Nightride Waanzinnig Weekend Herfelingen (30-50 km) te Herfelingen op vrijdag 17-07-2015.

Voor een vrijdagavond was het opmerkelijk rustig op de wegen. Jari opgepikt in Puurs en na een vlotte rit arriveerden we op de feestweide van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen waar naast andere activiteiten op vrijdag altijd een avond- en nightride voor bikers georganiseerd wordt. Een plekje gevonden op de parkeerweide, ingeschreven en om 20.30 u op weg voor de tocht waarvan gezegd werd dat het parcours anders was dan voorheen. Het is trouwens nooit altijd exact hetzelfde. De start verliep wel zoals altijd aan de overkant van de grote baan waar het een asfalt servitude in ging. De aanvang van de tocht was zwaar met enkele stevige klimmetjes over afwisselend verharde ondergrond en grassporen. Na een zomerse dag was het nog vrij warm. In de avondschemering konden we nog genieten van knappe vergezichten over het Pajottenland.

Op 7 km waarschuwde een bordje ons voor “trappen” die we ons aanvankelijk niet herinnerden ooit gezien te hebben. Tot we boven kwamen in een smal servitudenpaadje dat rakelings langs twee huizen voerde. Hier hadden we nog al gereden, maar dan komende uit de andere richting. We reden langs velden en doorheen een strook bos. 21.00 u. Na 7,75 km hadden we al ongeveer honderd hoogtemeters gesprokkeld en het gezelschap gehad van slechts één andere biker. Enkele leuke servitudes voerden ons eerst omheen en dan dwars door het bewoonde centrum van Herne. Ter hoogte van een skateterrein stak ons een grote groep van elf snelle jongens voorbij. Zodanig snel dat ze de afslag naar rechts misten en allemaal rechtdoor stoven! Er volgde nog een biker alleen en die reed ook een aantal keren verkeerd vermits hij ons op korte tijd drie keren inhaalde. In een woonwijk met allemaal eendere huizen haalde de groep van elf ons weer in. Daar was ook de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 14 km van het vertrek. De grote groep ging zoals wij rechtsaf naar de 50 km, de solobiker koos voor de 30 km. Om 21.30 u hadden we 146 hoogtemeters gereden.

Even verder bereikten we de grens met Tollembeek (Galmaarden). Van 15 km tot 20 km reden we over het grondgebied van deze gemeente, bijna uitsluitend over verharde wegen en bij aanvang veel door de bebouwde wereld. We reden er zelfs door de Flieterstraat en de vrij nieuwe wijk heette de Flieterkouter! Ik weet niet wat men in deze contreien onder een “flieter” verstaat, maar bij ons is dat de benaming van een orgaan waarnaar nu niet direct een straat hoeft benoemd te worden! Op 17 km werd het verhard onderbroken door een stoffige assenweg en de doortocht van een strook bos. Op 19 km kruisten we een spoorweg en op 20 km kregen we in een straat te maken met een bordje dat ons meldde “te ver!” te zijn gereden. We keerden op onze stappen terug en sloegen in het zog van nog een eenzame rijder rechtsaf een veldpad in. Daar rijden vroeg een inspanning omwille van een zachte maar voelbare klim over een pad dat bulkte van het steenpuin. Bovendien sloegen de netels rechts me ongenadig tegen armen en benen. Tot 25 km reden we in een open landschap over veel verharde wegen met drie keer een intermezzo over veldwegen die er ook beenhard bij lagen. Intussen begon het ook stilaan donker en frisser te worden.

Rond 26 km reden we over de beenharde hobbels van een gemaaid maïsveld, volgde een al even hobbelig grasspoor tot op een asfaltbaantje. Drie bikers staken ons voorbij. Op 29 km was het bizar rijden over een veldweg waar het te volgen spoor aan het zicht onttrokken was door weelderig opgeschoten veldbloemen. Via de Torreborrestraat in Sint-Pieters-Kapelle bereikten we de bevoorrading op 32 km van het vertrek. 22.40 u. De drie bikers die ons daarnet hadden ingehaald stonden er nog. Een dame en een jonge kerel zorgden er voor wafels, peperkoek, bananen, sportdrank en Aquarius. Intussen wat staan praten met alle mensen ter plekke. Mannen van de organisatie kwamen met de wagen kijken of de laatste deelnemers aan de stop waren. Op één na moeten wij de laatsten geweest zijn, want na de stop heeft ons nog slechts één biker ingehaald.

Na de stop kwam er na een stoffige veldweg de keuze tussen over een bruggetje of recht door een beek! Bij de inschrijving was gezegd dat de beek de gemakkelijkste keuze was! Al rijdend! Omdat wij door de duisternis de diepte van het water niet konden inschatten, leek de brug dan toch de veiligste keuze om natte voeten te vermijden! Tot 35 km kregen we redelijk wat veldwegen voor de wielen, in ieder geval veel meer off-road dan tijdens het gedeelte voor de stop. Op 39 km ging het kort even door een meer bewoonde wereld. Na een kort stukje langsheen een rustige grote baan overschreden we de grens met Kokejane (Herne). We staken de baan over om geconfronteerd te worden met een wel erg zware klim over een graspaadje langsheen huizen en tuinen. Helaas was het intussen ook beginnen te regenen, hoe langer hoe harder! 40,50 km om 23.30 u.

Na de oversteek van een tweede rustige grote baan ging het over een graspad richting een bos. Na het voorbijrijden van een bareel kregen we een lang stukje parcours over een pikdonker bospad, recht op recht, met halverwege een haakse bocht. Net toen we door het bos reden, regende het het hardst! Ik meen me te herinneren hier bij een eerdere deelname ook te hebben gereden en daar bij toeval het gezelschap had van Patje2. Toen waren de pijlen daar om een bepaalde reden al weggehaald. Het moet al enkele jaren geleden zijn! We passeerden een tweede bareel en ging het verder over een spoor tussen bos en velden. Toegekomen op een verharde weg kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 42,75 km van de start. De langste afstand aangehouden waarna de rit ons in de richting van Pepingen voerde. Vanaf de godverlaten Eeckhoudtstraat met één enkel huis kregen we een zware grasklim over een dichtgegroeid spoor voor de wielen. Hier passeerden we ook tijdens de vorige edities. Een veldweg leidde ons in de richting van Heikruis (Pepingen) en we konden het grote oranje verlichte rusthuis, een voormalig klooster, vanuit de verte in de velden zien oprijzen.

Ter hoogte van een kerk of kapel bereikten we de grens tussen Heikruis en Herfelingen. Een veldweg deed ons naar het rusthuis toe opklimmen. Vanaf een kruispunt van straten leidde een betonbaantje ons weer naar de tent in de weide aan de Mollestraat. Om 00.10 u met de beloofde 50 km omzeggens exact op het tellertje. Buiten het jonge volkje in de tent waar intussen de fuif was losgebarsten waren er niet veel mensen meer aanwezig. We waren moe en hebben er eigenlijk geen erg meer in gehad van onze fiets te gaan afspuiten, want die was door de regen helaas wel goed vuil geworden, terwijl het eerste deel van de rit stoffig was! Alles vuil op de auto gezet, een warm jasje aangetrokken en ons bonnetje voor een gratis drankje na de rit nog verzilverd. Niet te lang meer blijven hangen, want ons wachtte nog een lange rit van zo’n 110 km weer huiswaarts!

Het was een leuke rit. In het eerste deel van de tocht zat redelijk wat asfalt, na de stop kwam er meer off-road, meestal harde veldwegen. De hellingen maakten er toch een inspannende tocht van. We hebben ons goed geamuseerd. Ondanks het feit dat het ’s avonds toch wat zelfoverredingskracht vraagt om zich nog ver te verplaatsen en te gaan biken, was ik toch tevreden dat ik de moeite gedaan had om ook deze editie niet te missen. Bikewash en douchewagen niet gebruikt, maar dat zal wel allemaal zoals steeds in orde geweest zijn.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

18-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (22-28-45 km) van MTB Team Hamont te Hamont-Lo op zondag 12-07-2015.

Op zondag diende ik een moeilijke keuze te maken tussen de toertochten van Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) en Hamont-Lo. Beiden al meerdere keren gereden en goed bevonden. Omdat ik op zaterdag in de hitte redelijk had afgezien tijdens de toertocht in Opoeteren leek me de vlakkere toertocht van Hamont een veiliger keuze dan me te gaan afbeulen bij de Muggenbergse Stoempers in Bekkevoort. Jammer, want ik merk dat de tweede toertocht van MTBC@Bekkevoort niet meer in de kalender voorkomt. Vroeg op want het was weer een eind autorijden tot ginder. Een parkeerplekje gevonden vlak bij het vertrek. Om 8.50 u was ik ingeschreven en klaar voor de start. Al was het daags voordien bloedheet, nu was het zelfs te koud om in korte mouwen te vertrekken!

Via de rustige woonwijk met nette villaatjes van Hamont-Lo en een landelijk baantje ging het naar “De Congo”, niet in Afrika, maar een straatje naar de velden toe. In de buurt moet een varkensstal gestaan hebben, te horen aan het kabaal dat uit die richting kwam! Voedertijd? Daar ging het off-road de velden in. Een lange zand- en dito assenweg, de militaire dijk, leidde door de velden, doorheen stroken bos en tussen bos en velden in naar een asfaltbaantje op 4 km van het vertrek. Alles poederdroog! Ik meen mij van vorig jaar te herinneren dat hier na een onweer toen veel plassen stonden. Ter hoogte van een nieuw bedrijf dienden we een grote baan te kruisen op de grens met Sint-Huybrechts-Lille. Vorig jaar stond hier nog niets en werden we over een hoop zavel en een poel vol blubber gestuurd! Tot 6 km ging het over een korte singletrack en een zandweg tussen de bomen. De zandweg ging over in een spoor doorheen een bos tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-Nood waar we het domeinbos De Warande in reden. Ter hoogte van een mooi gelegen maar onbewoond en vervallen huis.

We reden door een stukje bewoonde wereld van Hamont en over een lange veldweg door zeer hoog gras naar de splitsing tussen de ritten van 22 km en 28-45 km op 10 km van het vertrek. 9.30 u. Van 10 km tot 13 km kregen we een genietbaar stukje parcours voor de wielen. Doorheen een knap bos met singletracks en paadjes. Het was er oppassen voor wortels en kwistig rondgestrooide dennenappeltjes. Ik kwam uit in het Jagerspad in Neerpelt aan de rand van een wijk met knappe villa’s. Het ging direct weer het bos in over een volgende portie singletracks en paden. Rond 15,50 km troffen we een echt wasbord in een zanderig bospad. Vanaf 10.00 u ook regen, maar gelukkig bleef het bij kleine hoeveelheden! Van 16 km tot 18,50 km kwam er een amusant stukje op en af over zandheuvels met af en toe wat wortels en ladingen dennenappels. We reden daar over het parcours van een vaste route. Het was er genieten van een mooie omgeving! Niks dan bossen werden ons deel en op de knappe paden kreeg ik geregeld andere bikers te zien, vaak in grote groepen rijdend. Op 20 km ging het weer eventjes door de bewoonde wereld van een rustig dorp en een chique villawijk. Om een kilometer verder opnieuw de bossen op te zoeken.

Aan het einde van een bospad stond een tentje met de bevoorrading op 22 km van het vertrek. Er was daar nog redelijk wat komen en gaan. De mensen van de organisatie hadden hun handen vol met het aanvullen van wafels, cake, bananen en sportdrank. Keuze genoeg. Aan de stop was meteen de splitsing tussen de 22-28 km en de 45 km. Gekozen voor de langste toer, dat rechtvaardigde de verre verplaatsing. Na een asfaltbaantje ging het direct weer de bossen in over leuke paden en tracks, alles vlak, om uit te komen op een asfaltbaantje nabij de Achelse Kluis op 26,50 km. Omdat het parcours van de Kluis weg leidde even afgeweken en tot daar gereden. Alles stond er in het teken van de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog en de zogenaamde “doodendraad”, de elektrische draad die het bezette België scheidde van het neutrale Nederland. Er hingen een aantal grote foto’s van paters die naast de draad stonden te praten met mensen aan de overkant. De versperring liep dwars over het kloosterdomein, er waren zelfs stukken van de muren omheen het domein voor afgebroken! In die tijd zullen de mensen andere zorgen gehad hebben dan een rondje fietsen! In de Kluis is er een tentoonstelling omtrent deze dodendraad. Rond de Kluis gereden en het parcours weer opgezocht. 11.00 u.

Het ging over de rustige asfaltbaan op de grens met Nederland van de Kluis weg en rechtsaf een veldpad in naar het bos toe. We reden er tegen de richting van de vaste groene route in over een zeer lang kaarsrecht bospad. Op 30 km reed ik er voorbij een tentenkamp van een jeugdbeweging. In opbouw of afbraak? We keerden linksaf op onze stappen terug over een weer zeer lang pad met stroken mul zand met de groene vaste route mee. Rechtsaf over een asfaltbaantje op Nederlands grondgebied en direct weer rechtsaf het bos in. Een groep van vijf jonge gasten stak me voorbij. 11.30 u. Vanaf deze plek kregen we mooie singletracks op en af enkele bultjes voor de wielen. Ik had mijn bedenkingen bij het feit dat we tegen de richting van een Nederlandse vaste route in reden. In de korte bochtjes had men immers geen zicht op mogelijke tegenliggers die de route reden. Ik had eerder al tegenliggers gezien. Het funstukje eindigde op een plek waar een deel van de dodendraad uit de oorlog gereconstrueerd was. Men kon daar een voor de gelegenheid uitgestippelde wandeling volgen op een plek die “De Ezel” heet nabij de Beverbeekse Heide. 35,75 km.

Ik reed van Nederland opnieuw België in. Gedurende vijf kilometer kreeg ik niks anders dan bos te zien en het was er rijden over leuke paden, vaak wel lang aan een stuk rechtdoor. Op 40 km kwam er nog een te smaken singletrack op de vaste groene route die me voorbij een grafheuvel van de Haarterheide voerde. 43 km. Even verder stond een bord dat de laatste vijf kilometer aankondigde. We kregen nog een strook bos voor de wielen en werden langs de rand van een KMO-zone naar een veldwegel geleid. Op een asfaltbaantje weer naar af staken Bruce Wayne en Mr. C. me aan hoge snelheid voorbij. Voor de derde tocht op rij kreeg ik Bruce te zien! Om 12.40 u was ik na 49 km bij Bruce Wayne aan de bikewash. Mr. C. had nog vijftien kilometer huiswaarts voor de boeg! Terwijl ik in de cafetaria bij een drankje nog even zat uit te rusten kwamen een moeder en haar zoon toe. Voor de moeder heb ik tijdens een toertocht in Hoogstraten ooit eens een lekke band vervangen. Sindsdien heb ik hen al meerdere keren op toertochten gezien. Het zijn zelfs streekgenoten uit Kapellen. Men komt soms van ver naar toertochten af. Aan de stop waren bikers uit Zele en ik hoorde er zeggen dat er zelfs mensen uit Kortrijk waren gepasseerd.

