Toertocht (27-38-43 km) van de Blauwtrappers te Retie op maandag 31-12-2012.

Vorig jaar heb ik deze tocht laten passeren omdat er dichter bij huis een toertocht was vanuit het nabijgelegen Nederlandse Huijbergen, maar deze keer opnieuw geopteerd voor de jaarlijkse traditie en op oudejaarsdag afgezakt naar Retie. Omdat ik in de vooravond verwacht werd in de familiekring op deze laatste dag van 2012, goed op tijd uit bed! Mijn plezier dreigde vergald te worden door een wagen die niet wilde starten, maar na enkele pogingen kreeg ik de motor dan toch aan de praat! Dat gebeurt anders nooit, en dan heb je zoiets voor op deze speciale dag! Een parkeerplek gevonden op een braakliggend stukje grond naast het voetbalveld aan een nieuwe woonwijk en richting de grote zaal en de sporthal gereden. Een ongeluk komt nooit alleen en na het afladen van de fiets bleek dat de achterderailleur altijd terug sloeg als ik stopte met trappen! Ondanks het feit dat ik de fiets gisteren na de modderige tocht in Sint-Job-in-‘t-Goor grondig schoongemaakt had, met bijzondere aandacht voor alle draaiende onderdelen! Ik zou er de hele rit last van hebben, maar gelukkig niet van die aard dat het mijn plezier vergald heeft! Buiten wat onheilspellend lawaai had ik er weinig hinder van! Om 9.00 u was ik ingeschreven en zat ik op de fiets.

We verlieten de startplaats doorheen het drukke dorpscentrum en het grote kruispunt van hoofdwegen om dra de velden en bossen te bereiken. Het was duidelijk dat ik niet alleen naar hier was gekomen, want hele horden bikers vlogen me voorbij. Omdat ik gewend ben van later te vertrekken had ik deze keer gedurende het eerste deel van de tocht als tragere dus wel af te rekenen met de vele koerskonijnen die me langs links en rechts voorbijvlogen alsof hun oudejaarsviering al om tien uur moest beginnen! Tot 4 km volgde een plaatselijk rondje in enkele grote lussen over een beperkte oppervlakte over redelijk brede paden doorheen velden, straten en langsheen de bosrand. Dan kregen we de eerste mooie echte singletrack voor de wielen met de nodige wortels en bultjes. Me hier en daar even aan de kant gezet om de langere snellere treintjes te laten passeren.

Daar meen ik herkend te zijn geworden door Annemarie en Joepie. Ja, zo wordt hij genoemd! Leren kennen tijdens een mountainbikeweekend in Daverdisse, eerder dit jaar georganiseerd door onze gemeenschappelijke kennis Jean-Paul. Toen hebben we deelgenomen aan een toertocht vanuit Libin, “de rush naar het everzwijn”! Want Jean-Paul had voor ons porties marcassin besteld van het beest dat het plaatselijke dorpsfeest niet overleefd heeft! Terug naar Retie. Er was oponthoud aan een ferme bult waarachter een grote boomstam het pad versperde. Op 6,5 km kwam ik ter hoogte van de Zavelstraat weer uit de bossen tevoorschijn, waarna tot 8 km veldwegen en een asfaltbaantje de revue passeerden.

Het ging een breed en lang bospad in, waarop zich een spoor had gevormd met de allures van een singletrack en dat eventjes onderbroken werd door een asfalt verbindingsstukje van honderd meter over een straat die er door het bos liep. Tot 9,5 km konden we ons hartje ophalen in de plaatselijke bossen. Daar trof ik de splitsing tussen de routes van 27 km en 38-43 km. Bospaden werden m’n deel. Niet te schatten hoe mooi en vooral droog ze er bij lagen. Heel wat anders dan tijdens de tochten van vorige week waar het soms echt modderdabben was! De grond moet hier veel kunnen verdragen en de stevige wind zal ook wel één en andere op korte tijd drooggeblazen hebben! Op 11 km bereikten de bikers een plezante droge singletrack op een open plek tussen jong opgeschoten dennenboompjes, op en af over vele hoge en minder hoge bultjes! Een plezier was het om er te rijden en wel gedurende een dikke twee kilometer! Wat moet een mens meer hebben op de laatste dag van een jaar? Buiten een fles champagne dan misschien!

De track kwam uit op een breed bospad in de Beverdonkse Heide. Die is deels in het bezit van privé-eigenaars die in samenspraak met de gemeente wel een toegankelijkheidsregeling hebben uitgewerkt. Deze groene zone tussen de Witte Nete en het Klein Neetje was oorspronkelijk een heidegebied met stuifduinen dat werd bebost met naaldhout en later evolueerde naar gemengde bossen. Door het gebied lopen verschillende wandelroutes, een joggingparcours en een mountainbikeroute. Enkele mannen waren er bezig met het kappen van bomen en laden van hout. Ook op oudejaar wordt er gewerkt! Maar niet door ondergetekende! Bijna 14 km om 10.00 u. Een halve kilometer verder passeerden we de schilderachtig gelegen Watermolen langs de Nete. Vanaf daar kan je de Nete per kajak afvaren, iets wat ik in september nog gedaan heb!

Vanaf de Watermolen van Retie kregen we brede, lange zandwegen voor de wielen en daardoor ook af te rekenen met stevige tegenwind! Op 17 km passeerden we ter afwisseling een stukje bos dat deel uitmaakt van de Beverdonkse Heide en op 18,75 km reden we over een smal paadje rakelings langsheen de Kleine Nete. Daar zat Connie vanuit het gras kiekjes te maken van de vele passanten! Omstreeks 10.30 u werd ik er digitaal vereeuwigd. Na 20 km kruisten we vanuit de bossen een grote baan op de grens met Kasterlee. Een singletrack leidde me doorheen het bos naar de bevoorrading. De nog groene bananen konden me niet bekoren, de suikerwafels en zachte wafels waren een alternatief. En vooral de lekkere soep viel bij me in de smaak! Want ondanks de beloofde tien graden maakte de wind er toch een koude dag van! Slechts tien minuutjes blijven hangen en om 10.55 u was ik weer op pad.

Tot 24,5 km konden we plezier maken op mooie singletracks waarop omstreeks km 23 twee hoge springbulten te overschrijden waren. Na een stukje door de velden volgde een even interessante track met lage bultjes en kwam ik samen met enkele anderen achter een vader en zoon te hangen. De jongen reed op een fiets waarvan de wielen in verhouding tot zijn gestalte wel erg groot waren, maar waardoor hij goed vooruitkwam. Jong geleerd is oud gedaan en hij kan nog een heel leven van tochten door de bossen genieten. Na 25,5 kwam er een splitsing tussen de route van 43 km en deze van 27-38 km in de velden ter hoogte van een straat. Voor de rijders van de grote toer kwam dan het enige vettige stuk uit de ganse tocht onder de vorm van een modderige veldweg die bijna een ganse kilometer lang was. Van 27 km tot 30 km volgde een minder interessant stukje over asfalt- en betonwegen in de omgeving van een straat die Kortijnen heet. Recupereren was er niet bij omwille van de felle wind, met uitzondering van de schaarse stukken waar deze in de rug stond. De plek kan niet ver van de E34 gelegen hebben, want aan de horizon kreeg ik de windmolens te zien die naast de snelweg staan. 11.30 u en bijna 30 km op het tellertje.

Als mountainbikers een stuk asfalt van drie kilometer lang in hun tocht verwerken, dan kan dat alleen de bedoeling hebben van de deelnemers naar een interessante speeltuin te leiden! Zo ook hier! Want ter hoogte van Looiend volgde in de bossen een plezante singletrack op en af, met vele bochtjes en aan de bordjes te zien deel uitmakend van een vaste route. Het was een plezier om er te rijden. Omdat de snelle jongens intussen allemaal voorbij waren, was het er vrij rustig en kon ik ten volle aan m’n eigen tempo van de paadjes genieten. Het feest was nog niet gedaan, want op 32 km volgde weer een mooi uitgezet traject over een singletrack die zich doorheen een bos over heuveltjes slingert. De voorbij te rijden paadjes waren afgesloten met linten. We kregen er tot 32,75 km een prachtig en amusant stukje van deze toertocht voor de wielen! Helaas stonden er in de omgeving heel wat buitenverblijven met de nodige koterijen en bijhorende rommel in de bossen!

Na een asfaltbaantje ging het omstreeks 35 km naar de Looiendse Bergen om er een singletrack te treffen in een bos dat er vrij woest uit zag. Een pad dat zich met veel korte bochtjes tussen dicht op elkaar staande bomen slingerde! Een breder bospad leidde me daarna naar een mooie, droge singletrack doorheen een bos en een stukje meer open heidelandschap. Spijtig van het sombere weer. Bij zonnig weer moet het hier knap rijden zijn! Vanaf de open, met heide begroeide plek, bracht een bospad me weer naar open velden aan de rand van de bewoonde wereld. Om er direct toch weer het bos in te duiken over mooie paden tussen buitenhuisjes. Op 39 km volgde een megabangelijk stukje parcours waar een bordje ons bij aanvang waarschuwde voor steile hellingen (10%). Maar dat viel eigenlijk best mee, temeer omdat de ondergrond er goed droog bij lag. Enkel een beginnend biker zal misschien twee keren nagedacht hebben alvorens zich naar beneden te storten. Er reden nog bikers te genieten van deze prachtige omloop! Super! Er was slechts één zanderige heuvel waar ik niet tot boven geraakte en die ook de anderen liggen had! De beklimming van de heuveltjes vroeg wel een krachtinspanning zo naar het einde van de rit toe.

Ik vervolgde mijn weg over bospaden in een droog dennenbos om na 40 km op de rand ervan fotografe Connie weer te treffen. Dat moet omstreeks 12.30 u geweest zijn. Connie had zich er op de grond neergezet om de bikers vast te leggen terwijl ze er door een bocht gingen! Ik ben er gestopt en heb er zo’n kwartier met haar staan praten, haar telkens verwittigend wanneer ik bikers in het bos zag naderen. Om 12.45 u ben ik er dan weer vertrokken, vermits er niemand meer passeerde en Connie ook zo stilaan meende er een punt achter te gaan zetten. Haar werk is te zien op http://www.conniesinteurfotografie.com/! Een brede, zanderige bosweg leidde me het bos uit om er even verderop na een veldweg een straat met huizen te treffen waar een bordje aan een tuin de laatste kilometer aankondigde! Om 13.00 u was ik weer bij af.

De bewaakte bikeparking stond nog goed vol. Eerst m’n sporttas opgepikt vanuit de auto, die daar zoals zo vaak nog moederziel alleen stond, en de douches opgezocht. Net en proper en met profijtig, maar wel warm water. Zo hoefde ik thuis enkel m’n kleren nog in de machine te steken en m’n fiets proper te maken. Van de bikewash heb ik geen gebruik gemaakt. Binnen nog een kommetje lekkere hete soep, een boterham met kaas en een drankje soldaat gemaakt. Er zaten nog heel wat bikers in de grote zaal die duidelijk geen zin hadden om al naar huis te vertrekken. Geen bekenden gespot. Even over 14.00 u huiswaarts waar ik even over 15.00 u arriveerde. De bike nog grondig proper gemaakt nadat de wasmachine aan het werk was gezet. En nadat alles proper gewassen op het droogrek hing kon ik met een goed gevoel de oudejaarsnacht tegemoet zien!

De Blauwtrappers noemen hun rit de 4-sterrentocht! Indien er een Michelingids voor toertochten zou bestaan, dan is deze wat mij betreft wel vier sterren waard! Degelijk georganiseerd, goed uitgepijld, met een mooi parcours waarin meerdere prachtige locaties met plezante singletracks werden opgenomen. Met een uitzonderlijk droge ondergrond, ondanks de enorme hoeveelheid regen die er deze maand gevallen is. Zelfs enkele profrenners vonden de weg naar Retie! Après in een ruime zaal met een knabbeltje en een drankje. De beste manier om het jaar af te sluiten!

Geschreven tijdens het nieuwjaarsconcert vanuit Wenen. Een gezond en veilig bikejaar 2013 met zo min mogelijk zorgen toegewenst.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!