Toertocht Afrit 16 (28-38-52-73-92 km) van de Brandweer Leuven te Heverlee op zondag 08-09-2013.

De toertocht van de brandweermannen uit Leuven vanaf hun kazerne aan de afrit 16 nabij Gasthuisberg in Heverlee staat al ettelijke jaren als klassieker op m’n lijstje.  Na op donderdagavond de nachtrit van de militairen in Leopoldsburg en op zaterdag de toer van de Heidezonen in Bierbeek te hebben gereden, was ik op zondagochtend helemaal niet uitgeslapen toen de wekkerradio me wakker deed schrikken.  Het opstaan en me klaarmaken verliepen dus tamelijk moeizaam zodat ik later dan gehoopt op weg was richting Heverlee.  Helaas was het thuis aan het regenen en ik hoopte dat dit snel over zou zijn zoals men in het weerbericht beloofd had.  Ik werd verwezen naar een parking die een heel eindje van de kazerne was gelegen.  De immens grote parking vlak naast de brandweer stond blijkbaar al volledig vol!  M’n fiets laten bewaken door de potige brandweermannen aan de fietsenstalling.  Aan de inschrijving troepten de meeste bikers samen voor de inschrijvingstafels van de kleinere ritten, terwijl de rush aan de tafel voor de 73 km en 92 km al achter de rug was.  Om 9.00 u was ik op pad, hoopvol opkijkend naar een blauwer wordende hemel.

Zoals de vorige keren doken we vanaf Gasthuisberg de veldweg in die ons evenwijdig met de snelweg naar beneden voerde over een ondergrond van harde zavel en eindigend op een dropke.  Bij het toekomen had ik de bikers al naast de afrit zien rijden.  Het ging over een veldweg en het dorp uit om na 5 km het Heverleebos annex Meerdaalwoud in te rijden.  Singletracks en bredere boswegen voerden me onder anderen naast de draad die de snelwegparking van het achterliggende bos scheidt.  Dat betekende dat het niet lang zou duren eer ik de redelijk gehavende en lastige singletrack zou treffen die deel uitmaakt van de rode lus van de vaste Meerdaalwoudroute.  Er zitten daar nogal wat diepe groeven, spleten en putten in.  De ondergrond lag er goed vast bij zodat ik er vlot over kon rijden en ik me afvroeg waarom ik er vroeger niet happig op was om hier te passeren.  Of zou ik dan toch wat bijgeleerd hebben en zelfzekerder zijn?  6,50 km.  Het ging de lage tunnel onder de snelweg in om aan de andere kant het kiezelpad te bereiken dat me een hele tijd naast de Dijle voerde in de richting van Korbeek-Dijle.  Een harde singletrack tussen weiden voerde me naar het plaatselijke kasseibaantje dat we dienden te kruisen.  Om daarna een harde singletrack onder de wielen te krijgen tot 9  km.

Van 10 tot 11,75 km kregen we de eerste serieuze kuitenbijters in knappe holle wegen voor de wielen.  Na hier naar boven gekropen te zijn bereikte ik de splitsing waar de 73-92 km apart gingen van de 28-38-52 km  Dit midden de velden op 12 km van de start.  Nadat het nog redelijk druk was geweest gedurende de aanvang van de rit, was ik blijkbaar de enige die nog de richting van de langste routes uit ging.  Maar toen ik even halt hield kwamen er toch nog redelijk grote groepjes deze kant uit.  Intussen was het immers al 9.50 u.  Ook de zon was van de partij zodat de landelijke omgeving meer kleur kreeg.  Een veldweg bracht me op en af doorheen de velden.  Joepie en Annemarie staken me voorbij in het gezelschap van Harry.  We hadden mekaar al toegewuifd toen ze de parking op kwamen gereden wanneer ik me stond klaar te maken.  Eigenlijk is het wel leuk dat je als koppel dezelfde passie deelt!  Je kan uw hobby uitoefenen zonder dat de andere hoeft te knorren over alleen gelaten worden!  Annemarie hoeft echt niet onder te doen voor haar mannelijke fietspartners!  In hun gezelschap bereikte ik de splitsing tussen de 73 km en de 92 km op 13,75 km van het vertrek.  Ook zij kozen net als ik voor de 73 km.  Ik meen in het verleden ooit wel eens de langste toer gereden te hebben, maar 73 km konden voor deze editie wel volstaan.  Tijdens de afdaling tot op het terrein van de zandgroeve De Kock speelde ik het trio bekenden al snel weer kwijt om er nogmaals een splitsing te treffen tussen de 73 km en de 92 km.  Voor de langste afstand bevinden zich op de route van de 73 km immers enkele extra lussen.  Wie dat wenst kan dus in principe ook een afstand tussen de twee in rijden door het al dan niet kiezen van enkele extra lussen.

Een mix van veldwegen, assenwegen en landelijke betonbaantjes voerden me op en af doorheen een glooiend landschap met knappe vergezichten tot in Leefdaal (Bertem) op 19,50 km van het vertrek.  10.20 u.  Een voor mij zware klim over een smal graspaadje en een assenweg doorheen een bos leidden me tot de oversteek van de Neerijsesteenweg ter hoogte van een door klimop overwoekerd kapelletje op de grens tussen Leefdaal-Bertem en Neerijse-Huldenberg.  Het plekje kwam me bekend voor omdat ik er op 5 mei gestaan had toen ik hier was komen rijden ter gelegenheid van de opening van het mountainbikenetwerk Dijle- en Hageland vanuit Huldenberg en even van het parcours was afgeweken.  Hier staken me op 21,75 km twee Bierbikers voorbij, Hilde en de metgezel in wiens gezelschap ze meestal rijdt.  Misschien is hij zelfs haar echtgenoot, ik weet dat niet.  Ze weten in ieder geval beiden van wanten en stuiven meestal tegen een aanzienlijke snelheid voorbij!  Ze zullen niet gemerkt hebben dat ik daar stond, ik had niet mijn gebruikelijke tenue aan, want anders rijden ze nooit voorbij zonder een groet.  Ik heb hen nog te zien gekregen na aankomst.  Landelijke betonbaantjes en veldwegen met een plezante afdaling brachten me tot de eerste bevoorrading op 25,50 km van het vertrek aan de voet van een donkere holle weg.  Een aantal jaren terug stond hier zelfs een brandweerwagen om de fietsen proper te spuiten omdat het toen zo’n slecht weer was dat het materiaal afzag door de vastgeklitte smurrie!  10.45 u.  Me te goed gedaan aan een stuk banaan, schijfje appelsien, een snede cake en een partje peperkoek.  Alles doorgespoeld met een zoet smakende sportdrank.

Het ging de donkere woeste holle weg in en daar heb ik er, in tegenstelling tot de meesten die over de geëffende strook reden, een echte mountainbikerit van gemaakt door aan de rechterkant over de losse stenen en rotsjes te rijden.  Eens weer in het open veld trof ik boven de splitsing tussen de 28-38-52 km en de marathon van 73-92 km op 26,75 km van de start.  Omstreeks 29 km konden de bikers genieten van een knappe afdaling over een grasspoor en een holle weg, zijnde de Vloedgracht in Korbeek-Dijle (Bertem).  In de straat waar ik toekwam werd ik opgeschrikt door een snelheidsduivelin die met haar auto lekker haar voeten met hoge hakken veegde aan de maximumsnelheid.  Afdalen betekent meestal ook weer moeten klimmen en dat was nu niet anders.  Het was dus weer naar boven kruipen in een knappe holle weg over het smalle spoor dat er in liep.  Eens boven ging het heel even tot vlak naast de snelweg over een graspad tot in de Paardenstraat op het grondgebied van Bertem.  Rond 32 km ging het eventjes door de bewoonde wereld van deze gemeente waar we tot twee keren een flinke afdaling kregen over kasseitjes.  Om zo een holle weg te bereiken waar het opnieuw stevig klimmen was.  Deze klim eindigde op de drukke Tervuursesteenweg in Heverlee.  In de verte zag ik de installaties van Bertem radar staan.  33,75 km omstreeks 11.20 u.

De benen werden nogmaals zwaar op de proef gesteld tijdens een klim over een bospad naar open veld toe en net daar hadden de fotografen van mtb-you zich opgesteld voor het maken van kiekjes.  Op 35 km na het vertrek omstreeks 11.30 u.  Me even aan de kant gezet voor een praatje.  Terwijl ik daar stond kwamen Raf en Karel al lachend naar boven gereden.  Dat zijn toch ook twee nummers heb ik zo de indruk.  De reacties en capriolen van sommige rijders ter hoogte van de fotograaf waren soms wel grappig.  Zoals het tweetal waarvan de ene de foto van de andere probeerde te saboteren door nog snel voor te schieten.  Ach ja, plagen is om liefde vragen, wordt er al wel eens gezegd!  Dan degene die wat show wilde geven met een wheelie en de fotograaf bijna uit zijn schoenen reed!  Toen herhaalde de geschiedenis zich.  Want ik was er van overtuigd dat vorig jaar de fotografen op exact dezelfde plaats hadden postgevat!  En net als toen ontmoette ik hier Danny uit Erpe-Mere nog eens!  Hij reed zoals naar zijn gewoonte de grootste toer van 92 km!  Wij hadden elkaar vorig jaar toevallig een aantal keren kort na elkaar tijdens marathons gezien.  Ik had me onlangs nog afgevraagd of ik hem nog eens op mijn weg zou treffen.  Eigenlijk ben ik wat te lang bij de fotografen blijven staan, want nadien raakte ik moeilijk weer op dreef en was mijn gezapige ritme van voordien onderbroken geworden geweest!  Ik kreeg het nadien immers zwaarder te verduren dan bij de aanvang van de tocht.  Het was nog even verder naar boven kruipen tot op een hoogvlakte.  Intussen was het al bijna middag en kwam ik op 36,50 km toe aan een splitsing tussen de 28 km en alle andere afstanden.

Voor mij ging het de dreven van Bertembos in waar ik aan een kort steil klimmetje dan toch even moest stappen.  Op 37,50 km bereikte ik het in het bos gelegen Chimeara-huisje aan de voet van een watertoren.  Aan Armenlos volgde een leuke afdaling over een half hol kasseibaantje zoals die hier door de velden lopen.  Met de armen helemaal niet los, doch stevig aan het stuur!  Deze werd direct gevolgd door een uiterst lange klim over een idem dito kasseibaantje tot in de Nieuwstraat in Bertem.  40 km om 12.15 u.  Van hier werden we vanaf een graspad naar de leuke afdaling over een bekend pad vol wortels in Bertembos gestuurd.  Vele tochten in de streek passeren hier.  Als je van de andere kant komt krijg je wel af te rekenen met een fikse klim!  Voor mij reed een vrouw, toch niet meer van de jongsten, die ik nog een aantal keren te zien zou krijgen onderweg en dus bezig was aan de rit van 92 km!  In het gezelschap van haar man die ik ter hoogte van de fotograaf gezien had, zou nadien blijken.  Ik heb na aankomst nog even bij hen en Danny gezeten, waar zou blijken dat deze dame niet aan haar proefstuk toe was en wel meer op haar palmares heeft staan dan een marathonneke in Heverlee!  Aan de voet van de afdaling kwam de splitsing tussen de 38 km rechts (bij slecht weer reed ik hier ooit als door een rivier) en de 52-73-92 km rechtdoor over kasseitjes tot op een betonbaan.

Eens boven op dat betonbaantje zag ik in de verte de tweede bevoorrading op een klassieke plaats.  De betonnen oprit voor de moderne schuur van een hoeve aan de voet van de Oude Bertembosstraat krijgt hier wel meer bevoorradingen van tochten te slikken!  Op 41,50 km kon ik zo omstreeks 12.30 u nog eens knabbelen van het aanbod dat voor ons door de vriendelijke brandweermannen en –vrouwen was klaargezet.  De bikers nog aanwezig konden op de vingers van één hand geteld worden, hier liep de tocht duidelijk naar zijn einde.  Met een gevuld en gespoeld buikje kon ik de stevige klim over de ruwe kasseien van de Oude Bertembosstraat aanvatten.  Op 21 juli, toen onze Filip de troon besteeg, reed ik hier nog naar beneden tijdens de tocht van WTC De Biekes Wakkerzeel vanuit Wijgmaal en stond de bevoorrading op dezelfde plaats.  Uiteraard maakt elke lokale toertocht gebruik van de mooie paadjes die hier in de buurt te vinden zijn.  Een plezante afdaling in een holle weg bracht me opnieuw naar het Bertembos en voorbij het speelpleintje Vossenhol aan de rand ervan.  Deze plek ligt in de omgeving van de radarinstallatie in Bertem die we even later passeerden op 43,50 km.

Een lange afdaling over landelijke buurtwegen, de oversteek van een straat en een klim over een smal kasseispoor in een soort hol wegeltje tussen struiken dat ik herkende van eerdere passages, bracht me naar de plek die ik verwachtte.  Ik kwam effectief uit op een hoogvlakte ter hoogte van een zitbank op een kruispunt van zanderige veldwegen, waaronder buurtweg 3.  Er is een tocht die op deze plek een bevoorrading heeft staan en een andere die hier ook gewoon passeert en waar de extra lus voor de grootste afstand daar begint.  Op het kruispunt trof ik een wandelaar met hond en de splitsing van de 52 km en de 73-92 km op 46 km van de start omstreeks 13.00 u.  Een afdaling joeg me naar beneden over een zanderige weg en door een stukje van de bewoonde wereld van Everberg (Kortenberg).  Veldwegen deden me daarna traag naar boven kruipen in de richting van de snelweg. om na 49 km de splitsing te treffen tussen de 73 km en de 92 km.  Er kwamen toch nog twee mannen toe waarvan eentje in blauwe kniebroek nog resoluut de richting van de 92 km uit ging.  Een tijd later zou hij me op het gemeenschappelijke parcours weer inhalen.  Ik ging samen met de andere biker de richting van de 73 km uit.  Ik raakte er maar moeizaam vooruit over een tergend lange grasklim tot 50,50 km.  Om daarna dan toch te kunnen genieten van een stukje recuperatie tijdens de passage van een stukje bewoonde wereld van Everberg tot op de grens met Leefdaal (Bertem).

Landelijke assenwegen voerden me nadien doorheen een zeer knap glooiend landschap dat beschenen werd door misschien wel de laatste zomerzon van dit jaar.  Ik diende de Everbergsesteenweg, een rustig betonbaantje, te kruisen op een plaats die me bekend voorkwam uit eerdere tochten in deze streek.  Er reden nog vier bikers voorbij die ik ook ter hoogte van de fotograaf had zien passeren.  Dat moeten dus addicten van de 92 km geweest zijn, een groepje van vier vrienden die zich hier samen kwamen uitleven.  Toen ik er even aan de kant stond was ik er van overtuigd dat Danny me voorbij reed om aan een zware klim naar een brug over de snelweg toe te beginnen.  Dat bleek ook zo te zijn!  Eens boven troffen we op een grasplein de derde bevoorrading aan, verzorgd door twee brandweermannen onder een tent naast een bestelwagen van het brandweerkorps van Leuven, met een grote watertank op een aanhangwagen.  Er kwamen nog enkele bikers toe en samen met dit laatste tiental deelnemers energie opgedaan alvorens de laatste etappe aan te snijden.  54,50 km om 13.30 u.

Een leuke afdaling over een half hol grasspoor bracht me weer tot in de omgeving van de snelweg en een splitsing tussen de 52-73 km en de 92 km op 56,50 km van het vertrek.  De rit voerde me nadien door enkele straten van Bertem om de Dreefstraat te bereiken en via een lange klim over dit kasseibaantje de hoogvlakte aan Bertem radar te treffen.  Daar kreeg ik weer het viertal van de 92 km te zien die mij omwille van hun hogere snelheid na hun extra lusje weer inhaalden!  Even verder stonden ze langs de kant ter hoogte van het speelplein Vossenhol aan de rand van Bertembos dat we na 59 km omstreeks 14.00 u voor een tweede maal passeerden.  Daarstraks meldde een bordje dat het parcours zichzelf hier kruiste en we ons op dit korte stukje aan tegenliggers konden verwachten.  Meteen kwam er op deze plek een einde aan de lange lus van 16 km die hier begonnen was.  Daarstraks was er drukte op het speelplein zelf, nu liepen er veel wandelaars in het bos die ik door mijn passage op liet schrikken.  Eens goed en wel in het bos stak het viertal op de 92 km me weer voorbij.  De passage van dit stukje Bertembos was van korte duur en tot 61 km kon ik genieten van een plezante en zeer lange afdaling over een kasseibaantje.  Er volgden een klim in een woeste holle weg en een singletrack doorheen een donker bos op 62 km.  De man van aan de fotograaf en zijn vrouw die ik vlak voor de tweede stop in de afdaling trof staken me nog eens voorbij.

Een afdaling in een hol bosspoor en een assenweg werd gevolgd door een klim in een bospad en de Nekwinkelstraat tot 64 km.  Ik diende de Bertemsebaan te kruisen waarna ik over het terrein van een manege geleid werd.  Daar stonden net als vorig jaar tentjes voor een barbecue buiten!  Er volgde een eindje langsheen een grote baan en een afdaling over een grasspoor.  Links de brug onder, eventjes naar boven, dan weer naar beneden waar Danny me nog eens voorbijstak.  66 km.  In de bewoonde wereld reed ik voorbij bakkerij ’t Warot en dat moet dus in Winksele (Herent) geweest zijn.  Er volgde nog een zwaar stukje in een bos met een klim in een holle weg en een wortelklim voorbij een in onbruik geraakte garagebox in een bos.  Er zijn wel meer tochten die hier passeren.  Boven kwam ik uit aan een speelterrein waar nog redelijk kleine kinderen van een jeugdbeweging aan het spelen waren onder begeleiding van enkele leidsters.  Daar stond een bord dat me diets maakte waar ik me bevond.  Ik had net de Mollekensberg achter de rug!  Tijdens de toer vanuit Wijgmaal op 21 juli reed ik hier ook voorbij.  Ik arriveerde in de Maleizenstraat in een rustige woonwijk van Winksele.  68 km om 14.45 u.  Rond 71 km ging het weer de bossen aan de Mollekensberg in om enkele lussen te rijden over de tracks op een boshelling waar halverwege een kort steiler stuk is, het zogenaamde “dropke”.  Dat stuk was er voor mij na meer dan 70 km te veel aan.  Ik zag het niet meer zitten en ben daar te voet gegaan!  Ook al weet ik dat je de plek langs boven weer verlaat, ik heb toch maar het pad gevolgd zoals het uitgezet was en moest daardoor enkele keren dat steilere stuk trotseren.  Ondanks het late uur reden er daar nog enkele bikers rond.

Vanaf de beboste top van de heuvel ging het naar een afdaling op een keienpad, luisterend naar de naam Galgenbergstraat en tot aan de voet van de snelweg.  Ik herkende de omgeving en even verder reed ik inderdaad over de onverharde Sellekensstraat in Winksele-Herent, evenwijdig met de snelweg die er achter hoge struiken en bomen verborgen ligt.  Halverwege passeerde ik het witte huis op de hoek met de Predikherenberg, nog steeds in Winksele.  De toer vanuit Wijgmaal deed ook deze omgeving aan.  Een bordje kondigde voor mij de laatste 2 kilometer aan.  Even meende ik me vaag te herinneren dat deze tocht eindigde met een zware, bijna onmogelijke klim in een woeste holle weg, maar dat moet toch een andere tocht geweest zijn.  Het was immers een zacht stijgend graspad dat me weer tot op de Gasthuisberg bracht na dik 75 km omstreeks 15.15 u.  Het was mooi geweest!

Ik kreeg nog even het viertal te zien dat ik zowel aan de fotograaf als aan de derde stop en het Vossenhol te zien had gekregen.  Danny was in gesprek met de man en de vrouw die ook de 92 km gereden hadden en die ik daardoor een aantal keren had gezien.  Bleek dat deze twee mensen ook ingeschreven waren voor een mountainbikereis naar Spanje waar ook hij binnen veertien dagen aan deelneemt!  De wereld is klein!  Meteen heeft hij er al een paar “bekenden” bij!  Ik had al wel gemorken dat deze dame geen gewone was!  92 km rijden is niet voor iedereen weggelegd!  Ook de twee Bierbikers heb ik nog even gezien.  Net zoals Peter, de bionische man uit Bertem.  Ik kreeg nog een drankje aangeboden van één van de brandweermannen en moet me excuseren dat ik niet meer tegen de mens gezegd heb!  Er waren ineens zo veel mensen die me aanspraken!  Peter had de brandweerman eerst al figuurlijk ingepakt met zijn uitleg over Leuven Leisure!

Het initiatief van Sebastiaan Cloet en Peter Van Lishout positioneerde zich reeds vanaf het voorjaar in het Leuvense toeristische landschap als een alternatief door middel van een ruim zacht- en laagdrempelig aanbod.  Onder de naam Leuven WALKS organiseren zij dagelijks gegidste wandelingen o.a. een “Bierhoofdstadwandeling”, een “Hoogtepunten en verborgen hoekjes” wandeling en een “Verrassingswandeling”.  Leuven FLOATS biedt Dijleafvaarten aan: per kano van Korbeek-Dijle via het Arenbergkasteel naar Leuven Centrum, (overname activiteiten van de bekende Natur-Natur).  Leuven RIDES verhuurt en neemt je mee op fietsroutes of per huifkar, en Leuven PLAYS staat in voor allerlei workshops en activiteiten, zoals o.a. Middeleeuws koken.  Voila, daarmee heb ik geholpen om het ook bekend te maken!  Meer info op http://www.leuvenleisure.com/ !

Er kwamen toch nog twee late rijders toe.  Terwijl dat de brandweermannen begonnen met het opruimen van de tafels en de hekkens rond de bewaakte parking, nog een tijd met Danny aan de praat geweest.  Ten langen leste hebben we onze wagens opgezocht op de verderop gelegen parking en kwam er een einde aan deze editie van de toertocht aan afrit 16!  Dit alles weer knap georganiseerd voor de grote meute deelnemers door de spuitgasten uit Leuven!  Top, zoals alle voorgaande uitgaven!  Thuis restte nog de opkuis van de fiets, het wassen van de kleren, een lekkere douche en de voorbereidingen voor het werk van maandag!  Ik weet niet of de brandweerman die me het drankje aanbood dezelfde was als degene die me ’s ochtends vroeg of ik er weer een lang verhaaltje over zou schrijven!  Dat is bij deze dus gebeurd, ook al heeft het even op zich laten wachten.  Als je drie keren in het weekend gaat biken, dan heb je het druk met rijden en schrijven!  Ook het werk waarmee de boterham dient verdiend te worden blijft doorlopen!  Volgend weekend is het weer van dat met een nightride in Sint-Job-in-‘t-Goor op vrijdag, de toertocht vanuit Antwerpen op zaterdag, nu er eens eentje is vanuit de eigen woonplaats die op een boogscheut van m’n deur passeert, en Overpelt of Gelrode op zondag.  Ik weet niet goed wat kiezen!  Het zijn drukke tijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!