTB Overijse.

Vandaag weer vroeg uit de veren, maar omdat ik ’s morgens nogal veel tijd nodig heb om wakker te worden, was ik pas even over negen uur ter plekke.  De start was ideaal gelegen, vlak bij de afrit van de snelweg.  Ook al werd ik in het begin van de rit aangesproken door een kerel in een auto die de startplaats niet kon vinden.  De borden “parking” niet gevolgd, maar naar de andere kant afgeslagen in de hoop daar meer kans te hebben voor een parkeerplek.  Dat was een goede gok.  Ik stond trouwens op het parcours geparkeerd, want de bikers kwamen er uit een zandwegeltje en moesten dan links de straat op naar boven en dan weer links in een straat die “Speelberg” heette.  Aan de start nog een aantal Bierbikers gezien.  En Pierrot le fou heeft dan toch zijn vorige zondag in Opwijk vergeten sporttas terug!  De Bierbikers zijn me later nog voorbijgestoken, maar ik stond uit het zicht achter een boom om een treintje te laten passeren op een smal paadje.  Omstreeks 9.20 u was ik op weg voor de toer.

In het begin zeer traag gereden (alsof ik ooit snel zou rijden) en dat was een goede keuze, want ik zou m’n krachten nog meer dan nodig hebben.  De aanvang van de tocht bood een afwisseling van veldwegen, asfaltbaantjes, smalle paadjes door velden en weiden en tracks door de bossen.  De eerste kilometers waren er toch nog redelijk wat bikers onderweg, hoewel alles goed uit elkaar werd getrokken.  Natuurlijk kreeg ik op de brede wegen niemand te zien, terwijl ik uitgerekend op de plaatsen waar ik wat meer onzeker was, een sliertje achter me aan zag komen!  Me smal maken of even aan de kant en wachten waren de enige opties.  Een paar steile afdalingen over wortelpaden waren ook niet aan mij besteed.  Liever te poot dan botten breken!  Het ging in ieder geval beter dan twee jaren geleden, toen heb ik hier afgezien, maar vermoedelijk was ik toen nog met m’n oude bike en nu heb ik degelijker materiaal.

Aan de voet van het natuurgebied Rodebos en Laanvallei, volgens internet gelegen in Sint-Agatha-Rode (Huldenberg), omstreeks de vijftiende kilometer van de rit, moest ik na het passeren van de slagboom van de fiets.  Maar ik was daar niet de enige!  Ik heb toch iemand gezien die zonder verpinken van beneden tot boven fietste en die man was toch niet meer van de jongste.  Zelfs te voet vroeg het klimmen een zware inspanning in deze warmte!  Daarna kregen we weer mooie paden door de bossen  en de velden voorgeschoteld, mooie singletracks en holle wegen en de bekende kasseiwegeltjes in deze mooie streek.  Onderweg werd ik aangesproken door Kevin_V die met zijn maat onderweg was.  Maar omdat ik niet van de snelste ben en hij zijn maat niet wilde kwijtspelen, was het gesprek van korte duur.  Maar het was leuk van hem nog eens te zien, want dat was intussen een hele poos geleden.   Aan de bevoorrading heb ik hen ook nog even gezien, maar daar scheidden onze wegen, want ik had tijd genoeg voor een grotere toer.  De Aquarius was een welgekomen verfrissing!  Wardje en zijn maten van 4-CAD-systems kwamen er ook toe, maar zij hadden toen de lus van de grote afstand er al op zitten (voor de grote toeren passeerde je twee keren aan dezelfde bevoorrading).  Het zweet stroomde uit z’n helm, maar hij zei dat het de moeite waard was.

Dat was het inderdaad, want we doken al snel Waals-Brabant in ter hoogte van Archennes en reden dan richting Nethen.  De doortocht van Nethen had ook wel wat!  Via servitudewegen tussen huizen en smalle kasseipaadjes werden we door het dorp geleid.  Ik herkende stukken van de toer vanuit Loonbeek (ook Huldenberg) die ik al twee keren gereden heb.  Ik denk dat we ook in de buurt van de vaste Meerdaalwoudroute hebben gereden, te zien aan de grote villa op het ommuurde terrein met de poort met twee grote pilaren.  Als je naar links gaat kom je in een holle weg terecht waar het zwaar klimmen is omwille van het losse zand.  Maar wij moesten naar rechts een brug van de Nethen over.  Ik zag het aan de weg waarlangs we het stationnetje van Pecrot naderden dat ik hier nog al geweest was, maar in plaats van daar over het spoor naar boven gestuurd te worden, moesten we eerst nog even een ommetje maken naar links toe.  Even verder doken we de bossen in en kwamen we dan toch uit op de klim in een holle weg, gelegen op de vaste route, bekend om de gedenksteen onder een soort kapelletje halverwege.  Ik ben deze keer zonder stoppen tot boven geraakt.  Gewoonlijk moet ik halverwege even uithijgen!  De eerste keer dat ik in Loonbeek kwam rijden was het verschrikkelijk slecht weer en leek deze holle weg eerder op een bergriviertje!  “Welke gek komt hier nu in zo’n weer biken” heb ik toen nog gedacht.  Van Nethen ging het richting Bossut.  Dan weer doken we een stuk bos in, daarna reden we in het open veld.  Ik neem nooit een fototoestel mee, maar onderweg waren er vele schilderachtige plekjes die een prachtige foto zouden hebben opgeleverd: een zanderig pad, velden rondom en een eenzame boom tegen een blauwe achtergrond.  Of de grillige stam van een boom in een door bomen overspannen holle weg!  Wat wonen sommige mensen hier toch op prachtige plekken.  We staken weer de spoorlijn over ter hoogte van het station van Gastuche (nog nooit van gehoord en proberen te onthouden met een ezelsbruggetje: gas tussen, omdat ik misschien toch wat meer gas had moeten geven)!  Daarna reden we door een soort dreef in een park.  We reden via een bruggetje over de Dijle.  Een koppeltje had zich een plaats in het gras uitgekozen.  Ze hadden geen schilderachtiger plek aan de oever kunnen uitkiezen.  In de zon en het groene gras en onder een blauwe hemel.  Zo’n schitterend weer!

In een bocht hing een pijl wat ongelukkig en ik was niet zeker, want even verder was er keuze tussen links en rechts.  Daar was ook een wandeling uitgestippeld, want ik zag twee mannen en verder nog een grote groep op pad.  Ik heb de verkeerde keuze gemaakt en ben rechts afgeslagen.  Dat leverde mij het extraatje van een met stenen bezaaid pad dat overging in een kasseiwegeltje dat uitkwam op een grote baan.  Halverwege een stuk bos stonden zelfs een paar oude huizen, zij aan zij, in het midden van nergens.  Waar de mensen het al gaan zoeken om te wonen!  Ik zag geen pijlen meer, en moest dus dat stukje weer naar boven kruipen.  Op sommige langere stukken had een pijltje meer wel zinvol geweest, dan ben je zeker dat je goed zit!  Sinds de bevoorrading waren niet veel bikers me nog voorbijgestoken.  Daardoor kon ik zo snel of zo traag gaan als dat ik wou.  Ik heb toch ruwe paadjes bereden waar ik enkele jaren geleden voor gepast zou hebben!  Ik heb dus iets bijgeleerd!  En zo reed ik verder door deze prachtige mountainbikespeeltuin, terwijl de vermoeidheid zich toch begon laten te gevoelen.

Het duurde een hele poos eer ik weer aan de bevoorrading was.  Daar was intussen al heel wat opgeruimd, de Aquariustent was verdwenen.  Er kwam een biker toe die volgens zijn zeggen de 60 km voor de tweede keer aan het rijden was!  Na de bevoorrading moesten we linksaf en dan over een zanderig pad naar beneden.  Een man en een vrouw die daarnet nog aan de bevoorrading stonden keerden op hun stappen terug.  Want aan het einde van de weg hing geen pijl.  Blijkbaar hadden we er alle drie over gekeken, want halverwege wezen twee pijltjes naar rechts naar een smal paadje tussen weiden.  Waarschijnlijk te veel met het hoofd omlaag gereden om de stenen op het pad in de gaten te houden!  Bij aankomst hoorde ik andere mensen vertellen dat ze daar ook gemist hadden.  Maar het jongste lid van MTB Overijse zei dat hij was gaan checken en dat daar effectief twee pijlen hingen.  En dat klopt.

Volgens mijn tellertje had ik vanaf de tweede stop nog zo’n 17 km te doen, maar het waren er nog zeker vijf meer.  Ik heb nog een hele tijd in het kielzog van het koppel van daarnet kunnen blijven hangen, maar uiteindelijk ben ik hen dan toch kwijtgespeeld.  We passeerden nog een natuurgebied met dezelfde naam als de straat, op grondgebied Overijse, maar ik ben die naam vergeten.  Toen ik zo rond de 50 km had, werden we over privéterrein geloodst.  Dat was een mooi bos waar een singletrack ons eerst naar boven voerde en dan langzaam slingerend weer naar beneden.  De doortocht van dit privédomein gaf zeker een meerwaarde aan het laatste deel van de tocht.  Ik heb er een goede daad gedaan en twee stopjes van flesjes Aquarius opgeraapt, vermoedelijk uit een achterzak gevallen.  Omdat er vorige week in een topic nogal wat over te doen was.  Ik kon even goed de moeite doen van ze op te rapen.  Rond de 55 km kregen we nog een mooie holle weg voor de wielen geschoven, langzaam klimmend en voorzien van een soort trapjes om de erosie tegen te gaan.

Ik begon nu wel echt moe te worden.  Terwijl in het laatste stuk toch nog een paar stevige en lange klimmetjes zaten.  Mijn tellertje toonde 60 km, maar ik was nog niet terug bij af.  We moesten nog over een zanderig pad door de velden.  Ik hoorde in de verte het geluid van de snelweg en dat was het teken dat het niet ver meer kon zijn.  Ik herkende de Speelberg met de verkeersremmers, waar m’n auto ergens stond, maar nog was het niet gedaan.  Want we werden nog door een stukje Overijse geloodst.  Ik was bekaf, tijdens de laatste vijf kilometers is het licht uitgegaan.  Ik kwam aan 65 km.  Ik heb er ook rijkelijk de tijd voor genomen, maar dat is niet voor publicatie vatbaar.  Ik denk dat ik als laatste ben toegekomen!  Twee cola’s en twee pistolets aan gunsttarief waren welgekomen.  Ik kon wel iets eetbaars gebruiken!  Na een babbeltje met een biker uit Gent hebben we plaats gemaakt voor een gezelschap van ouders met kinderen die aan het sporten waren op de velden.  Om tevreden weer naar huis te rijden na een mooie rit in een prachtige streek.

Lees dit verslag ook op mountainbike.be: klik hier!

09-05-2011 om 13:50 geschreven door StrammerMax

06-05-2011 om 01:12 geschreven door StrammerMax

Zondag 12 juni 2011

Let's Ride zomer toertocht (open voor iedereen)!

Omdat er tijdens de zomer periode weinig tot geen tochten zijn wilde wij een let's ride! opzetten met als doel een gezellige tocht te rijden in de mooie omgeving van Bergen op Zoom e.o. Inmiddels zijn we de laatste hand aan het leggen aan een afwisselende route door dit mooie gebied en één van de volgende keren wordt de uiteindelijke route vastgelegd op de gps.

Waarom een gps-route?

Een route uitgezet d.m.v. gps omdat we slechts een klein groepje vrienden zijn die samen fietsen en nog niet de mogelijkheid hebben een complete toertocht met bepijlling te organiseren. Toch willen we mtb-ers die niet zo bekend zijn met deze omgeving de kans bieden om wat andere plekjes te zien dan de standaard groene en zwarte route die hier liggen. Uiteraard is het onvermijdelijk dat toch delen hiervan aangedaan worden maar vaak wijken we er vanaf. Vandaar een tocht uitgezet met behulp van de gps. Het is dus niet verplicht een gps in bezit te hebben, men wordt ingedeeld in groepjes waarbij er altijd iemand meerijdt die in bezit is van een gps!

Zelf hebben we een aantal man die in het bezit zijn van een gps en daarnaast hopen we op mtb-ers die komen en in het bezit zijn van een gps dat die het ook goed en leuk vinden dat er een aantal man met hun meerijdt! Zodoende kunnen we gezamenlijk een leuke tocht rijden!

Met vriendelijke groet:

de Mellowbikers

Vertrekplaats en eindpunt Stayokay!, waar men de mogelijkheid heeft om nog wat na te praten of wat te drinken.

Stayokay
Boslustweg 1
4624 RB Bergen op Zoom

Vertrek omstreeks 09:00-09:30 uur

Afstand 35 á 40 km.

Topic op het Nederlandse forum: klik hier!

www.mellowbikers.nl

03-05-2011 om 21:28 geschreven door StrammerMax

02-05-2011 om 21:15 geschreven door StrammerMax

Toertocht in Opwijk (15-30-50-60-75-85 km) van Straf in Bergaf.

Vandaag (gisteren dus) ook naar Opwijk gekomen. Sinds ik enkele jaren geleden meegedaan heb met de Brugbergrace in Humbeek in een ploegje met een aantal bikers van Straf in Bergaf, is het bijna een jaarlijkse traditie geworden om naar hier te komen voor deze toertocht. Parkeerplaats gevonden in een naburige straat, samen met andere met fietsen beladen auto’s. Toen ik me naast de auto stond klaar te maken, kwamen MTBiker from Berendrecht en Enigma voorbij gereden. De eerste bekenden uit de eigen streek die vandaag mijn pad kruisten. Me ingeschreven bij Mojobiker met de intentie de 85 km of de 75 km af te leggen. Ik kreeg de opmerking dat ik er dit jaar vroeger bij was! En dat zou ik later nog twee keren mogen horen! Vorig jaar was ik ook de allerlaatste om te arriveren, toen alles al bijna opgeruimd was! Omstreeks 9.00 u was ik onderweg. Het was nog behoorlijk koud, ook al beloofde het een mooie zonnige dag te worden. We passeerden de straat waar ik geparkeerd stond en ik zag daar een aantal bikers van V’lox Kapellen zich klaarmaken. Maar ik was er al voorbij voor m’n eurocent viel!

De toer was niet volledig dezelfde als die van vorig jaar. Ik herkende wel bepaalde plaatsen terug van de vorige edities en het viel me ook op dat bepaalde trajecten in de omgekeerde richting werden bereden. Zo kwam dat stukje bos met die draaiende en kerende singletrack voor de tweede bevoorrading, terwijl we dit de vorige keer erna gepresenteerd kregen! Als ik het goed begrepen heb is dit het Borrébos. Je moest er in elk geval goed kunnen sturen en je fiets tussen de dicht op elkaar staande boomstammen laveren. Dat was voor mij niet altijd even simpel. Je moest er ook opletten voor groeven en putten. Nadat we de snelweg overgestoken waren via een vrij steile brug, kregen we daar een crossparcours voor de wielen geschoven. Dat zou het Laarbeekbos zijn (volgens internet op het grondgebied van Jette). Daar was het voor mij op sommige plekken te voet naar boven. Aan de voet van zo’n klim stond een biker die door kracht te zetten zijn ketting klem had getrokken. Het wiel uitnemen lukte niet meer. Hij ging brute kracht gebruiken met het risico zijn ketting over te trekken. Het zal toch gelukt zijn, want op de brug over de spoorweg, waar je langs zo’n spiraal naar boven moet, heeft hij me weer ingehaald. Ook sommige afdalingen betrouwde ik niet. Liever te voet dan de held uit te hangen, te verongelukken op die beenharde ondergrond en maanden niet meer te kunnen fietsen. Ik heb met afgunst gekeken naar een biker die het allemaal feilloos aankon. Schijnbaar moeiteloos klom hij naar boven. Maar ja, die kerel was misschien maar een jaar of 25. Na een leven zonder sport is het al een hele prestatie dat ik doe wat ik doe. Aan het einde van die track door het Laarbeekbos, op die natte plek in de put, vlak voor een helling, net voor je via een tunnel weer onder de snelweg duikt, keek ik eens achterom en zag daar rond die boom in het midden reusachtige bladeren van berenklauw staan.

Het parcours bracht veel afwisseling. Er waren de stoffige veldwegen, tracks door stukjes bos, asfaltbaantjes op en af, servitutenpaadjes die van tussen huizen naar het achterliggende land trokken, zelfs een achtersteegje in een stad (Asse?), de doortocht van een stukje stad en de klassieke singletracks tussen twee prikkeldraden of smalle paadjes tussen weiden. Daar moet je vaak oppassen om niet in voren te sukkelen. Deze paadjes kwamen vooral tijdens de laatste 30 km. Er was ook een paadje waar je omwille van de dichte begroeiing door lage struiken en de bochtjes niet kon zien waar je terecht kwam. Daar waren bij momenten ook diep uitgesleten voren die ineens voor je opdoemden. Soms moest je stevig klimmen, dan weer kon je lekker naar beneden razen.

Rubber-12 had me inmiddels bijgebeend voor de eerste stop. Ik stond toen net even te praten met een man die zich afvroeg waar al die bikers vandaan kwamen en welke afstand er diende afgelegd te worden! Je kan kiezen: van 15 tot 85 km! Rubber was een kwartier later vertrokken. De eerste keer dat je kon kiezen uit “technisch” en “gewoon” dat eerste geprobeerd. Over dat houten bruggetje en dan naar boven. Daar was het toch te voet! Maar ik niet alleen! De tweede keer heb ik er voor gepast. Ik vermoed dat dit de wortelklim was aan dat kruisbeeld, te zien aan de diverse kapelletjes die er in de omgeving stonden. Daardoor was ik Rubber weer even voor. Aan de volgende splitsing even overlegd en het leek me het beste dat ik zou kiezen voor de 75 km. Hier scheidden dus tijdelijk onze wegen. Even later kreeg ik het gezelschap van SilverFokske, van net voor het Borrébos tot een stuk na de tweede bevoorrading. Hij volgde de 60 km omdat hij later op de dag nog andere beslommeringen had. Op de tweede bevoorrading hadden ze de Papegaai ook al verwacht, maar niet zo vroeg op de dag! Net zoals op de eerste bevoorrading kon je er appelsien en bananen eten, en enkele soorten cake en wafels. Keuze genoeg.

Nadat SilverFokske de richting van de 60 was opgedraaid en zijn tempo dus weer wat kon opdrijven in plaats van zich aan te passen aan deze traagrijder, heb ik lange tijd vrijwel alleen gereden en ben ik door slechts enkelen ingehaald. In het Laarbeekbos zag ik ineens de rubber naar boven komen geklommen. Hij had me met zijn 10 extra kilometers toch weer weten in te halen.  Een tijd in het spoor van Rubber gereden, maar ineens was hij weg toen ik moest wachten om een baan te kunnen kruisen.  Na het passeren van het erf van een manege volgde een lus over een paadje tussen de weiden, inclusief naastliggende voor! Daarna weer naar beneden en naar rechts. Daar heb ik een pijltje gemist in de afdaling, want ik kwam terug aan die manege uit! Moest ik dat hele stukje weer naar boven kruipen! Pijltje stond kort boven de grond en wees naar een paadje links! Verder kwamen we een bos uit, links zag je een brug, en was ik wat in verwarring door een splitsingsbord dat een weinig schuin stond, maar niet voor ons bedoeld was. Ik kon me ook niet meer herinneren of ik er al gepasseerd was. Dat had zo moeten zijn. Toen ik daar stond te twijfelen kwamen er twee Nederlandse bikers toe. Toch maar rechtdoor gereden. Wat verder stonden de Nederlanders aan de kant. Kreeg ik die twee kerels achter me aan in een afdaling, gevolgd door een klim over zo’n paadje tussen prikkeldraden! Inclusief de bijhorende voor! Van pure zenuwachtigheid bleef ik natuurlijk steken! Maar ze namen het me niet kwalijk! Ook eerder op de grote baan aan de wegenwerken in Essene even getwijfeld. Maar ik ben daar de biker die voor me reed blijven volgen.

Even verderop stond de derde bevoorrading. Er stonden twee bikers, waaronder de Rubber.  De mensen daar kenden me nog van vorig jaar, toen stonden ze ergens langs de kant van de weg, omdat ik toen de hekkensluiter was geweest! Dat had nu ook het geval kunnen zijn, maar net toen Rubber en ik weer vertrokken, kwam er nog een groepje van drie toe. En tijdens de laatste vijf kilometer ben ik nog ingehaald door een delegatie stevig doorrijdende Bierbikers! Zij moeten dus ook nog na mij aan de derde stop gepasseerd zijn.  Na een klim over een track tussen de weiden speelde ik Rubber weer kwijt. Hij wou de derde biker die ook aan de bevoorrading stond proberen in te halen, zo bleek later. Maar hij heeft deze niet meer gezien!

Op een stoffige track door weiden zag ik een vogel aan de kant zitten die nogal veel kabaal maakte. Een tweede vloog er door de lucht. En dan moest ik ineens een noodstop uitvoeren! Dat scheelde geen millimeter! Want ineens merkte ik hun kuiken op dat op het pad voor mijn wielen liep! Dat beestje heeft veel geluk gehad van geen Fat Albert voorband en Nobby Nick achterband aan een frame met daarop nog een zwaargewicht over zich heen te krijgen! Het zou dit alles niet overleefd hebben! Eén van de vogels bleef nog een tijd voor me uit vliegen! Tot ik ver genoeg van hun kleintje weg was! Ouderlijke zorgen, het is duidelijk niet alleen des mensen! Ik vraag me af wat voor vogels het waren: wit met een donkere kop en een soort scheidingsstreep tussen de twee kleuren. Het moet je als vogel maar overkomen van doodgereden te worden door een Papegaai!

De kilometers telden intussen op en na exact 75 km was ik weer bij af, ook al had Mojo me bij de start gezegd dat het iets meer was, maar dat alle mooie stukken ook in de toer van 75 km zaten. We kregen nog een plastiek zakje aangereikt met staaltjes van vitaminen, douchegel en gel voor pijnlijke spieren. Babbeltje met een Straf in Bergaffer, clubgenoot van tijdens de Brugbergrace. Daarna liep ik Carlito de Bierbiker tegen het lijf. Hij had de toer gereden met z’n vrouw op de tandem. Ik heb onderweg trouwens nog een man en een vrouw op een tandem zien rijden. Ik ben hen twee keren tegengekomen. Van Dr.Gonzo kreeg ik dan voor de derde keer vandaag te horen dat ik er vroeg bij was! Maar Rubber en ik, wij waren bijlange nog niet naar huis! Waarom zou je gaan lopen als een kleine meisje vriendelijk komt vragen of je nog wat wil drinken! Ja, ook de klein mannen van de Straf in Bergaffers droegen hun steentje bij. Streets kwam langs voor een babbel, dan Dr.Gonzo, terwijl crash biker mee aan de opruim bezig was. Pierrot le fou van de Bierbikers had ons gespot en kwam ons vertellen over zijn trainingen. Streets kwam zelfs vragen of wij daar niets zochten te kopen? Kopen? Een huis om te blijven wonen! Enfin, ik durf het bijna niet te schrijven, maar wij zijn pas om halfzes weer naar huis vertrokken! Naast vorig jaar het record van de laatst gearriveerde, deze keer dan het record van de langste après ooit! Vlot thuis geraakt. Op de A12 was in de andere rijrichting wel een ongeval gebeurd. Die mensen hun zondag eindigde minder leuk! Thuis nog de moed gehad om m’n fiets proper te maken.

De mensen van Straf in Bergaf hebben een mooie toer weten aan te bieden. Dank daarvoor. Het vele werk dat ze er in gestoken hebben werd beloond met 1077 deelnemers die in Opwijk en omstreken hebben kunnen genieten van een mooie zonnige zondag. Een leuke dag beleefd. Tot de volgende keer, of misschien eerder al tijdens de Boerenbike. Ook een leuke belevenis tijdens de Waaienbergkermis in de zomervakantie!

Lees hier dit verslag en andere reacties op mountainbike.be!

Foto's op www.strafinbergaf.be!

02-05-2011 om 20:30 geschreven door StrammerMax