Het loont de moeite om eens naar ginder te trekken. Hamont-Lo biedt een mooie rit met veel bos en boeiende singletracks, alles degelijk verzorgd en in orde. Een aanrader voor bikers die niet meteen behoefte hebben aan veel hoogtemeters.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

>

15-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-40-50 km) van Deireleire Fieste te Opoeteren op zaterdag 11-07-2015.

Om de mogelijkheid te hebben tot het nemen van een douche na de tocht was de startplaats van de toertocht van Deireleire Fieste te Opoeteren-Dorne (Maaseik) verlegd van de feesttent in Dorne naar de voetbalvelden van Flandria-Dorne waar tot in 2013 ook de jaarlijkse Oeterdalmarathon van start ging. Ingeschreven en op weg om 10.30 u. [Remco, stoppen met lezen! Voor u speciaal een extra lange eerste zin!] Vanaf de voetbalvelden ging het direct de bossen in over een bospad en assen- en veldwegen tot de eerste splitsing op 3 km van het vertrek. Daar gingen de kidstoer en de 30 km apart van de 40-50 km. Niets dan bospaden werden ons deel met als enige verharding de oversteek van een door de bossen lopende asfaltbaantje op 5,75 km. Links van mij hoorde ik het geluid van een snelweg of expressweg. Naast het spoor van de railbike ging het onder een brug de snelweg voorbij. Na een strook bos bereikte ik een open vlakte waar werken aan de gang waren geweest. Ik dook er een zavelput in om onder een nieuwe brug het spoor te kruisen. Bizar dat die brug op die manier daar gebouwd is, men had het zaakje even goed kunnen ophogen! 7 km om 11.00 u. Bos weer in en uit ter hoogte van enkele zavelhopen en een composteringsbedrijf waar we vorig jaar in de andere richting waren gepasseerd en een pijl gemist hadden.

Tot 10,50 km reden we over een lang en zeer zanderig pad evenwijdig met het spoor van de railbike, deels over open vlakten, deels in het bos. In de open vlaktes was het al goed heet in de brandende zon. Kort daarna bereikte ik de bekende korte “bosklim”, een plek die door de meeste tochten hier wordt gepasseerd. Er volgden een zanderige afdaling over keien en een stevige klim tot aan enkele knap gelegen chalets. Vanaf die plek kwam er een zeer mooi stukje parcours door de bossen met zachte klimmetjes en afdalingen tot we de grote ringweg dienden te kruisen op het grondgebied van As. 16 km om 11.45 u. Vanaf hier reed ik in het zog van een Nederlandse man en vrouw die hun wagen achter de mijne hadden geparkeerd en van een traag rijdende vader en zoon waarvan de vader nog meet stuntelde dan ik soms doe! De Nederlandse dame is na de stop weer naar af gereden tengevolge van een pijnlijke valpartij. Tot aan de bevoorrading zou ik in de buurt van dit viertal blijven rijden. Een knappe afdaling over een pad vol stenen en rotsjes was de aanzet tot een tweede zeer mooie passage van een strook bos waar we op 20,50 km nogmaals lekker naar beneden konden rijden om dan een zanderige helling te moeten beklimmen. Daar kreeg ik even het gezelschap van een groep van één man met vier vrouwen. We kregen vanaf hier weer een knap stukje van de rit voorgeschoteld, zachte klimmetjes en afdalingen, afgewisseld met een effen stuk ter recuperatie. De singletracks die we bereden waren soms stevig dichtgegroeid door gras en struikgewas. Met steeds hetzelfde viertal in mijn buurt. Om 12.40 u overschreed ik de 25 km en was ik halverwege ergens midden in de bossen.

De bevoorrading kwam op een assenweg op de rand tussen bos en velden op 27 km van het vertrek, op dezelfde plaats als vorig jaar, ter hoogte van een vliegveld voor modelbouwvliegtuigen. 12.45 u. Fruit, wafels, granenrepen en sportdrank werden er klaargezet door overwegend dames onder een tentje. Er was wat drukte en ambiance. Onmiddellijk na de stop kwam op 27,50 km de splitsing tussen de kidstoer en de 30-40-50 km. Opnieuw ging het op en af door de eindeloze bossen met als enige herkenningspunt de oversteek van een iets drukkere asfaltbaan ter hoogte van De Driepaal in het Dilserbos. We bereikten een meer open vlakte aan de rand van een nieuw bedrijventerrein en een hoogspanningslijn in aanleg. Daar zat een dame in een zanderig bospaadje voor het maken van foto’s. 32 km om 13.30 u. Het was verdomd heet! Aan een bruggetje onder een voormalige spoorwegbedding waar nu een toeristisch fietspad lag kwam er een splitsing tussen de kidstoer en de gewone ritten. Een vader ging er met zijn zoon rechtdoor de kidstoer op. Aan het gebrek aan rijkunsten te zien was de zoon nog niet lang met biken bezig. Terwijl ik eerder al een kleinere jongen had gezien die aan de kop van een groepje mannen voorbij kwam gevlogen!

De kidstoer ging rechtdoor over een zandweg die ik van andere ritten herkende, voor mij rechtsaf waar het toch even zwaar op en af ging. De hitte begon hoe langer hoe meer door te wegen! Op 33,75 km stak ik een asfaltbaan over ter hoogte van de Kapel van de Weerstand in Rotem (Dilsen-Stokkem). Deze kapel is gebouwd in 1946 ter herinnering aan de meer dan 100 omgekomen verzetslieden uit de streek (gebied van de Witte Brigade, Afdeling Maaseik-Rotem). De kapel staat aan de rand van het bos waar zich de schuilplaats (codenaam 'Anatol') van het verzet bevond. Begin september 1944 verzamelden verscheidene groepen verzetsstrijders ("Weerstanders") hier om samen met de oprukkende Geallieerden de Duitse bezetter te bekampen. De Duitsers kregen (door verraad) lucht van de voorbereidingen, en vielen de schuilplaats aan. Tientallen verzetslieden werden gedood of gevangen genomen. In het bos staan kruizen op de plaatsen waar weerstanders werden doodgeschoten.

We reden dan de bossen aan het Bergerven in, op en af over enkele knappe hellingen. Op 35,50 km kwam er een splitsing waar de 50 km apart ging van de 30-40 km. Gekozen voor de langste rit. 14.00 u. Op de extra lus van de 50 km niet veel bikers meer gezien! Direct na de splitsing kwam er een zwaar stukje wegens de zanderige ondergrond en de rommel die na het rooien van de bomen op die plaats was achtergebleven. Vlakke paden en sporen door het bos volgden. Op 38,50 km reed ik voorbij de diepe indrukwekkende put midden in de bossen. Het lint en het bord dat ooit waarschuwde voor instortingsgevaar waren weggehaald. Op 40 km stak met tijdens een zachte maar vermoeiende klim tussen varens een bekende voorbij die ik vorige week in Lommel-Kattenbos ook te zien had gekregen. In deze streken is de kans immers altijd reëel dat ik Bruce Wayne op mijn pad ontmoet! Ook daags nadien zou ik hem aan het einde van de rit tegenkomen in Hamont-Achel, daar in het gezelschap van zijn makker Mr. C., nu alleen. Gelukkig kwamen er enkele redelijk vlakke bospaden, want de hitte maakte het rijden zwaar.

Tot de moed me op 41,50 km een beetje in de mountainbikeschoenen zakte wegens het zien van een stevig klimmende singletrack. Toen ik daar even halt hield nog drie bekenden gezien uit het gezelschap waar ik elk jaar mee op pinksterweekend trek: Harry, Joepie (ja, zo wordt hij genoemd) en Annemarie. En laatstgenoemde hoeft beslist niet onder te doen voor de twee heren! In hun zog dan toch maar naar boven en het viel al bij al nog mee! Zacht klimmende, soms lange, boswegen volgden. Even verder had ik het geluk van de kop van een ree van tussen het struikgewas te zien steken. Ik had de kans van het dier goed te kunnen zien staan in het achterliggende bos, tot het mij in de gaten kreeg! 43 km om 14.45 u. Het ging dan door een knap stukje bos tot aan een straat om weer stevig omhoog het bos in te kruipen! Op 45 km kreeg ik de eerste tekenen te zien dat we opnieuw de bewoonde wereld naderden aan de voetbalvelden van Opoeteren en een tennisterrein. Assenwegen door de maïsvelden van Dorne en bospaden voerden op 47,50 km naar de bewoonde wereld. De laatste kilometers voerden ons tot 49,50 km nog door het Domeinbos Aerdshouw in de vallei van de Bosbeek.

Tot aan het einde toe reden we door de bossen om uit te komen op de grote baan door Dorne waar de feesttent van de Deireleire Fieste stond opgesteld.  Na 52 km kwam ik er om 15.30 u toe. Doodmoe! Nog even met Bruce Wayne gaan praten. Ik had de mens bij aankomst niet direct herkend! De eerste keer dat ik hem zonder helm zag! Dat verandert je kop helemaal! Nadat Bruce vetrokken was, nog even bij Harry, Joepie en Annemarie gezeten. Ondanks mijn pogingen om wat minder troep te eten mij na hun vertrek toch overgegeven aan het eten van een braadworst! Want van zo’n inspanning krijg je toch honger!

Het was zoals vorige keer een zeer knappe rit, nog extra zwaar door de hitte en de uitgedroogde ondergrond! Er daagden 380 deelnemers op, 64 meer dan vorig jaar, maar deze tocht verdient zeker meer. Alhoewel het rustig kunnen rijden wat mij betreft een troef is. Zoals meerdere keren werd opgemerkt waren de pijltjes moeilijk te zien, de kleur iets te donker in vergelijking met de omgeving. Misschien ze overspuiten met een fluokleur? Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem. Ik vermoed dat de organisatie gebeurt door slechts een handvol mensen en we mogen tevreden zijn dat ze dat willen blijven doen. Het valt me namelijk op dat er een aantal geliefde tochten van de jaarkalender zijn verdwenen. Wie kennis wil maken met deze streek heeft nog een kans op 23 augustus tijdens de Oeterdalmarathon vanuit Neeroeteren.

Op mijn weg naar de start merkte ik dat de drukke ringweg ter hoogte van As in een sleuf is gelegd en er een nieuwe fietsbrug in een halve boog over de weg hangt. Het moet dus al een tijd geleden zijn dat ik hier nog geweest was. Ik passeer dan ook altijd op luttele afstand van de straat waar Vos in de Bossen woonde in Niel-bij-As, een fervent mountainbiker die zijn streek kende als zijn broekzak. De bike werd zijn dood nadat hij in december 2013 getroffen werd door een hartaanval tijdens de toertocht in Lummen op tweede kerstdag. Jacky overleed op 4 januari 2014. Hij nam me een aantal keren mee op sleeptouw voor een tocht door zijn streek en in 2013 reden we samen de 75 km van de Oeterdalmarathon. Zo denken we nog eens terug aan een te vroeg gestorven mens…

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

14-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-20-30-40-60 km) van MTB Kattenbos te Lommel op zondag 05-07-2015.

Nadat eerst enkele drukke werkweken en daarna de hittegolf, ik kan niet zo goed tegen de zon en de warmte, me van de fiets hadden weggehouden, was ik content van op zondag nog eens buiten te kunnen komen. Mijn keuze was gevallen op de toertocht van MTB Kattenbos te Lommel-Kattenbos. Het was niet de eerste keer dat ik hier kwam. Zowel de winter- als de zomertocht al gereden. Voor mijn jaarlijkse afspraak in Knesselare op zaterdag had ik omwille van de hitte al forfait gegeven. Dat is bijna 100 km autorijden en ik had geen zin om het risico te lopen van ergens in een file vast te komen zitten. De laatste tijd lees je niks anders meer dan over ongevallen en de daarmee gepaard gaande opstoppingen. M’n maat Jari had daags voordien gebeld dat hij ziek was, dus werd het een rit alleen. Bijna letterlijk, want veel bikers heb ik onderweg niet gezien. Allen allicht vroeg gestart om de warmte voor te zijn!

Om 9.30 u vertrokken in de richting van Overpelt om er langs de nog vrij nieuwe manege te passeren en zo de lange rechte singletrack evenwijdig met de spoorweg te bereiken. De tochten vanuit Overpelt-Holven komen ook steevast hier voorbij op de terugweg. Aan de overweg ter hoogte van een kruispunt van zandwegen en een toeristisch fietspad, niet zo ver van de ringweg die Lommel met Overpelt verbindt, kwam een eerste splitsing waar de kidstoer-20-30 km en de 40-60 km apart gingen op 2,50 km van het vertrek. Gekozen voor de langste tochten zodat het voor mij rechtsaf ging, van het spoor weg, terwijl de kleinere ritten de spoorweg dienden te kruisen. Aan de overzijde van het spoor zag ik bikers rijden die de extra lange lus al achter zich hadden. Voor mij ging het de bossen in en na enige tijd bereikte ik de singletrack die voorbij de zandgroeve Lommelzand voert. Deze keer eens in de andere rijrichting. Een zandweg door het bos voerde me naar de voor mij eerder lastige singletrack in de omgeving van Holven. Ook hier was de rijrichting omgekeerd dan gebruikelijk tijdens de andere toertochten en dat ging me duidelijk beter af, want ik kwam vrij vlot de bochten en de hellingen door. Allicht ook omdat de track aan het begin van de tocht kwam, van 4,85 km tot 5,50 km.

We vervolgden de tocht op een zanderige weg, passeerden een lint waar de tocht zichzelf passeerde voor de terugweg om op 6 km het paadje te bereiken dat langsheen de Ford Testbaan in Overpelt loopt. Na enkele mooie singletracks in de bosrijke omgeving kwam ik toe op de plek waar de 60 km apart ging van de 40 km op 9 km van de start. Enkele bikers die volgden sloegen linksaf voor de 40 km terwijl ik in het zog van de enige andere die rechtdoor reed koos voor de 60 km. Het rijden was tot hiertoe vlot gegaan en door een sluierbewolking was de hitte nog niet echt doorgebroken. 10.00 u. Er kwamen mooie singletracks ter hoogte van het open veld dat er midden tussen de bossen ligt en leuke paadjes op de blauwe vaste route. Omstreeks 11,50 km dienden we de vrij drukke Napoleonbaan te kruisen, dat is de grote weg die Eindhoven met Hasselt verbindt en hier dwars door de bossen loopt. De biker waarmee ik de route van 60 km was op gegaan stak me een tweede keer voorbij nadat ik hem aan een landkaart van de vaste routes had zien stilstaan om enkele notities te nemen.

Even later kwam me tijdens mijn eenzame rit toch nog een deelnemer voorbijgereden. Vanaf 15 km kregen we een zeer knap stukje parcours voorgeschoteld dat deel uitmaakt van een rode vaste route. Er waren daar enkele ferm diepe putten om door te rijden ter hoogte van een asfaltbaantje dat er door het bos voert. Toen ik verderop even halt hield aan de voet van de enorme hoogspanningsmast die er midden in het bos staat kreeg ik nog drie andere bikers te zien op 17,85 km van de start. Omstreeks 11.00 u bereikte ik de eerste bevoorrading ter hoogte van het witte Kapelletje van het Vlasmeer (Onze-Lieve-Vrouw-van-Rust) in de zanderige Weverstraat nabij een grotere baan aan de rand van de bebouwde kom van Hechtel-Eksel. Met in mijn zog de immer sympathieke Bruce Wayne waarmee ik aan de stop even heb staan praten. Deze keer ook zonder zijn metgezel Mr. C. Helaas laat mijn zwakke kaliber samen rijden niet toe. De eerste stop kwam op 21 km van de start en ik stond er omstreeks 11.00 u.

Bospaden en singletracks brachten ons na 26 km tot aan de oversteek van een rustig asfaltbaantje dat naar mijn mening naar Overpelt-Lindel voert. Aan de overkant ging het verder op een singletrack die deel uitmaakt van de lokale rode vaste route. 11.25 u. Verderop staken de twee bikers, een man en een vrouw, die ik daarnet aan de stop had zien toekomen me groetend voorbij. 11.25 u. Niks anders dan bossen werden ons deel. Omstreeks 29 km troffen we enkele knappe singletracks op een groene vaste route om op 30 km voor het eerst sinds de start nog eens een stukje bewoonde wereld te zien toen we uit het bos kwamen op een asfaltbaantje ter hoogte van enkele huizen. 11.40 u. In het gezelschap van nog een enkeling kruiste ik opnieuw de Napoleonweg, de baan van Eindhoven naar Hasselt, deze keer nabij de Revalidatie MS-kliniek van Overpelt. We dienden de Napoleonweg eerst even te volgen om deze nadien te kruisen en het zou snel duidelijk worden waarom!

De omgeving aan de andere kant van de baan maakte me duidelijk dat ik me in de buurt van de zogenaamde Witte Berg nabij Holven bevond. Eerst kregen we de mooie singletrack er naartoe voor de wielen. Hij lag er deze keer zeer zanderig bij. Omstreeks 32,50 km werd ik de eerste heuvel van de Witte Berg over gejaagd. Dat lukte vrij aardig. Toen ik boven even halt hield kwamen er nog drie bikers de helling op gereden. De zanderige heuvel achter de berg raakte ik deze keer niet al fietsend op, te wijten aan de warmte en de dikke wortel halverwege! De afdaling lag er nog muller bij dan gewoonlijk al het geval is. Eens weer beneden ging het rechts verder het bos in voor een lange lus die ons opnieuw tot bij de berg bracht. Mooie paden en tracks op of in de nabijheid van een blauwe vaste route passeerden onder mijn wielen en ik kreeg nog drie solitaire bikers te zien. Op 37 km dienden we de spoorweg te kruisen nabij het kruispunt van de Napoleonweg met de ringweg tussen Lommel en Overpelt. In het zog van nog een biker ging het aan de andere kant linksaf om naast het spoor te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Het zanderige pad leidde ons evenwijdig met het spoor onder de hoogspanningslijn waarvoor enkele jaren geleden de strook dennenbomen naast de spoorlijn werd neergehaald. Met als gevolg dat ik er in de brandende zon diende te rijden. Want de sluierbewolking was inmiddels verdwenen en het begon ferm heet te worden.

Het paadje leidde opnieuw naar de spoorwegovergang aan het kruispunt van zandwegen waar ik kort na aanvang van de toertocht de splitsing tussen de kortere ritten en de 40-60 km had getroffen om zo het gemeenschappelijke parcours weer te vervoegen. Op 38 km van het vertrek om 12.20 u. Er volgden een zandweg in de richting van de ringweg en een singletrack door het bos tot aan de spoorweg. 40 km. Vanaf dan ging het vlak naast de spoorlijn tot aan de bewoonde wereld van Kattenbos waar we de grote baan tussen de ringweg en het station van Lommel dienden te kruisen. Aan de overkant reden we voorbij de Polykliniek van Lommel het achterliggende bos weer in. Daar was het zeer lastig rijden tot zelfs lopen omwille van het enorm mulle zand. Dat stukje van de tocht had men voor deze gelegenheid na een stevige hittegolf voor mijn part achterwege kunnen laten, ook al liggen hier een aantal mooie tracks die zich over enkele zandheuvels slingeren. Om 12.30 u was het in dit eerder dunne dennenbos ook enorm heet geworden. Tot 44 km reed ik er dan ook in een echte zandbak. Een drietal bikers staken me op dit stuk van de tocht voorbij. Eerder lastige en thans ook vrij zanderige bospaden leidden ons achter de industriezone die zich uitstrekt langsheen de ringweg tussen Balen en Lommel. 45 km om 13.00 u.

Omstreeks 46 km bereikte ik na de doortocht van dit dennenbos het station van Lommel. Het parcours kruiste de spoorweg en keerde aan de andere zijde ervan op zijn stappen terug. Een zeer lange zandweg leidde naast het spoor tot ik op 47,85 km linksaf het naastliggende bos diende in te rijden. Mooie paden en tracks volgden. Intussen had ik me al afgevraagd of er nog een tweede bevoorrading kwam, want die liet wel lang op zich wachten. Voor mij niet zo erg, vermits ik altijd een drinkzak met grote watervoorraad bij heb, maar een drinkbus zou op die tijd al wel leeggedronken geweest zijn! Op 49,75 km kwam dan toch een stop op de speelplaats van een schooltje, een plek die ik me van eerdere deelnames kon herinneren. Omdat ik er zo goed als geen leven meer bespeurde buiten een man die met opruimen bezig was, ben ik er niet gestopt. De stop kwam op 49,75 km van het vertrek, wat voor de langste toer toch vrij laat was. Ik begon dan ook wat te vrezen dat de rit langer ging uitvallen dan de voorziene 60 km terwijl de vermoeidheid en de hitte me parten begonnen te spelen. 13.15 u.

Het ging direct opnieuw het bos in over een aantal zanderige heuvels, dan een tijdje opnieuw evenwijdig met de spoorweg om opnieuw het bos in te duiken over een aantal wegeltjes en twee heuvels. Uiteindelijk bereikte ik de bosrand ter hoogte van een grote paardenweide waar ik even gestopt ben om wat Carbofruit van 3-Action te eten vermits het vet zo stilaan van de soep en de jus uit de benen was! Vanaf 50 km was ik zo stilaan beginnen af te tellen naar het einde toe! Van zodra de drie paarden in de weide mij zagen eten kwamen ze af in de hoop van wat te krijgen en dropen ze weer af toen ze zagen dat ik niks voor hen bij had! Om 13.40 u reed ik voorbij de mooie gerestaureerde Leyssensmolen die origineel in Olmen stond en trof er een splitsing tussen enerzijds de 20 km en anderzijds de kids-30-40-60 km op 54 km van het vertrek. De 20 km vervolgde zijn weg over het betonbaantje, de andere afstanden doken het bos in over een singletrack.

Vanaf 55 km volgden lange paden over en rond een open heidevlakte waarna zanderige wegen in het bos naar een splitsing voerden waar de kidstoer zich losmaakte van de rest ter hoogte van een grote weg op 59,82 km van het vertrek. 14.00 u. Niks wees er op dat de toer ten einde liep ook al had ik intussen de bijna 60 km op het tellertje staan! In plaats daarvan kregen we nog een grote dosis singletracks voor de wielen. Knap, maar ik begon echt moe te worden. Ik reed langs een kampeerterrein en door een strook bos die tussen de camping en de Ford Testbaan gelegen was. Op 62,50 km nogmaals een splitsing tussen de kidstoer en de rest! Mijn vrees dat de rit langer was dan voorzien werd bewaarheid! Als klap op de vuurpijl merkte ik dat het trappen niet meer verliep zoals het hoorde, maar ik zag niet direct iets abnormaal! Tot ik in de gaten kreeg dat de cranck van mijn rechterpedaal aan het doorscheuren was! Metaalmoeheid na overmatig gebruik en sleet? Intussen bleef de toer mij maar door de bossen sturen voor nog een paadje en nog een track, terwijl ik het intussen zo wel gezien had en met de vraag zat of mijn pedalen het zouden uithouden tot bij aankomst! Een bordje kondigde dan toch de laatste kilometer aan en die voerde me langsheen een stuk van de omheining van de Ford Testbaan. Via het bos bereikte ik dan uiteindelijk opnieuw de achterzijde van de voetbalvelden van Kattenbos. Met ruim 66 km op de teller. De bikewash was opgeruimd en in principe overbodig en in de kantine zag ik de stoelen op de tafels staan. Vermits er geen levende ziel meer te bespeuren was heb ik dan maar weer de auto opgezocht die in de doodlopende straat Hoog Kattenbos geparkeerd stond. Moe en afgepeigerd door de warmte, maar blij dat ik eindelijk nog eens buiten was kunnen komen! Het was een mooie tocht door de bossen en op een paar stukken na goed afgepijld. Omdat ik al vanaf 50 km naar het einde toe was beginnen aftellen waren de laatste vijf kilometer waar ik niet op gerekend had wel extra zwaar!

Op de terugweg naar huis in De Paseo in Mol-Rauw een belegd broodje gegeten. Ik wed dat ik er de het verst van de zaak wonende “vaste klant” ben! Omdat ik op de krantensites gelezen had dat de E34 tussen Beerse en Zoersel afgesloten was voor asfalteringswerken via de lokale wegen weer naar Hoogstraten gebold. Dat ging vlotter dan verwacht, op een klein uurtje was ik weer daar!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

De Leyssensmolen te Lommel-Kattenbos

09-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax