Toertocht (23-33-43-49-62-72 km) van WTC Het Slijpend Wiel te Lille op zondag 04-09-2016.

Het weer zag er niet veelbelovend uit maar bij aankomst aan de start scheen toch de zon. Me een eindje van de start geparkeerd omdat ik de omgeving herkende, maar het was toch nog even zoeken omdat ik ten onrechte vermoed had dat de start verderop in deze straat was. Ik moest eerst nog rechtsaf de Balsakker in. Me even verder in de voetbalkantine ingeschreven en om 09.30 u was ik op pad. Veldwegen en zandpaden leidden ons weg van de bewoonde wereld tot aan de splitsing tussen de 33-43-49-62 km en de 72 km op 2 km van het vertrek. Voor de langste rit had ik vroeger moeten vertrekken, dus die liet ik links liggen. We reden de kapel op het kruispunt van landelijke baantjes in het gehucht Zittaart van Poederlee voorbij. Van 4 km tot 6 km konden we dan genieten van mooie singletracks met als enige spelbreker de regen. Want toen ik nog geen vijf kilometer ver was werden de hemelsluizen open gezet terwijl ik door een bos reed. Snel mijn regenjasje aangetrokken, maar veel hielp dat niet. In een mum van tijd was ik drijfnat! Het is dan toch nog een hele tijd blijven regenen, maar minder heftig. Later zou ik vernemen dat het op sommige plaatsen in deze omgeving kort maar heftig geonweerd had met veel bliksem en donder. Daar hebben wij niks van gehoord. Na 7 km arriveerde ik aan een tweede splitsing tussen de 33 km en de 23-43-49-62-72 km.

We doorkruisten verder de bosrijke omgeving en staken na 10 km de hoofdweg door Poederlee over om zo de knappe bossen aan de Heggekapel te bereiken. De kapel zelf reden we een kilometer verder voorbij om dan weer een strook bos voor de wielen te krijgen. Servitudenpaden leidden dan door Poederlee tot we toekwamen op een plek die Dingdongen heet. De straatnaamgeving zal hier alvast gedaan geworden geweest zijn door iemand met een zwak voor deurbellen. Na een eindje over landelijke betonwegeltjes kwamen we opnieuw toe in een meer bosrijke omgeving in Poeyelheide. Poeyel is de dialect verbastering van Poederlee. We kregen er een splitsing tussen de kidstoer en de 33 km enerzijds en alle andere afstanden anderzijds. 17,50 km.

Zanderige singletracks en bospaden brachten ons tot in De Vloeyen en dat zou in Tielen zijn. 21 km om 10.50 u. Tracks en mooie wegeltjes werden ons deel tot we op 23 km de bevoorrading troffen onder de luifel van een kantine naast een tennisterrein van de gemeente dat er vrij gebruikt kan worden. Intussen was het weer aan het regenen gegaan zodat ook de begeleide kidstoer er met natte kinderen toekwam. Ze konden er zich tegoed doen aan bananen, appelsienen en speculaas. Na de stop overschreden we de grens met Gierle en konden we onze weg vervolgen over een veldpad. De kidstoer ging opnieuw apart op 26,50 km. Toen ik op die plek arriveerde was het hard aan het regenen. Doordat het niet koud was kon het me weinig maken, alhoewel mooi weer uiteraard een stuk aangenamer is. Brede natte zandwegen en bospaden leidden naar de splitsing waar de grootste ritten van 62-72 km zich losmaakten van de 33-43-49 km op 29,50 km van de start en na het kruisen van de snelweg. Gekozen voor de 62 km.

Ik passeerde de Taverne De Eekhoorn die gelegen is op het domein van de Lilse Bergen in de nabijheid van de snelweg E34. We doken er het bosrijke gebied in en reden over de singletrack rakelings langs de omheining van de Lilse Bergen. Het parcours maakte hier gebruik van enkele mooie singletracks die deel uitmaken of in de omgeving liggen van de blauwe vaste route. Het is er aangenaam rijden doorheen enkele bochtjes en over enkele lokale bultjes. Tot 32,50 km konden we genieten van deze mooie plek. We arriveerden dan op de fietsrotonde die onder het op- en afrittencomplex van Vosselaar en Beerse ligt aan de rand van de Lilse Bergen. Eventjes ging het over het fietspad langsheen een grote baan om dan verderop een zandweg in het bos op te rijden. De zon kwam tevoorschijn, maar dat zou niet lang duren! 33,50 km om 11.50 u.

We doorkruisten het parkbos dat nabij het Gielsbos in Gierle gelegen is. Het Gielsbos is een tehuis voor mensen met een mentale handicap. Een zus van mijn schoonbroer heeft er een groot deel van haar leven doorgebracht, maar is intussen overleden. Ze was een jaar ouder dan ik. Het was er knap rijden in een mooie omgeving en we konden er genieten van goede gemakkelijk te berijden boswegeltjes. We kruisten de grote baan die van Beerse naar Vosselaar en Gierle voert, onder anderen voorbij het oprittencomplex Beerse van de E34, en dat ter hoogte van de uitgestrekte terreinen van Janssens Farmaceutica. Op 37,50 km doken we aan de overzijde van de weg minder bekende bossen in. We reden er over bospaden doorheen hoog gras. Er liepen daar ook wandelaars rond en we kregen er een singletrack voor de wielen die zich in grote bochten doorheen het bos slingerde. We reden er over een stuk van de blauwe vaste route in Gierle. Op 39,75 km bereikte ik om 12.15 u het Konijnenpad in Gierle.

De rit voerde me dan langsheen in het bos gebouwde buitenhuizen opnieuw in de richting van de Lilse Bergen. We deelden er de brede zandwegen met wandelaars. Na lang alleen te hebben gereden kreeg ik er nog acht andere bikers te zien. Enige tijd later arriveerde ik aan de tweede bevoorrading. Ze kwam op 41,50 km van het vertrek en was opgesteld op een mij onbekende plek op een kruispunt van zandwegen in een bos. Naar zeggen van de mannen die de bevoorrading verzorgden had het hier ook geregend, maar niet heel hard. De paden lager er hier effectief droger bij. Net toen ik me tegoed had gedaan aan fruit, lekkers en drank, en aanstalten maakte om te vertrekken, kwam er nog een biker toe! Het bleek Jari te zijn. Hij volgde het parcours van 72 km. In zijn zog arriveerde er nog een groep bikers uit Oelegem, mannen in groen-witte pakken die we in deze contreien al vaker tijdens en vooral na toertochten gezien hebben. Allicht zijn het eveneens late vertrekkers.

Iets voor Jari vertrokken aan de tweede stop om wat voorsprong op te bouwen, hij zou me zo weer inhalen. Uiteindelijk zou hij me pas tien kilometer verder weer te zien krijgen. Ik heb redelijk wat gereden de laatste maanden, hij veel minder, en het gaat de laatste tijd vrij vlot alhoewel ik altijd een traagrijder zal blijven! We vervolgden onze rit in de buurt van de vaste routes. Van 43 km tot 44,50 km kregen we de zalige singletrack op de rode route. De singletrack begint ter hoogte van de Lilse Golfclub. Eens deze achter de rug sloegen we de track linksaf in en reden er over enkele bulten en voorbij de Achtzalighedenboom, of wat er nog van overblijft, nabij de Rollekensberg. De boom dateert vermoedelijk uit 1850 en is een grove den die eertijds acht stammen telde. Door de ouderdom en door het feit dat de wind er vrij spel kreeg na het kappen van een strook bos rondom blijft er thans van de boom nog weinig over. Slechts in een paar takken zit nog leven zodat het afsterven van de boom nakend is. Eén van de meest bekende bomen van België op sterven na dood.

We kregen nog enkele mooie singletracks en paden die deel uitmaken van de rode vaste route. Op 47,50 km passeerden we het hutje naast de bosvijver in de Visbeekvallei. Meerdere toertochten gebruiken deze plek en de hut om hun bevoorrading op te stellen. We doken er de track naast de vijver in en na nog enkele boswegen kwamen we uit het bos tevoorschijn. Van 48 km tot 49 km doorkruisten we de bewoonde wereld van Wechelderzande (Lille) Na het kruisen van een grote baan doken we het bos weer in en reden er over de minder bekende zich door het bos slingerende singletrack tot aan het Moereindpad. De omgeving is er knap en woest. Ik kreeg nog een man en een vrouw van een jong koppel achter mij aan.

Op 51 km reed ik voorbij De Zevende Hemel. In deze midden in het groen gelegen hoeve was tot medio 1999 een zondagscafé voor fietsers, wandelaars en paardrijders, uitgebaat door de eigenaars. Er waren ook kleinschalige optredens van blues en rock. Het domein staat te koop, het echtpaar dat er eigenaar van is wil kleiner gaan wonen in hun oude dag. Op 52 km kwam er een splitsing tussen de 33-43 km en de 49-62-72 km. We doken er het bos in voor een portie natte singletracks. Het was duidelijk dat de stortbui van vanochtend zeer plaatselijk was geweest. Op 54 km kruisten we de snelweg en reden we het grondgebied van Vorselaar binnen. Ook daar troffen we plezante maar weliswaar natte singletracks. Zo stilaan keerden we terug in de richting van Lille. We reden over de bekende brede zandwegen in het meer open deel van deze streek. Die zandwegen lagen er door de zware regenbui van vanochtend nu goed berijdbaar bij. Bij droog weer in de zomer is dit gebied een echte zandbak en is het stompen geblazen doorheen het losse zand. We reden voorbij het motorcrossterrein van Lille en daar was het zeer druk wegens aan de gang zijnde wedstrijden. Het stond er vol auto’s, caravans, mobilhomes en aanhangwagentjes voor moto’s! Met 62,50 km (en Jari tien kilometer meer) op het tellertje arriveerden we omstreeks 13.45 u opnieuw aan de Balsakker.

De bikewash was al opgeruimd. De moeder van Jari, die een kleinere toer had gereden, had een berichtje gestuurd dat men er zonder water zat! Onze fiets was anders wel redelijk vuil. Achteraf hoorde ik van een collega wiens familie vlak bij de Balsakker woont dat zij hun kraan en tuinslang ter beschikking hadden gesteld van een biker die zijn auto voor hun deur had geparkeerd en anders zijn smerige fiets in zijn auto had moeten laden! Zo kon die mens zijn fiets eerst proper spuiten. We hebben nog een drankje genuttigd in de kantine maar werden er dan bijna letterlijk met het laatste zand mee naar buiten geveegd. De rit had me deugd gedaan en ik was tevreden dat ik ondanks de vrij late start toch nog de 62 km uit had kunnen rijden. Ik had mijn tempo hoog proberen te houden vermits ik vanaf 16.00 u was uitgenodigd bij een vriend om een pot mosselen te komen eten. Na thuiskomst had ik nog net de tijd om te douchen en mijn kleren in de wasmachine te steken. De fiets proper maken was voor de avond daags nadien.

StrammerMax