Voettocht naar Fidel's kwartier in de Sierra Maestra
Misschien is het dit wat gelovigen overkomt bij een bezoek aan een of ander heiligdom. De weg er naartoe bereidt je er op voor. Om te beginnen de problemen om er te geraken met twintig mensen en maar twee jeeps. Onwaarschijnlijke hellingen en haarspeldbochten die alleen een 4x4 aankan. Gelukkig mogen we met 7 personen in één voertuig. Twee naast de chauffeur (op mekaars schoot), drie op de achterbank, twee in de kofferruimte.
Daarna begint de voettocht. Voor de mensen in goede
stapconditie zijn er geen problemen. De weg is droog met weinig hellingen. Af
en toe uitleg van de gids over planten en vogels. Hoeveel moeite de gids ook
doet, de vogels zie ik niet. Alleen enige beweging in de takken als hij
wegvliegt.
Eerste stop: de boerderij van de campesino die Fidel en zijn
manschappen hielp. Hij voorzag hen van enig voedsel maar fiungeerde vooral als
waarschuwingspost. Zijn aanbod om tot de gewapende guerilla toe te treden werd
afgewezen. Als compensatie mocht hij een orkest oprichten. Op die manier werden
de troepen van Batista op het verkeerde been gezet. Zij dachten dat er een
vrolijke fiesta aan de gang was en hadden geen vermoeden dat op die manier de
bewegingen van de voorbereiding van een guerrilla-aanval gekamoefleerd werden. Later mochten ze ook musiceren voor
Radio Rebelde
Tweede stop: het eerste wachthuisje. Nauwelijks meer dan een
strohut onder een geraamte van takken. Kort daarop is er het museum. Een
nieuwbouw-barak met één ruimte, gevuld met potten en pannen, injectienaalden,
Remington-schrijfmachines, geweren (geen FNs), een kruis van het graf van één
van de commandanten, ...
Iets verderop is er het pershuis. Twee ruimtes,
authentieke barak, meer geen relieken die aan activiteit i verband met pers
doen denken. Alleen een kist met geweerladers.
Volgende statie: de keuken. Hier bevinden zich de restanten
van de radiozender die Che eigenhandig in mekaar knutselde en die even verderop
op de hoogste bergtop stond opgesteld.
We krijgen ook nog de sollicitatieruime te zien.
Kandidaat guerilleros werden er door Fidel, Che of Camilo geinterviewd op een plek voor het eigenlijke kampement. Wie geweigerd werd als guerrillero en teruggestuurd
kreeg dus niets te zien van het kampement.
Na een tijdje betreden we het heilige der heiligen. De privé vertrekken van Fidel.
Twee verdiepingen, bergruimte onder, boven twee ruimtes, kantoor en
slaapruimte, plus terras.
Toilet apart. Luxe dus. In tegenstelling tot de andere
barakken mogen hier maar drie personen per keer binnen. Dina, de fotografe mag
als eerste.
Ook wie geen fervente Fidel-fan is wordt even stil.
De terugtocht kan beginnen.
Hét spektakel van de trip komt op het einde. Onze gids klimt als een aap in een
sinaasappelboom en bekogelt ons als een volleerde zwarte piet met sinaasappel.