Beste, hierbij een eerste relaas van onze trip.Voor onze fietsen alvast een 'bad-trip': 4 mensen moeten een extra doos van Iberia kopen voor 25 het stuk.Wij het inladen van de fietsen zagen we zelf hoe 'primitief' die werden behandeld: 1 doos viel van deze band (zie foto) en op de tarmac. Doos kapot!Bij aankomst in Habana de apotheose: 4 fietsen ontbreken! Kleine paniek... en ontgoocheling bij iedereen.De afdeling Verloren Voorwerpen kon bevestigen dat de 4 dozen nog in Madrid stonden en misschien de volgende dag zouden aankomen in Havana: wait and see.Daar werd ook beloofd dat de fietsen verder naar Holguin zouden doorgevlogen worden.Zouden de Cubanen betere 'goederen-behandelaars' zijn dan de Spanjaarden (om niet over de Belgen te spreken)?
In Madrid hebben ze ook een enorme moderne en grote luchthaven: we moesten een metro op de luchthaven zelf gebruiken om van de 'Europese vluchten' naar de Transcontinentale vluchten te gaan:
Na alle commotie over de fietsen: eindelijk op de bus naar het hotel.Onze gids Leonardo houdt een eerste verwelkoming-toespraak.
Alhoewel het al over middernacht is, krijgen we nog (eens) te eten in Kohly, hotel voor 1 nacht.
Ochtendlijk zicht vanuit het hotel: de winter-zon komt pas om 6.3O u te voorschijn en voor 18 u wordt het terug donker.
De bus vertrekt met vertraging naar Holguin, want Leonardo blijkt ziek te zijn en moeten vervangen worden.
Een dag zonder 'geschiedenis': bus zitten en baancafés...Alleen kunnen we uitgebreid ons nieuwe gids leren kennen: hij spreekt Frans (kent ook nog Russisch!), heeft een goede herinnering aan een groep 'Christenen voor het Socialisme' uit België, maar is verder een stand-up comedian met een aanstekelijk optimisme.
Voor we de fietsen gaan assembleren, nog eerst een Duitse fiets-familie uitgewuifd. Ze komen uit de ex-DDR en kennen vrienden en de woonplaats van Tamara Bunke: Eisenhüttenstadt.Ze rijden op krakken van fietsen, maar dat gaat toch ook vooruit, soms wel lastig zeggen ze!
De staat van de fietsen: dit ziet er lelijk uit (kapotte fietsdoos) maar uiteindelijk zijn alle fietsen toch in orde.Behalve de 4 ontbrekende: geen verder nieuws daarover.
Terwijl de rest van de groep het voorziene programma afwerken, blijven Dina, Roger, René en Jan-Piet ter plaatse om op het spoor van de fietsen te komen. Relinde en ik gaan op zoek naar het 'internet-café' om onze eerste berichten te kunnen doorsturen. Behalve deze foto van het 'Telepunto' geen concreet resultaat: ook daar kunnen we niet met de laptop op internet. Alleen op de PC van het 'café' kunnen we werken, maar dan staat er een hele rij 'wachtenden' voor ons... Dan zullen we moeten wachten tot er in het hotel terug mogelijkheid is: momenteel zijn de 'internet-kaarten' op en een volgende lading kan pas volgend jaar arriveren, dus op 4 januari 2010!
Ondertussen worden er op het plein de sound-checks gehouden voor de feestjes van de komende dagen... Aan het zwembad van het hotel wordt er alvast een dansdemonstratie gehouden: zie het filmpje dat er ooit hopelijk aankomt.Onze 4 onfortuinlijke vrienden hebben ondertussen niet 'stilgezeten' en druk overlegd o.a. met België, zodat ze weten dat de fietsen nu in Havanna staan.Dina en René vertrekken daarop met het vliegtuig terug naar daar om de fietsen in Holguin te krijgen.'s Avonds gaan we naar een salsa-café: spetterende muziek, sigaren, rum en dansende vrouwen/mannen. Kwamen wij om te fietsen of wat?
From Russia with love... oeps vergeten te vertalen in 't Spaans: tunneltje onder een drukke baan bij het sportstadion. Wie zou dat gebouwd hebben?
Voor Telesur bestond: een standbeeld om de herinnering aan de vader van Latijns Amerika levendig te houden!
Prachtige restauratie voor een Galeria (annex bar):
Straatkinderen op vooravond van Nieuwjaar
Overal wordt de strijd tegen het VS-terrorisme in herinnering gebracht: de vijf Cubaanse anti-terroristen zullen vrijkomen uit de VS-gevangenissen, vroeg of laat...
Na een verlengd verblijf in Holguin trekken we verder: eerst een stuk met de bus en dan vanaf Moa per fiets. 'Fietsdelend' nog altijd, want "de Vier' zijn nog niet aangekomen... ! Volveran! zeggen de Cubanen.Mariette en Gerard beginnen aan de rit door een prachtig stukje natuur, langs de kust en het Nationaal park 'von Humboldt'. De slechte weg wordt ruimschoots gecompenseerd door de vriendelijkheid van de bevolking en liefelijkheid van de dorpjes.
De bewaker van het park liet ons toe een kijkje te nemen in het 'bezoekerscentrum:
Een nieuwe tegenslag voor René: dan krijgt hij eens een fiets van een ander en rijdt hij alle spaken kapot...
