Toertocht (25-35-45-55-65 km) van MTB ’t Lof te Borchtlombeek op zondag 24-07-2016.

Ik meende de toertocht van MTB ’t Lof vanuit Borchtlombeek (Roosdaal) nog niet eerder gereden te hebben, maar dat was niet zo. Blijkbaar was ik hier vorig jaar ook present. Nog vroeger liet ik de tocht links liggen ten voordele van de Boerenbike in Opwijk waarmee hij steeds samenviel. Ooit kreeg ik zelfs tijdens die Boerenbike tegenliggers die de tocht van Borchtlombeek reden! Of liepen de beide tochten in de streek van Asse over dezelfde paden op de Kruisborre! Aan de nachtritten van ’t Lof had ik al wel meerdere keren deelgenomen. Ondanks mijn voornemen van tijdig te vertrekken raakte ik ’s ochtends niet op dreef zodat ik pas tergend laat aan de start verscheen. Bovendien kon ik mijn autosleutel niet meer vinden nadat ik alles ingeladen had! In de kofferbak onder mijn sporttas gelegd! Een goed excuus om niet de langste ritten te rijden, die beginnen voor mijn leeftijd wat zwaar te worden. Pas om 10.15 u was ik ingeschreven en vertrok ik in het zog van Bart, een biker die ik vorige zondag al ontmoet had op de après in het gezelschap van gemeenschappelijke bekenden.

Het ging het dorp van Borchtlombeek uit, klimmend over een smal asfalt servitudenpaadje. Grassporen en servitudes leidden ons de bewoonde wereld uit. Het grasspoor tussen een paardenrenstal en serres herkende ik van tijdens de nachtritten. We reden in de richting van een spoorlijn en er even langs om dan even doorheen een strook bos gestuurd te worden. Omstreeks 3 km doorkruisten we even de bewoonde wereld van Wambeek (Ternat). Eens daar voorbij konden we genieten van landelijke paden. Het was wel opletten geblazen, want we dienden af en toe wegen te kruisen. Landelijke wegen waar maar één wagen per dag passeert, maar dan wel uitgerekend op het ogenblik dat je er toekomt! Een stevige klim over een kiezelpad leidde naar de Kattestraat. Even verder bereikte ik opnieuw het grondgebied van Borchtlombeek en kruiste ik vanuit de velden een straat waar wagens met fietsendragers stonden. Ik was dus na een lus opnieuw dicht bij de start!

Dan was het even slalommen over een veldpad omheen de nog niet volledig opgedroogde modderstroken om uit te komen op een hoogte naast een school. 7,75 km. Servitudes en grassporen door de velden en de bewoonde wereld leidden tot in Pamel (Roosdaal). Daar passeerden we de voetbalkantine waar vorig jaar en tijdens de nachtritten de bevoorrading stond. Van hier af ging het even over asfalt om dan een slijkerig pad te treffen doorheen een strook pas gerooid bos. Natuurpunt wordt dat dan genoemd! Na enig ploeteren kwam ik uit in de Kattemkets te Pamel. Ik werd er getrakteerd op en wel zeer zware klim, bij aanvang over asfalt, dan over keien en tenslotte door slijk in een spoor op de rand van een bos. Daar was het even te voet! Ik had er het gezelschap van twee eveneens ploeterende dames en twee mannen die vlotter door het slijk naar boven reden. Er volgde een afdaling over een idem dito spoor in de richting van waaruit we kwamen, maar naar beneden is het een stuk makkelijker! Tenslotte volgde nogmaals een fikse klim door het slijk over een bospaadje. Eens boven kwam ik op 13,50 km uit op een kasseibaantje. Daar kwam een eerste splitsing tussen de 35-65 km en de 25-45-55 km. 11.30 u. Gekozen voor de 45 km, dat zou al zwaar genoeg zijn!

Het kasseibaantje leidde naar het dorp, ik vermoed nog steeds Pamel, waar ik op 14 km een eerste bevoorrading trof op een parking. De locatie was niet al te best gekozen, want het was er vrij druk van verkeer in de straat en wat van de parking kwam. Ik had de indruk dat ook de langere afstanden hier na een extra lus passeerden; want er was nog redelijk wat beweging. Er lag fruit, wafels, koeken en zelfs suikerbrood om te eten, maar alles was wel al gemillimeterd en gerantsoeneerd! Ik had de indruk dat iemand van de organisatoren in de weer was met het uitleggen van de weg terug naar de start aan een trio mannen in groen-zwarte pakken waarvan er één problemen had met zijn bike. Want die mannen zijn samen met mij weer vertrokken, maar volgden even verder tijdens de doortocht van de winkelstraat in het dorp niet langer de pijlen. Dan kreeg ik het metalen poortje in het vizier en wist meteen hoe laat het was, want ik keek aan tegen de bijzonder steile helling over de kasseitjes, mij bekend uit de nachttochten. Ik haalde de klim net niet tot boven omdat ik mij zenuwachtig maakte over het feit dat er twee mij vlak op de hielen zaten. Het is daar niet evident van voor te steken op het smalle kasseispoor! Boven op, ik vermoed de Ledeberg, reden we voorbij de school waar het kloosterklokje duchtig begon te klingelen. 15,50 km.

Na een stukje asfalt boven op de heuvel reden we over veldsporen en zelfs dwars over een hobbelig maïsveld. In het spoor van twee bikers van ’t Lof. Uitkomend op een grote baan trof ik op 17,50 km een tweede splitsing tussen de routes van 45 km en 25-35-55-65 km! Voor mij ging nog even langsheen de baan, de andere afstanden staken over en gingen links de velden en een hoger gelegen bos in. Eens weer van de baan af leidde een veldweg me opnieuw tot de bewoonde wereld van Pamel. Op 20 km kruiste het parcours ter hoogte van verkeerslichten de grote baan van Brussel naar Ninove, gelegen in een kaal heuvelachtig niemandsland. Een klim over asfalt werd gevolgd door een rit over een aantal lastig te berijden grassporen. Soms bijzonder smal tussen struikgewas en prikkeldraad of onder zeer laag hangende takken. Ik deelde het parcours opnieuw met meer bikers, allicht liepen alle afstanden hier weer samen. Eens dit lastige stukje achter me volgde een zeer leuke afdaling over een beter te berijden track door kort gras, pal op de grens met Meerbeke (Ninove). 22,50 km om 12.15 u. Een grasspoor leidde me opnieuw naar de bewoonde wereld.

Eens de huizen weer achter ons stond er een vrij lastig grasspoor op het menu, hobbelig, zacht klimmend en dan nog gedurende enige tijd onder laag struikgewas! Daar was het even afstappen, vermits normaal rijden er voor mij onmogelijk was. 24 km. Op 25 km verlieten we het grondgebied van Meerbeke en kregen we één van de mooiste plekjes van de tocht te zien tijdens een leuke lange afdaling in een holle weg aan het Neigembos in Ninove. Knap! We reden voorbij de Kapel van Bevingen aan de rand van het Neigembos. Toen ik daar even halt hield werd ik ingehaald door Peter. Hij droeg duidelijk de sporen van een valpartij met schaafwonden en van top tot teen besmeurd met opgedroogd slijk. Zelfs tijdens de après kwam er nog gedroogde modder uit zijn oren! Een combinatie van een te smal pad, een te breed stuur en een weidepaaltje dat in de weg stond hadden hem letterlijk in het slijk doen bijten. Ik had trouwens eerder al verschillende bikers gezien wiens fietspak besmeurd was en getuigde van een valpartij. Na een grasspoor bereikten we de Drie Egyptenbaan in Gooik. Daar begon een lange zware klim over een grasspoor om boven uit te komen op een parking van kiezelsteentjes naast de Taverne De Haas. Daar moet het wel lekker eten zijn, te zien aan de vele mensen die er op het terras zaten! In de verte zag ik de Hertboommolen van Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek zich aftekenen tegen een staalblauwe hemel. De molen werd in de jaren zestig bekend omwille van de opnamen van het jeugdfeuilleton Kapitein Zeppos, de mysterieuze rijke man die met een amfibievoertuig reed en als een detective de misdaad bestreed! Als kind waren wij in de ban van deze mysterieuze man.

Er volgde een leuke afdaling door het gras, met mooie vergezichten, en door een strook bos. Ik kwam uit het bos gestoven op de plek waar een straat met huizen doodloopt op dat bos. Ik trof er de voor mij tweede bevoorrading op de oprit van een huis in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek op 32,50 km van het vertrek. Alle afstanden passeerden hier. 13.15 u. Hier was het aanbod niet gemillimeterd zoals op de eerste stop en er was zelfs lekker frisse meloen voorhanden! Verder bananen, appelsienen, wafels, peperkoek en suikerbrood. Peter was al toevertrouwd aan een studente farmacie voor verzorging! Hij liet het zich welgevallen! Men zou kunnen denken dat hij zich opzettelijk had laten vallen! Ik meende nog een 12 km voor de boeg te hebben, maar voor alle afstanden, uitgezonderd de 25 km, vermeldde de uitgehangen schema’s een nog af te leggen afstand van 18 km! Met volgens één van de organisatoren ter plaatse nog een aantal fikse tracks. Psychologisch was het wel goed van te weten wat me nog te wachten stond. Als je denkt dat het einde in zicht is maar je moet dan nog een pak meer kilometers afleggen dan voorzien, dan begint dat zwaar te wegen. Ik zou dus afklokken eerder op 50 km dan op 45 km!

Om 13.25 u vertrokken, Peter bleef nog wat nagenieten van de goede zorgen en zou me zo weer inhalen. De tocht voerde ons in de richting van de Zepposmolen, maar we kregen hem omwille van de diep in het landschap uitgesneden weg niet van dichtbij te zien. Het was klimmen geblazen en ik zag Peter reeds in de verte het gat proberen dicht te rijden. Op 35 km was er twijfel aan een pijl die naar links wees vermits er daar twee veldwegen toekwamen in de vorm van een Y. Gelukkig gekozen voor het juiste pad. Op 38 km reden we voorbij het Kasteel van Saffelberg of Oplombeek te Gooik. Enkele ferme klimmetjes en afdalingen voerden ons doorheen de landelijke omgeving van Gooik en Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek. Op 42 km werden we vergast op enkele lastige modderige bossporen. 14.00 u. Rond 45 km werden we zwaar op de proef gesteld tijdens het rijden over graspaden in Eizeringen (Sint-Kwintens-Lennik). Je moet dan altijd zeer alert zijn op mogelijk verborgen putten en groeven en vaak lopen deze paadjes langsheen prikkeldraad of boomstammen met bovengronds liggende wortels. Bovendien reden we vaak op en af, dus telden de hoogtemeters goed door! Pas veertien dagen geleden reed ik door Lennik tijdens de nachtrit van het Waanzinnig Weekend Herfelingen.

Af en toe reden we door een strook bos. Omstreeks 45,50 km reden we door het landelijke Eizeringen, een bijzonder knappe streek. We troffen er veel sporen, kerkwegeltjes en landelijke asfaltbaantjes. Op 47,50 km doken we nabij een drukkere baan de Kerkweg (Lennik) in, een trage wegel, niet meer dan een onverhard spoor. Intussen was ik Peter kwijtgespeeld, want hij is beter in het klimmen over steile off-road-paadjes en daar waar het technischer wordt raak ik al snel achterop! De vermoeidheid begon door te wegen, dus ik moest al eens meer te voet naar boven strompelen! Het feit dat ik weer huizen zag staan gaf me moed omdat dit betekende dat het einde in zicht kwam. Maar toch werden we nog tot in de laatste kilometer afgepeigerd! Als apotheose volgde immers nog een stevige klim in een hol bospad en nog een lange uitputtende klim over een grasspoor waar maar geen einde aan bleek te komen. Met de moed der wanhoop toch al rijdend tot boven geraakt met in mijn zog nog een late biker. En dan stak Bart me nog voorbij! Met bijna 52 km op het tellertje bereikte ik om 15.00 u opnieuw Café ’t Lof!

Peter had samen met Paul al postgevat aan een tafeltje in het zonnetje op het terras van ’t Lof. Bart kroop eerst onder de douche en kwam er bij zitten. Wat er dan allemaal verteld en gegrapt werd is niet voor publicatie vatbaar! Veel bier hadden we nochtans niet op, want we moesten nog rijden! De après met dit gezelschap vorige zondag in Wijgmaal was al van een zwaar kaliber, maar deze keer was het nog leuker! Peter moet beslist eens meer in het slijk vallen, want ondanks zijn wonden en met opgedroogde modder bedekte kleren en gezicht, dreef hij de ambiance ten top. Zelfs een echtpaar met zoontje en vader Tom met koersfiets, deelden in het plezier. Omwille van die kleine jongen diende een en ander in bedekte termen verteld te worden! Geestig! Bart en Paul zijn trouwens ook geen katers om zonder handschoenen aan te pakken! Speciale kerels! Lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. Paul vertrok eerst huiswaarts maar stond na tien minuten weer aan het terras. Hij had hulp nodig, want kon zijn bestelwagen niet meer vinden! Dat na hoofdzakelijk cola! Natuurlijk gewoon in de verkeerde richting gereden! Mijn auto stond op de top van de Rustheuvel aan het kerkhof geparkeerd en toen ik daar huiswaarts vertrok was het ruim 17.30 u na een rondje van de man van de club die voor de (derde) bevoorrading zorgde.

Wat een leuke dag dat ik hier beleefd heb! Met een mooie rit in een knappe streek. Ook al heb ik het niet altijd begrepen op de grassporen door velden of tussen prikkeldraad en struikgewas! Want er zaten bij wijlen toch wel tricky paadjes tussen! De bepijling kon hier en daar wat beter met een pijltje voor de bocht en een herinneringspijltje erna, ook al reed ik nergens verkeerd. Het parcours is ook nooit hetzelfde, want ik kan me niet herinneren ooit in de streek van Ninove gereden te hebben. Het is daar ook vrij heuvelachtig! Kortom: alle lof voor MTB ’t Lof!

StrammerMax