Toertocht (20-30-40 km) van SV Herkol te Neerpelt-Herent op
dinsdag 27-12-2011.
Tijdens de vrije week tussen Kerstmis en Nieuwjaar ook naar Neerpelt gekomen om daar de toer te rijden. Ik kon parkeren vlak tegenover de inschrijving op een stuk gras naast een boerenhof. Me ingeschreven en vertrokken omstreeks 10.10 u. Toen ik mn fiets weer uit de bewaakte stalling was gaan ophalen liep ik Dirty Daddy en zijn clubmakker van de Slijkfretters uit Westerlo tegen het lijf. Het vertrek verliep vanaf de kerk die voor de voetbalkantine staat en via de straat die naar de naam Herent luistert. Na anderhalve kilometer asfalt en verharde baantjes doken we dan toch via een track de bossen in en kregen we een aantal veldwegen voor de wielen. Dan doken we een track in tussen berkenboompjes met dunne stammetjes. Die stammetjes stonden wel erg dicht op elkaar zodat het enige behendigheid vroeg om je fiets er tussen te loodsen zonder ze met je stuur te raken. Het tellertje toonde 4 km. Dirty Daddy en zijn collega Slijkfretter staken me op een veldweg voorbij. Even verder hielden ze in een bocht van die veldweg, op de rand van bos en weiden, weer halt. Dirty Daddy inspecteerde zijn achterderailleur. De veldweg maakte weer een bocht naar links en aan het einde ervan ging het weer naar rechts om als het ware op onze stappen terug te keren.
Volgden nog enkele veldwegen in een open landschap. Na 6 km kwam de splitsing tussen enerzijds de toer van 20 km en anderzijds de toeren van 30-40 km, duidelijk aangegeven door gele bordjes. Toen ik even halt hield op een plek waar de veldweg uitgaf op een grote baan midden de velden, staken de twee Slijkfretters me weer voorbij. Gelukkig! Ik begon namelijk al wroeging te krijgen omdat ik niet was gestopt om te informeren wat er scheelde, met de gedachte dat zij met twee waren en elkaar dus konden helpen. Ik ben toch geen technisch wonder, dus veel hulp kan ik gewoonlijk niet bieden. Het ging links de grote baan op en even achteromkijken leerde me dat we op de grens waren van Neerpelt en Sint-Huybrechts-Lille, waar ik nog nooit van gehoord had. Na een kort stukje langsheen deze baan ging het weer naar rechts de bossen in waarin we zeer mooie tracks te berijden kregen. Op 9 km passeerden we een kerkhof dat vol stond met uniforme kruisen. Arbeiders in oranje fluo-regenjassen waren er aan het werk. Ik vermoed dat het een kerkhof is met gesneuvelden uit de oorlog. In de omgeving van Lommel en Overpelt liggen een aantal dergelijke kerkhoven. Vanaf het kerkhof leidden een aantal veldwegen ons weer naar een volgende asfaltbaan. Daar werd ik staande gehouden door een vrouw op een mountainbike die me vroeg of ik de toer van Neerpelt aan het rijden was. Inderdaad! Ze was op zoek naar de start en had op haar stuur de nummertjes van het fietsknooppuntennetwerk gekleefd om er te geraken. Maar omdat ik niet van de streek ben kon ik haar niet meer melden dan dat de start aan de kerk in Herent was en dat ik intussen 12 km had afgelegd. Met die informatie had ze blijkbaar genoeg, wetende dat ze te laat zou komen voor de inschrijving. Ze had eigenlijk even goed de pijlen kunnen beginnen volgen, want dan zou ze nog mooie stukken van de toer gehad hebben! We dienden af te slaan aan een mooi nieuw huis in donkere baksteen in een straat die Riet heet.
Van 12 tot 13 km kregen we het wat harder te verduren door de tegenwind op een lange veldweg. Ik werd ingehaald door twee jonge gasten. Even later passeerden we een sportvliegveldje waar we door een bordje gewaarschuwd werden voor laagvliegende tuigen! Maar er was geen teken van leven omheen de afgesloten hangar. Eens het vliegveld voorbij, doken we weer op een breder pad de bossen in. De twee jongens volgden de bocht in de hoofdweg en ik er achter aan. Even verder stonden die gasten stil op een pad dat over het erf van een boerderij liep en waar de gekooide hond werk had om op ons te staan blaffen! Geen pijlen meer te zien. Links de toegang tot een weide, rechts de toegang tot het domein rond de boerderij. Het kan dus niet anders dan rechtdoor zijn! Aan het volgende T-kruispunt geen pijlen te bespeuren! Op onze stappen teruggekeerd om vast te stellen dat we aan het begin van het bos in de bocht een pijl gemist hadden en rechtdoor dienden te rijden! Er passeerden nog twee andere rijders.
De jongens namen vaart en lieten me al snel weer achter. Ik zag ze verderop naar links weer de bossen in duiken. In die bossen lag een mooie en amusante track met enkele bochtjes en zelfs een aantal kleine pukkels om over te wippen. Aan het einde van deze speeltuin toonde het tellertje 17 km. Van dan tot km 20 reden we doorheen de bossen die zich uitstrekken rondom het terrein van een zandwinning. We reden er over brede paden tussen ongerepte bossen met opvallend veel berkenbomen, gevolgd door een aantal leuke tracks met bultjes in een dennenbos, en dit tot aan de bevoorrading op 21 km van de start. Deze stop was gelegen op een rustplaats, afgeboord door een hekwerk van in elkaar gevlochten takken, naast een rustig baantje aan een metalen uitkijktoren. Er stonden soep, partjes appelsien, suikerwafels en sportdrank op het menu. Er stond nog een tiental bikers op deze plek, waaronder de twee jongens die me daarstraks hadden ingehaald. Na van alles eens geproefd te hebben weer op pad om 11.45 u.
Kort na de stop stond in de bossen de splitsing tussen enerzijds de 20-30 km en de toer van 40 km. Ik passeerde er een houten jachthut met naastgelegen wc! Daar was zelfs een verluchtingsrooster in voorzien. Joost mag weten met welk nut, want er stond niet eens een deur in het hokje! Je kon er je rug leegschudden in het zicht van alle passanten! Ik hoorde het trio dat nog aan de bevoorrading stond bij mn vertrek naderen. En zij zouden bij de laatste bikers zijn die ik te zien zou krijgen vandaag. Ze staken me voorbij eens we een smalle track gepasseerd waren, waarbij ik hun adem in mijn met een bivakmuts bedekte nek voelde. Verder volgden vele brede dreven doorheen de bossen waarin een aantal lussen waren uitgezet om kilometers af te malen.
Van 25 tot 26 km volgde een vrij slijkerige track met modderpartijen waar enige behendigheid vereist was om niet weg te schuiven. Het trio van daarnet stond aan het einde ervan aan de kant. Een van hen was namelijk onderuit gegaan op een stevige modderplek met onbetrouwbare wortel. Goed dat ge stopt, riep de gevallen biker me toe, want ik lag hier daarnet tegen de grond! De track ging over in een pad dat eindigde op een asfaltbaantje, waar het naar links ging en mijn aandacht getrokken werd door een grafsteen die op een tiental meters van de weg af tussen de bomen stond. Het was de herdenkingsplaats van een zekere Jan Schoenmakers die er gestorven was tijdens de uitoefening van zijn dienst. Welk werk de onfortuinlijke man dan wel deed stond er niet bij vermeld, net zo min als zijn leeftijd. Het trio van daarnet haalde me een tweede keer in en dook rechts een smal paadje in tussen een bos en een weide. Het tellertje toonde 27 km.
Op 30 km volgden we een stukje fietspad naast een grotere, doch rustige, baan waar in het begin een waar sluikstort in de bermen lag. Tot kledingsstukken toe, vermoedelijk van een passerende vuilniswagen gewaaid! Ik bemerk de laatste tijd trouwens meer en meer sluikstorten in de bossen! Tot zelfs een computer met klavier lag er ergens opzij gesmeten in het gras! Het kost anders maar even veel moeite om zoiets in te leveren in een containerpark. Verderop bemerkte ik afsluitingen rond een militair domein (uitlopers van Kleine Brogel?) op de grens van Neerpelt en Kaulille-Bocholt. Tot 32 km volgden eerder saaie wegen door troosteloze berkenbossen onder een grijze hemel, afgewisseld met een aantal veldwegen. Vermoeidheid begon zich te laten gevoelen. Een eenzame biker stak me voorbij.
Van 32 tot 37 km kregen we zeer leuke tracks voor de wielen met hier en daar bultjes en putten met het oog op toch enkele hoogtecentimeters! En gedurende al deze kilometers niets anders dan eindeloze bossen. Op het grondgebied van de gemeente Peer ging het dan een grote baan over en volgde een pad dat bulkte van de boomwortels. Twee lefgozers, ene met een rood vestje en een tweede in een blauw pak gehuld, staken me net voor dit wortelpad voorbij. Want die kerels vlogen met grote snelheid over de wortels. De gevolgen van hun lefgozerij lieten niet lang op zich wachten, want in een flauwe bocht lag de blauwe voor mijn wielen op de grond, uitgeschoven over de gladde wortels. Hij krabbelde snel weer recht. Op 37 km volgde nog een leuk paadje met een ferme bult om over te wippen.
Eens daar voorbij bereikten we weer de meer bewoonde wereld en voerden asfaltbaantjes, veldwegen en nog een koppel leuke tracks tussen lage bomen en tussen velden en weiden ons weer in de richting van de plaats van vertrek. In het zicht van de grote baan stak me nog een biker voorbij en vlak voor de aankomst nog iemand die een pak droeg van de 4UMbikers uit het Limburgse. Toen mijn tellertje 40 km toonde, stond er langs de kant een bordje dat de laatste 3 km van de toer aankondigde. Bij aankomst aan de auto had ik exact 44,00 km op mn fietscomputertje staan. Het was toen omstreeks 13.15 u. Veel leven was er niet meer te bespeuren rond de kantine van SV Herkol, de organisator van deze rit. Binnen stonden de stoelen alweer op de tafels. Een aantal mannen hield nog de wacht bij een tiental mountainbikes en nadat de 4UMbiker zijn fiets had schoongespoten, werd begonnen met de ontmanteling van de bikewash. Zelf heb ik er geen gebruik van gemaakt omdat ik er niet van houd mn fiets met een hogedrukreiniger te lijf te gaan! Nog een lekker warme douche genomen met twee andere laatkomers. De accommodatie van SV Herkol is in ieder geval een stuk netter en comfortabeler dan bij sommige andere lokale voetbalverenigingen!
Via Lommel en Postel rustig weer naar huis getuft. Onderweg een pak frieten en een saté achter de kiezen gestoken in frituur Paseo naast Carolus Reizen te Mol, niet ver van Sunparks Kempense Meren. Zon vriendelijk koppel dat die zaak daar uitbaat! Ik had het gevoel dat ze me nog herkenden van mijn vorige passage toen we in november nog in staat waren van ons frietjes buiten te nuttigen omdat het nog zon zacht weer was! Zij mogen mij de volgende week nog verwachten als het er van komt te gaan biken in Lommel-Stevensvennen (vrijdag 30-12-2011) en Luyksgestel (01-01-2012) als ze met Nieuwjaar open zijn tenminste! Via de Baileybrug naar Postel en daar nog gestopt om bij de bakker een uit de kluiten gewassen echt Postels brood te gaan kopen. En via de illegale oprit op de grens met Nederland langs de E34 weer rustig naar huis gereden en mn fietske nog kunnen proper maken voor het donker werd!
Pluspunten: het mooie parcours bracht veel afwisseling in de aard van de bereden paadjes en de doorkruiste omgeving. Het was opgedeeld in een dertigtal pechzones met vermelding van het noodnummer op bordjes. Veel bos en een grote dosis leuke singletracks. Ondanks de regen van de afgelopen maand december lag het parcours er zeer behoorlijk bij. De afpijling was verzorgd en duidelijk, de splitsingen waren goed aangegeven. Bewaakte fietsparking, bikewash en degelijke douches voorhanden. Een mooi tochtje tussen Kerstmis en Nieuwjaar. Spijtig van het sombere weer, maar gelukkig geen regen! Goed gedaan van de voetballers uit Neerpelt-Herent!
Het verslag van deze toer is ook te lezen op mtb-you
en op mountainbike.be!
Toertocht te Neerpelt op 27-12-2011 door Rony Rabijns van
De Dabbers uit Neerpelt
|