De Proclamatie van de PRDV heeft het helaas nogal overschaduwd, maar
deze week werd in Nederland nog een nieuwe politieke partij opgericht,
eentje die zeker zo interessant is als het initiatief van Peter R. de
Vries. Het betreft de HORMK, opgericht door de familie Kazan. In
Marcanti Plaza vond afgelopen maandag de spectaculaire onthulling
plaats van hun programma, twaalf Bengaalse tijgers die door Hans Kazan
en zijn kinderen op onnavolgbare wijze werden omgetoverd tot evenzoveel
partijstandpunten. Na afloop sprak ik met de politiek leider, vader
Hans.
HORMK, waar staat dat voor?
Hans, Oscar, Renzo en Mara!
En verder?
Eh, daar zijn we nog mee bezig. De O is in elk geval voor Overtuiging, de
R voor Respect, de M voor, wat was het ook alweer jongens?
Eh?. het was iets met een m.
Magie misschien?
Hans: O ja! Natuurlijk! Goed idee. En dan de K.,dat zijn wij dus, Kazan.
Ja maar het idee is dat hij ook nog voor iets anders staat.
O ja. Eh?
Kwaliteit, Pap, wij staan voor kwaliteit.
Zo is het. Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat zijn de
hoofdpunten.
En die H?
Dat zeg ik: Hoofdpunten: Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat is
HORMK.
Maar u bent goochelaars?.
Hoho, wij zijn Magiërs en Illusionisten.
Pardon. Maar is dat een geschikte achtergrond voor de politiek?
Juist! Wij krijgen dingen voor elkaar die voor anderen onmogelijk zijn!
Daar gaat het toch om, in de politiek? In dit vak leer je creatief,
oplossingsgericht te denken. Dat is precies waar het in Den Haag aan
ontbreekt.
Maar bent u wel opgewassen tegen de politieke pers, die kunnen lastig zijn
hoor.
Nou, wij zijn wel gewend om te worden doorgezaagd. Hahaha!
Kazan en zijn kinderen slaan zich op de dijen van pret.
Kijk, dat bedoel ik, zegt Kazan. Dat is HORMK. Wij brengen de fun
terug in de politiek. De fun en de magic. Mara, haal die doos eens. Mara
Kazan verdwijnt en keert terug met een grote kartonnen doos, waaruit Kazan
een soort ouderwetse stembus te voorschijn haalt. Op de zijkant staat HORMK.
Oké. Wat is dit?
Een stembus?
Precies! Let op!
Kazan klapt de stembus open. Mara!
Mara spingt op, neemt de stembus over, loopt langs de rand van een
denkbeeldig podium om het publiek te tonen dat de stembus inderdaad leeg is,
klapt hem dicht en houdt hem haar vader voor. Kazan pakt een
stembiljet-achtig stuk papier uit zijn binnenzak en schuift het door de
gleuf naar binnen. Oscar! Renzo!
De jongens schieten naderbij, nemen de stembus over, maken er enige
acrobatische capriolen mee en overhandigen hem terug.
Kazan opent de stembus, overhandigt hem aan Mara die hem opnieuw aan het
publiek toont. Hij is leeg, weer net zo leeg als voordien. Strak in het
gelid nemen de kinderen hun eindpose aan, vader Hans maakt lachend een
buiging. Kijk, dat bedoel ik.
Indrukwekkend hoor. Maar dat-ie aan het eind helemaal vol zit, zou dat niet
beter zijn?
Wordt aan gewerkt, zegt Kazan monter, wordt aan gewerkt. Technisch éven
wat ingewikkelder, maar goed, het is nog geen 2007.
Dit is wel een zaak voor Peter R de Vries.....
|