Toertocht (30-50 km) van RoPaRunteam 14 in ’t uur te Woensdrecht op zondag 17-01-2016.

Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen toegevoegd worden aan het leven. Dit is het motto van RoPaRun, een Nederlandse organisatie die een loopwedstrijd van Rotterdam naar Parijs organiseert. Loopploegen kunnen deelnemen mits het werven van fondsen voor de ondersteuning en de zorg voor mensen met kanker. Men kan een en ander vergelijken met de Duchenne Heroes voor mountainbikers. De loopgroep 14 in ’t uur is zo een team uit de streek van Bergen-op-Zoom en om geld te werven voor hun deelname organiseren de leden ervan een jaarlijkse mountainbiketoertocht. Voorheen werd er gestart vanuit de Manege Stevenshof in de Kooiweg te Hoogerheide, vlak tegenover één van de toegangen tot de vliegbasis van Woensdrecht. Maar zoals ik vermoedde toen ik deze manege tijdens de toertocht passeerde en zag dat ze van naam veranderd was, is deze zaak verkocht en in 2014 blijkbaar omgebouwd tot een ruitersportcentrum. Vandaar werd voor de start sinds vorig jaar uitgeweken naar de Recreatieboerderij de Walkant in de Langeweg te Woensdrecht. Vorig jaar reden we de toer van Hooge Mierde, vandaar was deze startplaats voor mij totaal nieuw. Stevenshof behoort aldus tot het verleden, zo ook de speciale cafetaria die er eerder uitzag als een blokhut!

De Langeweg is een landelijke weg in Woensdrecht met slechts enkele gebouwen en die evenwijdig loopt met de snelweg. Dat is vlak bij het Café Non Plus Ultra, startplaats van de jaarlijkse toertocht van Sirocco. Wij zagen dan ook deze keer vanaf de snelweg dat in de Langeweg druk geparkeerd werd! Jari kwam al van op de A12 in Stabroek met zijn auto achter mij te hangen. Omdat er rond Woensdrecht nogal wat nieuwe wegen zijn aangelegd sloeg mijn GPS enigszins tilt en omdat ik een afslag aan een rondpunt miste bereikten we Woensdrecht slechts via een ommetje. Het voordeel was dat we gebruik konden maken van een parking in het dorp wat beter is dan de graskant in de winderige Langeweg!

De Walkant bleek het enige gebouw in de Langeweg, gelegen aan een soort pleintje, dus lang hoefden we niet naar de startlocatie te zoeken. In tegenstelling tot de vorige toertocht die we hier vanuit Huijbergen reden was het deze keer geen aanschuiven aan de inschrijving. Het ijskoude weer na de uiterste natte voorbije week met enorm veel regen en wateroverlast zal wel mee de reden geweest zijn. Velen zullen een te nat parcours gevreesd hebben. Het parcours was ook nat, onze fiets zag er lief uit na afloop, maar zeker niet van aard om er voor thuis te blijven. Meer nog, wij konden hier genieten van één van de prachtigste toertochten uit de streek omdat je zowel het moois van de bossen om Bergen-op-Zoom als van Huijbergen onder de wielen krijgt! Ik was moe na afloop, maar zeer tevreden dat we voor deze toertocht gekozen hadden ten nadele van de eveneens mooie tochten in Hooge Mierde en Brasschaat.

Om 9.30 u waren we ingeschreven en op weg. We reden eerste geruime tijd over het asfalt van de Langeweg om aan het einde ervan rechts en onmiddellijk links af te slaan naar het bos toe. In dit bos kregen we een minder gekend pad voor de wielen en op 4 km een eerste singletrack. We kwamen toe in de Antwerpsestraatweg en na door een ondertunneling te zijn gereden doken we er snel opnieuw het bos in. Daar waren de paden bijzonder nat met slijk en plassen, maar desondanks nog behoorlijk berijdbaar. 6 km. We bereikten het landgoed Mattenburgh, het bosgebied aan de rand van Bergen-op-Zoom. Natte boswegen met modder en plassen voerden ons over het grondgebied van deze stad in de omgeving van het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof. In deze omgeving staan enkele gebouwen langsheen harde zandwegen. Op 10 km bereikten we de straat Zandven, een zandweg door de bossen van Bergen-op-Zoom en de Nieuwebaan in het gehucht Heimolen. Vanaf deze plek bereden we de bospaden in het bosgebied Groot Molenbeek. Het was er knap rijden. Na het kruisen van de Huijbergsebaan, waar seingevers hadden postgevat, kwam de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 13,75 km van het vertrek. 10.30 u.

We reden er de bossen van Zoomland in, een door joggers en wandelaars drukbezochte plek. Er bevindt zich ook een klimparcours. We bereden er de bospaden, onder anderen dat wat evenwijdig met de snelweg loopt. Daarna kwamen er tot 15 km paadjes over enkele hoge zandbulten. We passeerden onder meer de bosparking aan de Mastendreef. Even later volgde op 17 km het spoor dat over een aantal zandheuvels loopt die zich langs weerszijden van een zandweg situeren. Het is zeer leuk rijden daar! Op 18 km was er zelfs een extra optie voor de “waaghalzen”. Op 21 km kruisten we de Zoom en reden we over een zandweg voorbij een hoeve waar bepaalde toertochten een stopplaats hebben. Er lopen daar ook altijd veel joggers rond. Als je rechtsaf slaat kom je naar ik meen uit aan de Stayokay. Ik vermoed dat het de Balsedreef is, maar het is slechts een gok. We sloegen linksaf en verderop onmiddellijk weer rechtsaf het bos in.

We reden dan in de buurt van de zogenaamde Zeezuiper. Op een bepaald ogenblik kwam er een biker naast me rijden en sprak me aan. Ik wist niet direct wie hij was, dus mijn hersencel moest even heel snel werken, maar mijn vermoeden bleek te kloppen. Hij was VanBiLL.com, destijds ontmoet op het Nederlandse forum en slechts enkele keren in levenden lijve gezien, ooit wel eens met hem staan praten aan een stop. Fervent mountainbiker en daardoor ook kenner van alle paadjes omheen Bergen-op-Zoom, zegge een levende GPS! Hij rijdt ook zodanig snel dat elke ontmoeting slechts een fractie van een seconde duurt! Nog altijd levend en wel en rijdend! De eerstvolgende die dan toekwam was Rubber-12 die mijn respect afdwingt omwille van zijn uitmuntende kennis van al wat met fietstechniek te maken heeft. Haalt alles uit elkaar, zet alles weer in elkaar en voelt bikes aan alsof hij er mee vergroeid is. Het zijn beslist geen hersenlozen die rondrijden tijdens de recreatieve tochten op zondag.

Na de oversteek van een baan troffen we een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 24 km van de start. Lang zal de extra lus niet geweest zijn, want op 26 km troffen we de bevoorradingspost die opgesteld stond langs de kant van de weg even voorbij het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof dat midden in de bossen van Bergen-op-Zoom ligt. We arriveerden er omstreeks 11.20 u. Je kon er hete heldere soep en sportdrank drinken. Er lagen hele bananen, twee soorten wafels en een snoepje met chocolade om te eten. Er was nog redelijk wat drukte, de mensen hadden hun handen vol met aanvullen. Intussen was er tijd voor een korte babbel met Jari en Rubber-12. Jari had nog anderen plannen en wou zijn tempo opdrijven. Toen ik hem zei dat hij mee kon rijden met Rubber-12 meende hij dat diens tempo te hoog zou liggen, maar ik vermoed dat ze de rest van de rit toch samen uitgereden hebben. Rubber heeft immers altijd wel wat te vertellen.

Na de pauze ging het verder het bos in. Op 28 km bereikten we een strook waar de paden er heel wat natter bij lagen en raakte ik al snel achterop. Zoals ik vermoedde aan te omgeving te zien hadden we het gebied bereikt waar Zoomland naadloos overgaat in de imposante woeste dennenbossen van Wouwse Plantage. Even verderop werd dat door een bord bevestigd. Het deed me plezier van hier nog eens te komen, dat was intussen alweer lang geleden. De zandwegen slingeren zich hier over een aantal hoge heuvels en er liggen een aantal knappe singletracks op heuvelkammen onder oude dennenbomen. Het lag er hier wel vrij nat bij met grote te omzeilen plassen en modderpartijen. Uiteindelijk kwamen we op 29,75 km uit het bos tevoorschijn op de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de grote weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. 12.00 u. Aan de overkant reden we over het fietspad in de richting van Huijbergen. We doken dan rechtsaf het bos in en kwamen haast onmiddellijk in de open zandvlakte die achter de vliegbasis van Woensdrecht ligt. De plek waar de lichten die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining in de heide staan.

We bereden er het zandspoor tot vlak tegen de omheining van de vliegbasis. Twee weken geleden, op 3 januari, reed ik hier nog tijdens de toertocht vanuit Huijbergen. Enkele snelle jonge kerels staken me voorbij en in hun zog dook ik mee het bos in. Daar kregen we op 32 km de singletrack over het drietal zandheuvels met wortels dat er ligt en die door geen enkele tocht uit de streek onbenut blijft! Deze keer raakte ik er niet overal zonder meer over, ook al omdat ik een vader met zoon en dochter had laten passeren die dan toch niet zo vlot over de bergen raakten dan vermoed! Vooral de vader niet! Waardoor ik ook diende af te stappen! Na dit leuke zandpad volgde nog een strook bos tot aan een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 32,32 km van de start! 12.10 u.

Al snel bereikte ik de bekende asfaltbaan die door de bossen aan de Kooiheide loopt. Er staat daar een in het bos verscholen huis. We gingen linksaf en nogmaals linksaf aan de volgende singletrack. Hier waren we twee weken geleden uit gekomen! Het werd me dus al snel duidelijk dat we de Nootjesberg gingen op gestuurd worden! De bossen lagen er hier toch vrij nat bij. Intussen al goed moe geworden van de rit raakte ik niet al rijdend over de hoogste heuvel waar de bodem dan nog uit los zand bestaat. Verder is het altijd leuk rijden over de paadjes in het bos omheen deze heuvel. We passeerden de twee huizen die langsheen de Overbergseweg aan de voet van de Nootjesberg staan en sloegen er rechtsaf het bos in. Op 34 km kwam ik uit op de Weg naar Wouw naast Grondwerken en Transport Van Gastel. Seingevers hielden er de wacht en aan de overkant van de weg doken we schuin links opnieuw het bos in op weg naar de volgende puist die Huijbergen rijk is.

Op 35 km werden we aldus over de Tiestenberg gejaagd. Ik werd er begroet door een man in een geel fluojasje maar die ik niet ken. Die man reed vlot naar boven terwijl ik halverwege te voet verder moest! Boven op de hoogste top van de Tiestenberg even staan praten met hem en de twee kompanen (M/V) met wie hij onderweg was. Zij waren lezers van deze verslagen. Telkens wanneer ik me de vraag stel of het nog wel zin heeft van de tijd, die ik eigenlijk niet heb, te steken in deze schrijfsels, kom ik mensen tegen die er dan blijkbaar toch wat aan hebben. Dan ga je maar weer verder als een konijn van Duracell. Plezierig aan deze tocht is dat ook enkele minder courante paden in het bos om de Tiesenberg worden bereden en dan nog in een ongebruikelijke richting. Dat maakt elke toch in deze streek anders en boeiend. Na het kruisen van de Hollandseweg met seingever werden we direct naar de derde lokale zandheuvel gestuurd en reden we over en langsheen de Pilberg. 36 km.

We verlieten het bos van de Pilberg via het Vijverstraatje en staken over naar het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia die u vanaf daar wel met de rug aankijkt! We doken er het parkbos in dat in vroegere tijden allicht deel uitmaakte van het Wilhelmietenklooster (1278-1847) en latere klooster van de Broeders van Huijbergen (1847-1980). Verwoest tijdens de oorlog in 1944, nadien herbouwd en thans omgebouwd tot appartementen. Bospaden brachten ons dan in de richting van de Camping Staartse Duinen. 37,50 km. Vanaf hier volgden enkele leuke maar ook natte paden door de bossen en meer open ruimten van de Staartse Heide. Ook de mooie singletrack die zich op de flank van een helling door het bos slingert werd in de tocht opgenomen. Tochten vanuit Kalmthout maken er ook vaak gebruik van. De Staartse Heide gaat immers naadloos over in de Kalmthoutse Heide. Huijbergen grenst aan Kalmthout en Essen-Hoek. We passeerden de houten bareel die in de bossen langsheen de Abdijlaan ligt. Ik werd er begroet door een snelle biker van La Pipe met als thuisbasis Stabroek zoals mijn eigenste Papegaai Bike Team (of wat er nog van overblijft)! Verder wandelden er heel wat mensen in de Staartse Heide, genietend van deze koude maar zonnige zondag.

We konden tot 41 km genieten van de mooie paden op de Staartse Heide om weer toe te komen aan de ingang van de camping. Van hier ging het naar het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen en richting Bergen-op-Zoom. Hier stak me nog een biker voorbij en hij was meteen de laatste die ik te zien kreeg! Net zoals veertien dagen geleden doken we rechtsaf tussen twee huizen een grindpad in. Dat ging over in een bospad en een grasspoor tot aan de Vennekensstraat – Kooiweg aan de rand van de Kooiheide. Deze keer doken we niet rechtsaf het zandspoor naast de omheining van de vliegbasis in, maar reden we de gehele Kooiweg af door het bedrijventerrein De Kooi in Hoogerheide en de ingangen van de Vliegbasis Woensdrecht. Hierbij passeerden we de vroegere vertrekplaats in de voormalige manege Stevenshof. Op 44 km bereikten we het rondpunt op de Bunkerbaan en reden rechtdoor tot aan de rand van de bewoonde kern van Hoogerheide. Vroeger kwam dit stuk in het begin van de toertocht.

We sloegen rechtsaf een asfalt straatje en dito servitudenpad in tot aan De Wildert. Rechtsaf een modderige veldweg in gevolgd door enkele servitudenpaadjes tussen huizen. We kruisten nogmaals de Bunkerbaan en reden de Aviolandalaan in. Deze straat loopt dood op de toegangspoort en de parking van Fokker, fabrikant van vliegtuigonderdelen. 47 km. Ik herinnerde me van tijdens een eerdere deelname (in 2010) bij zeer slecht weer dat we dadelijk een zeer natte singletrack zouden treffen. We kruisten de grote parking van Fokker en reden over een paadje vlak naast de omheining van het bedrijf. Verderop doken we inderdaad een bos in, een uitloper van de Walse Duin in Huijbergen, waarin nogal wat plotse hoogteverschillen zijn, alsof het bos in een put ligt. De paden lagen er inderdaad ook nu zeer nat en modderig bij. Het was er lastig rijden en dat woog door zo naar het einde van de rit toe. De omgeving was er wel knap en woest. Ik kwam toe in de Antwerpsestraatweg en van daar ging het door de bewoonde wereld van Hoogerheide langsheen keurige villa’s tot aan de snelweg om via de Langeweg opnieuw De Walkant te bereiken. Om 14.00 u met 54 km op het tellertje, heen en terug naar de auto inbegrepen.

Er stonden nog bikers aan te schuiven aan de bikewash. De twee mannen die daar met hun hogedrukreinigers stonden zullen hun werk gehad hebben. Omdat ik de laatste was kreeg ik een extra service en gingen de beide mannen mijn fiets te lijf! Ik was moe maar tevreden dat ik deze tocht nog eens gereden had. Alle tochten in deze streek zijn de moeite, maar het interessante van deze rit is dat hij het moois van Bergen-op-Zoom combineert met de bekende zandheuvels van Huijbergen en enkele minder gekende stukjes aandoet bij aanvang en afloop. Op de terugweg naar mijn woning voor het ophalen van post iets gedaan wat al lang geleden was vermits ik omwille van werkomstandigheden tijdelijk elders woon. Gestopt aan de grens in Putte-Kapellen om aan het kippenkraam een gebraden kip te kopen! Toen ik hier vroeger met de bike op weg naar huis passeerde stopte ik hier altijd om ter plekke een halve gebraden kip op straat te verslinden! Vermits ik deze keer met de auto was kon ik een hele kip mee naar huis nemen! Tevreden dat ik me niet had thuis laten houden door de koude en plezier beleefd aan de korte ontmoetingen met de medebikers onderweg.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax