Avondrit en nightride (30-50 km) van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen op vrijdag 18-07-2014.

Net zoals de vorige jaren op vrijdagavond richting Pajottenland gereden om er deel te nemen aan de avond- en nachtrit van het Waanzinnig Weekend Herfelingen. Er is een tijd geweest dat ik nog nooit van Herfelingen gehoord had, laat staan het wist liggen, tot ik tijdens een Waals-Brabantse toertocht een kaartje vond van een ballonwedstrijd met daaraan een kaartje waarop een adres uit Herne. Herne? Nooit van gehoord! In die tijd had men het op het forum ook over een toertocht vanuit Kokejane! Zo’n gekke naam! Nooit van gehoord! Toen ik voor de eerste keer de toer van het Waanzinnig Weekend kwam uitproberen, alleen al omwille van de naam moet je er eens geweest zijn, wist ik meteen waar Herne gesitueerd was en dat Herfelingen en Kokejane er deel van uitmaken! Ik heb meer aardrijkskunde geleerd door te gaan biken dan tijdens mijn schooltijd en zo plekken ontdekt en bezocht waar ik anders nooit een voet zou gezet hebben! Een mens mag niet onder de kerktoren blijven zitten! Van de kerktoren wegraken was anders een probleem want het verkeer in Antwerpen zat weer lekker vast zodat ik drie kwartier onderweg was over 14 km om m’n makker op te pikken op de afgesproken carpoolplek. Jari was na zijn werkweek eerst nog wat gaan rusten en in slaap gevallen! Geen tijd meer gehad om te eten! Dus op de snelwegparking in Waarloos even halt gehouden zodat de jongen zich iets te eten kon kopen. Ik heb zo weer één van zijn goede karaktertrekken leren kennen: respect. Hij wou niet in m’n auto eten, ook al had ik dat van hem kunnen verdragen!

Aldus waren we later dan voorzien ter plaatse. Een plekje toegewezen gekregen op de parkeerweide die ik bijna voorbij was gesjeesd bij het zien van de waanzinnige tent. Ik herkende nog dezelfde man van vorig jaar waarbij ik me toen had ingeschreven. We kregen wat uitleg over de te volgen pijlen en de mogelijkheid om ons kaartje met noodnummer na afloop in te kunnen wisselen voor een consumptie. Om 20.45 waren we op pad. De start van de tocht verliep over hetzelfde traject als vorig jaar waarbij ik bepaalde plaatsen nog herkende. Veldwegen en asfaltbaantjes voerden ons door een landelijke streek. Aan een haakse bocht tussen de velden herkende ik de plek waar vorig jaar een hele meute verkeerd reed door een te hoog in een boom opgehangen pijl. Deze keer diende zich na deze bocht een vrij modderige strook aan, vrij kort, maar lang genoeg om de gedachte van met een propere bike weer toe te komen te kunnen opbergen. Bovendien stond daar nog een jongen met een fototoestel in de aanslag zodat ik het niet kon maken van wandelend vereeuwigd te worden! Door de smurrie was dus de enige optie! De laagstaande avondzon over het knappe landelijke glooiende landschap was letterlijk oogverblindend!

Een lang zacht klimmend smal veldpaadje leidde ons op 6 km tot aan de oude kapel van de Heilige Guido en de Maagd Maria aan de Viergatenstraat en de Heikenweg in Oetingen-Gooik. De deur had een laag verf gekregen maar het blijft er bouwvallig uit zien! Toen we er even halt hielden passeerde er één biker wiens zicht op de pijl we ontnamen, waarvoor ons excuus! Van 7 tot 9 km volgden enkele mooie beklimmingen en afdalingen, zowel over off-road als over verhard. Ik herkende de plek aan een klein boomkapelletje waar vorig jaar een lus begon en eindigde! Maar die kregen we deze keer niet voor de wielen! Uiteindelijk kwamen we uit in de Vollezelestraat, waar we trouwens, onszelf buiten beschouwing gelaten, geen enkele ezel te zien kregen! De straat voerde ons tot in Galmaarden en we reden er door een knappe streek. Op 9,50 km troffen we een splitsing tussen de routes van 30 km en van 50 km ter hoogte van de Repelkouter in Galmaarden. Een mix van verhard en veldpaden voerde ons op 12 km tot aan de grens met Tollembeek. Daar speelde mijn beroepsmisvorming, vragen stellen, me weer parten, maar Jari gaf al het antwoord voor ik de kans had om de vraag te stellen! Hij wist dat Tollembeek de bekende Urbanus huisvest! 1-0 voor de Jari!

Op de grens met Tollembeek werd ons een nijdige klim voorgeschoteld over een smal veldspoor tussen hoog opgeschoten groen waaronder netels en berenklauw! Ik kwam er helaas even stil te vallen. Dit spoor hadden we ook vorig jaar op deze toer aangedaan. 13,85 km om 21.35 u. Vanaf hier viel de route niet meer samen met die van de vorige editie, want van de omgeving die we nu te zien kregen herkende ik niks! Deze toertocht is nooit identiek met de voorgaande, men krijgt iedere keer een ander deel van de streek te zien! Tot 15 km en tot 17 km kregen we ferme beklimmingen te verwerken, zowel over road als over off-road in en om Galmaarden. Soms was het lastig en zwaar door gras rijden. Rond 20 km sloegen we net voor de bebouwde kom van Waarbeke rechtsaf over een asfaltbaantje om daarna over een track doorheen een strook bos te rijden. Hier hadden we voor het eerst onze lampen nodig! 22,22 km om 22.00 u! Dat is kunnen! Op de grens van Denderwindeke (Ninove) en Nieuwenhove (Geraardsbergen) was er een splitsing tussen de routes van 30 km en van 50 km aan de Hoogstraat en Boterdael. Na enkele straten volgde een stukje off-road en passeerden we de in volkomen eenzaamheid gelegen Taverne De Kroon (Denderwindeke) op 25,75 km. De geur van lekker eten deed ons watertanden! Verderop passeerden we de Molen Ter Zeven Wegen, gelegen achter een kapelletje. 26,85 km. We reden toen op een vaste route van Ninove (netwerk Zuid Oost-Vlaanderen) die er een veldweg in dook.

Na een veldweg waarlangs zeker een vijftal veldkapelletjes gebouwd waren, het ene al groter dan het andere, troffen we naast de grootste ervan de bevoorrading op 28 km van het vertrek om 22.40 u. Zoals de vorige jaren was deze weer zeer goed uitgerust met verlichting en koelkasten, aangedreven door een stroomgenerator, zodat we lekker frisse sportdrank te drinken kregen. Agrum van NoLimits. Verder kon je er eten van bananen, appelsienen, peperkoek en suikerwafels. Dat alles verzorgd door twee dames en een jongeman waarmee we een tijdje hebben staan praten. Er kwam nog een biker toe, de tweede slechts die we tot hiertoe op onze tocht troffen! Afscheid genomen van de mensen ter plaatse en gekozen voor de route van 50 km vermits er ter hoogte van de stop meteen een splitsing was.

Brede zanderige veldwegen brachten ons in volstrekte duisternis tot in Meerbeke (Ninove). Een zandpad ging over in een oud kasseibaantje tussen de maïsvelden waar we tot 33 km over dokkerden. 23.10 u. Omwille van de duisternis hadden we nu helemaal geen herkenningspunten meer. Een veldweg voerde ons tot in Neigem (Ninove) en na de doortocht van de kleine dorpskom doken we een donker bospad in. Tot 37 km reden we over een mix van beenharde veldwegen met een stoffige bovenlaag en asfaltbaantjes. 23.25 u. Tot 41 km konden we goed doortrekken op servitudepaadjes, zijnde zeer smalle en van een asfaltlaag voorziene wegeltjes tussen de velden. Op het laatste ervan werden we getrakteerd op een felle klim tussen boompjes en hoog struikgewas en heb ik m’n linkerarm wat opengehaald na de kennismaking met een doornstruik! Het was de keuze tussen dat of vallen! Eindelijk kregen we hier nog eens een andere biker te zien die ons wel zonder boe of bah voorbij reed en met zijn lichtjes in de verte verdween. We bereikten de bewoonde wereld van Oetingen (Gooik) en dienden er een grote baan te kruisen waar zo goed als geen verkeer meer was. Er kwam nog een groepje van drie bikers voorbij.

Op 45 km reden we het grondgebied van Kester (Gooik) binnen en op de daaropvolgende veldwegen kregen we even het gezelschap van nog een eenzame rijder. Van hier af hoorden we in de verte reeds de muziek van de tent op de weide van het Waanzinnig Weekend. Van in de velden zagen we voor ons een hoog oranje verlicht gebouw en een kerktoren opdoemen en uit andere toertochten die ik in deze streek al gereden heb wist ik dat dit de nachtelijke aanblik was van het gehucht Heikruis van Pepingen. Slechts één betonbaantje scheidde ons nog van Herfelingen en om kwart over middernacht kwamen we met de beloofde 50 km weer aan de waanzinnige weide! De man die ons daarstraks de parkeerplek op de weide had toegewezen stond er aan de toegang.

De bikewash hebben we niet benut en de mensen van de bewaakte parking maakten aanstalten om er een punt achter te zetten. In vergelijking met vorig jaar zaten er nog redelijk wat bikers op het terras terwijl de muziek uit de tent galmde. Het was natuurlijk een schitterende en warme zomeravond! Jari had honger, zijn maaltijd van in Waarloos was ontoereikend, en ging direct om hamburgers, bevreesd als hij was de laatste voor zijn neus weggekaapt te zien worden! Terwijl ik wat geld opdiepte om wat te drinken te kopen kregen drie bikematen me in de gaten. Jean-Paul, Guy en Patje waren ook de toer komen rijden. Patje zoals steeds de grote én de kleine lus! Tot even voor 01.00 u met z’n vijven nog wat na zitten praten en al plannen gemaakt voor volgende keren, tot zelfs verlengde weekends kwamen ter sprake.

Toen we op onze carpoolplek arriveerden was het al over twee uur! Reed ik de vorige edities altijd alleen, en zoals beschreven zijn er weinig late starters en rijden de meesten in de vooravond, het was nu de eerste keer dat ik een nachtrit reed in het gezelschap van m’n maat. Dat maakte de rit nog tien keer zo plezant! Ik denk dat we beiden een beetje uit hetzelfde hout gesneden zijn! Ik kon me geen betere kameraad wensen! Doe daar bovenop een rit in het mooie Pajottenland op een prachtige warme zomeravond en je hebt de ideale intro voor een extra lang weekend! Redelijk wat verhard in de toer, afgewisseld met een mix van andersoortige paden en met de nodige kuitenbijters, maar we hebben met volle teugen genoten van deze waanzinnige rit! Evenementen zoals dit, een soort boerenkermis op een weide met voor elk wat wils, dat vind je bij ons niet!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!