Voor we de fietsen gaan assembleren, nog eerst een Duitse fiets-familie uitgewuifd. Ze komen uit de ex-DDR en kennen vrienden en de woonplaats van Tamara Bunke: Eisenhüttenstadt.Ze rijden op krakken van fietsen, maar dat gaat toch ook vooruit, soms wel lastig zeggen ze!
De staat van de fietsen: dit ziet er lelijk uit (kapotte fietsdoos) maar uiteindelijk zijn alle fietsen toch in orde.Behalve de 4 ontbrekende: geen verder nieuws daarover.
Terwijl de rest van de groep het voorziene programma afwerken, blijven Dina, Roger, René en Jan-Piet ter plaatse om op het spoor van de fietsen te komen. Relinde en ik gaan op zoek naar het 'internet-café' om onze eerste berichten te kunnen doorsturen. Behalve deze foto van het 'Telepunto' geen concreet resultaat: ook daar kunnen we niet met de laptop op internet. Alleen op de PC van het 'café' kunnen we werken, maar dan staat er een hele rij 'wachtenden' voor ons... Dan zullen we moeten wachten tot er in het hotel terug mogelijkheid is: momenteel zijn de 'internet-kaarten' op en een volgende lading kan pas volgend jaar arriveren, dus op 4 januari 2010!
Ondertussen worden er op het plein de sound-checks gehouden voor de feestjes van de komende dagen... Aan het zwembad van het hotel wordt er alvast een dansdemonstratie gehouden: zie het filmpje dat er ooit hopelijk aankomt.Onze 4 onfortuinlijke vrienden hebben ondertussen niet 'stilgezeten' en druk overlegd o.a. met België, zodat ze weten dat de fietsen nu in Havanna staan.Dina en René vertrekken daarop met het vliegtuig terug naar daar om de fietsen in Holguin te krijgen.'s Avonds gaan we naar een salsa-café: spetterende muziek, sigaren, rum en dansende vrouwen/mannen. Kwamen wij om te fietsen of wat?