Er was eens een stam in diep donker Afrika.

Deze stam bestond uit BushBush mannetjes BushBush kindertjes en... natuurlijk ook BushBush vrouwtjes want anders waren er geen BushBush kindertjes, zo werkt dat nu eenmaal, óók in BushBush land.
Op een dag, toen ze op leeuwen aan het jagen waren, hoorden ze plotseling iets in de BushBush bosjes.

Het was een geluid wat ze nog nooit eerder hadden gehoord en je kunt het het best omschrijven als het angstaanjagende geluid van een knarsend lepeltje in een kopje thee.(probeer het geluid eens om een indruk te krijgen) De BushBushkrijgers vlogen uiteen en kropen weg achter dikke BushBush bomen.
Hun stamhoofd BushBush George was de eerste die achter de dikke BushBush bomen vandaan kwam en dreigende BushBush taal uitsloeg om het onbekende geluid de BushBush oorlog te verklaren.
Het mocht echter niet baten want het geluid deed zich onieuw voor waardoor BushBush George de aftocht blies en zich wederom achter een dikke BushBush boom verschool.
Na een tijd van stilte kwam het geluid terug.
Dit bleef zich voortdurend herhalen en na verloop van tijd won de nieuwsgierigheid van de BushBush mannetjes het van hun angst.
BushBush George wees een van zijn onderdanen, te weten BushBush Stevig-in-de-sandalen, aan om het geluid te gaan onderzoeken.
BushBush Stevig-in-de-sandalen durfde niet te weigeren en grootmoedig als hij was trok hij de stoute sandalen aan en sloop in de richting van het vreemde geluid.
Toen hij dichtbij genaderd was tijgerde hij in de vermaarde BushBush tijgersluipgang langzaam in de richting van het angstaanjagende geluid.
Opeens klonk een luid gebrul vanachter een van de dikke BushBushbomen, een van de BushBush mannetjes had door de oplopende spanning zijn vechtknots laten vallen, precies op zijn grote teen.
BushBush George riep gelijk aan BushBush Ik-word-later-dokter-maar-vind-medicijnman-ook-goed om eerste hulp te verlenen aan de dappere krijger die was geveld door het geheimzinnige geluid.
Na dit enerverende incident, wat natuurlijk opgenomen zal worden in de analen van de BushBush stam, vestigde iedereen weer zijn aandacht op BushBush Stevig-in-de-sandalen, die al die tijd in een onmogelijke houding op een nest rode BushBush mieren lag.
BushBush George gaf BushBush Stevig-in-de-sandalen het sein dat hij weer verder kon tijgeren.
Na een paar minuten, die wel dagen leken te duren, kwam BushBush Stevig-in-de-sandalen bij de bosjes aan.
Het geluid had zich al een tijdje niet meer voorgedaan en BushBush Stevig-in-de-sandalen begon een beetje overmoedig te worden.
Voorzichtig duwde hij de takken van de bosjes uiteen en wat hij zag was met geen pen te beschrijven en dat kon hij ook niet want een BushBush mannetje kan nou eenmaal niet schrijven.
BushBush Stevig-in-de-sandalen gaf een kreet van spanning en opluchting toen hij het niet nader omschreven object zag.
Voorzichtig kwamen zijn mede BushBush broeders aangeslopen om het niet nader omschreven object te aanschouwen.
Geen van de BushBush mannetjes durfde iets te zeggen.
Plotseling maakte het niet nader omschreven object het voor ons bekende geluid en ze stoven verschrikt uiteen achter de dikke BushBush bomen.
Maar hun nieuwsgierigheid won het wederom van hun angst en dit keer waren ze allemaal snel terug op de plaats waar het niet nader omschreven object nog onveranderd lag.
De BushBush mannetjes gingen er in een kring omheen staan en zij discussieerden hoe zij het beste het niet nader omschreven object konden beschrijven.
BushBush George vond het lijken op een koffer waarin je rode knoppen bewaart.
BushBush Stevig-in-de-sandalen vond dat het een brillenkoker was.
BushBush Ik-word-later-dokter-maar-vind-medicijnman-ook-goed vond het op een eerste-hulp-bij-vallende-knotsen-doos lijken
BushBush Kapt-knapper-dan-de-Kapper vond het veel weg hebben van een beautycase.
En zo had iedere krijger wel een idee wat het volgens een ieder zou kunnen zijn.
Na een langdurige discussie besloot men om het object, wat inmiddels was omgedoopt tot sandalendoos,( als eerbewijs aan BushBush Stevig-in-de-sandalen) mee naar het dorpsplein te nemen om het nu nader omschreven object aan een zeer nader onderzoek te onderwerpen.
Echter, niemand van de doorgaans dappere BushBush krijgers durfde het nu nader omschreven object op te pakken, stel je voor dat de sandalendoos honger zou krijgen.
BushBush Ik-word-later-dokter-maar-vind-medicijnman-ook-goed kwam echter met het lumineuze idee de brancard waar BushBush Met-de-zere-grote-teen op lag beschikbaar te stellen voor de nu nader omschreven sandalendoos.
BushBush George vond dit een fantastisch idee en besloot BushBush Ik-word-later-dokter-maar-vind-medicijnman-ook-goed meteen te ridderen in de orde der BushBush medicijnmannen.
Na deze wel zeer indrukwekkende ceremonie werden vier krijgers aangesteld om de brancard naast de doos te zetten.
Echter niemand van de altijd zo dappere BushBush krijgers durfde de doos op te pakken en op de brancard te zetten.
Na lang wikken en wegen beloot BushBush George om twee krijgers te weten, BushBush Ik-sla-iedereen-voor-zijn-kop en BushBush Ik-sla-iedereen-voor-zijn-harses, aan te wijzen die het karwei moesten uitvoeren op straffe van een kwartier lang onder de voeten gekieteld te worden als ze zouden durven te weigeren (onder de voeten kietelen is nl de zwaarste straf die een BushBush krijger kan bedenken.)
Er werd door de twee krijgers voor gekozen om het nader omschreven object tussen hun speren te klemmen en deze zo op de brancard te tillen.
Nu was het verdere vervoer van de sandalendoos geen onoverkomenlijk probleem meer.
De vier eerder aangestelde krijgers, waaronder BushBush-ik-draag-links en BushBush-ik-draag-rechts namen de brancard op en ze togen op weg naar het BushBush dorp, dwars door het grote BushBush bos.
Maar wisten ze de weg nog terug te vinden of waren ze nu verdwaald?
Aan de hand van de sterren konden ze de terugweg niet bepalen, niet alleen dat de hoge bomen het zicht op de sterren belemmerden, maar ook omdat het klaarlichte dag was en de sterren dus niet zichtbaar waren, en al zou dat wél zo zijn, het was nog bewolkt ook die dag.
Maar gelukkig hadden de BushBush mannetjes BushBush broodkruimels gestrooid.
Het was echter wel te hopen dat de BushBush kraanvogel die kruimels niet had opgepikt, want dan zaten ze met een gigantisch probleem.
Gelukkig was dit niet het eerste probleem van die dag, dus gooiden ze het probleem op een hoop bij de andere problemen zodat ze daar ook weer van verlost waren.
Na een zware wandeling, waarin de doos zich gelukkig koest hield, anders hadden ze er nóg een probleem bij, kwamen ze aan in het BushBush dorp, waar inmiddels de BushBush kindertjes én de BushBush vrouwtjes, want, weet je nog, als die er niet waren waren er ook geen BushBush kindertjes, op de hoogte waren van hun vondst.
BshBush George nam een indrukwekkende ik-heb-overwonnen-houding aan en de brancard werd midden op het dorpsplein neergezet.
BushBush George vroeg BushBush Ik-doe-alle-klusjes erbij te komen om zijn oordeel te geven over de sandalendoos.
BushBush Ik-doe-alle-klusjes bekeek de doos van alle kanten, maakte een sandalendoos-bezwering-dans om de doos te bezweren en nóg eentje om er zeker van te zijn dat hij de doos bezworen had en ontdekte dat er een draaibare schijf aan zat.
Voorzichtig draaide hij aan de schijf en plotseling begon de doos weer geluid te maken.
Iedereen stoof weg achter een boom op het dorpsplein. Eén verbergboom voor de BushBush mannetjes, dit is de dikste boom op het plein, één boom voor de BushBush vrouwtjes en een kleine boom voor de BushBush kindertjes.
De sandalendoos liet nu echter vrolijke geluidjes horen en stoutmoedig kwamen de BushBush mannetjes en de BushBush kindertjes én de BushBush vrouwtjes weer voorzichtig achter hun boom vandaan want de vrolijke tonen wonnen het van hun angst.
Ze gingen in een grote kring om de brancard staan en begonnen mee te dansen op de muziek.
Deze dans bestaat heden ten dage nog in BushBush land als de sandalendoosdans.*( lijkt op de vogeltjesdans)
Ineens stopte de muziek en de doos begon in hun eigen BushBush taal te spreken.
En wat ze hoorden zou hun leven drastisch, voorgoed en voor altijd veranderen.

De stem uit de radio sprak:

Dit is een uitzending van TransWorldRadio
En brengt u het evangelie....