Toertocht (30-45 km) Van Trier Classic van WTC De Heidestoempers te Kalmthout op zondag 06-03-2016.

Lang getwijfeld of ik die zondag zou kiezen voor Huldenberg, Leopoldsburg of Kalmthout. Allicht allemaal genietbare toertochten. Omwille van het slechte weer dat als gevolg heeft dat we toch al bijna een maand in natte omstandigheden rijden en geen zin hebbende om ver te rijden na een lange vermoeiende werkdag daags voordien gekozen voor Kalmthout, een klassieker die ik al meermaals gereden heb. Het vertrek was vanuit de garage Renault Van Trier aan de rand van een KMO-zone die dan volledig overspoeld wordt door geparkeerde wagens. Aan de start kwam ik Dennis van het clubje van Berendrecht tegen die met zijn koersfiets vanuit Deurne naar hier was afgezakt voor de wegrit. Geen zin in modder! Om 09.45 u was ik ingeschreven en op pad. Het terrein achter de garage lag er gehavend bij omwille van bouwwerken van een nieuw gedeelte. Een Heidestoemper die de richting van de inschrijving en de start aanwees stond er te koukleumen, maar dat kon het enthousiasme van deze vriendelijke man niet temperen. We vertrokken via de KMO-zone en de er achter gelegen autovrije Franse Weg die het bos induikt op de rand van een uitloper van het militair domein van Brasschaat.

Op 2 km doken we linksaf het bos in via een brede zandweg en konden we rijden over singletracks en bospaden in het militair domein. Het lag er bij momenten nat bij maar de grote plassen konden goed ontweken worden. Van 5 km tot 7 km werden we geconfronteerd met een wel zeer modderig stuk bos over een pad dat min of meer evenwijdig loopt met de Essensteenweg waarlangs de tocht vroeger vertrok. We kwamen vanuit een natte strook gras tot op een betonbaan in een uitloper van het vliegveld van het Kamp van Brasschaat. Veel militair vliegverkeer is hier niet meer, ik denk zelfs helemaal niets meer, en van de start- en landingsbanen wordt gebruik gemaakt door sportvliegtuigen van een aeroclub. 7 km om 10.20 u. Een aantal bikers stond er te wachten op maten die meer tijd nodig hadden om door de modder te ploegen.

We dienden door een droge beek te rijden waarna een spoor ons deed toekomen op de Essensteenweg in Brasschaat. We reden een eindje over het fietspad langsheen deze grote baan, allicht omdat de off-road ernaast er te nat bij lag. Uiteindelijk doken we toch een singletrack in die ons tot op het grote kruispunt met de Bredabaan in Maria-Ter-Heide bracht. Deze wijk van Brasschaat stond vroeger bekend als Polygoon, dat is de benaming van een militair schietveld. Op de plaats waar we stonden raken namelijk het zogenaamde Klein Schietveld (richting Kapellen en Kalmthout) en het Groot Schietveld (richting Gooreind en Wuustwezel) elkaar. Op deze strategische plek waar ook enkele grote verkeerswegen elkaar kruisen was de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 45 km. Op 9,75 km van de start. Van de groep bikers die er voor het rode licht stonden te wachten was ik de enige die de richting van de 45 km uit ging. Ik diende daarvoor de Sint-Jobsteenweg te kruisen en dook er aan de overkant het Groot Schietveld in. De bareel stond voor de gelegenheid open, want anders kom je er niet in. Alhoewel ik denk dat er verderop plekken genoeg zijn waar je er zonder veel moeite in kan komen Ik vermoed dat hier geen militaire activiteit meer is. De kazernegebouwen langsheen de Sint-Jobsteenweg werden allemaal verkocht aan bedrijven. 10.30 u.

Tot 11,80 km reed ik in de richting van Gooreind (Wuustwezel) over de lange en eerder saaie veldweg op de rand van het Kamp van Brasschaat. Links van mij de villa’s in de strook bos tussen de Bredabaan en het Kamp en rechts van mij de desolate vlakte van het Schietveld en enkele grote waterpartijen. Aan de eerste grote kruising ging het rechtsaf een brede assenweg op in het militair domein. Links in de verte zag ik een straat doodlopen op het militaire domein, dat moet een zijstraat van de Bredabaan in Gooreind geweest zijn. Hier kan je blijkbaar zonder problemen het gebied in, want er liep een jogger rond. Aan een bareel ter hoogte van een beek en een verfomfaaid bord met landkaart ging het rechtsaf een volgende assenweg in.

Even verder kon ik me oriënteren want reed ik over een pad een eind achter de hoeve met torentje die langsheen de Brechtsebaan – Brasschaatbaan staat, de weg van Brasschaat naar Brecht-Overbroek. Daar waar er een verlaten betonbaan opdook dienden we links aan te houden naar een singletrack toe die er bij aanvang goed droog bij lag maar naar het einde toe toch enkele natte plekken vertoonde! Aan het einde ervan ging het linksaf om uit te komen op de Brasschaatbaan tegenover het poorthuisje van het domein waarop het spookkasteel staat. Helaas werd er dit keer niet over het domein gefietst en kregen we het vervallen Hof van Nottebohm niet te zien! Geen toestemming meer gekregen? Het zou wel eens kunnen dat de eigenaars niet meer gediend zijn met pottenkijkers sinds dat het gebouw ontdekt is door een Amerikaanse filmregisseur die er een decor voor een film in zag en het kasteel na liet bouwen. Het is een gedroomde plek voor urban exploring (fotograferen van verlaten gebouwen). Maar de belangstelling voor deze plek heeft allicht als gevolg gehad dat we er niet meer mogen komen! Wie het bizarre spookkasteel niet kent kan het zien in dit filmpje.

We reden de toegangspoort tot het Hof van Nottebohm dus gewoon voorbij en volgden de Brechtsebaan tot aan de onverharde Bergsebaan die we rechtsaf in sloegen op de grens tussen Brecht en Brasschaat. 15,50 km. Ondanks mijn mening dat het Kamp van Brasschaat niet meer in gebruik is meende ik de explosies van schietoefeningen te horen! 11.00 u. Het ging een hele tijd gewoon rechtdoor in de Bergsebaan door een niemandsland zonder bewoning en eens in meer open terrein zag ik rechts van mij in de verte het verkeer op de Sint-Jobsteenweg. We kwamen uit in de Miksebaan op 18,75 km, staken de Sint-Jobsteenweg over om daar de bossen aan het domein De Mik in te gaan. Het domein in Brasschaat staat al een aantal jaren te koop. Geen sterveling die daarin zijn geld wil investeren. Vanaf deze kant van de Miksebaan sloegen we rechtsaf een assenweg door het bos in zoals we ze kennen van aan de boorden van de antitankgracht. We reden op een bospad achter de terreinen van het Sanatorium De Mik waar ik ooit eens tijdens een toertocht gepasseerd ben, wie weet een eerdere editie van deze tocht. Grote gebouwen in gele baksteen. Via dat bospad bereikten we het zeer slijkerige pad naast de antitankgracht om het via het houten bruggetje verderop te kruisen.

Vanaf de straat Kleine Mik bereikten we de E10-plas naast de E19 die vroeger E10 heette en ontstond door zandwinning ten behoeve van de aanleg van de snelweg in mijn kindertijd! Vanaf de door eenden ingepalmde oever reden we over het leuke van putten en wortels voorziene zandpad langsheen de vijver om dan linksaf een bospad in te rijden en weer op de oever van de antitankgracht uit te komen nabij het bruggetje. Na een ritje doorheen het bos bereikte ik de statige dreven van Brasschaat om via de Kerkedreef naar Maria-Ter-Heide te bollen alwaar de bevoorrading opgesteld stond. Op 23 km van het vertrek om 11.30 u. Ik kwam er net op tijd toe want we werden op dat ogenblik getrakteerd op een fikse hagelbui waardoor het parcours alleen maar nog natter werd! Een luidruchtige Heidestoemper prees zijn waren aan, ook aan andere voorbijgangers. We konden er eten van bananen, frangipanegebakjes en drinken van sportdrank en bouillon. Er kwamen nog steeds groepjes bikers toe, maar de grote meute was intussen al lang gepasseerd.

Na de stop kruisten we de Bredabaan en reden we de bosrijke wijk in waar grote oude woningen staan waarin destijds de militaire oversten van het Kamp van Brasschaat gehuisvest waren. Soms bijna kleine kasteeltjes. We bereikten opnieuw de antitankgracht ter hoogte van de Garçondreef die doodloopt op het militair domein. Langsheen de gracht rijdend kruisten we Weversbos en Mishagen om zo de omgeving van het Fort van Brasschaat te bereiken. Vier Nederlanders misten een pijl en reden rechtdoor een straat in, in plaats van de gracht te blijven volgen. Ik heb nog geroepen, maar ze waren al te ver af! Het heeft een hele tijd geduurd eer ze mij weer inhaalden. Na een korte singletrack reden we voorbij het Fort alwaar het pad gehavend was na vermoedelijke boswerken. Even verder kruisten we de antitankgracht nabij één van de statige villa’s, lees kleine kastelen, van de Sionkloosterlaan, de woonplaats van de superrijken. Aan de overkant reden we het Klein Schietveld op over een mooi pad. Vanaf deze plek reden we een knap rondje over het Klein Schietveld waarbij we op 27 km het door lokale bikers gekende bizarre vervallen monument passeerden, maar waarvan weinigen de betekenis kennen. Het is er knap rijden over het heuvelachtig terrein rondom. Het betreft het Monument van de Cavalerieschool ter herinnering aan de dood van acht jonge officieren bij een accidentele ontploffing van munitie tijdens een oefening in 1937. Het monument dateert van 1938 en dat is er aan te zien, ook al werd het in de loop der tijden al een tweetak keren gerestaureerd. Eén van de officieren woonde in Ekeren en daar is een straat naar hem vernoemd, de Frans Standaertlei. Wie meer wil weten over die noodlottige dag in februari 1937 kan hier klikken. Volgend jaar zal het dus tachtig jaar geleden zijn dat deze mensen hier stierven! Misschien een gelegenheid om het monument eens een opknapbeurt te geven!

Ik hoorde een biker achter mij tegen zijn maat zeggen dat hij hier de toeristische route ging volgen om een steile klim naast het monument te vermijden! Het paadje slingerde dan met enkele leuke bochtjes over enkele kleine hoogteverschillen. Na enige tijd bereikte ik in het zog van een traag rijdende biker de brede betonbaan die langsheen het militair vliegveld loopt en in Lichtvliegwezenlaan omgedoopt werd. De controletoren staat er leeg en verlaten bij, het verval is reeds goed merkbaar en het gebouw ernaast is omgedoopt tot een restaurant. 28,50 km om 12.00 u.

Aan de parking op de laadkade naast de restanten van een militaire spoorlijn ter beveiliging van de Fortengordel om Antwerpen kwam een splitsing tussen de 30 km en de 45 km. De lange tocht dook linksaf naast de spoorweg het natte bos in. Hier ligt de ondergrond er bijna altijd nat bij. Er is een toertocht die hier zelfs een bordje “welkom in de hel” plaatst. Alhoewel het al bij al nog meevalt! Het is er wel avontuurlijk rijden, soms over brede destijds door tanks gehavende paden waar zich smalle tracks op ontwikkeld hebben. We konden er genieten van een rondje over het Kleine Schietveld. Het lag er nat, maar het is hier al erger geweest met singletracks die toen in beken waren herschapen! Op 32,75 km passeerde een track enkele in de bossen gelegen villa’s in een uithoek van de gemeente Kapellen, grenzend aan het Klein Schietveld. Zo de villa met klokkentorentje op de hoek van de Feniksdreef en Hazelaardreef. We reden nog een genietbaar rondje over meer open terrein en voorbij het weerstation met meetapparatuur. Nog steeds werd ik af en toe ingehaald door andere bikers. Op 35 km eindigde het rondje schietveld in de bosrijke Kolibriedreef te Kapellen en bereikten we onmiddellijk de grens met Kalmthout in de Esdoornlaan. Ook hier statige villa’s van mensen met geld. Vanaf 35,50 km ging het nog even een strook bos in op de boorden van het militair domein waar we een laatste keer op de proef werden gesteld voor een confrontatie met modder en een oververzadigde ondergrond.

Het natte pad eindigde op het asfalt fietspad van de Franse Weg waar twee van de Nederlanders die daarstraks de pijl gemist hadden even halt hadden gehouden om te drinken en te knabbelen aan een reep. In hun zog kwam ik weer toe in de KMO-zone waar de bikewash was opgesteld op het terrein van de gemeentelijke werkplaatsen. Drie Heidestoempers gingen daar de vuile bikes te lijf met overvloedig water. Allicht omwille van het niet kunnen rijden over het domein Nottebohm kwam ik niet aan de beloofde 45 km. Maar met 40 km was het omwille van de natte weersomstandigheden zwaar genoeg geweest. In de werkplaats van de garage nog een hotdog doorgespoeld met een drankje. Aan de bonnetjesverkoop zat dezelfde dame van alle jaren. Thuis mijn fiets en vooral schoenen nog een poetsbeurt gegeven. Ze waren na de vorige twee ritten al bijna zo goed als versleten, dus deze keer was ik wel verplicht van de remblokjes achteraan te vervangen vermits het veertje al naar buiten puilde. Compleet afgesleten! Ik had me geamuseerd en het had me plezier gedaan van een aantal plekken nog eens te zien te krijgen. Het is ook leuk dat ik al deze plaatsen meer en beter weet te situeren terwijl ik er vroeger niet het minste benul van had waar ik me bevond! Het verrassingseffect verdwijnt daardoor natuurlijk wel meer. Intussen is het ook maart geworden en komen de laatste tochten in de eigen streek in het vizier…

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax